Κάτι καλό να ακούσω;

Αντώνης Ξαγάς
The Man from Managra - Half A Century Sun (Inner Ear)
Είχε πολλά χρόνια να έρθει σπίτι αλληλογραφία που να έχει επάνω της ένα κανονικό γραμματόσημο, σφραγισμένο, με τα δοντάκια του, με τα όλα του, που να μην είναι δηλαδή κάποιος λογαριασμός ΤΕΒΕ, ΟΑΕΕ ή όπως διάολο θα το λένε, ΔΕΗ, ΟΤΕ, κλπ κλπ, μέχρι ... μέχρι που έσκασε μια μέρα αυτό το δισκάκι, από μια περίεργη μακρινή χώρα, Managra τηνε λένε, κάπου αχαρτογράφητη πάνω στην υδρόγειο, από εκεί μας στέλνει τα νέα του τραγούδια ο Coti K, ίσως από κάποια "faraway beach"...

Αντώνης Κλειδουχάκης
VA – Digital Zandoli (Heavenly Sweetness)
Από τον κατάλογο της παριζιάνικης Heavenly Sweetness, μιας εταιρείας η οποία δραστηριοποιείται στο πνεύμα της jazz των 70s (από spiritual μέχρι bebop), αλλά και στον ευρύτερο χώρο της μαύρης μουσικής (εκτός των άλλων κυκλοφορίες από το μακρύ κατάλογο της Αιθιοπίας), μια συλλογή από τα early 80s με όχι γνωστά αλλά αυθεντικά δείγματα της Zouk, μουσικού ιδιώματος των Δυτικών Ινδιών, κυρίως της Γουαδελούπης και της Μαρτινίκας στην Καραϊβική θάλασσα, το οποίο ήδη είχε επιρροές από ευρύτερες παραδοσιακές μουσικές της περιοχής, με την έλευση στα 80s των νέων τότε τεχνολογιών και των MiDi Synthesizer μπλέκει με το boogie, disco, funk, afro-beat και Brasilian Latin. Τώρα το ότι σε κομμάτια του δίσκου, από εδώ και από εκεί, το αυτί παίρνει ήχους από U.K. Bass ή άλλες σημερινές πρωτοποριακές μουσικές, παραγωγής του Δυτικού πολιτισμού (ή αν θες τρόπου ζωής), είναι θέμα πλέον όχι μόνο της μουσικολογίας αλλά ίσως και της ψυχιατρικής, όχι τόσο γιατί η πληροφορία είναι μεγάλη, αλλά γιατί κάποια μέρα πρέπει, μπορεί και τελικά θα κατανοηθεί και θα χωνευτεί.

Νίκος Παπατριανταφύλλου
François Virot - Marginal Spots (Born Bad Records)
Ο Φρανσουά δεν ζει στη Λυών, αλλά στη χώρα των Slackers, και συγκεκριμένα στην πρωτεύουσα Pavement. Στο "Marginal Spots" θα βρεις όλα εκείνα τα στοιχεία που ξυπνούν στη συνείδησή σου την απαγορευμένη χειραφετική δύναμη του "τα-φορτώνω-στον-κόκκορα"... Μελωδίες που παραπέμπουν στο οριακό σημείο μιας μεταεφηβείας, DIY διάθεση με άφθονο fun αλλά καθόλου σαχλαμάρα, ρυθμικά στοιχεία που χλευάζουν τον μετρονόμο, high-pitched κιθάρες πιστές στον amateur-ισμό και ενορχηστρωτικά γεμίσματα με φλογέρες, κλαπατσίμπαλα, ηλεκτρικά εργαλεία και άλλα ευφάνταστα. Με κύριο χαρακτηριστικό μια εύστροφη απλότητα, η οποία δεν καταλήγει σε φτηνή εξυπνάδα. Πρόκειται για ένα δίσκο που πίνεται ως σφηνάκι στα 27 λεπτά της ευφορικής ραθυμίας του και αφήνει γλυκιά επίγευση πάνω στο κουμπί repeat.

Μιχάλης Βαρνάς
Sampha - Process (Young Turks)
Θα ξοδευτεί πολύ μελάνι (επιτέλους το έγραψα κι αυτό) για τον Sampha. Τα μέσα τον αποθεώνουν αλλά υπάρχει και εκείνη η πλευρά που τον βρίσκει εμπορικό - οπότε αμέσως-αμέσως ένα μείον - και αρκετά ποπ για να χαρακτηριστεί σόουλ. Έχουν όλοι δίκιο. Εμείς τον βρήκαμε συμπαθητικό και δεν βαρεθήκαμε καθόλου, όπως για παράδειγμα συνέβη με το άλμπουμ της Solange που επίσης αποθεώθηκε.

Μάριος Καρύδης
The Teskey Brothers - Half Mile Harvest (Half Mile Harvest Records)
Ψάχνοντας να ακούσω κάτι καλό, έπεσα πάνω στο βιογραφικό μιας οικογενειακής μπάντας από ένα προάστιο της Μελβούρνης. Λένε λοιπόν, πως πριν σκάσουν τα πρώτα εφηβικά σπυράκια τους, καθόντουσαν στα σκαλοπάτια του εμπορικού κέντρου της πόλης τους (Warrandyte το όνομα αυτής) και τραγουδούσαν Otis Redding. Αυτό ήταν, δεν χρειάστηκε τίποτε άλλο. Τα πιτσιρίκια μεγάλωσαν, ξεκοκάλισαν όλη την southern soul, blues και folk παράδοση της Αμερικής και παρέδωσαν έναν αψεγάδιαστα ώριμο και μεστό roots δίσκο, ο οποίος βάζει τον πήχη πολύ ψηλά για τους υπόλοιπους λευκούς μουσικούς της εποχής μας που απαρνιούνται τη φυλή τους.

Γιώργος Λεβέντης
Sacred Paws - Strike A Match (Rocj Action Records)
Από τα αποκαϊδια των Golden Grrrls, οι Rachel Aggs και Eilidh Rodgers εμφανίζουν το ντεμπούτο τους που αν βρίσκει κάποιο χώρο σε αυτές τις προτάσεις, είναι γιατί μπορεί να μη βλέπει πολύ μακρύτερα από τον ορίζοντα της indie-pop, αλλά βουτάει με καρδιά σε όσα αυτός υπόσχεται. Ανάμεσα σε Raincoats και σε βασικά afro-pop στοιχεία, προλαβαίνουν να χωρέσουν τους - όχι τόσο προφανείς- προβληματισμούς των στίχων σε ευφορικές μουσικές ανάσες, με μία απλότητα που πρέπει κάποιες φορές να στερηθείς για να εκτιμήσεις. Χωρίς προφανή χιτ, πρέπει να ακουστεί σαν σύνολο και αν μπορέσει το δίδυμο να αποκτήσει μεγαλύτερη συγκέντρωση στη δημιουργία, στο μέλλον θα μας απασχολήσουν σίγουρα και με σουξέ.

Θανάσης Παπαδόπουλος
Feelies-  In Between (Bar/None Records)
Οι Feelies έχουν καινούριο δίσκο, το ‘In Between’, που κυκλοφορεί στις 24 Φεβρουαρίου. Το εξώφυλλο μοιάζει πολύ με το ‘The Good Earth’. Το πρώτο τραγούδι που κυκλοφόρησε (Gone, Gone, Gone - που αντιγράφει ακούσια τίτλο των Last Drive) θυμίζει πολύ ‘Crazy Rhythms’. Τέλεια συνταγή δηλαδή για να τσιμπήσουν οι παλιότεροι και να αδιαφορήσουν οι νεότεροι…

Μίλτος Τσίπτσιος
Descendents - Hypercaffium spazzinate (Epitaph)
Βετεράνοι ξε-βετεράνοι τη δουλειά τους στο Hypercaffium Spazzinate οι Descendents την κάνουν και με το παραπάνω. Μάστορες στο γρήγορο και μελωδικό punk rock, της παλαιάς παραδοσιακής αλλά και καλοδουλεμένης μορφής, μας προσφέρουν εδώ δεκαέξι τραγούδια για άπιαστους έρωτες, για προδομένες σχέσεις, για γευστικά φαγητά που πλέον όμως δεν μπορούν ν’ απολαύσουν, και όπως πάντα για τόνους, πολλούς τόνους καφεΐνης. Όταν αρχίζει η διασκέδαση με τους Descendents, η επανάσταση μπορεί να περιμένει.

Γιώργος Παπαδόπουλος
Jessica Sligter – A Sense of Growth (Hubro)
Με την χαρακτηριστική σφραγίδα της Hubro στο εξώφυλλο, ξέρεις πάνω κάτω τι να περιμένεις. Εδώ έχουμε να κάνουμε με παιχνιδιάρικη, ελαφρού τύπου jazz για αυτούς που δεν ακούν jazz. Πειραματική όσο χρειάζεται, με pop προσέγγιση και ευαισθησίες. Μουσική στηριγμένη πάνω στην όμορφη, μελωδική φωνή της J. Sligter. Υπάρχουν μέσα τραγούδια και μελωδίες που τρυπώνουν στο μυαλό και μένουν για καμιά εβδομάδα σε συνεχόμενη επανάληψη σαν συνταγή γιατρού. Δίσκος που θα μπορούσε να φτάσει ψηλά αλλά εγκληματικά μου ξέφυγε στην ανασκόπηση του ’16. Ο Γενάρης υπάρχει όμως για να διορθώνει τέτοιου είδους σημαντικά λάθη.

Τάσος Πατώκος
Gidge - LNLNN (Bandcamp)
Μετά από μια δύσκολη μέρα στη δουλειά είπα να ανοίξω το MiC και να διαβάσω καμιά κριτική του Πανότα να φτιάξω κεφάλι. Για καλή μου τύχη η πρώτη κριτική ήταν δική του, οπότε έκανα κλικ με ενθουσιασμό. Στην πρώτη παράγραφο είχα ήδη ψιλοζαλιστεί, και κάνοντας scroll down είχε link για τη σελίδα των Gidge στο bandcamp. Κάπως έτσι γνώρισα ένα εκπληκτικό συγκρότημα που μόλις κυκλοφόρησε ένα θαυμάσιο ηλεκτρονικό album με εκλεκτικές ambient και dubstep αναφορές. Το μόνο που με παραξένεψε ήταν ότι πρόκειται για τον τύπο του δίσκου που ο Πανότας βάζει 8.5, οπότε απόρησα που είχε βάλει μόνο 8. Ξαναμπαίνοντας στο MiC για να διαβάσω πάλι την κριτική είδα τελικά ότι η κριτική δεν ήταν του Πανότα γιατί από το πολύ scroll down είχα πάει στην επόμενη.

Αναστάσιος Μπαμπατζιάς
Danae Stefanou/Michalis Moschoutis - Crease (Coherent States)
Ψηλάφηση του εσωτερικού πάτερν των πραγμάτων χωρίς οδηγίες χρήσεως; Άδειασμα από κλισέ και ευκολίες; Αναζήτηση όσο το δυνατόν περισσότερων δυνατοτήτων γνωστών και αγνώστων των οργάνων; Look no further. Δανάη Στεφάνου (πιάνο), Μιχάλης Μοσχούτης (κιθάρα).

Μαριάννα Βασιλείου
Brian Eno – Reflection (Warp)
Ποδαρικό για καλή χρονιά μας έκανε την Πρωτοχρονιά του 2017 ο πολύς Brian Eno, με τον νέο του δίσκο, ο οποίος αποτελείται από ένα και μόνο ambient κομμάτι διάρκειας 54 λεπτών, με τίτλο “Reflection”, όπως ο δίσκος. Μελωδικό και εξελισσόμενο σε κάθε στιγμή του, παραμένει ερμητικά ενταγμένο μέσα σε ένα σύμπαν με απόλυτα αυστηρούς και απαρέγκλιτα εφαρμοζόμενους κανόνες που έχει θέσει ο Δημιουργός του. Δεν παύει ωστόσο ούτε για μια στιγμή να διέπεται από ένα πνεύμα ρευστότητας στο ήχο και στη δημιουργία του. Άλλωστε, η μουσική (και κάθε μορφή τέχνης, άλλωστε) εξαρτάται κάθε φορά από τις συνθήκες υπό τις οποίες τη βιώνεις. Όπως ακριβώς και ο ποταμός του Ηράκλειτου, στον οποίο «εις τον αυτόν ουκ αν εμβαίης».