Joke Lanz, Adam Bohman, Larry Soundplanner, Nihilist Ambush

Το όνομα του Joke Lanz δεν είναι άγνωστο σε κόσμο που ασχολείται εδώ και χρόνια με θόρυβο. Μέλος της ελβετικής κολλεκτίβας Schimpfluch (Runzelstirn & Gurgelostock [project του εικαστικού, performer Rudolv Eb.Er που εδώ και χρόνια βρίσκεται στην Ιαπωνία], Dave Phillips, κ.ά.) o Joke έπαιζε για χρόνια με το ψευδώνυμο Sudden Infant σε performances και λάιβ. Ώρες ώρες βασικό του όργανο ήταν το πικάπ και, όταν πριν από λίγα χρόνια άρχισε να παίζει περισσότερο με το όνομά του παρά ως Sudden Infant (που από σόλο project έγινε τρίο), άρχισε να εξελίσσει την τεχνική που είχε στα πικάπ.

Δεν είναι λίγες οι φορές που συνέπραξε με διάφορους αυτοσχεδιαστές ή μη για ντουέτα, τρίο, κοκ. Από τις πρώτες του συνεργασίες σ’ αυτήν την πορεία του ήταν με τη τραγουδίστρια Shelley Hirsch, γνωστότερη λόγω των φωνητικών αυτοσχεδιασμών της. Μαζί μας χάρισαν κάποιες ωραίες ηχογραφήσεις. Πρόσφατα η Αυστριακή Klanggalerie εξέδωσε το ‘Ella’, συνεργασία του με την πιανίστρια Sophie Agnel, μεγάλη μορφή για τη σκηνή του ευρωπαϊκού αυτοσχεδιαστικού πιάνου συνεχίζοντας την παράδοση παλιαιότερων μουσικών όπως ο Fred van Hove, Irene Schweizer, κ.ά.

Mε τη Sophie Agnel έχουν συνεργαστεί και παλιότερα, αλλά ως ντουέτο (εάν δεν απατώμαι). Αυτή είναι η πρώτη τους κυκλοφορία. Μια ηχογράφηση που με γοήτευσε, καθώς οι ήχοι δεν είναι χοντροκομμένοι ή τυχαίοι, δείχνουν ένα καλοδουλεμένο ντουέτο και, το σημαντικό, οι ήχοι του πικάπ δένουν με το πιάνο στο οποίο η Agnel παίζει όσο πιο ανορθόδοξα μπορεί, είτε inside ή όχι. Έχει αρκετά σημεία που ο ήχος φέρνει σε ηλεκτροακουστικές συνθέσεις, τυχαίους αυτοσχεδιασμούς, αλλά, όπως προανέφερα, εντυπωσιάζει η μαεστρία με την οποία δένουν οι ήχοι του πιάνου με τα πικάπ, κάτι που δεν είναι τόσο εύκολο όσο μπορεί να ακούγεται ως ιδέα, κάνοντας το αποτέλεσμα μια από τις ωραίες προσθήκες τόσο στη δισκογραφία τους όσο και στις κυκλοφορίες του 2025.

H ιρλανδική Krim Kram έβγαλε πρόσφατα κάποιες νέες κυκλοφορίες, μια εκ των οποίων είναι ένα νέο έξοχο CD ενός από τους πιο αγαπημένους μου αυτοσχεδιαστές της αγγλικής σκηνής, του Adam Bohman, μέλους κατά καιρούς διαφόρων ηλεκτροακουστικών, αυτοσχεδιαστικών συνόλων με πιο γνωστό τους Morphogenesis και τους Bohman Brothers, δηλαδή το ντουέτο με τον αδελφό του Jonathan. Δεν θα μπω στη διαδικασία να αναφέρω περισσότερα για την πορεία του των τελευταίων 40+ χρόνων, αλλά θα σταθώ σ’ αυτό το νέο CD του καθώς κατ' εμέ είναι ο συγκερασμός διαφόρων τεχνικών του δοσμένος με αριστοτεχνική μαγεία. Στα 10 κομμάτια του ‘Text Pieces + Compositions for prepared strings and objects’ παίρνουμε αυτό ακριβώς που λέει ο τίτλος. Από τη μια πέντε τρομερά πυκνά αυτοσχεδιαστικά κομμάτια, όπου διάφορα αντικείμενα είτε ενισχύονται με αυτοσχέδια μικρόφωνα ή ηλεκτρονικά είτε παίζονται με δοξάρι και μετατρέπονται σε έγχορδα. Από την άλλη διάφορα τυχαία ή μη κείμενα μετατρέπονται σε απλά text sound ποιήματα που διαβάζονται είτε μόνο από τον Adam ή από τον Adam μαζί με τη Sue Lynch ή τον Adrian Northover. Πρόκειται για κυκλοφορία που θα καθηλώσει τόσο τους παλιούς ακροατές της δουλειάς του όσο και τον κόσμο που του αρέσει ο αυτοσχεδιασμός. Μπορεί να θεωρηθεί ως μια άψογη εισαγωγή στο έργο του Adam Bohman αλλά και στον ευρωπαϊκό αυτοσχεδιασμό για ακροατές που τώρα ανακαλύπτουν τον κόσμο του.

Καθώς αυτές οι γραμμές γράφονται Καθαρά Δευτέρα και σήμερα, μέσα σε όλα τα έθιμα που πραγματοποιούνται σε διάφορα μέρη της Ελλάδας, είναι και το καρναβάλι του Σοχού με κωδονοφόρους, στολές, κλπ. O δικός μας Larry Soundplanner σε εξόρμηση του στον Σοχό είχε ηχογραφήσει τα δικά του field recordings τα οποία μας προσέφερε αναμιγμένα με ήχους από καλίμπα, συνθ, κιθάρα και ηλεκτρονικά σε ένα 27λεπτο κομμάτι που μπορεί να μη θυμίζει τις κωδονοφορίες του Σοχού, όμως εξελίσσεται σε ένα ωραίο χορευτικό electronica και τα κουδούνια κάνουν διακριτικά την εμφάνιση τους εκεί που πρέπει. Είναι από τις ηχογραφήσεις που λάτρεψα τον τελευταίο καιρό και ας την ανακάλυψα τυχαία πάνω σε εκπομπή μας με τον Κυριάκο Παλασίδη στο ράδιο του Πικάπ (από τα λεμόνια στο λίτσι και απο τα βερίκοκα στη γκουάβα). Ο χορός και η μέθεξη είναι επίσης κομμάτι της παράδοσης (της όποιας παράδοσης...)

Ο Nihilist Ambush είναι από τα ονόματα της αθηναϊκής harsh noise σκηνής, κάποιοι ίσως να τον έχουν πετύχει σε συναυλίες στο Stellage ή αλλού. Πρόσφατα κυκλοφόρησε σε 50 αντίτυπα η πρώτη του κασέτα από το Ηλεκτρικό Ταχύρυθμο, εταιρεία του πάλαι πότε Electric Knife ή ελληνιστί Ηλεκτρικό Μαχαίρι (φόρος τιμής στο θρυλικό φάνζιν του Ηλία Πολυχρονάκη), δισκάδικο που έτρεχε ο Θανάσης Αλβανός στην Αγγλία την προηγούμενη δεκαετία, έκλεισε και συνεχίζει ως mail order από την Ελλάδα (οπότε όσοι ενδιαφέρεστε για διάφορα πειραματικά, noise, κλπ μπορείτε να του στείλετε ένα μήνυμα για κατάλογο). Ο Θανάσης σκέφτεται να εμφανίσει και μια εταιρεία ως μέρος των δραστηριοτήτων του. Όποιος ενδιαφέρεται για την εταιρεία, κασέτα και πληροφορίες για τις διανομές μπορεί να επισκεφθεί τη σελίδα, αν από την άλλη θέλει να ακούσει μόνο την κασέτα σε ψηφιακή μορφή μπορεί να το κάνει εδώ.