Magic Bus (trip four)
SPRING "Spring" (Neon, 1971)
Στις αρχές των '70ς στην Μ. Βρετανία ανθούσε το μεγάλο κίνημα της μουσικής folk, εμπλουτισμένης συχνά με rock-progressive στοιχεία. Μια τέτοια περίπτωση είναι και το άλμπουμ αυτό των Spring. Η ηχητική πολυφωνία διακρίνει τον εξαιρετικό αυτό δίσκο, με συνθέσεις πολύ διαφορετικές αναμεταξύ τους. Συχνά οι υπέροχες μελωδίες διαδέχονται τα συμφωνικά περάσματα, ενώ υπάρχουν και οι ακουστικές στιγμές που δίνουν και τον folk χαρακτήρα. Στο αρχικό "The prisoner" το χαρακτηριστικό όργανο των Caravan παραπέμπει στο Canterbury, αλλά η συνέχεια είναι πιο μελωδική με όμορφες συνθέσεις, πραγματικά pop κομψοτεχνήματα ("Grail", "Boats"). Στο "Fool's gold" ο ρυθμός εναλλάσσεται με τη μελωδία, με το όργανο να σολάρει σε συνδιασμό με την υπέροχη κιθάρα. Στο 7λεπτο "Hendre mews" μπάντα αυτοσχεδιάζει στο πνεύμα της εποχής με ποικίλες αλλαγές ρυθμού και περίσσεια έμπνευση. Στο κλείσιμο το "A world full of whispers" μας χαρίζει μια ακόμη ωραία στιγμή με τα παράξενά του φωνητικά και τον ρυθμό του. Η άνοιξη των Spring ευωδιάζει μέσα στα καταπράσινα λιβάδια της M.Βρετανίας, αλλά και λικνίζεται στο προοδευτικό μανιφέστο της εποχής. Το τίμημα: 150000 δρχ. για τις αυθεντικές κόπιες.
ANNEXUS QUAM "Osmose" (OHR, 1970)
Θρυλικό άλμπουμ του λεγόμενου kraut rock, το "Osmose" θεωρείται ένα απ΄τα σημαντικότερα της σκηνής αυτής. Ο πειραματικός του χαρακτήρας το καθιστά εκκεντρικό (ειδικά για την εποχή του) και 'δύσκολο' για κάποιον που δεν έχει μυηθεί στις ηχητικές ακροβασίες της Γερμανικής σκηνής. Παράλληλα όμως μπορεί να χαρίσει μοναδικές στιγμές σ' αυτόν που θα εντρυφήσει μέσα του και θα αφεθεί στον αλλόκοτο κόσμο του. Το άλμπουμ αποτελείται από τέσσερεις συνθέσεις με τις δύο τελευταίες να διαρκούν 10 και 18 λεπτά αντίστοιχα. Η μουσική δεν μπορεί εύκολα να περιγραφεί αφού συνδιάζει στοιχεία από jazz, avant-garde, fusion και συμφωνική μουσική, ενώ παρανοικά περάσματα με φωνητικά και παραμορφώσεις ή κάθε λογής περίεργους ήχους από διάφορα άλλα όργανα διανθίζουν το τελικό αποτέλεσμα. Η ατμόσφαιρα είναι ζοφερή και υποβλητική με τον ρυθμό σχεδόν ν' απουσιάζει. Σίγουρα ένα δυσνόητο άλμπουμ για τους εραστές του παράξενου και απόκοσμου ήχου. Οι αυθεντικές κόπιες βινυλίου κυκλοφόρησαν με ένα μοναδικό εξώφυλλο που άνοιγε προς τα πάνω δημιουργώντας μια τετραγωνική πυραμίδα και φυσικά είναι δυσεύρετες. Καλά νάναι η γαλλική Spalax που το επανακυκλοφόρησε σε CD σε πολύ προσεγμένη μάλιστα έκδοση.
THE ORIENT EXPRESS "The Orient Express" (Mainstream, 1969)
Έχοντας δανειστεί τ' όνομά τους απ' το ομώνυμο μυθιστόρημα της Α. Κρίστι οι Orient express αποτελούν ιδιόρρυθμη περίπτωση στα χρονικά της αμερικάνικης ψυχεδέλειας. Ο Γάλλος Guy Duris, ο Βέλγος Bruno Giet και ο Πέρσης Farshid Golesorkhi συνθέτουν πράγματι ένα απ' τα πιο παράξενα τρίο της μουσικής. Γνωρίστηκαν στην Ευρώπη και ηχογράφησαν αυτό το άλμπουμ στη Ν.Υόρκη. Μετά περιόδευσαν στην Δυτική ακτή όπου υπήρχε πρόσφορο έδαφος για τη μουσική τους. Αυτή συνιστούσε ένα αμάλγαμα ανατολίτικης μουσικής παράδοσης με την ψυχεδέλεια που ήτανε στα χάι της εκείνη την εποχή. Το sitar του Duris κυριαρχεί και χρωματίζει όλες τις συνθέσεις ενώ και στα κρουστά έχει γίνει πολύ καλή δουλειά. Τα φωνητικά σπανίζουν ενώ θα λέγαμε ότι πρόκειται περισσότερο για έναν δίσκο ανατολίτικης μουσικής παρά rock που απέκτησε όμως πολύ μεγάλη φήμη λόγω της μόδας για κάθε τι ανατολίτικο. Η rock ψυχεδέλεια εμφανίζεται στα "Azzar", "For a moment", ενώ στο "Impulse (42drums)" το σόλο των κρουστών παραπέμπει στα βάθη της Ανατολής. Στο "A little star" το όλο στύλ θυμίζει San Francisco. Το τελικό "Cobra fever" μας ταξιδεύει πάλι σε ανατολίτικα μονοπάτια σε μια μαγευτική ατμόσφαιρα που πραγματικά σε υποβάλλει. Συμπερασματικά θα λέγαμε ότι η είσοδος του ινδικού sitar (βλέπε R. Shankar) στην ψυχεδέλεια συνέβαλλε στο να παρουσιαστούν μερικά αριστουργηματικά άλμπουμ που ξέφευγαν απ' τους τετριμμένους ήχους της περιόδου.
BOND+BROWN "Two heads are better than one" (Chapter One, 1972)
Δύο μεγάλες μορφές του βρετανικού rock ενώνουν τις δυνάμεις τους σ' αυτό το άλμπουμ. Ο Graham Bond (Graham Bond Organization) και ο Pete Brown (Battered Ornaments, Piblokto) συνεργάζονται εδώ και δημιουργούν μια απ' τις μεγαλύτερες στιγμές του βρετανικού underground. Περίφημη μουσική αντάξια των ονομάτων των δύο μουσικών και εκπληκτική ενορχήστωση χαρακτηρίζουν το άλμπουμ. Ξεκινώντας με τα "Lost Tribe", "In the pig", "Oobati" ο ρυθμός κυριαρχεί με funk πινελιές, υπέροχο πιάνο και το γνωστό ασύγκριτο σαξόφωνο του Bond. Η συνέχεια μας επιφυλάσσει το θαυμάσιο όργανο του "Amazing Grass" καθώς και την παράνοια του "C.F.D.T". Το πιάνο κυρίαρχο παντού δίνει την rock & roll νότα στις συνθέσεις. Η αποκρυφιστική φύση του Bond (μυημένος στην λευκή μαγεία) βγαίνει προς τα έξω στο "Mass Debate" όπου κιθάρα και σαξόφωνο δημιουργούν χαοτικά σόλο και μια συναρπαστική δομή. Αυλαία με το "Looking for time" ένα ακόμη κομψοτέχνημα μ' εντυπωσιακά keyboards απ' τον βιρτουόζο Bond. Το "Two heads..." έμελλε να είναι η προτελευταία του ηχογράφηση (τελευταία το διπλό "Solid Bond") πριν αυτοκτονήσει πέφτοντας σε σιδηροδρομικές γραμμές.
BRIAN AUGER'S OBLIVION EXPRESS "Closer to home" (RCA, 1973)
Απ' τους σημαντικότερους οργανίστες της rock ο Auger είναι σίγουρα και ο πολυγραφότερος απ' όλους και παράλληλα ο μοναδικός που φόρμαρε διάφορες μπάντες για να εκφράζεται και να δημιουργεί. Το "Closer to home" αποτελεί την καλύτερή του δουλειά με τους Oblivion express. Έξι μεγάλες συνθέσεις περιέχονται στο άλμπουμ αυτό με την μεγαλύτερή του επιτυχία το "Happiness is just around the bend" μια αιθέρια σύνθεση με υπέροχα κρουστά και το moog mellotron του Brian να 'ζωγραφίζει'. Όλες οι συνθέσεις κινούνται σ' ένα mid-tempo ρυθμό με υπέροχα congas που παραπέμπουν σε Santana και afro-rock. Το "Compared to what" είναι η κλασσική jazz σύνθεση του Mc Daniels, ενώ το υπέροχο soul-funk "Inner city blues" είναι το γνωστό κομμάτι του Marvin Gaye. Το τελευταίο κομμάτι "Voices of the other times" ολοκληρώνει το γενικότερο χαλαρωτικό κλίμα με όμορφα φωνητικά. Ένα εξαίσιο από κάθε άποψη άλμπουμ που κυλάει γοητευτικά μέσα σε μια ζεστή ατμόσφαιρα που ενθουσιάζει από κάθε άποψη.