Phosphor, Big Blood, Gliss, Midas Fall, Still Corners, Scout Niblett, Zomes, David Lang

Phosphor - Youth And Immortality (Desire, 2013)

Άκρως ενδιαφέρον ντεμπούτο στην γενικώς (και ειδικά εδώ) εύστοχη Desire, για τους Phosphor. Τριμελές σχήμα από τις γκρίζες περιφέρειες του Λονδίνου. Εμπνέονται "από την χαοτική και θλιβερή ζωή στην πόλη για να δημιουργήσουν σκοτεινή μουσική και πικρές μελαγχολικές ατμόσφαιρες". Αν σε αυτό προστεθεί η απόλυτα ενδεδειγμένη φωνή της Nathalie Bruno και τα backing vocals της Helene de Thoury, που παραπέμπουν σε αξέχαστα γυναικεία ντουέτα, καταλαβαίνει κανείς ότι πρόκειται για μια από τις καλύτερες electro dark ethereal κυκλοφορίες για το '13. Πολύ δύσκολα απομονώνεται κάποιο κομμάτι αφού όλο είναι ένα διαμάντι από μόνο του. Εξαίρεση οι μέδουσες που σε περιβάλουν προς το τέλος στο άκουσμα του "Rotary".

Big Blood - Radio Valkyrie 1905 - 1917 (Feeding Tube, 2013)

Νέα (επίσημα δεύτερη) δουλειά από τους Caleb Mulkerin και Colleen Kinsella. Το ζευγάρι από το Portland που στο ξεκίνημά του δεν θα μπορούσε παρά μόνο σαν μια παραφυάδα νέο ψυχεδέλειας να θεωρηθεί, πλέον έκοψε τον υπόγειο δεσμό και αυτονομείται. Πέταξε 14, ομολογουμένως όχι ισάξια, νέα βλαστάρια και τα παραδίδει ως αποτέλεσμα της εξέλιξής του. Συνεπείς, καρποφορούν free folk, μυστηριακές επαναληπτικότητες ("Sanati", "Secret Garden"), ιχνηλατούν drone μονοπάτια ("A Castoff", "In the Wild Pt II") και μπλέκουν space κιθάρες ("Cast Iron Hand"). Σχεδόν παντού η παρουσία της "ξεροκέφαλης" φωνής της Kinsella τονίζει αυτή την πίστη στην αισθητική τους με διαμαντάκια το εναρκτήριο "40 days and 40 nights" και το "Everything Is Improving".

Gliss - Langsom Dans (Modern Outsider, 2013)

Τρίτο άλμπουμ μετά το "Love The Virgins" (2006) και "Devotion Implosion" (2009), από τους Gliss. Εξακολουθούν και εδώ να παράγουν εξαιρετική dream pop. Η Victoria Cecilia παίρνει τα ηνία στα φωνητικά (καιρός ήταν) και δημιουργούνται ατμόσφαιρες πιο ενδιαφέρουσες. Ο Martin Klingman σε δεύτερο πλάνο πια, ισορροπεί κυρίως σε ντουέτα ("Α Το Β", "Blood On My Hands") και αφήνει την θέση του lead singer στην δανέζα, με γκάμα τόνου από το "Hunting" εώς το "Black Is Blue". Μάλλον θα ήταν άδικο να τους θεωρήσουμε ως μέρος της ουράς του κομήτη των Beach House, παρά τις ελλείψεις και την γενική αίσθηση του ανολοκλήρωτου. Η απόδειξη έρχεται από τους ίδιους και την δίνουν με το "Kite In The Sky" που το κρατάνε για το τέλος και το προσφέρουν ως τελευταία εικόνα τους.

Midas Fall - Wilderness (Monotreme, 2013)

Δεύτερη και με σχετικά έντονη αναμονή, δουλειά των Midas Fall. Τετραμελής μπάντα με βάση το -δύσκολα σαν πρώτη υπόθεση- Μάντσεστερ μας έγιναν αδυναμία με το "Eleven Return And Revert" το 2010. Τρία χρόνια δούλευαν λέει αναμειγνύοντας post-rock και alt-goth στοιχεία για να φτάσουν στο "Wilderness". Το -υποκειμενικά- σημαντικότερο στοιχείο βέβαια είναι η γλυκιά και ζεστή φωνή της Elizabeth Heaton. Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να επιβιβαστείς σε αυτήν και να πλανάρεις στα 10 κομμάτια του άλμπουμ. Για 45 λεπτά συναντάς από κυματώδεις ενορχηστρώσεις σαν τα "Carnival Song" και "BPD" μέχρι γαλήνια γλιστρήματα σαν τα "Fight First" και "Borders" στα σκούρα αλλά γεμάτα λάμψεις νερά τους.

Still Corners - Strange Pleasures (Sub Pop, 2013)

Το "Creatures Of An Hour" που υπήρξε ένα αναπάντεχα καλό ντεμπούτο-έκπληξη, δημιούργησε μια αδυναμία προς το λονδρέζικο ντουέτο και κυρίως προς την φωνή της Tessa Murray. Κλώνος ή όχι της Fraser λίγο απασχολεί. Το ουσιώδες είναι η αύρα της ποιοτικής dream pop που ο συνοδοιπόρος της, Greg Hughes δημιουργεί. Εδώ βέβαια πρόκειται για κάτι διαφορετικό. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει την ανάγκη για πειραματισμό και αλλαγή στην έμπνευση του καλλιτέχνη. Αλλά για δεύτερο δίσκο μάλλον λίγο απότομα την πήρε την στροφή ο Greg. Κομμάτια σαν το "Berlin Lovers" ή το "Future Age" κινδυνεύουν να ρίξουν την κατάσταση σε κανα χαντάκι από το πολύ κούνημα.

Scout Niblett - It's Up To Emma (Drag City, 2013)

Τελευταία δουλειά της αγγλίδας Emma Luise Niblett που δραστηριοποιείται πάνω από μια δεκαετία. Ο ήχος της παραμένει αμερικάνικος και αυτή μέσα στα νεύρα. Σκληρή φωνή - κιθάρα και μπλουζ στο μεγαλύτερο μέρος, αλλά δεν λείπουν και ενορχηστρώσεις με τα έγχορδα τους "Can't Fool Me Now" και πιο πλουραλιστικές "Second Chance Dream" ή μελωδικά ντουέτα "No Scrubs". Η ουσία παραμένει η ίδια, ότι η μαχήτρια Emma τελικά εκφράζει το μοντέλο της γυναίκας που αδικείται από έναν ή πολλούς, τα βάζει με όλους, αλλά στο βάθος κρύβει έναν θησαυρό, που σε κάνει να ήθελες να είχες μια ιστορία μαζί της. Να την κάνεις να αλλάξει ιδέα για τους άντρες και τον κόσμο. Μετά ακούς το εναρκτήριο "Gun" και σου κόβεται αμέσως κάθε σκέψη.

Zomes - Time Was (Thrill Jockey, 2013)

Άλλο ένα ντουέτο- αποτέλεσμα της προσθήκης της σουηδέζας Hanna Olivegren στην μοναχική πορεία του Asa Osborne. Η αυθόρμητη μουσική ταύτιση τους σε κάποιο φεστιβάλ της Σουηδίας ήταν καλός οιωνός. Στα αυτιά αυτό φτάνει σαν μια διαλεκτική σχέση φωνής και μουσικού πλαισίου με σχεδόν αυτοσχεδιαζόμενα βήματα στον χορό τους. Δεν υπάρχει διαμάχη ούτε διάθεση επιβολής. Το αντίθετο μάλλον. Και οι δύο τηρούν προοδευτική μεν αλλά στάση αναμονής δε. Τόνο με τον τόνο αλληλοκαλύπτονται και αλληλοπροβάλονται. Το "Lovefull Heights" κάνει καλά τον ρόλο του πορτιέρη και σε αφήνει να δεις τι θα ακολουθήσει, αλλά αδυνατεί να σε προετοιμάσει για τις επιπτώσεις του εκπληκτικού "Footpaths".

David Lang - Death Speaks (Cantaloupe, 2013)

Όταν στα μυαλά καταξιωμένων δημιουργών μπαίνουν περίεργες ιδέες, πάντα οδηγούν σε ακουστική ετοιμότητα και αναμονή. Αποφάσισε ο Lang να γράψει ένα έργο εμπνευσμένο από τις δημιουργίες του Schubert, που μιλάει για θάνατο. Το ενδιαφέρον μεγαλώνει μαθαίνοντας την σύνθεση της ομάδας μουσικών που επέλεξε να το εκτελέσουν. Nico Muhly στο πιάνο, Bryce Dessner (National) κιθάρα, Owen Pallett βιολί και Shara Worden (My Brightest Diamond) φωνή - και δόλωμα για τη στήλη. Η ηχητική απόλαυση και η εσωτερική ανάταση κατά την ακρόαση (όσο μεγάλες κι αν είναι) δεν μπορούν από μόνες τους να αποτελέσουν μέτρο ή κριτήριο για περαιτέρω ανάλυση. Γοητευτικά και μαγικά νερά, αλλά άγνωστα. Η Shara Worden ως μέρος ενός υψηλού συνόλου κερδίζει και μαγεύει.