Global Pulse #2
Εμείς οι Έλληνες δεν έχουμε ένα τραγούδι που να μας ενώνει όλους. Να το ξέρουμε όλοι και να το τραγουδάμε όλοι μαζί όταν θέλουμε να τραγουδήσουμε όλοι μαζί, μακριά από εθνικισμούς και πρωτόγονα συμπλέγματα, σαν μια μεγάλη παρέα που αγαπάει όλο τον κόσμο. Η Φραγκοσυριανή είναι ό,τι πιο κοντά σε αυτό που έχω στο μυαλό μου, αλλά το ρεμπέτικο όσο κατεστημένο και να έχει γίνει, δεν μιλάει στην ψυχή όλων μας. Ο Θεοδωράκης και ο Χατζιδάκις με πολλά τραγούδια της δεκαετίας του 60 και ο Σαββόπουλος με το Ας Κρατήσουν Οι Xοροί πήγαν να κάνουν κάτι, αλλά το χάσμα ανάμεσα στο λαϊκό και το έντεχνο δεν γεφυρώνεται ούτε από τους πιο ταλαντούχους. Τώρα που το σκέφτομαι, τέτοιο τραγούδι δεν έχουν ούτε οι Άγγλοι ούτε οι Αμερικάνοι, που (λέμε ότι) ξέρουμε καλά τη μουσική τους.
Οι Ιταλοί όμως εδώ και σαράντα χρόνια έχουν τέτοιο τραγούδι.
Αυτό.
Το 1968 ο Adriano Celentano ήταν ένας από τους μεγαλύτερους σταρ της Ιταλίας και ό,τι και να τραγουδούσε γινόταν επιτυχία. Ποτέ όμως δεν είχε φτάσει τόσο ψηλά όσο με αυτό το τραγούδι, ούτε έφτασε ξανά από τότε. Οι στίχοι του Vito Pallavicini, αφαιρετικοί, αινιγματικοί και διφορούμενοι όπως στα περισσότερα ιταλικά τραγούδια που αξίζει να ακουστούν, μιλάνε για τον έρωτα, για την απώλεια, για τη ζωή, τη φύση και το άγνωστο. Η μουσική του, που μιλάει στην ψυχή όλων, ακόμη και όποιου δεν καταλαβαίνει γρι ιταλικά, δεν περιγράφεται εύκολα. Είναι και δεν είναι καντσόνε, είναι και δεν είναι τζαζ, είναι και δεν είναι ποπ, είναι και δεν είναι εμβατήριο. Σίγουρα δεν είναι ροκ, όσο και να έχει ξεχειλωθεί ο όρος. Και σίγουρα είναι από τα πιο όμορφα ηχητικά δημιουργήματα έχει συλλάβει ποτέ ανθρώπινο μυαλό, αυτός ο συνδυασμός ιδιοφυούς σύνθεσης, πλούσιας ενορχήστρωσης και μπλαζέ ερμηνείας. Και αυτός ο τίτλος! Άδολη άγρια χαρά και ψυχική ανάταση. Η μουσική του
Οι Ιταλοί το λατρεύουν αυτό το τραγούδι. Όλοι ανεξαιρέτως. Πλούσιοι και φτωχοί, διανοούμενοι και στούρνοι, δεξιοί και αριστεροί, νέοι και γέροι, αστοί και λαϊκοί, κομφορμιστές και εναλλακτικοί. Το τραγουδάνε αγκαλιασμένοι όταν ετοιμάζονται για
και όταν γιορτάζουν που
Και δεν χάνουν ευκαιρία να το πουν και να το παίξουν, ο καθένας όπως ξέρει
Εμπρός λοιπόν τραγουδοποιοί μας! Φτιάξτε μας το τραγούδι μας. Όποιος το καταφέρει θα ξεπεράσει αυτούς που ανέφερα παραπάνω. Αξίζει να προσπαθήσεις...
_____
