Heretology - Volume 6 (1o μέρος)
:: Γενικά δεν μ' αρέσει να ασχολούμαι πολύ με την επικαιρότητα. Γιατί πιστεύω ότι τα πραγματικά μεγάλα ζητήματα της ανθρώπινης ζωής μένουν συνήθως στο ημίφως και όταν έρχονται στην επικαιρότητα ευτελίζονται από αυτούς που την χειρίζονται και τη χειραγωγούν. Ήταν όμως τέτοιος ο καταιγισμός των ημερών που οι αντιστάσεις μου έπεσαν...
:: Εμφανίστηκαν λοιπόν αυτές τις ημέρες σαν κήνσορες, άνθρωποι που έχουν τόση σχέση με τον αθλητισμό όση έχω εγώ με την ...ερπετολογία, που μέχρι χθες θεωρούσαν τον αθλητισμό σαν κάτι ποταπό, "λαϊκό", "θέαμα για τα χαμηλά στρώματα", και που τώρα ανακάλυψαν το ντόπινγκ! Επιπλέον μου είναι τουλάχιστον αντιαισθητικό το θέαμα ανθρώπων που στο παρελθόν δοξολογούσαν τώρα να ρίχνουν το ανάθεμα. Ή ανθρώπων που η παρουσία τους "ρυπαίνει" τη ζωή μας, να έχουν γίνει "αρχάγγελοι της κάθαρσης". Ο όποιος Κέντερης, ακόμη κι αν είναι τίγκα στη ντόπα, είναι πολύ πιο καθαρός από τον ... (ας μην αναφερθώ σε ονόματα) πολιτικό ή δημοσιογράφο. Ο Κεντέρης στο κάτω-κάτω, αν έβλαψε κάποιον είναι ο ίδιος του ο εαυτός! Άλλοι είναι πιο βλαβεροί...
:: Βγήκαν λοιπόν σαν τα σαλιγκάρια μετά τη βροχή, όλοι οι "αδιάφθοροι" των ΜΜΕ και της πολιτικής να καταγγείλουν και να κατασπαράξουν. Πρώτα φυσικά όλοι ...έπεσαν από τα σύννεφα όπως πριν από δύο καλοκαίρια έπεφταν οι γείτονες των Ξηρών. Και μόλις συνήλθαν από την ...πτώση, άρχισε το γνωστό πανηγύρι στα παραθύρια. Μέχρι που το θέμα να ξεφουσκώσει και ...πάμε παρακάτω. Ημιμαθείς αλλά με άποψη για τα πάντα (να θυμηθώ τον Clint τώρα;). Αναζητούν όλοι υπεύθυνους, οι κρεμάλες στήθηκαν, ο αποδιοπομπαίος τράγος υπάρχει, τι θα γίνει στο τέλος; Το μαχαίρι ούτε την επιδερμίδα δεν θα ξεπεράσει και όλα θα πνιγούν στη λήθη του επόμενου θέματος. Αλλά είναι τουλάχιστον εξοργιστικό οι ίδιοι δημοσιογράφοι που επέβαλαν τόσα χρόνια την "ομερτά" για τα μετάλλια μας, τώρα να το παίζουν μωρές παρθένες, όντας όμως περπατημένες ιερόδουλοι! (μια ομερτά που ακόμη καλύπτει έναν προπονητή μιας μη-μπασκετικής Dream Team). Το ζήτημα Τζέκου σέρνεται από το ...1998 (βλ. Κατάρ, τιμωρία από την IAAF, ΑΕΚ κλπ)! Αλλά τότε τα πάντα σκίαζε το υπέρ πάντων "εθνικό συμφέρον". Και όσοι αναφερόντουσαν στο ντόπινγκ ήταν ανθέλληνες (άλλωστε ως γνωστόν ο κόσμος είναι χωρισμένος σε δύο φυλές: στους φιλέλληνες και τους ανθέλληνες).
:: Το πραγματικό πρόβλημα του ντόπινγκ για μένα βρίσκεται αλλού, και όχι στον πρωταθλητισμό. Αλλά αυτό δεν πουλάει, γιατί είναι ζήτημα που θίγει πολύ λαό και όχι τους λίγους πρωταθλητές. Μιλάω για τη χρήση επικίνδυνων φαρμακευτικών ουσιών σε γυμναστήρια και σχολεία. Οι γιαπο-δημοσιογράφοι όμως στα γιαπο-γυμναστήρια όπου συχνάζουν δεν έχουν μυριστεί τίποτε; Δεν βλέπουν ότι τα "συμπληρώματα διατροφής", οι "βιταμίνες", τα θαυματουργά λιποδιαλυτικά διακινούνται και καταναλώνονται σαν καραμέλες από όλους(ες) αυτούς που θέλουν να φτιάξουν σώματα φουσκωτά για να ...πέφτουν οι γκόμενες; (το τραγελαφικό της ιστορίας είναι ότι μία από της κύριες παρενέργειες των περισσότερων αναβολικών είναι η ...ανικανότητα!) Δεν έχουν πάρει χαμπάρι ότι η ντόπα (και μάλιστα η άγρια, καθώς δεν υπάρχει κανένας έλεγχος) οργιάζει στα κάθε είδους στα σχολικά πρωταθλήματα, καθώς το κράτος "επιδοτεί" τους νικητές με θέσεις σε πανεπιστήμια; Εκεί ας κυνηγήσουν τα φάρμακα. Και ας αφήσουν τον πρωταθλητισμό ήσυχο. Να τελειώσει και αυτή η φαρσοκωμωδία με τους διορισμούς στο δημόσιο, τα βενζινάδικα, τις επιχορηγήσεις, τις παράτες, τις φιέστες. Και ας δώσουν τα λεφτά στον ερασιτεχνικό αθλητισμό. Στην Αθήνα γέμισε ο τόπος στάδια, αλλά αν θέλει κάποιος να γυμναστεί ή θα πρέπει να τρέχει στην Κατεχάκη μαζί με τα αυτοκίνητα ή να καταφύγει στα γυμναστήρια, τα άντρα της διακίνησης των ουσιών.
:: Όσο για το ντόπινγκ στον πρωταθλητισμό (ο οποίος μικρή σχέση έχει με τον αθλητισμό), ας το αφήσουν ελεύθερο επιτέλους! "Legalize it" που τραγουδούσε και ο Peter Tosh. Μα θα μου πείτε ότι βλάπτει την υγεία. Και το τσιγάρο όμως βλάπτει, και το αλκοόλ, και τα ...τηγανητά επίσης! Αυτόν τον κρατικό πατερναλισμό τον υποπτεύομαι και τον φοβάμαι... Ο πρωταθλητής είναι ένας επαγγελματίας. Έχει την προσωπική ευθύνη των πράξεων του και των επιλογών του. Δεν είναι "παιδί" όπως λένε διάφοροι, που θέλουν να τα φορτώσουν όλα στον προπονητή, και όλοι οι υπόλοιποι αθλητές και παράγοντες να βγουν λευκές περιστέρες!
Για μένα η περίπτωση του ντόπινγκ έχει πολλές ομοιότητες με αυτή των ναρκωτικών (στα αγγλικά και για τα δύο, χρησιμοποιείται η ίδια λέξη: drugs). Και στις δύο περιπτώσεις ένα ολόκληρο σύστημα ζει και τρέφεται γύρω από τις ουσίες και την καταστολή της χρήσης τους. Με πολλές σκοτεινές διαπλοκές, πολλά οικονομικά συμφέροντα και με θύματα τους φτωχούς χρήστες. Ο διαχωρισμός αυτός μου θυμίζει αυτόν των χρηστών ναρκωτικών: οι φτωχοί πεθαίνουν στην Ομόνοια από νοθευμένη ηρωΐνη, οι πλούσιοι σνιφάρουν την καθαρή κρυσταλλική κοκαΐνη με πολύ καλύτερη επιβίωση. Και φυσικά ποτέ δεν πιάνονται από καμία "σκούπα" της ασφάλειας. Και ο αθλητής ένας είναι χρήστης. Ας νομιμοποιηθεί λοιπόν το ντόπινγκ ώστε οι ουσίες να χορηγούνται υπό την εποπτεία γιατρών και να προστατεύεται έτσι η υγεία των αθλητών. Για να μην είναι αναγκασμένοι να παίρνουν το οποιοδήποτε άγνωστο και ύποπτο σκεύασμα. Ειδικά οι αθλητές χωρών με μικρή τεχνολογική και γνωστική υποδομή. Έτσι θα γίνονται και οι αγώνες με ίσους (ή σχεδόν ίσους) όρους και θα χάσει και η ΔΟΕ το δυνητικό αυτό όπλο ελέγχου, που της επιτρέπει όποτε επιθυμεί να βάζει το ..άτακτο χεράκι της στα αποτελέσματα.
:: Αναρωτιέμαι πάντως ειλικρινά, γιατί έχουν σοκαριστεί τόσο πολύ όλοι; Για το ντόπινγκ αυτό καθαυτό ή για την "ατιμία" που αυτό συνιστά; Για το δεύτερο τι σχόλιο να κάνω. Όλοι ζούμε σε μια κοινωνία όπου ειδικά στους εργασιακούς χώρους, καλό είναι να πηγαίνεις ...τοίχο-τοίχο για να αποφύγεις τα "μαχαίρια" που φεύγουνε δεξιά κι αριστερά. Άλλωστε ρεκόρ δεν κυνηγάμε όλοι; Μεγαλύτερους βαθμούς, περισσότερες γκόμενες, πιο πολλά λεφτά, πιο ψηλές θέσεις; Citius, altius, fortius! Με κάθε τίμημα, με κάθε μέσο, ευθύ ή πλάγιο. Τα "πλάγια μέσα" είναι έμφυτα στην ανθρώπινη φύση, μοιραία συνέπεια της ανθρώπινης φιλοδοξίας. Παρακολουθήστε παιδάκια να παίζουν (ή θυμηθείτε τα δικά σας χρόνια) και θα δείτε τις "ζαβολιές" να είναι μέσα στο παιχνίδι. Εδώ λοιπόν ταιριάζουν απόλυτα τα λεγόμενα του Χέγκελ: "Δεν ξέρω αν είναι σωστό, είναι όμως λογικό και φυσικό. Και ως λογικό και φυσικό είναι απολύτως εξηγήσιμο. Και άρα σωστό!"
Όσο για το "ντοπάρισμα" αυτό καθαυτό; Ένας από τους μεγαλύτερους μύθους είναι το αγνό, ιερό και απαραβίαστο σώμα. Who's talking, λοιπόν; Όλοι ντοπαρισμένοι είμαστε με φάρμακα, συμπληρώματα και ουσίες. Με έπαθλο; Μα την ίδια την παράταση της ζωής, με τον μέσο όρο να έχει φτάσει στα 80 χρόνια, ενώ σε παλιές "αγνές", χωρίς ντόπινγκ εποχές ήταν γύρω στα 40! Ακόμη όμως και στους αρχαίους αγώνες είχαν τα δικά τους μαντζούνια (δημοφιλή ήταν τα ...αμελέτητα κόκκορα ο οποίος είχε κερδίσει σε κοκκορομαχία!). Βγαίνει λοιπόν ως κατήγορος μια κοινωνία όπου για να διασκεδάσεις και να νιώσεις καλά πρέπει "να φτιαχτείς" ή "να την ακούσεις", μια κοινωνία όπου τα μπλε χαπάκια κάνουν θραύση, το Prozac σε κάνει να βλέπεις τη ζωή πιο όμορφη ενώ τα υπερκινητικά παιδιά θεωρούνται άρρωστα και μπουκώνονται με Ritolin! Διάβάζω για "κατασκευασμένους αθλητές" και από πάνω βλέπω μια φωτογραφία γυναίκας "θαμμένης" κάτω από στρώματα μακιγιάζ. Δεν έχει γεμίσει ο τόπος με "ντοπαρισμένες" γυναίκες από κρέμες, καλλυντικά, ενέσεις Botox, πλαστικές, με έπαθλο το κυνήγι του αρσενικού; Και στον μουσικό χώρο με τον οποίο ασχολούμαστε, πολλοί ροκ καλλιτέχνες δεν "ντοπάρονται", δεν χαπακώνονται, δεν "εμπνέονται" από ουσίες; Αυτό όμως ελάχιστους ενοχλεί, και κάποιοι ολιγόνοες το θεωρούν μάλιστα και απαραίτητο ή και μαγκιά στα πλαίσια του "sex, drugs and rock'n'roll"! Γιατί λοιπόν ενοχλεί τόσο το ντόπινγκ; Είμαστε όλοι τόσο αθώοι; Ή μήπως είναι η αντίδραση μιας κοινωνίας που βλέπει στον καθρέφτη τον εαυτό της; Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο βαλέτω...
:: Δύο τεχνικές πληροφορίες χωρίς σχολιασμό και ο νοών νοείτο: 1η. Παρενέργειες αναβολικών (ιδιαίτερα των στεροειδών): μεταξύ άλλων, βραχνή φωνή, έντονη ακμή στο πρόσωπο, γενικά "αρρενοποίηση του θήλεος". 2η Η χρήση αναβολικών μειώνει δραματικά την τεστοστερόνη του οργανισμού. Η οποία όμως με κάποιο τρόπο πρέπει να επανέλθει στα φυσιολογικά της επίπεδα, γιατί ειδάλλως θα κινήσει υποψίες. Α ναι, και η τεστοστερόνη δεν πίνεται, ούτε μπαίνει σε πορτοκαλάδες!
:: Η πιο εμετική δικαιολογία που έχω ακούσει για το θέμα αυτό είναι "αφού το κάνουν όλοι, γιατί όχι και εμείς"! (μικρό διάλειμμα για τον εμετό). Ας αντιπαρέλθω τον μηδενιστικό και αφοριστικό χαρακτήρα της και την καταπάτηση του περίφημου τεκμηρίου αθωότητας (το οποίο άλλωστε έχει ξεσκιστεί κυριολεκτικά, βλ. π.χ. στη δίκη του ΕΛΑ η οποία γίνεται κυριολεκτικά στα μουλωχτά). Αυτή όμως η επωδός "έτσι κάνουν όλοι" κρύβει στον πυρήνα της την αιτία της αθλιότητας τούτης εδώ της χώρας.
Είναι το άλλοθι του κάθε αθλίου ο οποίος νιώθει ότι έτσι δίνει στον εαυτό του ένα άτυπο συγχωροχάρτι, για να καταπνίξει ίσως και τις δικές του ενοχές (αν υπάρχουν!). Παραδείγματα ατελείωτα: Φοροδιαφεύγεις; "Μα έτσι κάνουν όλοι"! Πετάς τα σκουπίδια παντού; "Μα έτσι κάνουν όλοι, εγώ θα το αλλάξω;" Οδηγείς σαν μανιασμένος, με τσαμπουκά, κι όποιον πάρει ο χάρος (δυστυχώς όχι μόνο εσένα); "μα ο άλλος πιο μάγκας από μένα είναι;". Αυτοί οι "έτσι κάνουν όλοι" είναι δίπλα μας, είναι η καθημερινότητα μας. Είναι αυτοί που βάζουν μέσο και γλείφουν το βολευτή για την θέση, γιατί έτσι κάνουν όλοι (φυσικά οι ίδιοι είναι κατά του ρουσφετιού ε;!). Είναι αυτοί που καταπατούν το δάσος για να φτιάξουν το εξοχικό τους, "αφού το έκανε και ο γείτονας, κορόιδο είμαι εγώ"; Σε μια χώρα της ρεμούλας και της αρπαχτής, όπου όποιος κλέβει και δεν πιάνεται είναι μάγκας, αποθεώνεται, γίνεται πρότυπο στα lifestyle περιοδικά. Ίσως έτσι να εξηγείται και ο γενικός θαυμασμός προς την Αρχαία Σπάρτη, τη στρατοκρατική, ολοκληρωτική αυτή κοινωνία, η οποία δεν έβγαλε ούτε έναν φιλόσοφο, αλλά στην οποία η κλοπή και η ρουφιανιά ήταν αρετή. Αρκεί βέβαια να μην πιαστείς.
:: Θα μου πείτε υπάρχει και η σιωπηλή πλειοψηφία, ότι όλοι αυτοί είναι μειοψηφία (αν και έχω αρχίσει πια να αμφιβάλλω για αυτό). Ε λοιπόν αυτή η σιωπηλή, παθητική, αμέτοχη, αποχαυνωμένη πλειοψηφία μου είναι εξίσου απεχθής και συνένοχη με την θορυβώδη και φανερή μειοψηφία.
:: Μέσα στο γενικό χαμό δεν θα μπορούσαν να λείψουν και οι αναπόφευκτες συνωμοσιολογίες. Παράγκες, σκοτεινά κυκλώματα, ξένα κέντρα, συνωμοσίες. [πάντα αναρωτιόμουν βέβαια πόσο αδαείς και ερασιτέχνες να είναι αυτοί οι συνωμότες, που και ο τελευταίος ταξιτζής και ο τελευταίος μεταμεσονύκτιος παρουσιαστής-βιβλιέμπορος στο Telecity να αντιλαμβάνεται και να αποκαλύπτει τα ζοφερά σχέδια τους!] Και φυσικά ποιοί εκπροσωπούν το απόλυτο κακό, τον Βελζεβούλ, τον Αντίχριστο: οι Αμερικανοί ασφαλώς (δηλ. οι σιωνιστές που "κρύβονται" πίσω τους) οι οποίοι επιβουλεύονται το μεγαλείο του ελληνισμού. Δεν θα ασχοληθώ εδώ με αυτές τις απόψεις, αυτές είναι κατάλληλες μόνο για κακογραμμένη επιθεώρηση σαν αυτές που ανεβαίνουν τα καλοκαίρια στο Δελφινάριο. Απλώς θα σημειώσω επί του ζητήματος, ότι οι Αμερικανοί δεν κουκούλωσαν το σκάνδαλο της BALCO, στα πλαίσια κάποιου νεφελώδους εθνικού συμφέροντος, μόνοι τους τα έβγαλαν στη φόρα και οι ίδιοι από μόνοι τους απέκλεισαν αθλητές.
Αυτό όμως που με απασχολεί περισσότερο είναι η ραγδαία ανάπτυξη ενός ιδιότυπου ρατσιστικού αντιαμερικανισμού. Σε μια ενδιαφέρουσα, λίαν αγαστή μάλιστα σύμπνοια αριστερών και δεξιών, οι οποίοι σαν τα σκυλιά του Pavlov μόλις ακούσουν "αμερικανός" αρχίζουν να "γαβγίζουν". Ο δεξιός ρατσισμός μπορεί να μου είναι ακατανόητος (καθώς η Αμερική στήριξε το καθεστώς από τον εμφύλιο και μετά), ο αριστερός όμως προσωπικά μου είναι πολύ πιο απεχθής. Γιατί ενέχει υποκρισία και υστεροβουλία. Γιατί αυτοί οι ίδιοι που υπερασπίζονται τον οποιονδήποτε τριτοκοσμικό αναξιοπαθούντα μετανάστη (εκ του ασφαλούς και εκ του μακρόθεν βέβαια, από το σπιτάκι τους στα Βόρεια Προάστια, σπιτάκι φτιαγμένο συνήθως από ...μετανάστες με 15 Ευρώ μεροκάματο!), αυτοί οι ίδιοι φέρονται εξίσου ρατσιστικά απέναντι σε ένα άμοιρο Αμερικανάκι που είχε την ατυχία να γεννηθεί στην ίδια χώρα με τον Bush! Ο ορισμός του ρατσισμού δηλαδή! Ιστορικά βέβαια το φαινόμενο δεν είναι διόλου περίεργο: τον Μουσολίνι τον γέννησε, τον τάισε και τον ανέθρεψε το Ιταλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα. Ο δε Αδόλφος; Εθνικοσοσιαλιστικό λεγόταν το κόμμα του! Το ζήτημα αυτό όμως θα το ξαναπιάσουμε γιατί έχει πολύ ζουμί...
:: Ποιος φταίει τελικά, αυτός που δίνει ή αυτός που παίρνει; Φταίει αυτός που δωροδοκεί ή αυτός που τα παίρνει; Φταίει η εταιρεία που βγάζει τον Ρουβά ή αυτός που τον αγοράζει; Φταίει η όποια ΔΟΕ για το θέαμα που παρέχει ή ο λαός που το ζητά; Είναι σαφές ότι σ' αυτά τα διλήμματα δεν υπάρχει αθώος. Πάντως εάν κάποιος ευθύνεται πιο πολύ για το ντόπινγκ, αυτός είναι η μάζα. Η μάζα που ζητάει επιδόσεις, ανταγωνισμό, "άρτον και θεάματα". Δεν θέλει 10'' στα 100. Θέλει 9.80. Και πιο κάτω! Θέλει ήρωες και είδωλα (ποιος να τολμήσει βέβαια να πεί στον λαό ότι δεν είναι και τόσο ηρωικό να παίρνεις ένα μετάλλιο σε ένα παιχνίδι). Θέλει να φτιάξει είδωλα για να ηδονίζεται μετά όταν τα γκρεμίζει. Να νιώσει αυτή την κρυφή ηδονή της αποκαθήλωσης που θα δώσει και 40% τηλεθέαση στις Τατιάνες. Τα ωραία είδωλα, ωραία καίγονται...
