Ear Wax Museum 16

Boy & The Echo Choir, Christine Owman, Daughter, Esben And The Witch...

Οι γυναικείες φωνές που ξεχώρισε ο Γιώργος Μπέης μέσα από τις πρόσφατες κυκλοφορίες.

Boy & The Echo Choir - It All Shines (My Little Cub, 2013)



Boy & The Echo Choir - It All ShinesΤέταρτο βήμα στην μέχρι τώρα πορεία της Caroline Gabard. Δύο τα έκανε σαν μοναχικό Boy και δύο με συνοδεία πρώτα του Thomas Van Cottom και ύστερα της Rachel Langlais. Το δημιούργημα αυτού του τρίο είναι ένας μονολιθικός δίσκος, με αισθητική που παραμένει στην γλυκόπικρη μελαγχολία, αλλά με σαφώς καλύτερη απόδοση. Τα φωνητικά ντύθηκαν με τα συμπληρώματα της Langlais ("Why Can't We") και του Mickael Mottet ("Take Oh Take") και οι ενορχηστρώσεις εμπλουτίστηκαν με την συνδρομή των Hiddentracks. Τα τεχνολογικά - τεχνητά μέλη, δεν δικαιολογούν το υποείδος folktronica, αν και το διαμαντάκι "Impossible Heart" το υποστηρίζει. Με την χροιά της Gabard στο σύνολό του ο δίσκος θα μπορούσε να θεωρηθεί ένας υποτονικός οργανισμός που κινείται με δυσκολία, όμως η γοητεία του δεν κρύβεται στην ταχύτητα, αλλά στην εσωτερική ενέργεια που τον κάνει να πάλλεται ολόκληρος.

Christine Owman - Little Beast (Glitterhouse, 2013)



Christine Owman - Little BeastΝέο προϊόν από την πολυτάλαντη σουηδέζα οργανοπαίχτρια. Μια μεγάλη μπάντα από μόνη της, όχι μόνο έπαιξε από πιάνο, τσέλο και άλλα 3 έγχορδα, κρουστά κλπ μέχρι και πριόνι με δοξάρι, αλλά τα συντόνισε όλα με την ιδιαίτερη φωνή της. Έπαψε βέβαια να κάνει και την παραγωγή μόνη της και την εμπιστεύτηκε στην Glitterhouse. Στο όλο εγχείρημα μόνο αδιάφορη δεν είναι η εμβόλιμη εμφάνιση του Mark Lanegan, που μπαίνει στο "One Of The Folks" την πιάνει από το χέρι και την οδηγεί στα βήματα του χορού. Την αφήνει μετέωρη στο "Fear And The Body" και έρχεται να την ξανασυνοδεύσει αγκαλιάζοντάς την σφιχτά στο "Familiar Act". Από εκεί και έπειτα την αφήνει με αρκετή δυναμική ενέργεια συσσωρευμένη, να στροβιλιστεί μόνη της στο εκστατικό "Deathbed" και να συνεχίσει δυναμικά με το "I'm Sorry I" προς την έξοδο.

Daughter - If You Leave (4AD, 2013)



Daughter - If You LeaveΗ εταιρία είναι αυτή που είναι και κυρίως ήταν. Δεν μπορείς λοιπόν να μην ασχολείσαι με τους νέους καλλιτέχνες που ντεμπουτάρουν στην 4AD και ακόμα περισσότερο όταν ως επιλογή υποστηρίζονται έτσι. Η Elena Tonra δημιουργός, εμπνευστής και ερμηνεύτρια του τριμελούς σχήματος από το Λονδίνο, είχε μια σειρά από ep που τελικά έπεισαν για μια ευκαιρία σε Κ.Σ. Δίσκος λιτός, με κορμό κιθάρα και κρουστά και την φωνή της Tonra να εκφράζει υποκειμενικότητες σε προσωπικό επίπεδο, όλες με μια γλυκιά αίσθηση παραίτησης και ματαιότητας. Αφήνοντας στην άκρη την βαρύτητα της θεματολογίας, η φωνή της είναι ζεστή και προβάλει τα πάντα με θολά περιγράμματα ("Youth", "Shallows") καθώς και το "Amsterdam" που είναι και το διαμαντάκι.

Esben And The Witch - Wash The Sins Not Only The Face (Matador, 2013)



Wash The Sins Not Only The FaceΔύο χρόνια μετά το ντεμπούτο του ("Violet Cries") το τρίο από το Brighton έρχεται με νέα δουλειά. Μελωδικότεροι, με την φωνή Rachel Davies αλλά και τις κιθάρες σε πιο μπροστινό πόστο, διατηρούν τις καλές εντυπώσεις που άφησαν ως πρωτοεμφανιζόμενοι το 2011. Το εναρκτήριο "Iceland Spar" δεν αφήνει αμφιβολίες για το πώς θα προχωρήσει ο δίσκος, το βαρύκεντρο του οποίου βρίσκεται ακριβώς στη μέση ("Deathwaltz") που είναι και το διαμαντάκι. Η Rachel αποδίδει σε όλους τους τόνους ("Slow Wave", "Putting Down The Prey") και παίρνει αρκετή ευθύνη πάνω της για την ονειρική και ethereal ατμόσφαιρα του δίσκου. Αρκετοί μιλάνε για ωρίμανση του ύφους, άλλοι για επίφοβη στροφή. Με μια ακρόαση του "Despair" και στα καπάκια του "Shimmering" όλα φαίνονται καθαρότερα.

Lady Lamb The Beekeeper - Ripely Pine (Ba Da Bing, 2013)



Lady Lamb The Beekeeper - Ripely PineΝτεμπούτο της Aly Spaltro που αγγίζει τα όρια του φανταστικού. Νεαρή εργάζεται ως υπάλληλος σε βίντεο κλαμπ, και κατά την βάρδια της γράφει και παίζει μουσική. To κορίτσι όχι μόνο κλείνει συμβόλαιο με δισκογραφική, αλλά ετοιμάζει και βαλίτσες για υπερατλαντικό ταξίδι και ευρωπαϊκό tour. Το "Bird Balloons" ως πρώτο single δίνει την γενική ιδέα ενός δίσκου που περιλαμβάνει αρκετά δείγματα - επιρροές. Φόρο τιμής στην αμερικάνικη μουσική παράδοση ("Regarding Ascending The Stairs"), ενορχηστρώσεις με έγχορδα και post κιθάρες ("Mezzanine"), λιτές μπαλάντες συνοδεία κιθάρας ("Florence Berlin") κ.α. Βέβαια τις εντυπώσεις κλέβει το "You Are The Apple" με το θριαμβευτικό φινάλε και τους επαναλαμβανόμενους στίχους "I still need your teeth round my organs, I still need your teeth round my organs..."

Liz Lawrence - Bedroom Hero (Self-released, 2013)



Liz Lawrence - Bedroom HeroΝτεμπούτο για την 23χρονη Lawrence από το αγνώστων συντεταγμένων Lowell. Αφού παρείχε για αρκετό καιρό τις υπηρεσίες της σε πλήθος καλλιτεχνών και γκρουπ, είπε να αυτοεκφραστεί. Πώς αλλιώς να εκτονώσει άλλωστε αυτήν την τρελή ενέργεια και εργασιομανία που (κατά τα λεγόμενά της) την διακρίνουν, αλλά και να ξεδιπλώσει το ταλέντο της σε 9 όργανα. Με αυτό το παρελθόν και την ανάλογη προϋπηρεσία, σαν να έκοψε απότομα για να ξαποστάσει λίγο. Μόνο έτσι εξηγείται ένα χλιαρό σύνολο από δέκα μπαλάντες που κινείται με όρια τα "I' d Rather" και "Bathroom Spoons" όσον αφορά στην ταχύτητα, και είναι αφιερωμένο στον ήρωα του κρεβατιού που σε σχέση με τον ήρωα του καναπέ, είδος που ευδοκιμεί εδώ, μάλλον είναι πιο ενδιαφέρον ρόλος.

Lotte Kestner - The Bluebird Of Happiness (Saint Marie, 2013)



Lotte Kestner - The Bluebird Of HappinessΔεύτερος δίσκος, ως σολίστα, για την Anna-Lynne Williams (Trespassers William). Μεσολάβησε ενδιάμεσα το "Stolen", εξ ολοκλήρου με ενδιαφέρουσες διασκευές. Και εδώ κάνει αυτό που ξέρει να κάνει καλά η 35χρονη Williams. Αποτυπώνει μια εκδοχή του βιώματος της μοναξιάς μέσα από γλυκές, αργόσυρτες συνθέσεις. Κιθάρα για οδηγό και αιωρούμενα φωνητικά στο βάθος ("String", "Little Things") κυριαρχούν, αλλά μια ηλεκτρονική παρεμβολή ("Eggshell") και ένα ντουέτο με τον Damien Jurado στο "Turn The Wolves" σπάνε την γραμμικότητα. Αστεράκι το "Cliff". Επίσης ειλικρινή δικαιολογία-αφορμή θα βρει κανείς για να ψάξει τραγούδι της Beyonce, ακούγοντας το "Halo" περιποιημένο από την δεσποινίδα Anna-Lynne.

The Joy Formidable - Wolf's Law (Canvasback, 2013)



The Joy Formidable - Wolfs LawΆλλο ένα τρίο με γυναικεία φωνητικά (από Ουαλία αυτή τη φορά) που επιχειρεί να διατηρήσει τις θετικές εντυπώσεις από το ντεμπούτο του. Με το "The Big Roar" πριν δυο χρόνια είχαν κερδίσει καλές κριτικές και συμπάθειες. Η φωνή της Ritzy Bryan (που κάποιες στιγμές φέρνει στο μυαλό την νεαρή Barham) συναγωνίζεται γρήγορα παιξίματα γεμίζοντας όλα τα κενά. Το αποτέλεσμα είναι 11 χορταστικά παιγμένα shoegaze κομμάτια, με συνεχή ροή που ξεχειλίζει τύμπανα και κιθάρες ("Bats"), με rock κοψίματα ("Maw Maw Song"), ή μια μέση οδό ("Cholla"). Εξαίρεση αλλά και ευκαιρία για σωστή εκτίμηση των δυνατοτήτων αλλά και της χροιάς της Bryan είναι η μπαλάντα "Silent Treatment" και το τελευταίο "The Turnaround" με το δωράκι στο τελείωμα.

Torres - Torres (Self-released, 2013)



TorresΆλλο ένα μουσικό μπουμπούκι σκάει στα αμερικάνικα λιβάδια και επώδυνα μεταμορφώνεται σε άνθος. Είκοσι και κάτι χρόνων, η (καλλιτεχνικά Torres) Mackenzie Scott κάνει την πρώτη της προσπάθεια, μέσα από δυσκολίες και άλλα, για τα οποία μιλάει στα δέκα κομμάτια του ομότιτλου άλμπουμ. Με την κιθάρα της πιστό συμπαραστάτη παίρνει τον δρόμο των θηλυκών folk - blues singers. Ενορχηστρώσεις λιτές αλλά μελωδικά όχι απλές και φωνή ειλικρινής, είναι το κυρίως σώμα του "Torres". Δειγματοληπτικά το αρχικό "Mother Earth Father God", το γλυκό "Jealousy And I", "Moon & Back" και το "Waterfall" που κλείνει, αρκούν. Οποιαδήποτε ομοιότητα (ιδιαίτερα στο "Honey") με δικά μας εγχώρια ταλέντα είναι μια ατυχής συγκυρία.

Trixie Whitley - Fourth Corner (Unday, 2013)



Trixie Whitley - Fourth CornerΚόρη του πρόωρα χαμένου Chris Whitley, μεγαλωμένη σε ΗΠΑ και Ευρώπη, μετράει συνεργασία με Marianne Faithfull, συμμετοχή στους Black Dub και φουλ πρόγραμμα εμφανίσεων σε πολλά φεστιβάλ σε όλο τον κόσμο. Και όλα αυτά μέχρι τα 25 της. Με φωνή που διαθέτει βάθος και την απαραίτητη βραχνάδα, έστησε το πρώτο lp της (προηγηθήκαν 3 ep), πάνω σε rock (με την ευρεία έννοια) ρυθμούς, που αλλού εμπλουτίζονται με soul στοιχεία ("Breath You In My Dreams"), με pop αποχρώσεις ("Need Your Love"), αλλά κυρίως blues αποδόσεις και ύφος ("Irene", "Morelia", "Oh The Joy"). Ιδιαίτερα και πιο ενδιαφέροντα που ξεχωρίζουν από το σύνολο είναι τα "Silent Rebel Pt 2" και το "A Thousand Thieves" που το ακούμε στις μόνο από την εδώ μεριά του Ατλαντικού κυκλοφορίες.