Rest of the rest #2
The Hold Steady - A Positive Rage (Vagrant)
Δύο είναι οι μπάντες που έχουν μείνει πιστές στο κοινό τους και δεν τους πρόδωσαν ποτέ. Η μία είναι οι Slayer και οι δεύτεροι οι Hold Steady. Έχουν περάσει 5 χρόνια από το συμπαθητικούλι "Almost Killed Me" (French Kiss Records) και τέσσερα από το "Separation Sunday" και έχουν μεσολαβήσει άλλα ακόμη δύο άλμπουμ. Έχουν γράψει γύρω στα 100 τραγούδια τα τελευταία 5 χρόνια και έχουν κυκλοφορήσει 5 δίσκους συνολικά, όλα ακριβώς ίδια στο ίδιο στυλ, ένα κλασικό μη καινοτομικό ή πρωτοκλασάτο indie rock. Πιστεύω πως και σε 10 χρόνια από τώρα με άλλους τόσους δίσκους στο ενεργητικός τους, γκολ δεν πρόκειται να βάλουν. Μα να μην υπάρχει ένα τραγούδι να ξεχωρίζει; Είναι σα να βλέπεις αγώνα QPR - Crystal Palace. Μόλις φτάσουν έξω από την περιοχή κάποιος κλείνει το γενικό διακόπτη για τους προβολείς του γηπέδου. Τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου. Πέντε χρόνια να παίζουν μπάλα γκολ δε θα βάλουν ποτέ! Πόσα χρόνια είπαμε πως είναι συγκρότημα; Τουλάχιστον οι Slayer είχαν κομμάταρες. (4)
The Qemists - Join The Q (Ninja Tune)
Έψαξα σε 5 διαφορετικά λεξικά να βρω τι σημαίνει αυτό το Qemists... Τίποτα δε βρήκα... Τζίφος! Να είναι κανένα λογοπαίγνιο του Chemists; Αν ναι, δεν είναι τόσο ηλίθιο να με προτρέπουν να κάνω τελικά Join The Q; Δε θέλω, δε θέλω, δε θέλω! Δεν κατάφερα να φτάσω ούτε στο τρίτο κομμάτι... Δεν ξέρω αν έφτασα δηλαδή, αφού ήταν απολύτως ίδια. Εμ, αγόρια μου, δεν παίζετε εσείς drum 'n' bass... Drum 'n' brush παίζετε γιατί έχετε μπερδέψει τις βούρτσες με τα γενετήσια ομοιοκαταληκτικά σας οργανάκια, τα οποία τα έχετε κάνει και τούμπανο! (3) - το μεγαλύτερο -
Telekinesis! - Telekinesis! (Merge)
Αν δεν το καταλάβατε οι Telekinesis, με μια κίνηση που θα ζήλευε και ο ντεντέκτιβ Μαλόουν καταφέρανε να αναποδογυρίσουν τον Big Ben για χάρη του εξωφύλλου του ντεμπούτου album τους. Και αφού ο Big Ben στην ουσία είναι ο πύργος, η άκρη του parliament, άρα αναποδογυρίσανε ολόκληρο το parliament!!! Αυτά δεν τα έκανε ούτε ο Ντέιβιντ Κόπερφιλντ στα καλά του, πριν αρχίσει να πληρώνει διατροφές στην πρώην υπερμοντελένια γυναίκα. Ποιος Ντέιβιντ Κόπερφιλντ; Ούτε ο Ντέιβιντ Χέισενχολφ, σαν Μιτς Μπιουκάναν στο Μπέι Γουότς, όταν είχε επαναφέρει από νεκροφάνεια με φιλί της ζωής, έναν τάταρο πρίγκιπα που πλατσούριζε 5 μέτρα από την ακτή και τον σκέπασε το απόνερο κύμα ενός θαλάσσιου σκιέρ, δεν ήταν τόσο αυθεντικά συγκλονιστικός. Για την ιστορία οι Telekinesis! κάνουν τους δίσκους των Phish να φαντάζουν σαν τα θωρηκτά Ποτέμκιν της σύγχρονης αμερικάνικης τραγουδοποιϊας και τους Ween σαν τα κίτρινα υποβρύχια του απέναντι υπερατλαντικού τους δέους. (5)
O+S - O+S (Saddle Creek)
Όχι, αυτός ο δίσκος δεν είναι τόσο κακός. Είναι κακός βέβαια για να βρίσκεται εδώ, αλλά όχι τόσο κακός όπως προείπα. Άνευρο dream-pop, σαν νερουλιαστούς Slowdive και αμήχανους My Bloody Valentine, που τους κλέψανε το θόρυβο και η μελωδία που απέμεινε καρατομήθηκε, τεμαχίστηκε και κονσερβοποιήθηκε για κατανάλωση σαρακοστιανoύ πελτέ από κλώνους των Pale Saints. Ίσως να του άξιζε μια κριτική 200-300 λέξεων και μια βαθμολογία με 1 ποντάκι παραπάνω. Αλλά όχι από εμένα. Τι και αν σας δένει μια 16χρονη φιλία, τι και αν εσύ κυρά μου ήσουν στους Azure Ray και εσύ κύριέ μου στους Remy Zero, αυτό που ξέρω εγώ είναι ότι πιο πολύ μου πήρε να βρω από που στο διάολο βγαίνει αυτό το O+S (= καρδιά;?;?), παρά μου έμεινε οτιδήποτε από την υπερπολύτιμη μουσική σας. Είχα στοιχηματίσει στο Orestis + Sofia αλλά τελικά ήταν Orenda και Scalpelist. Τι κρίμα... Με λένε Ορέστη, σε λένε Σοφία, κρατώ μια κιθάρα, κρατάς μια καρδιά. Κάτι τέτοιες στιγμές είναι που χαίρομαι που με λένε Αναστάση Σφυροκωλάκη. (5)
Agoraphobic Nosebleed - Agorapocalypse (Relapse)
Τώρα τι να πω δε ξέρω... Η Relapse είναι μια εταιρεία που σέβομαι και εκτιμώ... Έχει όμως στις τάξεις της αυτήν την μπάντα πάνω από 10 χρόνια... Τους Αγοραφοβικούς που Αιμορραγούν από τη Μύτη... Δίσκος με καμιά 15αριά κομμάτια, στην πλειοψηφία τους δεν ξεπερνούν τα 2 λεπτά, εξώφυλλο που θα ζήλευαν και οι Voivod, και από περιεχόμενο ένας μεταλλικός θόρυβος με ένα ξεκούρδιστο drum machine κάπου στο βάθος να σιγοντάρει. Τι να πω... ίσως να φταίει που σταμάτησα να ακούω metal όταν ο Burzum άρχισε να καίει εκκλησίες. Ή οι εποχές έχουν αλλάξει τόσο πολύ και δε μπορώ να εκτιμήσω αυτήν τη μουσική πλέον ή ο πατέρας του παλικαριού -που παίζει σχεδόν όλα τα όργανα μόνος του + προγραμματίζει και το drum machine- (αυτά δεν τα έκανε ούτε ο συγχωρεμένος Quorthon των Bathory) να είναι επίσης χορηγός και καλύτερος donator της Relapse... Αλλιώς δεν εξηγείται... Σεξ και βία στην Αγοραφοβία. Θα ματώσουν μύτες σας λέω... (Ούτε 0)
