GO CHART YOURSELF! (GR-Ελληνικά)

Διάφορες ιδέες «παίζανε» (στο κεφάλι μου) για την ονομασία αυτής της στήλης που σαν... αστείο ξεκίνησε την προηγούμενη εβδομάδα και τελικά ήρθε για να μείνει. Το 'Only the hits will survive' απορρίφθηκε ως υπερβολικά μακροσκελές, μάλλον ανόητο ήταν το 'Hits 'n' tips', ομοίως και για το 'Μόνο επιτυχίες'. Τελικά μονιμοποιήθηκε ο παραπάνω αφορισμός - προτροπή γιατί εκτός του ότι «αποκαλύπτει» με τη μία το θέμα της στήλης, ταυτόχρονα είναι ενδεικτικό και για τη στάση της απέναντι σε αυτό. Ο ενημερωτικός χαρακτήρας (σχετικά με τα τεκταινόμενα στους «καταλόγους επιτυχιών») σκοπός μας είναι να υποσκελίζεται (να τρώει χώμα...) από το σχολιασμό των ίδιων των επιτυχιών, των δημιουργών τους, αλλά και ημών των ίδιων (που τις δημιουργούμε). Εσείς κάθε φορά που αγοράζετε ένα cd νιώθετε το βάρος της ευθύνης που πέφτει στους ώμους σας; Ει... προσοχή! Συμμετέχεις στη διαμόρφωση των chart αυτή τη στιγμή, είτε το θέλεις είτε όχι! Go chart yourself λοιπόν.
Στην πρώτη «αναγνωριστική» έξοδο τα ψάλαμε στους Άγγλους αγοραστές, πάμε να δούμε τώρα εμείς πόσο... χειρότεροι είμαστε!

Ελληνικό chart (από την IFPI με αγάπη...) 4/2/2000 - 11/2/2000 λοιπόν...

ΕΛΛΗΝΙΚΑ

20) Χρήστος Παπαδόπουλος: Μαύρος Ωκεανός OST (FM)
Να πάρει... με την πρώτη θα ξεφτυλιστώ! Δεν το ξέρω αυτό... ένοχος! Τι να 'ναι; Τι να 'ναι; «Μαύρος ωκεανός»... μήπως είναι από καμιά τηλεοπτική σειρά; Κάτι μου λέει το όνομα... (Σειρά στον ANT1, πριν το Δούρειο ίππο. Άνοιξε λίγο νωρίτερα την τηλεόρασή σου!-εκδ) Τέλος πάντων αυτά τα της TV συνήθως πουλάνε... Για να δούμε παρακάτω, μπας και περισώσουμε την υπόληψη μας.



Passion In Red19) Βασίλη Παπακωνσταντίνου : Χαμένες αγάπες (Minos)
Κορυφή ο νέος Βασίλης! Τσαμπουκάς από το παρελθόν, στιχουργική τόλμη, φαλάκρα προχωρημένη, ροκ και όποιος αντέξει, αναμνήσεις από τα 70ς (Agrotica), ροκ και επανάσταση (το αιώνιο δίλημμα), στρατευμένη τέχνη, του χρόνου να θυμηθώ να κάνω ένα ποιοτικό ακόμη με το Μικρούτσικο. Βασίλη ζούμε για να σε ακούνε!



Προσεχε στα δεξια σου Μιχαλη18) Μιχάλης Χατζηγιάννης: Παράξενη γιορτή (BMG)
Α... δεν τον αντέχω αυτόν ρε γαμώτο. Είναι πολύ φλώρος! Το ξέρω ότι αυτό δεν είναι μουσικό κριτήριο, προτιμότερο όμως να μην περάσουμε σε αμιγώς μουσικό σχολιασμό! «Ένα τέτοιο παιδί να πάρεις κόρη μου... καλό, ευγενικό και συμμαζεμένο». (Ενώ ο Bill ε; Αλητεία!)

17) Χρίστος Αντωνιάδης: Σημεία των καιρών (Alpha)
Αν και το παίζει γνήσια λαϊκός... είναι υπερβολικά light. Βέβαια μόλις στερέψουν τα δικά του, το πρόγραμμα παίρνει εμπρός και εμφανίζονται οι «βαριές» αθάνατες επιτυχίες. Εδώ πρόκειται για το δίσκο όμως, οπότε την επόμενη φορά ελπίζουμε να μην εμφανιστεί μπροστά μας. Έχετε προσέξει το πομπώδες των τίτλων στους «λαϊκούς» δίσκους τα τελευταία χρόνια; Άκου σημεία των καιρών! Ούτε έρευνα-ντοκουμέντο να έκανε ο καλλιτέχνης! (Είναι στα δικαστήρια πάντως με την FM γιατί σηκώθηκε κι έφυγε πριν λήξει το συμβόλαιό του, για τα... μάτια της Alpha-εκδ).

16) Άλκηστις Πρωτοψάλτη: Υδρόγειες σφαίρες (Universal)
H Αλκηστις είναι μια αυθεντική ερμηνεύτρια... με ικανότητες που μπορούν να συγκριθούν μονάχα με τις μεγάλες εκπροσώπους του είδους! Ασφυκτιά στα στενά όρια του ελληνικού τραγουδιού! Ε... ρε κάτι άλλου είδους σφαίρες που χρειάζονται μερικοί!

15) Άντζυ Σαμίου: Αξίζω (Alpha)
Διαφωνεί κανείς; Η γεμάτη αυτοπεποίθηση επιστροφή της δεύτερης τη τάξει Άντζης με βρήκε να χαζεύω το χρόνο που δεν έχει περάσει από πάνω της (μάλλον ο μόνος θα είναι!). Α και ένας φίλος μου μου είπε ότι έχει... γιο φαντάρο. Αυτά για το δίσκο! Η Άντζυ πάντως είναι και χρήσιμη, σας δείχνει τι δε θα φορεθεί φέτος, για να έχετε το νου σας.



Τι ειχες Γιαννη Τι ειχα παντα14) Γιάννης Κότσιρας: Είναι δική μας η ζωή (BMG)
Πρωτοετείς φοιτητές ανακαλύπτουν την πολιτιστική διάσταση της προσωπικότητάς τους στα «απαιτητικά» τραγούδια του Κότσιρα. Οι τελειόφοιτοι βρίσκονται ήδη πάνω στο τραπέζι υπό τους ήχους του Ν. 15 (και καλά κάνουν). Μπορεί να είναι δική μας η ζωή, αλλά κάνει και κύκλους... φίλε Γιάννη!

13) Χάρις Αλεξίου: Live 97-92 (Universal)
'Live and dangerous', 'Live in Japan', 'Frampton comes alive', 'Live at Budokan', 'Live after death', 'Live in Croatia', 'Live 101', 'Your Arsenal', 'Live 97-92'... αχ αυτές οι μεγάλες στιγμές του ροκ! Πως χαράζονται στις καρδιές μας! (Η ημερομηνία δε μου κολλάει. Ξεκινάει με τραγούδια του 97 και φτάνει πίσω στο 92;-εκδ).



Αυτη η Καιτη που θελω12) Καίτη Γαρμπή: Το κάτι (Sony)
Η μοναδική αυθεντική electro pop στιγμή της Ελληνικής μουσικής πέρσι, αντέχει ακόμη (αν και εκτός δεκάδας). Τα σκουλαρίκια τα βγάζω αφού το θες, τατουάζ δεν έχω, να θυμηθώ να πουλήσω τη διθέσια BMW και να... πετάξω τον άσσο από το μανίκι. Φοίβε μου... Φοίβε μου βασιλιά μου! (Μήπως την προτιμούσες στα τραγούδια του Τουρνά;-εκδ)



Gary Glitter11) Νότης Σφακιανάκης: Πολύχρωμα και έντονα (Minos)
Αν άκουγα Notis λοιπόν θα είχα μεγάλο δίλημμα ποιο χρώμα να διαλέξω. Στο μωβάκι του μου άρεσε περισσότερο μάλλον το cd! Το παίρνω, το τοποθετώ στο σκρίνιο και όλα καλά. Ούτε να το ανοίξω να το ακούσω χρειάζεται. Φοριέται και στο δεξί... σαν κόσμημα! Γιατί τόσο χαμηλά ο Νότης; Για συνταχθείτε οι οπαδοί... (βέβαια θα μου πεις το αγόρασαν όλοι, πόσες κόπιες πια να πάρουμε;)



The Cover Album10) Χάρις Αλεξίου: Ψίθυροι (Universal)
Αν έχεις όνομα διάβαινε... ένας «φίλος» ήδη εξέφρασε άποψη για τους ψίθυρους της Χαρούλας, εγώ δε βρίσκω κανένα λόγο να της χαρις-τώ! Και φυσικά δεν είναι προτιμότερο το να γνωρίζουν επιτυχία οι ποιοτικοφανείς ψευδαισθήσεις από τα disco-pop τσιφτετέλια. Εκτός του ότι έχουν το ίδιο κοινό, εις εκ των δύο έχει την τάση να μην αποκαλύπτει το αληθινό του πρόσωπο. Μαντέψτε ποιος!

9) Μαυρουδής N.- Μάργαρης Π.: Cafe de l'art 2 (Eros)
Θα προσπεράσω το ευφυολόγημα στον τίτλο (εξυπνάδες τώρα...). Θα παραδεχτώ ότι μία και μόνη φορά έκατσα να το ακούσω... ποτέ δεν ολοκλήρωσα όμως. Αν και η μουσική που με το ζόρι θέλει να είναι... διανοούμενη εδώ (ακριβώς) μου κάθεται, θα αναγνωρίσω τουλάχιστον το «αυθεντικόν» του πράγματος (που νωρίτερα απουσίασε). Όλα τα άλλα προβλήματα συνεχίζουν να υπάρχουν...

8) B.D. Foxmoor : Μυστικό οκτάγωνο (Warner)
Οι Έλληνες χιπχοπάδες κατάφεραν αυτό για το οποίο παλεύουν εδώ και τόσα χρόνια οι εγχώριοι ροκάδες, αλλά δεν..., να δημιουργήσουν «σκηνή» (με όλη της τη σημασία) και κοινό που τους ακολουθεί παντού και σε ότι και αν κάνουν. Πως αλλιώς να εξηγήσω το ότι ένας instrumental και ουσιαστικά «εξειδικευμένος» δίσκος βρίσκεται σε τέτοια θέση. Και δεν το έχω σε λίγο αυτό... Ο «Μεγάλος» καλά κρατεί, τους έχει στρώσει όλους!

7) Πασχάλης Τερζής : Οι μεγαλύτερες επιτυχίες (Sony)
Ο Πασχάλης μετράει (σαν μέγεθος) και έχει άποψη. Ελάχιστα ξεφτιλίστηκε στην απομπουζουκοποιητική μόδα της εποχής και μόνο ο Ζαφείρης Μελάς έμεινε πιο πιστός στις ρίζες του. Οι επιτυχίες του με τον καιρό έχουν όλο και λιγότερη «μαγκιά» μέσα τους, ακόμη όμως υπάρχει απόθεμα. Συν η τρομερή φάτσα που παίρνει όταν τραγουδάει.
Δε φοβούνται να πουν ότι γουστάρουν τα σκυλάδικα, όσοι αγόρασαν αυτό το δίσκο. Και σίγουρα δε γουστάρουν να ακούν τον «Άστατο» σε έντεχνη επανεκτέλεση.

6) Χάρις Αλεξίου : Παράξενο φως (Sony)
...πάρ' τα όλα δικά σου! Και τη δέκατη θέση και την έκτη... και που να έρθουν και τα ντουέτα!

5) Οι Ελεύθεροι : Έμαθα ελεύθερος να ζω (MBI)
'Παπαροκάδες κουφάλες έρχονται κρεμάλες', σοφά μίλησε ο αναγνώστης στο board. Σας πληροφορώ απλά ότι πλέον με το cd δίνεται δώρο και η βιντεοκασέτα με τα απίστευτα κλιπάκια του γκρουπ. Δεύτε λάβετε ΡΟΚ λοιπόν!



Γιατι λειπει ο Μαχαιριτσας4) Διονύσης Τσακνής : Παίζοντας με δύο ορχήστρες (Nitro)
Το αιώνιο κόμπλεξ του να αποδείξουμε ότι δεν είμαστε «απλοϊκοί», ότι η μουσική μας έχει βάθος. Είναι τυχαίο ότι κάτι τέτοια χαζά τα ξεκίνησαν οι Deep Purple, οι Pink Floyd και οι Queen; Τσακνής για πιάνο και picollo φλάουτο σε ρε ματζόρε... να τον τυλίξω ή θα τον φάτε εδώ μαζί μας;

3) Γιάννης Πλούταρχος : Υπήρχαν όρκοι (Minos)
Το «ομώνυμο» είναι εγκληματικό γιατί αποκαλύπτει στις γυναίκες τις «θυσίες» και τα «ζόρια» που τραβάμε για αυτές. Μεταξύ μας αυτά ρε συ Πλούταρχε, μην τα λες όλα! Συμπαθητικός δίσκος κατά τα άλλα που ισορροπεί με επιτυχία ανάμεσα στη «μουσική πίστας» και στην προσπάθεια του καλλιτέχνη να εμφανίζεται καθημερινά τουλάχιστον σε δύο πρωινάδικα!



Λεει και Beatles live και Πανουση2) Αλκίνοος Ιωαννίδης : Εκτός τόπου και χρόνου (ζωντανή ηχογράφηση) (Universal)
Τον θυμάστε τον Αλκίνοο στα 'Μπακούρια'; Μεγαλείο! Θυμάστε την 'Αγορά του Αλχαλίλι'; Εγώ προσπαθώ να την ξεχάσω... Live κατορθώματα από τον Άλκη... που αρέσει στις κοπέλες, είναι «ποιοτικός» (sic), ομορφόπαιδο και σώζει και την υπόληψη της Κύπρου που όλο υλικό «πίστας» μας στέλνει! (σημ. μετά τους πρώτους «οργασμούς» όμως η πιτσιρίκα περνάει στον Notis).



Αφηστε τη Βισση και πιαστε (τη Γαρμπη)1) Άννα Βίσση : Κραυγή (Sony)
Η Αννούλα περνάει δύσκολες μέρες και η κραυγή της πλέον δεν ακούγεται (να γλύφει Halls extra strong!). Πουλάει όμως ασταμάτητα! Πρόταση: επειδή έχουμε βαρεθεί τόσα χρόνια τον ίδιο εθνικό ύμνο, προτείνω να τον αλλάζουμε με το ετήσιο σουξέ της Βίσση. Αν βέβαια από του χρόνου θέλουν και οι Άγγλοι να το μοιράζονται μαζί μας... δεν ξέρω, το συζητάμε!

ΤΕΛΙΚΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ:
...έλαβον
«Ποιοτικοί» 11
«Λαικοί» 7(πήραν την πρώτη θέση όμως)
«Λοιπά» 2 (παπαροκάδες, εξω-εκκλησιαστικό χιπ χοπ κ.λ.π. δυνάμεις)

...την επόμενη εβδομάδα το «Διεθνές ρεπερτόριο» του ελληνικού καταλόγου! Be Here... Then!