Magic Bus (trip ten)

ELOY "Eloy" (Philips, 1971)
Φορμαρίστηκαν αρχές του 1971 και τον Απρίλιο του ιδίου έτους κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο άλμπουμ τους, ένα απ' τα σπανιότερα σήμερα της Γερμανικής σκηνής. Το εξώφυλλο πρωτότυπο, αναπαριστά έναν κάδο σκουπιδιών με το καπάκι ν' ανοίγει εντυπωσιακά, δημιουργώντας έτσι ένα απ' τα πιο πομπώδη εξώφυλλα της rock. Η πενταμελής μπάντα σε μεγάλη φόρμα ροκάρει με σκληρό ήχο που δεν θυμίζει σε τίποτα kraut rock συγκρότημα. Γύρω απ' τους Eloy πάντα υπήρχε μια σύγχυση για το αν είναι Άγγλοι ή Γερμανοί αφού έπαιζαν συχνά στην Γηραιά Αλβιώνα ενώ κι ο ήχος τους ήταν αγγλικός. Παράλληλα γνώρισαν με μεταγενέστερα άλμπουμ τους και πανευρωπαική επιτυχία με πολλούς φίλους και στην χώρα μας όπου εμφανίστηκαν σε συναυλίες στις αρχές των 80'ς (είχα την τύχη να τους παρακολουθήσω). Στο πρώτο τους λοιπόν άλμπουμ παρουσιάζουν εφτά συνθέσεις δυναμικού progressive ήχου με βάρος στην κιθάρα και την ρυθμσέκσιον, ενώ διακριτικά το όργανο χρωματίζει το τελικό αποτέλεσμα. Ο ήχος με τα φωνητικά μοιάζουν κάτι ανάμεσα σε Rory Gallagher και Edgar Broughton band. Ένα πολύ αξιόλογο άλμπουμ από ένα δεμένο σύνολο ταλαντούχων μουσικών. Οι Eloy άλλαξαν τον ήχο τους στις μετέπειτα δουλειές τους προς το προοδευτικότερο, με έμφαση στα συνθεσάιζερ, αφήνοντας το ντεμπούτο τους ως μοναδικό εκπρόσωπο των αρχικών τους αναζητήσεων στο χώρο της μουσικής. Στην Ελλάδα μαζί με τους Van Der Graaf αποτελούσαν την εναλλακτική rock πρόταση στο κλασσικό rock που ήταν πολύ δημοφιλές μετά τη μεταπολίτευση.

THE GRAHAM BOND ORGANIZATION "The sound of 65" (EMI, 1965)
Πρωτοπόρος της blues κίνησης στην M. Βρετανία μαζί με τον Alexis Corner, ο Graham Bond παρουσιάζει το 1965 το προσωπικό του όχημα, τους Organization με φανταστικούς μουσικούς όπως οι Dick Heckstall-Smith, Jack Bruce και Ginger Baker. Ηχογραφεί λοιπόν μ' αυτούς το "The sound of 65". Πρόκειται για ένα ασύλληπτο άλμπουμ που αιχμαλωτίζει με αφοπλιστική ειλικρίνεια το κλίμα της εποχής και κυρίως το συναίσθημα που διακατείχε τους μουσικούς εκείνους στα live τους και γενικότερα στο παίξιμό τους. Επίσης το άλμπουμ αυτό αναδεικνύει τον καινούργιο ήχο που έφερε ο Bond με το υπέροχο πάντρεμα της jazz με τo ρυθμ εντ μπλουζ. Απ' το πρώτο κομμάτι την καταπληκτική διασκευή του "Hoochie coochie man" του Willie Dixon ο ήχος είναι ζεστός και ενθουσιώδης με το σαξόφωνο του Smith να προκαλεί ρίγη συγκίνησης. Η σύνθεση καταλήγει σε μια παράξενη ψιθυριστή φόρμα με σόλο φυσαρμόνικα και μια δομή που ξενίζει για τα δεδομένα της εποχής και μακριά απ' τις κλισέ φόρμες των blues. Στη συνέχεια παραδοσιακά blues περασμένα μέσα από jazz φίλτρα, εναλλάσονται με συνθέσεις του Bond σ' έναν ήχο μοναδικό. Στο παραδοσιακό "Early in the morning" τα φωνητικά παραπέμπουν σε λιτανεία μαγείας. Προφητικό άραγε, αφού ο Bond αργότερα ασχολήθηκε με τη λευκή μαγεία και το πλήρωσε με τη ζωή του; Το κλασσικό "Wade in the water" (ένα απ' τα πιο πολυδιασκευασμένα κομμάτια στην ιστορία της μουσικής) διασκευάζεται με απολαυστικό τρόπο με το hammond του Bond να οργιάζει. Πραγματικά είναι λίγα τα λόγια που μπορεί κάποιος να πει για αυτή τη μεγάλη στιγμή της ιστορίας της rock μουσικής. Η αίσθηση και ο ενθουσιασμός που βγαίνει απ' αυτό το άλμπουμ είναι ο αδιάψευστος κριτής της σημαντικότητάς του.

JADE WARRIOR "Released" (Vertigo, 1972)
Οι Jade Warrior συγκαταλέγονται στα σημαντικότερα γκρούπ της προοδευτικής σκηνής με πλειάδα άλμπουμς και έντονους επηρεασμούς από την ανατολίτικη μουσική παράδοση, που άλλωστε εκείνη την εποχή ήταν πολύ της μόδας και πολλοί μουσικοί επηρεάζονταν απ' αυτήν. Το "Released" θεωρείται απ' τις καλύτερες δουλειές του συγκροτήματος και όχι άδικα αφού είναι μια άρτια παραγωγή με πρωτότυπα περάσματα από τους μουσικούς και όμορφες συνθέσεις με απρόσμενη εξέλιξη και ευχάριστες εκπλήξεις. Η θεματολογία κινείται στα πλαίσια της Ανατολής με δράκους και Γιαπωνέζικα ονόματα. Στις συνθέσεις λοιπόν βλέπουμε στο ξεκίνημα δύο κιθαριστικές με αυτοσχεδιασμούς στα όργανα και μια φανταστική φυσαρμόνικα στο δεύτερο κομμάτι. Το τρίτο "Bride of summer" είναι μια συμπαθητική μπαλάντα, την οποία ακολουθεί το υπέροχο 6λεπτο θέμα "Water Curtain Cave" με απίστευτο σαξόφωνο και jazz διάθεση. Ένας ύμνος της προοδευτικής μουσικής που αποδεικνύει τα απέραντα μουσικά ηχοτοπία και πεδία που έφτασε η έκφραση αυτή από κάποια γκρουπ εκείνη την εποχή. Στη συνέχεια έχουμε δύο κιθαριστικές συνθέσεις στο γνωστό κλίμα της εποχής για να φτάσουμε στα δύο τελευταία κομμάτια του άλμπουμ το μνημειώδες 15λεπτο "Barazinbar", όπου η μπάντα ταξιδεύει σ' ένα κολλάζ από δεκάδες θέματα αρμονικά δεμένα μεταξύ τους και το 3λεπτο "Yellow eyes" σε υπνωτιστικό και αποκρυφιστικό κλίμα που κλείνει και το δίσκο με πολύ χαλαρό τρόπο. Η μουσική των Jade Warrior είναι μοναδική και η εξερεύνησή της απαιτεί χρόνο και προπαντός ακούσματα και διάθεση.

MORGEN "Morgen" (ABC, 1969)
Το ένα και μοναδικό άλμπουμ της μπάντας αυτής με όνομα παρμένο απ' τον leader της Steve Morgan, μας μεταφέρει σε ένα hard psych ντελίριο με φοβερό δυναμισμό και αξιόλογες συνθέσεις. Επίσης έχουμε και πολύ καλή δουλειά στα drums τα οποία γεμίζουν με δύναμη τον ήχο του συγκροτήματος. Στο άνοιγμα το κλασσικό garage "Welcome to the void" με άγριο ήχο μας καλωσορίζει στον ανήσυχα ψυχεδελικό κόσμο των Morgen. Τα φωνητικά ακατέργαστα θυμίζουν λίγο Fred Cole. Ο ήχος μεγαλειώδης όπως αρμόζει σ' ένα απ' τα σημαντικότερα παρακλάδια της rock. Οι συνθέσεις είναι μεγάλες και δεν περιορίζονται στα στενά κλισέ του garage. Έτσι στα "Of dreams" και "Beggin' your pardon" έχουμε δύο ψυχεδελικούς παραδείσους με τον Morgan να εκτροχιάζεται στο δεύτερο με απίστευτη ένταση και συναίσθημα. Οι κιθάρες <πυροβολούν> συνέχεια δημιουργώντας ένα συμπαγές ηχοτοπίο. Το "Eternity in between" είναι ένα ανέμελο ποπ τραγουδάκι με όμορφο όργανο και σόλο drums. Ακολουθεί ένα παράξενο κομψοτέχνημα το "Purple" με χαοτική αρχή και ρυθμική συνέχεια. Το προτελευταίο τρίλεπτο "She's the nitetime" αποδεικνύει την συνθετική ικανότητα του Morgan με εναλλαγές και πολύ καλή ενορχήστρωση. Για το φινάλε του δίσκου οι Morgen μας φύλαξαν το 11λεπτο "Love" μέσα στο πνεύμα της εποχής (καλοκαίρι της αγάπης κλπ.), όπου μετά από μια χαλαρή αρχή έρχεται η κορύφωση με διάφορους ήχους που παρελαύνουν και συνθέτουν ένα απολαυστικό ψυχεδελικό ψηφιδωτό. Το Morgen είναι ένα αψεγάδιαστο άλμπουμ, σίγουρα μέσα στα καλύτερα του σκληρού ψυχεδελικού ήχου. Ακούγοντας τη δουλειά αυτή του S. Morgan απορείς πως τέτοιο συνθετικό ταλέντο χάθηκε μέσα στη δίνη του χρόνου. Ήτανε όμως το μόνο;

KEEF HARTLEY BAND "Overdog" (Deram, 1971)
Μεγάλος ντράμερ των 60'ς ο Keef Hartley αφού περιπλανήθηκε σε διάφορες μπάντες με κυριότερη αυτή του πατριάρχη των Βρεταννικών blues John Mayal αποφάσισε γύρω στο 1969 να φορμάρει το δικό του προσωπικό σχήμα τους K.H.B. Αμέσως προσκλήθηκε να παίξει στο Woodstock όπου συμμετείχε με μεγάλη επιτυχία. Φτάνοντας στο 1971 μετά από διάφορες αξιόλογες ηχογραφήσεις, η μπάντα κυκλοφορεί το "Overdog" μια απολαυστική δουλειά όπου αποδεικνύεται άλλη μια φορά το συνθετικό ταλέντο του Miller Anderson ενός απ' τους πιο πολυσυνεργαζόμενους μουσικούς της εποχής. Η μουσική που δημιουργεί σ' αυτό το άλμπουμ είναι ακριβώς το κλασσικό Βρετανικό underground των early 70's. Υπέροχοι ρυθμοί εμπλουτισμένοι ενίοτε με soul φόρμες και ατέλειωτοι αυτοσχεδιασμοί απ' τους βιρτουόζους μουσικούς. Συνθέσεις όπως το αλλά funk "Roundabout" συναρπάζουν με τον ενθουσιασμό τους και την πλουσιώτατη ενορχήστρωσή τους με πνευστά, έγχορδα και κρουστά, κυριολεκτικά πλημμυρίζουν το δίσκο με ζεστή, όμορφη μουσική. Μετά από τα πρώτα πέντε ρυθμικά κομμάτια το άλμπουμ κλείνει μελωδικά με τα "Imitations from home" και "We are the same" τα οποία είναι κι αυτά πολύ ενδιαφέροντα ακούσματα. Παρόλο που ο Hartley δημιουργούσε επί χρόνια ποτέ δε γνώρισε μεγάλη εμπορική επιτυχία, αποδεικνύοντας για μια ακόμη φορά ότι ποιοτική μουσική και εμπορικότητα δε μπορούν να συμβαδίσουν.