Marvin Gaye - What's Goin' On

Υπάρχουν στιγμές στην ιστορία της μουσικής που όλα αλλάζουν οριστικά, στιγμές μεταφυσικές σχεδόν οι οποίες γεννούν ένα νέο είδος μουσικής, μια αλλαγή στο μουσικό τοπίο και στις συνειδήσεις του κόσμου. Μια τέτοια στιγμή είναι η 21η Μαΐου 1971, η μέρα της ηχογράφησης του What's Goin' On.

Αναμφίβολα, ο ΜG δεν ήταν η πιο βελούδινη φωνή της soul, ούτε ο πιο άρτιος τεχνικά τραγουδιστής της (η πρωτιά ανήκει στον Sam Cooke). Ωστόσο, ο τρόπος που τραγουδάει το WGO είναι απαράμιλλος. Βραχνά και ψιθυριστά, επηρεασμένος -λένε- από το σαξόφωνο του Lester Young, αθώα και παραπονεμένα, σπαρακτικά και ικετευτικά όταν απευθύνεται στον πατέρα του. Πήρε το τραγούδι που είχαν αρχίσει να γράφουν οι Renaldo Thomson (των Four Tops) και Al Cleveland, και το απογείωσε, κάνοντάς το μία επίκληση στην (κάθε είδους) αγάπη. Τσακισμένος από το θάνατο της συνεργάτιδάς του Tammi Terrel, απογοητευμένος από τον ασφυκτικό ρόλο του crooner που του επέβαλλε ο Berry Gordy (το αφεντικό της Motown), ανικανοποίητος από το γάμο του με την Anna Gordy (αδελφή του πιο πάνω αφεντικού) και βασανισμένος από τη σχέση του με τον ημιπαράφρονα ιεροκήρυκα πατέρα του, ο ΜG ήθελε να ηχογραφήσει "κάτι που θα αναστατώσει τον κόσμο και θα τον αναγκάσει να σκεφτεί". Όταν ο αδελφός του, Frankie, του μετέφερε τις εμπειρίες του από την τριετή θητεία του στο Βιετνάμ, ο MG ολοκλήρωσε τους στίχους, χρησιμοποιώντας την οπτική ενός βετεράνου ο οποίος γυρίζει στη χώρα του και τρομάζει βλέποντας τη φτώχεια, τη βία και τα ναρκωτικά.

Η παραγωγή είναι δική του, η μπάντα πίσω του είναι οι περίφημοι Funk Brothers (η μόνιμη μπάντα της Motown, η οποία για πρώτη φορά αναφέρεται στα credits), στα φωνητικά, εκτός των άλλων, συμμετέχουν δυο επαγγελματίες ποδοσφαιριστές των Detroit Lions.

Λεπτομέρεια: ο Berry Gordy αρχικά αρνήθηκε να επιτρέψει την κυκλοφορία του σινγκλ, φοβούμενος ότι λόγω της έντονης πολιτικοποίησής του θα αμαύρωνε την soul-pop εικόνα της Motown. Μετά την τεράστια επιτυχία του, διέταξε τον MG να μπει αμέσως στο στούντιο και να ηχογραφήσει το ομώνυμο άλμπουμ (ένα από τα πρώτα concept album στο χώρο της soul). Χίλντα Παπαδημητρίου

-:-:-:-:-:-:-:-

Έχω ακούσει κι άλλους να μιλάνε για τον πιονέρο της soul που άνοιξε το δρόμο για τον Lionel Richie και τον Luther Vandross και να στάζει μέλι το στόμα τους. Αφού απολαύσω το γιαουρτάκι που επίτηδες άφησα μπροστά σου όση ώρα μιλούσες θα σου πω τη γνώμη μου για το πιο υπερτιμημένο κομμάτι της μουσικής που οι μισόκουφοι απ' το γήρας ψηφοφόροι του Rolling Stone ανέδειξαν σε καλύτερο soul κομμάτι όλων των εποχών και τέταρτο της popular μουσικής μετά τα "Like a rolling stone", "Satisfaction" και "Imagine".

Το "What's going on" είναι μαύρη μουσική όσο μαύρη είναι η ψυχή του Michael Jackson σήμερα. Απίστευτη φλωριά που κάνει τον James Brown να μοιάζει χαρντκοράς. Στη διαχρονικότητα παίρνει παχύ κουλουράκι γιατί δεν μπορείς να ακούς σήμερα πως 'πρέπει να βρούμε τρόπο να φέρουμε την αγάπη' πως 'ο πόλεμος δεν είναι η απάντηση και η αγάπη μόνο νικάει το μίσος' και 'ποιοι είναι αυτοί που μας κρίνουν απ' τα μακριά μαλλιά μας' από κάποιον μάλιστα που αργότερα κυκλοφορούσε με 38άρι στην τσέπη. Αν οι γεροψηφοφόροι του Rolling Stone είχαν ακούσει Poll θα τοποθετούσαν ψηλότερα στη λίστα τους τα ανάλογης φλωρίδας και ψαλίδας 'Άνθρωπε αγάπα' και 'Εσύ γέρο που μιλάς'.

Σκοτώθηκε λέει ο αδερφός του στο Βιετνάμ και θύμωσε τόσο που αποφάσισε να γράψει τραγούδι διαμαρτυρίας αλλά του βγήκε ...ροζ σάουντρακ. Μεγαλύτερη διάσταση μεταξύ θεματολογίας και μουσικού περιτυλίγματος δε θυμάμαι. Δεν μπορώ να ανεχτώ κάποιον που τραγουδάει για δεινά, έστω και με προβληματισμούς επιπέδου δωδεκάχρονου παιδιού, με το αυτί στα ραδιόφωνα και το μάτι στο hot-100 του Billboard. Θα μου πεις έτσι ήταν οι εποχές, τέτοια προωθούσαν οι εταιρίες... Εντάξει, αλλά σήμερα αξίζει να φάει χώμα και σκοτάδι. Θα ήθελα να άκουγα τη γνώμη των μαύρων που σήκωσαν τις γροθιές τους πάνω στο βάθρο αν είχαν την ατυχία να ακούσουν αυτή την πιασάρικη σάχλα ολκής. Να μου πεις για το "War" του Edwin Starr ή τη θυμωμένη διασκευή των D.O.A., μάλιστα. Να μου πεις για το "I heard it through the grapevine" του ιδίου να πάω πάσο. Όσο ο Νταλάρας είναι ρεμπέτης τόσο είναι κι αυτό καλή σόουλ. Μπάμπης Αργυρίου

Αναγνώστη με ποιον συμφωνείς;