Hans Koch & Christine Abdelnour, Anna Schimkat, Incapacitants, Glands of External Secretion

Το ‘Fflair’ των Hans Koch και Christine Abdelnour στην Ezz-thetics (παρακλάδι της Hat Hut) δεν το είχα ακούσει όταν βγήκε. Μπλεγμένος με διάφορα προβλήματα δεν το πρόσεξα τότε, αλλά πριν κανένα δίμηνο το πήρε το μάτι μου τυχαία σε μια ανάρτηση φίλου, το άκουσα και έκτοτε δεν λέω να σταματήσω να το ακούω. Έχω πιάσει τον εαυτό μου κάποιες φορές να το ακούει και καθημερινά. Ίσως έχει να κάνει με το ότι και οι δύο είναι αγαπημένοι μου μουσικοί και αυτοσχεδιαστές. Παρόλο που δυστυχώς δεν τους έχω δει πολλές φορές να παίζουν ζωντανά, υπάρχουν αρκετοί δίσκοι τους για να απολαύσει κανείς το παίξιμο και την τακτική τους. Και τι έχουμε εδώ; Ένα τυπικό, κλασσικό θα έλεγα, παιχνίδι διαλόγου. Την ίδια μέρα, με διαφορά χωρών και χώρων, η μεν Abdelnour στη Γαλλία, ο δε Koch στην Ελβετία, ηχογράφησαν ο καθένας το σετ του, στη συνέχεια παίχτηκε από το αριστερό ηχείο του ενός και απ’ το δεξί του άλλου δημιουργώντας ένα αποτέλεσμα το οποίο με το σωστό mastering και στρώσιμο εξελίσσεται σε ένα γόνιμο και καταπληκτικό διάλογο δύο ανθρώπων που ξέρουν να χειρίζονται με αφάνταστη μαεστρία όχι μόνο τα όργανά τους, αλλά και τη φαντασία και τη δημιουργικότητά τους. Είχα χρόνια να απολαύσω έναν δίσκο που θα μπορούσε κανείς να τον κατηγοριοποιήσει ως reductionism (κάποτε, προ 20/25ετίας). Κάθε φορά που τον ακούω, όλο και κάτι διαφορετικό προσέχω. Το μόνο που έχω να πω είναι ότι είναι 44 λεπτά μαγείας.

Η Coherent States εξελίσσεται σε μια από τις πιο δυνατές (κασετο)εταιρείες του χώρου. Η τελευταία τριπλέτα κυκλοφοριών της νομίζω το επιβεβαιώνει αυτό, θα μπορούσα να αναφερθώ αναλυτικά στη φιλοσοφία της εταιρείας, αλλά αυτό χρήζει ξεχωριστού και αναλυτικού αφιερώματος. Στο προκείμενο όμως:

Η πρώτη κυκλοφορία αυτής της τριπλέτας είναι το ‘Water’ της Γερμανίδας Anna Schimkat. Επισυνάπτω πληροφορίες που παραθέτει η ίδια στο site της για να περιγράψει τη δουλειά της, ως εισαγωγή στο έργο της: «Ως εικαστικός καλλιτέχνης, η Anna Schimkat αναπτύσσει το έργο της στα όρια μεταξύ γλυπτικής και ήχου. Εισέρχεται στον τομέα της ηχητικής τέχνης με τις (συχνά μεγάλης κλίμακας δημόσιες καλλιτεχνικές) εγκαταστάσεις και παραστάσεις της. Συνθέτει χώρους που οξύνουν την αντίληψη και επιβάλλουν έτσι τη δράση του αντιλαμβανόμενου. Τα ηχητικά της υλικά είναι όργανα που κατασκευάζει η ίδια και ηχογραφήσεις πεδίου του κύριου οργάνου της που είναι ο κόσμος που μας περιβάλλει.

Σε κάθε αντίστοιχο πλαίσιο, η Schimkat ενδιαφέρεται για τις διαδικασίες, τις αιτίες και τους κανόνες της φυσικής, κοινωνικής και πολιτισμικής πραγματικότητας. Μια κύρια εστίαση για εκείνη είναι να εργάζεται με τον ήχο στο πλαίσιο του χώρου και το αντίστροφο, ο χώρος στο πλαίσιο του ήχου.

Αυτό δημιουργεί ειδικά για τον τόπο, προσβάσιμα και φυσικά αισθησιακά δωμάτια και ηχητικές εγκαταστάσεις που αλληλεπιδρούν με το αντίστοιχο περιβάλλον τους».

Το ‘Water’ έχει σχέση με την κίνηση, τους υδροφόρους ορίζοντες της Ευρώπης όπως ποτάμια σαν τον Δούναβη ή τα κανάλια της Βενετίας αλλά και τους ανθρώπους και τις σχέσεις τους, το φύλο τους κοκ. Κάνει αναφορά στις γυναίκες της Ουκρανίας τόσο λόγω της ειδικής κατάστασης που έχει περιέλθει η χώρα τα τελευταία χρόνια εξαιτίας της ρωσικής εισβολής, αλλά και για τον ρόλο που καλούνται να παίξουν. Το κομμάτι έχει στηθεί χρησιμοποιώντας υδροφωνίες, ηχογραφήσεις πεδίου ακόμα και ηχογραφήσεις από πάγο δημιουργώντας ένα ρευστό ηχοτοπίο. Η πρώτη πλευρά έχει το κομμάτι όπως ηχογραφήθηκε στο στούντιο για ακρόαση, η ροή αλλά και ο τρόπος που εναλλάσσονται οι ήχοι, αλλά και οι λίγες γυναικείες φωνές που χρησιμοποιεί, δημιουργούν μια 'κλασσική' ηλεκτροακουστική σύνθεση η οποία έχει μια γραμμική ηχητική αφήγηση. Είναι κομμάτι που το ακούς σαν ένα ηλεκτροακουστικό ηχοτοπίο, αλλά και που επίσης κάλλιστα θα ταίριαζε σε ένα βίντεο ή σε μια εγκατάσταση.

Τουναντίον το κομμάτι της δεύτερης πλευράς, το οποίο είναι ηχογράφηση από παρουσίασή του σε φεστιβάλ, είναι πιο περιπετειώδες και κυριολεκτικά η δομή του ρέει πολύ πιο δυναμικά σε σύγκριση με το αντίστοιχο της πρώτης πλευράς, κρατώντας το ενδιαφέρον του ακροατή αμείωτο σε όλη τη διάρκειά του.

Είναι ένα έργο που προσφέρει τροφή για σκέψη λόγω της ρευστότητας που χαρακτηρίζει την εποχή μας, αλλά και που προσφέρει την εμπειρία στον ακροατή να ακούσει τις διαφορετικές εκδοχές του ίδιου κομματιού τόσο σε στούντιο όσο και σε ζωντανή ηχογράφησή του.

Η αμέσως επόμενη κυκλοφορία είναι το 'Achilles Tendon Rupture' των Incapacitants. Ένα από τα θρυλικότερα noise γκρουπ που άρχισαν να ηχογραφούν με αυτό το όνομα από τα τέλη των 80s. Δημιούργημα των Toshiji Mikawa (μέλος επίσης και των Hijo Kaidan) και Fumio Kosakaki (επίσης μέλος των C.C.C.C. και άλλων συγκροτημάτων), είναι ένα από τα ελάχιστα γκρουπ εκείνης της εποχής που επιμένουν σταθερά να δημιουργούν ένα θορυβοχάος στις συναυλίες τους αλλά και στις κυκλοφορίες τους. Δεν θα ήθελα να μακρηγορήσω για την ιστορία τους, αλλά θα σταθώ μόνο σε αυτή την κασέτα όπου ο Mikawa επεξεργάζεται διάφορες στούντιο ηχογραφήσεις τους για να δημιουργήσει το τελικό αποτέλεσμα. Και ενώ κάποιος θα έλεγε ότι πρόκειται απλώς για μια ακόμα θορυβοκυκλοφορία, θα απαντούσα ότι μια προσεχτική ανάλυση της κυκλοφορίας δείχνει όχι μόνο τους διάφορους ήχους που στήνονται είτε τυχαία είτε συνειδητά αλλά και τη δομή των κομματιών.

Το αναφέρω αυτό γιατί ένα από τα σημεία των καιρών, και όχι μόνο γνώρισμα του θορυβοκυκλώματος, είναι είτε η απώλεια μέτρου είτε η αδυναμία συγκρότησης ενός κομματιού ή δίσκου, με αποτέλεσμα ώρες ώρες ή να βλέπεις επαναλήψεις και φλυαρίες ή τελείως αδιέξοδες προτάσεις. Αν μη τι άλλο, εδώ ένα πράγμα που με χαροποίησε ήταν η απόλαυση της ακρόασης αυτού του μικρού διαμαντιού.

Τέλος μετά από περίπου μια οκταετία από την κυκλοφορία του "Convicted Felon Adjusted For Inflation" oι Αμερικανοί Glands of External Secretion επιστρέφουν με μια δεύτερη κυκλοφορία - πρόταση τους στην Coherent States, το καταπληκτικό ‘Baboon and Chest’, όπου βρίσκουμε το ντουέτο των Barbara Manning και Seymour Glass σε τρομερά δημιουργική, χιουμοριστική, παρανοϊκή διάθεση. Γκρουπ ξεπεταγμένο στα μέσα της δεκαετίας του ‘80 με διάφορες κυκλοφορίες, κάποιος θα τις έλεγε 'ανεξάρτητες' με γνώμονα εκείνη την εποχή. Ήταν από τα γκρουπ που η τρέλα τους όμως ταίριαζε και στο ύφος της lo-fi παράνοιας των 90s και των 00s, ιδίως την εποχή που ο Seymour Glass ως εργαζόμενος στη Revolver έπαιζε και απαντούσε σε επαγγελματικά email με διάφορα ψευδώνυμα και περσόνες όπως π.χ. Monica Monroe, κ.ά.

Εκτός αυτών ο Seymour Glass ήταν ο ιθύνων νους πίσω από ένα από τα θρυλικότερα αμερικάνικα φάνζιν των 80s-00s, το Bananafish. Φάνζιν που από τις σελίδες του μπορούσες να διαβάσεις από outsider και americana μέχρι για θόρυβο και σύγχρονη μουσική.

Αλλά τράβηξα αρκετά αυτό τον πρόλογο. Αυτή τη φορά σε αυτή την κασέτα θα βρούμε ένα ηχητικό χάος που είναι lo-fi, ανεξάρτητος ήχος, πειραματισμοί, διάφορα τρελά tapes, συμμετοχές από ποικίλο κόσμο που ξέρουν οι Glands (εν συντομία) όπως ο Tom Lax της Siltbreeze, o Ali Robertson της Giant Tank, κ.ά. Ο βασικός κορμός των ηχογραφήσεων έγινε το 2023, αλλά θα βρούμε μέσα στο ηχητικό κολλάζ που απαρτίζεται το υλικό της και ηχογραφήσεις από το 1987 και από άλλες εποχές. Με ξετρέλανε επίσης το εξώφυλλο, το χρώμα και το στήσιμο της κασέτας αλλά και το αυτοκόλλητο που τη συνόδευε. Εάν κάποιος έχει ακούσει για εκείνη την εποχή, αλλά θέλει να ακούσει κάτι ζωντανό, δυναμικό που ηχητικά θυμίζει τον τότε ήχο χωρίς καμία νοσταλγία που έχει τη βάση του και τη φρεσκάδα του στο σήμερα, ε τότε ας εντρυφήσει άφοβα (τόσο σε αυτή τους την κυκλοφορία όσο και στην προηγούμενη τους στην Coherent!)