Le Pastis De La Bourgeoisie # 2

Το μικρό πράσινο φλάιερ έγραφε ότι οι Laika θα παίξουν μαζί με ένα support γκρουπ άγνωστης προέλευσης και ταυτότητας με αποτέλεσμα να αγωνιούμε για τη μούφα ή όχι που θα φάμε. Τελικά ανέβηκε στη σκηνή εκείνη. Με ωραίες μποτούλες και κουλτουριάρικα λουλουδιασμένα ρουχαλάκια άρχισε να παίζει την κιθάρα της ενώ τη συνόδευε μια κοντή αριστερόχειρ μαντμουαζέλ με κιθάρα ομοίως. Τι να 'ταν όλα αυτά άραγε; Κάποιο όνειρο ανεκπλήρωτο, κάποιο όνειρο κυριολεκτικό μετά από την πολύωρη εξαντλητική καθιερωμένη περιπλάνηση στο Παρίσι (αχ μου θέλεις και συναυλίες, τώρα ποιος θα σε τσιμπήσει να σε ξυπνήσεις;) μια ψευδαίσθηση μια αυταπάτη ίσως; Όχι.


LaetitiaaaΉταν όντως η Laetitia μπροστά μας, η εναπομένουσα σήμα - κατατεθέν καλλιτέχνις των Stereolab, ένα εκ των πιο απωθημένων συγκροτημάτων έβερ, δηλαδή ένα από εκείνα τα γκρουπ που ποτέ δε θα το πίστευες ότι θα κάτσει να τους δεις και live. Έλα όμως που ο καλός θεούλης σε οδηγεί στην καλή τη συναυλία τη στιγμή ακριβώς που τη χρειάζεσαι και σου κάνει και εκπληξούλα. Έτσι λοιπόν είδαμε και το σχετικώς φρέσκο project της Laetitia Sadier, τους Monade δηλαδή. Τώρα για το είδος, το ύφος και την επιτυχία των κομματιών που εκτελέστηκαν επί σκηνής θα μπορούσαμε να αναφέρουμε απλώς ότι ήταν τελείως στερεολαμπικά μέχρι απουσίας εμπνεύσεως αλλά όχι, όχι δεν πειράζει καθόλου. Και μπορεί στη συνέχεια οι Laika να μας ανέβασαν περισσότερο καθότι ο ήχος τους το σηκώνει και περισσότερο αλλά επίσης δεν πειράζει καθόλου.

Αυτοί που εμφανίστηκαν εκπροσωπώντας ένα μέρος μόνον των αρχικών "ρώσικο σκυλάκι που πάει στο διάστημα" ήταν ο Guy Fisxen και φυσικά η τραγουδιάρα Margaret Filder. Το γαλλικό κοινό αλλά και το υποφαινόμενο ελληνικό δεν τους χόρταινε. Δυναμικός ρυθμός συνεχόμενα έντονος και υπέροχα drums συνοδεία επίμονων samples, ενώ το συνολάκι να γλυκαίνει από την φωνή της μικρής Μαργκό. Τελικά είναι τόσο καλοί οι Laika; Και άραγε όντως οι διάδοχοι των Can; Μια απορία όμως. Γιατί η γλυκιά Laetitia να τους κάνει τη χάρη να είναι το support τους; Άγνωσται οι βουλαί του Κυρίου που προαναφέραμε. Α και μια που το θυμήθηκα, Καλές και Άγιες Γιορτές.


Paris tout courtΚαι εκεί που νόμιζες ότι είσαι σε μια πρωτεύουσα του πολιτισμού, της τέχνης, κτλ, κτλ (για πλάκα το λέω, εξάλλου όλοι ξέρουμε ότι όπου και να πας χρυσή μου στο τέλος χωρίς λαβ τα ίδια σκατά είναι παντού), τσουπ, ανακαλύπτεις ότι ολόκληρο Παρίσι εζήλωσε τη δόξα της Δράμας, όχι την ομάδα, αλλά το ένδοξο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της εν λόγω μικρής αλλά συμπαθεστάτης, ας πούμε, πόλης. Έτσι και το "καημένο" το Παρίσι προέβη στην καθιέρωση αναλόγου διεθνούς φεστιβάλ με τίτλο "Paris Tout Court" (=''Παρίσι, όλα σύντομα", προχείρως μεταφρασμένο) που φέτος άνοιξε για δεύτερη χρονιά τις πόρτες του. Αυτό που πρέπει να σημειώσω είναι ότι μπαίνοντας και βγαίνοντας στην αίθουσα είχα ακριβώς την ίδια αίσθηση με τις φορές που εδώ και χρόνια μπαίνω και βγαίνω στα Αστέρια Δράμας.

Αν εξαιρέσουμε ότι ο δραμινός κινηματογράφος είναι σχεδόν πάντα κατάμεστος τις μέρες του φεστιβάλ, ενώ στο Παρίσι ήμασταν καμιά δεκάδα, το στυλ και η ποιότητα των ταινιών που παρακολούθησα είχαν τη γνωστή, κλασική, φεστιβαλική, ριψοκίνδυνη για τον ελεύθερό μας χρόνο αισθητική: 1 ταινία με αληθινούς ανθρώπους και fiction υπόθεση, κατά προτίμηση και με λίγο σεξ μέσα, 1 τελείως ακατάληπτη πειραματική μέχρι βλακείας ταινία που απλά "δεν πείθει", 1 animation που το λατρεύεις, 1 ταινία πολύ μα πολύ βαρετή και 1 περίπου 40λεπτη μεν, μικρού μήκους δε ταινία όπου συμμετέχει κάποιος μάλλον γνωστός ηθοποιός αλλά πέρα από αυτόν δεν υπάρχει κάτι άλλο ικανό να σoυ κρατήσει το ενδιαφέρον. Η γνωστή συνταγή. Με θύμισε Ελλάδα, φεστιβάλ, Θεσσαλονίκη, Δράμα και την εντύπωση που μου δίνεται πάντα ότι ο πιστός ο σινεφίλ πρέπει να λουστεί πάντα, υποθέτω, τις απίστευτες αποτυχημένες ταινίες μέχρι να τρακάρει επιτέλους στο καινούριο breathtaking ταλέντο. Πιο εμπεριστατωμένο σχόλιο για το συγκεκριμένο φεστιβάλ δεν κατέχω να σας παραθέσω, αυτά άλλωστε ξέρει να το κάνει καλά νομίζω μόνον ο κ. Καρδερίνης. Απλά να παραπέμψω σαν καλή και σύγχρονη συντάκτρια στο σχετικό site: www.paristoutcourt.org


le chatΤο κόμικς είναι τέχνη και λοιπά, αυτά τα πράγματα είναι γνωστά δεν χρειάζεται να τα επαναλαμβάνουμε. Έτσι και στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού οι άνθρωποι σκέφτηκαν να τιμήσουν με ένα πρωτότυπο εναλλακτικό και πολύ ποπ τρόπο τα 20 χρόνια από την γέννηση, επί χάρτου λεω, του Γάτου. Οι περισσότεροι τον Γάτο τον γνωρίσαμε από το περιοδικό της Ελευθεροτυπίας, το 9, που πολύ καλά κάνει και μια φορά την εβδομάδα ασχολείται με την ένατη τέχνη τα κόμικς δηλαδή. Ο Γάτος είναι τέκνον του Philipe Geluck, βέλγου που εδώ και δύο δεκαετίες σχεδιάζει για την εφημερίδα Le Soir των Βρυξελλών το υπέρβαρο γιάπι τετράποδό του, ενώ παραλλήλως εργάζεται για διάφορα ραδιόφωνα και τηλεοράσεις. Στην έκθεση του Γάτου στας Παρισίους που ο Geluck ετοίμαζε εδώ και δύο χρόνια με συνεργασία περίπου 80 ατόμων και η οποία πέρασε πρώτα από τις Βρυξέλλες, εξετέθησαν και διάφορα άλλα εναλλακτικά πράγματα, όπως για παράδειγμα στην πολύ εντυπωσιακή είσοδο τα γιγαντιαίων διαστάσεων μολύβια, μπογιές και χρώματα που συμβόλιζαν σαν να λέμε την πρώτη περίοδο του σκιτσογράφου τότε που μικρός μικρός έπιανε τα εργαλεία του για πρώτη φορά στο χέρι και άρχιζε την του κομίστα περιπέτεια. Επειδή ο Γάτος είναι καταπληκτικός και επειδή νομίζω ότι αυτή η παράγραφος παραήτο δημοσιογραφική, και αυτό είναι κακό, θα σας παραθέσω απλά λίγο Γάτο λάιβ, τώρα ό,τι και να πούμε για το υπέροχο ομοίωμα ηλίθιου σκληρόπετσου καπιταλιστή που πετάει λακωνικά τις πλέον κυνικές ατάκες, τον οποίο με λιτό και διαπεραστικό τρόπο ενσαρκώνει ο Γάτος, θα είναι λίγο.


What the FunkWhat the funk, ας πούμε και για το φεστιβάλ funk... Έλαβε χώρο εκτός άλλων και στο Batofar, ένα από τα πιο φημισμένα clubs του Παρισιού, το οποίο όπως λέει και η λέξη, είναι ένα πλοίο αραγμένο στις όχθες του Σηκουάνα με έναν φάρο απάνω να φέγγει πράσινο και κόκκινο φως. Εκεί λοιπόν έγινε μία ενδιαφέρουσα ολονύκτια σεάνς funk-soul-r'n'b ήχων με καλογυμνασμένα μαύρα παιδιά να χορεύουν συγκλονιστικά με καπέλα γυαλιά χρώματα και στυλ απίστευτων εμπνεύσεων να κατακλύζουν το χώρο, μία κατάσταση τελείως professional με όλους να έχουν μπει στην ατμόσφαιρα και να χορεύουν ασταμάτητα και αδιάλειπτα και ακούραστα επίσης και οι παρτενέρ να ανακατεύονται, κόλαση τέλος πάντων. Βέβαια αυτό που έχει τη μεγαλύτερη σημασία από επιστημονική πλευρά είναι ότι ο DJ που προκαλούσε όλο αυτό ήταν ο σκοτσέζος (πώς αγαπώ αυτό το λαό) Keb Darge της Legendary Deep Funk, ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα της funk σκηνής και ένας από τους μεγαλύτερους συλλέκτες δίσκων του είδους επίσης. Να πούμε ότι www.festivalfunk.com (για περισσότερες πληροφορίες εννοώ).

Τα ινστιτούτα ξένων χωρών κάνουν και συναυλίες; Εγώ νόμιζα προετοιμάζουν μόνο τις εξετάσεις ξένων γλωσσών. Έλα όμως που το Κέντρο Τσέχικου Πολιτισμού κοντά στην εκκλησία St Germain de Pres στο κέντρο του Παρισιού οργάνωσε πενθήμερο διεθνές φεστιβάλ (πάλι φεστιβάλ) τζαζ μουσικής με γνωστά ονόματα από Ιρλανδία, Σουηδία, Σερβία, Τσεχία, Σλοβακία, Πολωνία, Αυστρία, Ουγγαρία, Φινλανδία και Ιαπωνία (άσχετο). Εμείς ακούσαμε τους υπέροχους Πολωνούς αδελφούς Oles με τη συνοδεία της τρομπέτας του γάλλου Jean-Luc Capozzo. Οι προαναφερθέντες αφοί είναι ιδιαιτέρως γνωστοί στη χώρα τους και από ότι μάθαμε έχουν γυρίσει τον κόσμο συνοδεύοντας πολλά γνωστά ονόματα της τζαζ. Αυτά. Ωραία ήτανε.

Δεν ξέρω πώς ήταν η θρυλική οδός Champs Elysιes που καταλήγει στην Αψίδα του Θριάμβου στολισμένη για Χριστούγεννα, σταματήστε να με ρωτάτε, υποθέτω απλά ότι ήταν πολύ όμορφα (αυτά εξάλλου μπορείτε να τα μάθετε πολύ εύκολα και από την εκπομπάρα του Αλιάγα σε κρατικό κανάλι-δε λέμε ποιο για να μη κάνουμε διαφήμιση). Ούτε ξέρω πόσες κούκλες και πόσα φωτάκια βάλανε έξω από την φημισμένη Gallerie La Fayette, δεν γνωρίζω, δεν παρευρέθην. Αλλά αυτό που ξέρω είναι ότι και στη Γαλλία η καταναλωτική ψυχοπάθεια καλά κρατεί (σώωωπα). Αυτή η γνωστή παράνοια που πιάνει όλο τον κόσμο λίγο πριν τις γιορτές; αυτή. (Άσε τον κόσμο να χαρεί, για το καλό του χρόνου), ωραία ας σας ευχηθώ λοιπόν. Ξέρετε τώρα, αγάπη, χαρά, ευτυχία, ας είναι το προσεχές έτος ένα έτος με ειρήνη και αλληλοβοήθεια και πολύ καλύτερο από το προηγούμενο. Kαι να πάνε όλα καλά στα επαγγελματικά σας και στα οικονομικά σας και στα ερωτικά σας φυσικά, να βρείτε τον αληθινό έρωτα (χα χα αστειάκι) και πάρτε το νέο κλικ για να μάθετε πώς θα κάνετε ένα ονειρεμένο one night stand για αυτήν την πρωτοχρονιά μετά το ρεβεγιόν στο Budha-bar. Επίσης καλές γιορτές και ευτυχία και τέτοια. Θα τα π(ι)ούμε στο πάρτυ στου Γενάρη τις 9. Με το καλό να μας μπει και πάλι.