Ιούνιος 2018

Κάτι καλό να ακούσω;

Οι προτάσεις των συντακτών από την πρόσφατη (και όχι μόνο) σοδειά. Διαβάζονται και ακούγονται επιτόπου...

Τάσος Βαφειάδης
Bridge City Sinners - Bridge City Sinners (Toxic Toast Records)
Υπάρχουν διάφοροι τρόποι για να κρατήσεις ζωντανό το πνεύμα του κολλητού σου μετά τον θάνατό του. H τραγουδίστρια Libby Lux και ο κοντραμπασίσας Scott Michaud πριν ακόμα γνωριστούν, ταξίδευαν με τρένα και με ωτοστόπ σε όλη τη Βόρεια Αμερική, παίζοντας στους δρόμους και διανυκτερεύοντας όπου τους έπιανε το σκοτάδι. Όταν συναντήθηκαν, άρχισαν να παίζουν μαζί με άλλους μουσικούς στους δρόμους του Πόρτλαντ στο Όρεγκον (ξέρετε εκεί ψηλά, κοντά στον Καναδά). Τελικά, στις αρχές του 2016 έφτιαξαν τους Bridge City Sinners ως φόρο τιμής στον παλιό τους φίλο που έφυγε.
Οι ίδιοι περιγράφουν τον εαυτό τους ως πανκ ροκ (ανα)διαμορφωτές παλιών φολκ τραγουδιών και μελωδιών. Κυκλοφόρησαν αρχικά μόνοι το άλμπουμ τους (δύσκολες εποχές για πρίγκιπες) σε κασέτα και CD και πριν λίγους μήνες για πρώτη φορά μια εταιρία το πρέσαρε σε βινύλιο. Αν μας διαβάζει κάποιος στις ΗΠΑ μπορεί τους δει και ζωντανά μια που τον Ιούνιο περιοδεύουν εκεί.

 

Δημήτρης Δραγούμης
Lithics - Mating Surfaces (Kill Rock Stars)
Δεύτερο άλμπουμ για το art-punk κουαρτέτο από το Πόρτλαντ, που φιλοδοξεί να ανέβει κατηγορία και να αποκτήσει ευρύτερο κοινό. Οι συγκυρίες είναι με το μέρος τους: 1) έχουν πάρει μεταγραφή σε γνωστή επιδραστική εταιρία του είδους και έχουν οργανώσει συναυλίες σε Αμερική και για πρώτη φορά Ευρώπη, 2) φέρουν προφανείς υγιείς επιρροές από Τhe Fall, Delta 5, Pylon, Bush Tetras, Wire, The Slits, Captain Beefheart... 3) έχουν μοναδική χημεία ως σύνολο, με ατού τις ανορθόδοξα διαπλεκόμενες ψηλές νότες στις ταστιέρες τους, 4) η Aubrey Hornor έχει στυλ, αυτό το παγερό, αποσβολωμένο, τρομακτικόβλέμμα της, καθώς τραγουδά (θυμίζει Sissy Spacek από "Carrie"), 5) Το "Mating Surfaces" δεν έχει αδύναμες στιγμές, είναι ανώτερο και πιο σφιχτό συνολικά από το "Borrowed Floors" (έτσι δεν είναι Βασίλη Παυλίδη; - βλέπε ίδια στήλη, Ιούλιος 2016). Συνεπώς ...ρεζερβέ θέση στις λίστες του ερχόμενου χειμώνα!

 

Χρήστος Αναγνώστου
A Perfect Circle - Eat the Elephant (BMG)
Σε έναν κόσμο που βιάζεται, αυτοί για ακόμη μια φορά πήραν τα χρόνια τους (14 για την ακρίβεια) και μετά την κρυάδα του "Emotive" και την αμφίβολη διασκέδαση που μας παρέχουν ενίοτε οι Puscifer μας σέρβιραν έναν ολόκληρο ελέφαντα. (...) Κάποτε μας έλεγαν ότι η μουσική θα πρέπει να σε προβληματίζει για να σου μείνει και να σε συγκλονίσει. Εδώ την απολαμβάνεις ενώ είναι απλά συγκλονιστικά καλή. Με κομμάτια συναυλιακούς ύμνους στον παρωχημένο καταναλωτισμό των ανθρώπων όπως το "So Long, and Thanks for All the Fish" τα υπνο/ξεσηκωτικά drums του σου δίνουν το θάρρος που χρειάζεται όποιος βιώνει το 1984 του σήμερα για να επαναστατήσει ενάντια στις φόρμες που έχει επιβάλει στον εαυτό του.

 

Μιχάλης Βαρνάς
Feu! Chatterton - L'Oiseleur (Maison Barclay)
Στη γαλλική μου περίοδο έχω στη πρώτη γραμμή των αγαπημένων μου συγκροτημάτων τους Feu! Chatterton. Το όνομα τους προέρχεται από τον Άγγλο ρομαντικό ποιητή Thomas Chatterton. Η μουσική τους έχει την ένταση ενός ερωτευμένου και το δράμα ενός αποχαιρετισμού. Την ευαισθησία της έφηβης που διαβάζει για τις εξετάσεις και τον κυνισμό του ενήλικα που κοιμάται τις νύχτες με ένα φωτάκι ανοιχτό γιατί φοβάται το σκοτάδι.
Ευτυχώς δε γνωρίζω γαλλικά.

 

Μαριάννα Βασιλείου
Beach House - 7 (Sub Pop)
Ίσως οι Beach House να αλλάζουν κατεύθυνση στην πορεία τους. Για πρώτη φορά δεν έχουν παραγωγό «με την παραδοσιακή του όρου έννοια», σταματούν τη μακροχρόνια συνεργασία τους με τον Chris Coady και δουλεύουν με τον Sonic Boom, ηχογραφούν για 11 μήνες αντί για τις λίγες εβδομάδες του παρελθόντος. Το έχω λιώσει αυτό το μήνα – κυρίως γιατί έχει ως θεματική την λύτρωση στην αποδοχή του πόνου. Για μένα, που έχασα από πριν ένα μήνα έναν από τους πιο αγαπημένους μου ανθρώπους, ο πιο βαθύς και ο πιο έντονος ήχος αυτού του άλμπουμ με κάνει να συνειδητοποιώ κάθε στιγμή ότι the only way out is through. Και απλά κάποια στιγμή θα πρέπει να δώσω μια κλοτσιά και να αναδυθώ από τον πάτο στην επιφάνεια. Όπως θα το ήθελε και η ξαδέρφη μου η Άννα.

 

Μαρία Φλέδου
Λένα Πλάτωνος - Λεπιδόπτερα (Reissue, Dark Entries)
Αυτό τον μήνα η καρδιά μου μου είπε να αφήσω τις νέες κυκλοφορίες στην άκρη και να προτείνω κάτι που όλοι μάλλον έχετε ακούσει. Όμως: αν δεν έχετε πια το original copy σας από τη Lyra, ή το μόνο copy που είχατε ποτέ ήταν μία (ελλιπής κατά ένα κομμάτι ίσως όπως εγώ) αντιγραμμένη 80s κασέτα, ή δεν ασχοληθήκατε για οποιονδήποτε λόγο ιδιαίτερα με αυτό το άλμπουμ γιατί Γκάλοπ και Καρυωτάκης κτλ, ορίστε μία όμορφη επανέκδοση. Μαγικός δίσκος, άνοιξε κάποτε το μικρό μου μυαλό και το πήρε μαζί του από την Λητώ στην Ίρις, από την παιδικότητα στην γυναικεία ωριμότητα, τον έρωτα, τη σεξουαλικότητα, την μεταφυσικότητα του χρόνου, την 'υπερπραγματικότητα'. Τα 'Λεπιδόπτερα' είναι μία υπαρξιακή αλληγορία υπό την διαχρονική ηλεκτροάμπιεντ υπόκρουση των συνθέσεων της Λένας όπως μόνο αυτή θα μπορούσε να αφηγηθεί.

 

Αντώνης Ξαγάς
Sangre De Muerdago - Noite (Sick Man Getting Sick Records)
Κι εκεί που ακούς και ψάχνεις απελπισμένα, μπας και πιάσεις κα'να νέο ρεύμα από "εκεί που συμβαίνει" και προτείνεις κάτι το νέο, το σημαντικό και φυσικά μοδάτο, και χτυπάς πληκτρολόγια και έξω ακούγονται σειρήνες, και η Κηφισίας είναι πάλι πήχτρα, αρκούν λίγοι μελωδικοί αρπισμοί κι ένα μελαγχολικό χάρντυ γκάρντυ να σε στείλουν ένα νοερό ταξίδι μακριά, στη Γαλικία, εκεί στην άκρη της Ιβηρικής χερσονήσου (όσοι έχετε μάθει γεωγραφία από το ποδόσφαιρο και το Στοίχημα, εκεί βρίσκεται και η Λα Κορούνια). Εκεί έχει και τις ρίζες του το σχήμα του Pablo C. Ursusson, που ηχογραφεί όμως σε σαξονικά εδάφη και εμπνέεται από τα τριγύρω δάση (σχεδόν το ακούς το αλύχτισμα του λύκου), εν τούτοις τραγουδά στα γαλικιανά (που ακόμη και στη μελαγχολία τους μοιάζουν με τα πορτογαλικά, τα οποία είναι όσο παράξενο κι αν ακούγεται κλάδος τους) και φτιάχνει μια μουσική άχρονη, υπέρχρονη, διαχρονική δηλαδή, γαλήνια, τόσο μακρινή αλλά τόσο οικεία...

 

Γιώργος Παπαδόπουλος
Ivar Bjørnson & Einar Selvik - Hugsjá (ByNorse Music)
Είτε ξεχωριστά (Enslaved & Wardruna αντίστοιχα), είτε και μαζί ακόμα, οι δυο εν λόγω κύριοι αποτελούν μεγάλο κεφάλαιο της μουσικής σκηνής της Νορβηγίας. Η σχετικά πρόσφατη τους συνεργασία αποτελεί μια ωδή στην Viking κουλτούρα εν γένει και στις νορβηγικές τους μουσικές ρίζες. Και αν στην προηγούμενη τους συνεργασία (Skuggsja) ήταν μουσικά πιο κοντά στους Enslaved του Bjornson, τώρα τo "Hugsjá" έρχεται παράλληλα και ευθυγραμμίζεται σχεδόν με τους Wardruna του Selvik. Επική, ατμοσφαιρική μουσική, με έντονο το κινηματογραφικό ύφος, εύκολη στο άκουσμα ακόμα και για ανυποψίαστα αυτιά (που βλέπουν Game of Thrones όμως). Το "Hugsjá" είναι από τους πιο αντιπροσωπευτικούς και πετυχημένους δίσκους της νεο-νορβηγικής φολκ σκηνής. Και ευτυχώς ακόμα και εν μέσω επερχόμενου καύσωνα η σκοτεινή και παγωμένη του ψυχή δεν επηρεάζεται στο ελάχιστο.

 

Αντώνης Κλειδουχάκης
Terminal Sound System - The Endless Sea (Denovali)
Ο Αυστραλός Skye Klein είναι ένας ονειροποιός ηλεκτρονικής μουσικής, αφηγητής ηχητικών, ενδοσκοπικών παραμυθιών και πιλότος χωροχρονικών μηχανών πλοήγησης προς στο οικείο άγνωστο. Έχοντας ξεκινήσει το ταξίδι του στην αρχή του νεότερου αιώνα, με μια ντουζίνα κυκλοφορίες στις αποσκευές του, προγραμματίζει μέσα στο όχημα του εύστοχες, μοναχικές διαδρομές μέσα στο αδιέξοδο μεγαλείο της σπειροειδούς πραγματικότητας. Η επανάληψη γίνεται δρόμος προς την κατανόηση και η αλλαγή μεταμορφώνεται σε γεννήτρια απορίας. Σε όλη αυτή την μελαγχολική δοκιμασία, δεν είναι τυχαίο ότι στα δύο τρίτα της πορείας του έχει βρει φιλόξενο διάδρομο προσγείωσης στη Γερμανική Denovali, που σε ίδιο χρόνο συμπίπτουν στον οίκο της μικροί, σκοτεινοί αστέρες όπως οι Birds of Passage, ο Nanook of the North και οι Dictaphone.

 

Μάριος Καρύδης
Sons Of Kemet - Your Queen Is a Reptile (Impulse!)
Ένα Βρετανικό σύνολο που δεν χάρηκε ιδιαίτερα με τον πριγκηπικό γάμο. Αποτελούμενο μόνο από πνευστά και τύμπανα, στηρίζει την ιστορική και μουσική του παιδεία σε παναφρικανικές αρχές και στον εορταστικό ρυθμό της calypso. Ο τρίτος τους δίσκος είναι ένα «τζαζοπάνκ» μουσικό ποίημα αφιερωμένο σε οχτώ μαύρες ακτιβίστριες (god save those queens - άλλες γνωστές, άλλες αφορμή για διάβασμα) διαφόρων πεδίων, συν τη γιαγιά του συνθέτη. Ένα αφροφουτουριστικό κάλεσμα για απεγκλωβισμό της εργατικής τάξης της πρώην Κοινοπολιτείας από την γαλαζοαίματη (και μη) εξουσία που έχει κατσικωθεί επάνω της. Μια υπενθύμιση πως η μνήμη είναι απαραίτητη αλλά όχι αρκετή.

 

Αναστάσιος Μπαμπατζιάς
The Thing - Again (The Thing Records)
Jazz ξύλο ως συνήθως. Δεν περιμένουμε και τίποτα άλλο από τους κυρίους Mats Gustafsson, Paal Nilssen-Love και Ιngebrigt Haker Flaten. Μετά την περσινή συνεργασία με τον μέγα κιθαρίστα James Blood Ulmer επανέρχονται με τον δίσκο αυτό ο οποίος περιέχει το "Vicky Di", έναν free jazz σαματά που περίπου στη μέση ξεχνιέται μέσα σε ένα θαυμαστό αφαιρετικό ηλεκτρικό παραλήρημα από το μπάσο, για να ολοκληρώσει τελικά ως jazz rock χωρίς αναισθητικό.

 

Ελένη Φουντή
Chris Pitsiokos CP Unit - Silver Bullet In The Autumn Of Your Years (Clean Feed)
Η πορτογαλική Clean Feed είναι εξαιρετικό label και θα τη συνιστούσα σε όλους όσοι ενδιαφέρονται για την σύγχρονη free jazz, γιατί λειτουργεί ως πλατφόρμα προώθησης νέων δημιουργών και τάσεων. Με μία επιφύλαξη. Παραείναι παραγωγική, οπότε αφενός δύσκολα την παρακολουθεί κανείς και αφετέρου δεν είναι όλες οι προτάσεις της το ίδιο ισχυρές. Εδώ πάντως έχουμε ξεκάθαρη περίπτωση αριστείας, με τον Chris Pitsiokos, φρέσκο (εξαετίας) αίμα - KILLER στην σημερινή σκηνή της Νέας Υόρκης. Σαξοφωνίστας, συνθέτης και αυτοσχεδιαστής, ο Pitsiokos φτιάχνει jazz με έμπνευση, με ένταση, με τόλμη και γοητεία, με άλλα ατίθασα νιάτα σαν αυτόν και abstract πινελιές βγαλμένες από τις παρτιτούρες του Lachenmann και του Ξενάκη. Ελεύθερος και μανιώδης, σύνθετος και άκρως απολαυστικός, ο φετινός δίσκος του συνδυάζει στοιχεία avant jazz, post-bop, κιθαριστικού αυτοσχεδιασμού και πειραματικής ηλεκτρονικής μουσικής. Μια υπέροχη νευρική κακοφωνία βουτηγμένη στη funk κουλτούρα που θα ζήλευε νομίζω ο John Zorn (ο καλός, του χθες) και θα ξετρέλαινε τον Ornette Coleman. Πρωτοπορία με π κεφαλαίο.

 

00:00 The Bridge City Sinners - St. James Infirmary
04:14 Lithics - Specs
05:57 A Perfect Circle - So long and thanks for all the fish
10:20 Feu! Chatterton - Sari dorcino
16:03 Beach House - Dark Spring
19:23 Λένα Πλάτωνος - Εσπέρια Ίρις Γκρέκα
23:36 Sangre de Muerdago - Longa noite de Pedra
29:27 Ivar Bjørnson & Einar Selvik - Hugsjá
33:33 Terminal Sound System - The hum
38:43 Sons Of Kemet - My Queen is Angela Davis
45:05 The Thing - Vicky di
54:10 Chris Pitsiokos CP Unit - Once upon a time called now