Στον καιρό της κρίσης, πάμε festival

Εδώ και πολύ καιρό έχουν αρχίσει τα ζόρια. Καθώς περνούν οι μήνες όλο και περισσότερο με βρίσκω να κάνω βουτιές στο παρελθόν, για να καλύψω τις ανάγκες μου για μουσική. Ο άτιμος ο χρόνος έτσι που περνάει γιγαντώνει όλο και περισσότερο το εύρος και τον όγκο υπέροχων, μοναδικών, ενδιαφερόντων, αποκαλυπτικών, ιδιαίτερων, ιστορικών μουσικών που είναι πάντα εκεί και περιμένουν. Αυτή η δια βίου απόλαυση δημιουργεί τις συνθήκες ενός συνεχούς εικονικού ταξιδιού, σε χώρες και τόπους που δεν ήταν στο πρόγραμμα να επισκεφτώ ή ήταν τελείως άγνωστες.

Ο κύριος λόγος για την κατεύθυνση που πήρε αυτός ο πρόλογος, ίσως είναι ότι γράφω ακούγοντας το Symphony No.6 in B minor, Op.74 - 'Pathetique' του Peter Tchaikovsky σε ηχογράφηση του 1961 από την Leningrad Philharmonic Orchestra, υπό την διεύθυνση του Jewgenij Mrawinskij, κυκλοφορία εκείνης της χρονιάς από τη Deutsche Grammophon, που έχω πρόσβαση από το επετειακό 111 Years of Deutsche Grammophon, box set των 55 cd με ιστορικές ηχογραφήσεις που έχει κυκλοφορήσει η εν λόγω εταιρεία. Να σημειώσω ότι κυκλοφορεί και δεύτερο box set με 56 cd. Τώρα θα μπορούσε να πει κάποιος ότι είναι πιο εύκολα τα πράγματα με το pop+rock ή αν προτιμάτε με το Rock 'n' Roll. Το box set πάντως του Miles Davies με άπασες τις κυκλοφορίες του στη Columbia, δεν το έχω ακούσει ακόμα ολόκληρο.

Όσον αφορά τώρα την κουβέντα που πάει να ανοίξει συνοδοιπόρος εδώ, οι απόψεις διίστανται ή τουλάχιστον έτσι συνέβαινε τα πρώτα και δεύτερα χρόνια της μουσικής δισκοκριτικής και δημοσιογραφίας στην Ελλάδα. Δεν έπαιζε σε μερικούς, ούτε καν το "για ελληνικό καλό είναι" αλλά παρουσιάζονταν στα έντυπα τα group και οι καλλιτέχνες, με ίσα κριτήρια με μπάντες της αλλοδαπής που έγραφαν ήδη ιστορία (όλες αυτές οι παρατηρήσεις από προσωπική εμπειρία ως αναγνώστης). Άλλοι πάλι έλεγαν κάτι του στυλ, "...μα καλά, όλοι αυτοί είναι φίλοι μου. Όχι δεν μπορώ να γράψω κάτι άσχημο για αυτούς", θα πρόσθετα και την τριβή όλων των εμπλεκόμενων (μουσικών από άλλες μπάντες, γραφιάδες, φανζινάδες, ραδιοφωνικάδες, δισκάδες, στουντιάδες, μικροεταιριάρχες, συναυλιάδες, μαγαζάτορες, ομάδες, ακροατές, συναυλιακό κοινό, fans και φίλους). Λίγο πολύ όλοι ήταν στην παρέα.

Στις μέρες μας, στο Μένουμε Ελλάδα, τα τεκταινόμενα περί μουσικής προφανώς τραβούν την πορεία τους. Με όποια οπτική και να το δεις η χώρα παράγει καλά μυαλά στη μουσική. Θα ήθελα να κάνω μια παρατήρηση που είναι προϊόν της κατάρρευσης της ελληνικής μουσικής βιομηχανίας, βιομηχανίας με όρους μάλλον των πολυεθνικών του παρελθόντος. Ενώ πριν ήταν λίγο-πολύ διαχωρισμένα τα πράγματα όσον αφορούσε μπάντες με πιο εμπορικό ήχο, που στόχευαν σε πιο ευρεία ακροατήρια και άλλων συγκροτημάτων που κινούνταν στο λεγόμενο underground, σήμερα δεν υπάρχουν ακριβώς τέτοιοι διαχωρισμοί. Κατά μια έννοια βρίσκεις τα πάντα παντού. Όταν οι μεγάλες δισκογραφικές έπαψαν να ενδιαφέρονται για τις εγχώριες μπάντες, άφησαν πίσω τους ένα σωρό ορφανά που μεγαλώνουν πλέον προσαρμοσμένα στις παρούσες συνθήκες. Ίσως αυτό να ήταν τελικά και για καλό και να κάνει καλό στον ήχο που φτάνει στα αυτιά μας. Είναι κάπως η εκδίκηση του Ανεξάρτητου (όσο και αν για άλλους λόγους η λέξη αυτή στη χώρα είναι πλέον καμένη).

Ας μην πλατειάσω άλλο, θα έχουμε χρόνο να τα πούμε εν καιρώ και τώρα προτείνω να πάμε φεστιβάλ. Πρέπει να είναι πλέον δεκάδες τα φεστιβάλ στις μέρες μας. Τον τέταρτο του χρόνο διανύει το Let Me Know Festival και επικεντρώνει σε τοπικές μπάντες, όπως και τις προηγούμενες φορές που έχει πραγματοποιηθεί. Αυτή τη φορά εγκαινιάζει ένα νέο χώρο που δημιουργήθηκε στο θέατρο Χυτήριο, ψηλά στην Ιερά Οδό. Τις δύο ημέρες του φεστιβάλ θα έχουμε 9 ή 10 μπάντες (μία μπάντα δεν έχει επιβεβαιωθεί ακόμα) με headliners την Παρασκευή 16 Οκτώβρη τους Keep Shelly In Athens και το Σάββατο 17 τους Baby Guru.

Οι "δικοί μας" Keep Shelly In Athens, λίγο πριν το τέταρτο μεγάλο τους τουρ στην Βόρεια Αμερική, που θα διαρκέσει από τις 31 Οκτωβρίου μέχρι τις 5 Δεκεμβρίου, θα μας χαρίσουν στιγμές σαν αυτές που θα ζήσουν οι θεατές στις μεγαλύτερες πόλεις των Ηνωμένων Πολιτειών και του Καναδά. Θέλω να πω, ότι η μπάντα βρίσκεται σε καλλιτεχνικό peak και ότι μια προθέρμανση στη γενέτειρα τους είναι καλή περίπτωση. Υπαρξιακά ζητήματα για το αν οι Keep Shelly In Athens είναι ή όχι Chillwave, μάλλον θα συνεχίσουν να μένουν αναπάντητα. Α ξέχασα να σας πω. Η ημέρα της εμφάνισης τους στο φεστιβάλ συμπίπτει με την κυκλοφορία του νέου δίσκου τους και προφανώς θα παιχτούν τα νέα κομμάτια. Ναι, αυτό είναι καλό νέο.

Καλό νέο νούμερο 2. Εδώ και 4-5 ημέρες κυκλοφορεί νέο μίνι άλμπουμ και από τους Baby Guru που δηλώνουν ότι περνάνε στη Phase Two, με προσθήκη τέταρτου μέλους, δύο τραγούδια στην ελληνική γλώσσα και νέο δισκογραφικό οίκο την Klik Records. Μιας και ο δίσκος αυτός αποτελεί (λέω εγώ τώρα) ένα είδος γέφυρας για τον επόμενο, σημειώνω ότι μάλλον ανακατατάξεις στη ζωή της μπάντας, αναταράξεις και δημιουργικούς προβληματισμούς, φαίνεται ότι έφερε η επαφή τους με τα stage της Νέας Υόρκης. Ίσως όλα αυτά και κάποιες ανησυχίες κατεύθυνσης φαίνονταν από το τρίτο τους δίσκο, αλλά τώρα όντως βρίσκονται στη δεύτερη φάση και νομίζω ότι μαζί τους παρέα, θα δώσουμε πορεία στις νέες τους αναζητήσεις, γιατί εν τέλει η διαδρομή μιας μπάντας έχει διαδραστική σχέση με το κοινό της. Δυνατοί στα live οι Baby Guru, δεν αφήνουν δικαιολογίες για να μην παρευρεθεί κάποιος και τη δεύτερη ημέρα του φεστιβάλ.

Πάμε τώρα λίγο στα ψηφιακά. Εδώ τώρα να παρατηρήσω ότι η κινητικότητα στα (ψηφιακά) δισκογραφικά της The Sound Of Everything αποτυπώνεται στο lineup του φεστιβάλ, με τέσσερεις συμμετέχοντες να έχουν πρόσφατα κυκλοφορήσει τις νέες τους δουλειές στο εν λόγω label. Οι Pop Eye (δες αυτό από τα παλιά) επανέρχονται με το Is This Real και μαθαίνω ότι και πριν 3 χρόνια είχαν επίσης κυκλοφορήσει μόνοι τους ψηφιακά το Almost Dead Still Alive. Σε μια μικρή κουβέντα που είχα με τον τραγουδιστή της μπάντας Δημήτρη Καμπούρη μου ανέφερε ότι βρέθηκαν στο δίλημμα αν θα έπρεπε να κυκλοφορήσουν τον δίσκο σε hard copy, αλλά μάλλον τον βρίσκω να έχει πειστεί για το νέο format, με την έννοια ότι οι μουσικές πρέπει να παίζονται, να ακούγονται και να μην μένουν στο ράφι. Μεγάλο θέμα, το οποίο δεν θα το ανοίξω τώρα. Από το ρόστερ της (ψηφιακής λοιπόν) εταιρείας το electro pop σχήμα των Birthmark (ex Cuore Nero με συμμετοχή στο In The Junkyard compilation στη Spinaloga Records) και τρεις δίσκους στο ενεργητικό τους και την singer/songwriter Dusk που θα εμφανιστεί με τη μπάντα της.

Βλέπω και τον Greggy K (ex Matisse) εδώ με το νέο του όχημα τους Echo Train και με νέο δίσκο και αυτοί, που εκτός των άλλων δραστηριοποιείτε έντονα στην μουσική παραγωγή, στο λευκό του studio στην Κυψέλη. Τώρα αυτό δεν μπορώ να μην το δημοσιοποιήσω αν και είναι άσχετο με την μπάντα που θα δούμε. Εμφανίστηκε σήμερα στο fb του Greggy Κ από μια συνεργασία του και αφήνω ανεπηρέαστη την κρίση σας.

Από τις εμφανίσεις των δύο ημερών ξεχωρίζουν οι ψυχεδελικοί indie popers, My Drunken Haze, καθώς έχει προκαλέσει αίσθηση την προηγούμενη χρονιά ο δίσκος τους στην Inner Ear, και οι καλαίσθητοι Empty Frame με τα τσέλα, τα βιολιά και τα πιάνα τους, με επίσης αξιοπρόσεκτη, πολύ καλή κυκλοφορία για το 2014, ενώ καλοδεχούμενοι είναι επίσης οι χωρίς δίσκο ακόμα, live μπάντα σουρεαλιστικού Rock 'n' Roll, The Sexy Christians (οποιαδήποτε ομοιότητα με την μπάντα των Duoyu είναι τυχαία).

Αυτά προς το παρόν για warm up. Ραντεβού στις 16 και 17 Οκτώβρη στο θέατρο Χυτήριο. Περισσότερες πληροφορίες στο site του φεστιβάλ και τα λέμε ξανά.