Κάτι καλό να ακούσω;

Ελένη Φουντή
Secret Chiefs 3 - Malkhut (Tzadik, 2018)
(Vol10 of John Zorn - Masada Book 3 - The Book Ber'iah)
Το κολοσσιαίο "Masada" του John Zorn μετράει πάνω από εικοσαετία. Κι αυτή η προσήλωση αποκτά ιδιαίτερη σημασία για έναν δημιουργό που ασχολείται με τρεις χιλιάδες πράγματα ταυτόχρονα. Αυτός ο κύκλος έκλεισε φέτος με το “Masada Book Three - The Book Beri'ah”, με το οποίο ο Zorn εξερευνά και θα έλεγα επεκτείνει κιόλας την εβραϊκή μουσική παράδοση. Περιλαμβάνει 11 δίσκους και αξίζουν όλοι φουλ για διαφορετικούς λόγους, αλλά το "Malkhut” των Secret Chiefs 3 είναι ξεσάλωμα από άλλο ανέκδοτο. Τσιφτετέλι είναι! Ροκ τσιφτετέλι. Avant rock. Και progressive rock. Και surf rock. Αλλά και μεσο-ανατολικό παραμύθι, με επιρροές από το σύμπαν του Morricone, ατμόσφαιρα ταινίας τρόμου και διάσπαρτα darkwave στοιχεία. Ακούγεται (σαν ακόμα ένας) αχταρμάς, αλλά δεν είναι. Φαίνεται πως κάποιοι λίγοι ξέρουν τι θα πει fusion. Θα μας ανεβάσει και στα τραπέζια αυτός όπως πάει (ο Zorn, ποιος άλλος;). Βαράτε βιολιτζήδες!

Θανάσης Παπαδόπουλος
Marissa Nadler - For my crimes (Sacred Bones)
Ακόμη και όταν πλούτιζε τον ήχο της, όπως στο ‘Strangers’ του 2016, η Nadler κατάφερνε πάντα να εστιάζει στην ουσία: στους στίχους και στις θαυμάσιες μελωδίες της. Σε σχεδόν δεκαπέντε χρόνια πορείας, η Marissa Nadler έβγαλε μόνον καλούς δίσκους, οκτώ μέχρι τώρα. Φαντάζομαι δεν ήταν πάντα εύκολο να τηρήσει τις υποσχέσεις του σπουδαίου ‘The Saga of Mayflower May’ του 2005, στη folk απλότητα του οποίου, με κάποιον τρόπο επιστρέφει με το ‘For My Crimes’.
Διαλέγω το πιο ηλεκτρικό τραγούδι του δίσκου, το Blue Vapor. Την συνοδεύουν η Kristin Kontrol (Dum Dum Girls) στα φωνητικά, και ο Dana Colley (Morphine) στο σαξόφωνο.

Τάσος Βαφειάδης
Distance, Light & Sky - Gold coast (Glitterhouse Records)
Πριν ακόμα διαλυθούν οι Walkabouts, ο Chris Eckman συμμετείχε στους Dirtmusic, μια μπάντα με έθνικ μουσικό προσανατολισμό, διαφορετικό από ό,τι μας είχε συνηθίσει μέχρι τότε. Όταν κάποια στιγμή στα μέσα της δεκαετίας που διανύουμε, ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για τη διάλυση των Walkabouts, δημιούργησε μαζί με την τραγουδίστρια Chantal Acda και τον περκασιονίστα Eric Thielemans τους Distance, Light & Sky. Ένα συγκρότημα που βαδίζει στα χνάρια που ξέραμε και περπατήσαμε μαζί του όλα αυτά τα χρόνια. Στον δεύτερο –σαφώς πιο δουλεμένο και ώριμο δίσκο τους– μας προσφέρουν εννιά γλυκά ποπ-φολκ τραγούδια, με την κατάλληλη δόση μελαγχολίας, και μερικά καταπληκτικά ντουέτα του Eckman με την Acda. Αν τα άλμπουμ των Chris & Carla παίζουν ακόμα στα CD player σας, τότε ήρθε η ώρα να βάλετε κάτι νέο και εξίσου όμορφο.

Ελεάνα Γαρίνη
Josephine Foster - Faithful Fairy Harmony (Fire Records)
Δεν ξέρω αν φταίει που η Josephine Foster τραγούδαγε σε κάποτε κηδείες, αλλά η μουσική της και η φωνή της σε πάνε σε …άλλο κόσμο. Φοβάμαι ότι σε κάποιο της υψίφωνο φονικό συντονισμό, από αυτούς που βρίσκεις σε περίσσεια στο ‘Faithful Fairy Harmony’, θα σπάσουν όχι τα τζάμια αλλά ο καρδιακός μου μυς και θα τον ράψουμε με βελόνα πικάπ…

Άρης Καραμπεάζης
Φευ - Εδώ (B-Otherside)
(…) Το ΦΕΥ:ΕΔΩ είναι ένας δίσκος που άκουσα και ακούω πολλές φορές. Αρχικά με εντυπωσίασε, στη συνέχεια μου ακούστηκε –για αρκετές ακροάσεις– ως σχεδόν μεθοδευμένα οικείος και πλέον μου αφήνει αρκετό χώρο όχι τυχόν να τον αποδομήσω (μιας και οι βασικές του δομές, στηρίζονται γερά θεωρώ στην εξω-ρεμπετικοχατζιδακική ηχητική αισθητική του δημιουργού, ο οποίος και από βόμβους ξέρει και από συχνότητες και μόνος του τα στήνει όλα μια χαρά), αλλά να τον φανταστώ σε μία ιδεατή (για εμένα τουλάχιστον) άλλη μορφή.
«Για εμένα το ΦΕΥ:ΕΔΩ ΔΕΝ είναι ένας νεο-ρεμπέτικος και εν δυνάμει post-έντεχνος δίσκος».
(Αλίμονο, αν ήταν)

Μαριάννα Βασιλείου
Ulver - Sic transit gloria mundi (Self Released)
Κυκλοφορία του 2017, την βάζω καταχρηστικά εδώ γιατί κυκλοφορεί αυτές τις μέρες σε βινύλιο με τέσσερα επιπλέον λάιβ κομμάτια που δεν θα κυκλοφορήσουν σε ψηφιακή μορφή. Δυο κομμάτια που δεν ολοκληρώθηκαν για να μπουν στο “The Assassination of Julius Caesar”, μια ατμοσφαιρική διασκευή στο “The Power of Love” των Frankie Goes to Hollywood (είπε κανείς ότι οι μεταλλάδες δεν έχουν μια ποπ καρδιά στο πολύ βάθος;) και τέσσερα κομμάτια από το προαναφερθέν άλμπουμ, από συναυλίες τους στην... Ταζμανία, στην Ιταλία και στη Νορβηγία. Οι Depeche Mode παντρεύονται με τους Nine Inch Nails, η βαθιά φωνάρα του Garm παραμένει πάντα συγκλονιστική και για άλλη μια φορά κάτι μεταλλάδες βγάζουν την καλύτερη ποπ κυκλοφορία της χρονιάς – και αυτό σημαίνει πάρα πολλά και για τα δυο αυτά ηχητικά στρατόπεδα.

Αντώνης Ξαγάς
Creep Show - Mr Dynamite (Bella Union)
Γκροτέσκο… Να ένα επίθετο που χρησιμοποιούμε συχνά, παραβλέποντας ίσως την πραγματική του σημασία, η οποία αναφέρεται όχι μόνο σε κάτι χοντροκομμένο/ παρατραβηγμένο αλλά και σε κάτι που είναι τρομακτικό και αστείο συγχρόνως. Όπως ήταν και η cult ταινία του Ρομέρο «Creepshow» με ιστορίες του Stephen King. Από εκεί φαίνεται ότι παίρνει το όνομα της η παλιοπαρέα (έχει κάμποσους γαρ παλαίουρες στις τάξεις της, όπως τον John Grant και τον Stephen Mallinder, από Cabaret Voltaire αν θυμάστε). Κάπως έτσι θα ηχούσαν οι Kraftwerk αν άκουγαν ακόμη περισσότερο φανκ και είχαν και χιούμορ. Γκροτέσκο ασφαλώς…

Μαρία Φλέδου
Hen Ogledd - Mogic (Weird World)
Οι Hen Ogledd (προφέρεται Ογκλέδ για όσους αναρωτιούνται) ξεκίνησαν ως project του experimental electro-folk wizzard Richard Dawson και του αρπίστα Rhodri Davies. Με αυτό το σίγουρα πιο προσιτό σε ένα ευρύτερο εναλλακτικό κοινό άλμπουμ όμως φτιάχνουν ένα καινούριο '(oc-)cult' μαζί με την Sally Pilkington και την πολύ αγαπητή μου καλλιτέχνη Dawn Bothwell. Κάθε κομμάτι του είναι μοναδικό και ιδιαίτερο χωρίς κανένα τους τελικά να γίνεται απόλυτα αντιπροσωπευτικό της συνολικής ατμόσφαιρας. Το 'Mogic' είναι ένα ψυχεδελικό rollercoaster.

Mιχάλης Βαρνάς
Donny McCaslin - Blow (Motema)
Ίσως ένα ραντεβού για καφέ να αλλάξει τη ζωή σου ή να την επηρεάσει σε τέτοιο βαθμό που δε μπορούσες ποτέ να φανταστείς. Φαντάσου αυτό το ραντεβού να είναι με τον David Bowie και να συμμετέχεις στο τελευταίο του άλμπουμ.
Ο Donny McCaslin έχει τζαζ δισκογραφία στις πλάτες του και έδεσε με τον ήχο του ‘Blackstar’ γιατί μπορούσε να δέσει κι αυτό διέκρινε προφανώς ο Bowie. Έπειτα έχει κυκλοφορήσει δύο άλμπουμ με πιο πρόσφατο το ‘Blow’, στα οποία και να θες να ξεχάσεις τι έχει προηγηθεί δε μπορείς. Στο ‘Beyond Now’ που κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά με το ‘Blackstar’ υπάρχουν δύο διασκευές του Bowie (‘A Small Plot Of Land’, ‘Warszawa’). Στο ‘Blow ‘είναι ολόκληρος ο δίσκος που σε παραπέμπει στη συνεργασία τους. Έτσι έχουμε θεωρητικά έναν τζαζ δίσκο που όμως ξεπερνώντας τα στεγανά, μπορείς να τον εντάξεις στους καλύτερους ροκ δίσκους που άκουσες φέτος.

Άρης Μπούρας
Objekt - Cocoon Crush (PAN)
Το “Cocoon Crush” φέρνει στο νου ευθύς αμέσως την πρώιμη electronica των ‘90s και τα πειραματικά σχήματα της Warp, τη γερμανική techno των ‘00s, αλλά παράλληλα – την ίδια στιγμή - κάτι υπέροχα αυθεντικό και σύγχρονο αναδύεται από τα 11 κομμάτια του. Ο ήχος του Βερολινέζου DJ και παραγωγού με το όνομα TJ Hertz (πέραν του υποφαινόμενου), κρατάει αποστάσεις τόσο από την dance, όσο και από την ambient μουσική, ενώ εκεί που ακούγεται σκληρός, απόκοσμος και ξερός, φέρνει στο προσκήνιο γλυκιές μελωδίες και καταπραϋντικά νυχτερινά νανουρίσματα. Η παραγωγή είναι κρυστάλλινη, η ελεγχόμενη επανάληψη και μη-στατικότητα σε κερδίζει ακρόαση την ακρόαση. Το 2018 μας αποχαιρετά μ’ έναν σπουδαίο ηλεκτρονικό δίσκο.

Στυλιανός Τζιρίτας
Fuku – I am (Happily There's No Earlids)
(…) Το πανσπερμικό rock (διότι τέτοιο είναι) των Fuku δεν έχει οιμωγές για κάποιον χαμένο κρίκο στην εξέλιξη του ηχητικού φάσματος. Δεν κακοχρονίζει εν ολίγοις αλλά καταθέτει την οργασμικότητα πεπεισμένο ότι μόνο το σήμερα έχει σημασία. Το πώς θα εξελιχθεί (ΚΑΙ ΑΝ εξελιχθεί) είναι ένα στοίχημα το οποίο οι Fuku ίσως να μη θέλουν να σκέπτονται ακόμα. Θα έχει ενδιαφέρον να εξελιχθεί πάντως και θα είναι μια χαμένη ευκαιρία αν παραμείνει μόνο στην παρούσα υπαρξιστική δήλωση του ‘I am’.

Γιώργος Παπαδόπουλος
Esben and the Witch - Nowhere (Season of a Mist)
Νέος δίσκος στην εκπνοή της χρονιάς για την μπάντα που συνεχίζει ακάθεκτη από εκεί που μας άφησε μουσικά στο “Older Terrors”. Δεν αλλάζει τον ήχο της και το ύφος της και παραμένει μουσικά στο μοναχικό, παγωμένο, απόμακρο και αργόσυρτο κατατονικό της post rock. Εδώ φλερτάρουν ακόμα περισσότερο με πιο σκληρές μουσικές επιρροές αλλά καταφέρνουν και τις εγκολπώνουν ομαλά στο ύφος τους. Το αστέρι, η κινητήριος δύναμη της μπάντας παραμένει η φωνή της Davies και μπορεί τελικά να μην προωθούν μια κάποια εξέλιξη στο “Nowhere”, παραδίδουν όμως έναν πιασούμενο, στιβαρό, πένθιμο δίσκο για αρκετές χορταστικές ακροάσεις. Αυτός ακριβώς δηλαδή που χρειαζόμαστε από δαύτους.

Χρήστος Αναγνώστου
The Ocean - Phanerozoic I: Palaeozoic (Metal Blade)
Το καταιγιστικό panzer που ακούει στο όνομα Robin Staps έρχεται για άλλη μια φορά με την παρέα του να μας καθηλώσει. Η διαφορά ανάμεσα σε αυτόν τον δίσκο από τον προηγούμενο (‘Pelagial’) είναι ουσιαστική. Λειτουργεί άνετα σαν εισαγωγή στον κόσμο του doom και του post metal και ακόμη και τα φωνητικά μπορεί να ξενίζουν κάποιον "αμύητο" αλλά είναι μια καλή επιλογή για να ξεφύγεις από την μονοτονία του post rock. Αν θες λοιπόν κάτι ηχογραφημένο σε ένα στούντιο στην Ισλανδία το οποίο ν’ αντηχεί την λησμονιά της απεραντοσύνης των πάγων, ξεκινάς με το ‘Cambrian II: Eternal Recurrence’ και για ένα γερό ταρακούνημα χτυπάς και το ‘Silurian:Age of Sea Scorpions’ στο 11.

Αναστάσιος Μπαμπατζιάς
KTL - The Pyre:versions distilled to stereo (Shelter Press)
Όποιος γνωρίζει τη δουλειά του Stephen O'Malley και του Peter Rehberg ως KTL ίσως παραξενευτεί από το ασυνήθιστο αλλά αναμφισβήτητα εξαιρετικό εξώφυλλο. Όταν μάθει όμως ότι πρόκειται για μουσική που γράφτηκε για παράσταση χορού, θα καταλάβει. Κατά τα άλλα το ύφος τους είναι το γνώριμο, μια απλωμένη μινιμαλιστική διάσταση ενός dark ambient σκηνικού στην πιο γεμάτη της έκφανση με ηχητικές μικρολεπτoμέρειες που κάνουν το αυτί να στήνεται. Πολύ ευπρόσδεκτος δίσκος από έναν χώρο στον οποίο σπάνια πια συναντούμε σπουδαία μουσική.

00:00 Secret Chiefs 3 - Mishkan
03:35 Marissa Nadler - Blue vapor
06:55 Distance, Light & Sky - Don't go dark on me
10:25 Josephine Foster - Lord of love
17:27 Φευ – 12-17
21:37 Ulver - Echo chamber (Room of tears)
25:22 Creep Show - Modern parenting
30:05 Hen Ogledd - First date
35:55 Donny McCaslin- Tiny Kingdom
41:50 Object - Runaway
46:05 Fuku - Shame
52:48 Esben and the Witch - The unspoiled
58:55 The Ocean - Silurian age of sea scorpions
1:08:16 KTL - Supermellow