March of the giants

Έχοντας κουραστεί από τους "ολοκληρωμένους" δίσκους που ακούγονται μόνο από την αρχή μέχρι το τέλος... έχοντας μπερδευτεί από την αναζήτηση του πιο προοδευτικού από τα δεκάδες μουσικά είδη που 'γεννιούνται και πεθαίνουν' κάθε εβδομάδα... και αισθανόμενοι την ανάγκη να έχουμε κάτι να μας 'κολλάει στο αλό', θυμόμαστε και πάλι με αναλυτικές διαθέσεις τα τραγούδια που κάποτε το κατάφεραν... και με δυσανάλογα προφητικές ικανότητες επιχειρούμε να ανακαλύψουμε αυτά που θα το πράξουν στο μέλλον... όσο υπάρχουν ακόμη τραγούδια... και πριν χαθούν κάτω από τον όγκο της μουσικής!

STARRY SMOOTH HOUND : "Dreamt u in a dream" από τη συλλογή "Anakin" (4AD, 1998)

Πρόκειται για το καλλιτεχνικό όνομα του Λονδρέζου Vinnie Miller, της μεγαλύτερης ελπίδας της 4AD που τείνει να καταντήσει η μεγαλύτερη απογοήτευση. Η φήμες λένε πως ο Ivo ενθουσιάστηκε απ' το demo που του έστειλε ο Miller κι αμέσως πλήρωσε την ηχογράφηση δυο τραγουδιών για 'προθέρμανση'. Το "Dreamt u in a dream' μπήκε στη συλλογή Anakin και είναι μακράν το highlight της συλλογής, το "Coco crush" μπήκε σε μια promo συλλογή της εταιρείας, την "Dust distorts". Υπογράφηκε συμβόλαιο-σκάνδαλο για νεοεμφανιζόμενο καλλιτέχνη, για ένα μόνο άλμπουμ σε αντίθεση με τους Cuba π.χ. που υπέγραψαν με την ίδια εταιρεία κι έχουν υποχρέωση να της δώσουν πέντε άλμπουμς (τις χορεύεις όπως θέλεις τις εταιρείες φίλε μου, αν έχεις το αριστούργημα στο συρτάρι σου - οι τενεκέδες υποχρεώνονται να δεσμευτούν ισόβια...), άλμπουμ που θα παρήγαγε ο Guy Fixen των Laika, που έκανε την παραγωγή και στα 2 παραπάνω τραγούδια. Μετά την αποχώρηση του Ivo από τη 4AD, υποψιάζομαι πως χάλασε το πράγμα, αφού δυο χρόνια πέρασαν και άλμπουμ ακόμα δεν είδαμε. Μια φήμη ακόμα υποστηρίζει πως το 'γκρουπ' μετονομάστηκε σε Frogman, αλλά ούτε και στο F των νέων κυκλοφοριών συναντήσαμε ως τώρα τίποτα.
Τι είναι λοιπόν το "Dreamt u in a dream"; Ένα πεντάλεπτο κομμάτι φτιαγμένο με σπιτικά υλικά (keyboards, loops κλπ) στο ύφος των Suicide, με κρουστά που προστίθενται στη μέση, space ήχους και φωνή που περήφανα θρηνεί (κομμάτι οξύμωρο σαν έκφραση) για την έλλειψη, την απώλεια, τη μοναξιά, την εγκατάλειψη, το 'δε χωράω πουθενά'... Dreamt u in a dream, κι αν μείνεις ασυγκίνητος, για να μην πω αν δε νοιώσεις πως κάτι μέσα σου γίνεται θρύψαλα, αν δεν νοιώσεις πως χάνεις την ψυχραιμία σου, για να μην πω αν δε βουρκώσεις, τότε μπορείς να νοιώθεις τυχερός γιατί 'μακάριοι οι δυσ-συγκίνητοι'. Είναι κι αυτό από τα κομμάτια που ούτε live μπορούν να αποδοθούν, ούτε remix ή επιτυχημένη διασκευή μπορούν να γίνουν, ούτε στα χέρια άσχετων και κακόβουλων επιθυμείς να πέσουν. Τα κρατάς σφιχτά στη δισκοθήκη σου σαν φυλαχτά.
Cry me a river που τραγουδούσε και η πρόσφατα απελθούσα, Julie London.

TV SMITH : "Lion and the lamb" από το lp "March of the giants" (Cooking Vinyl, 1992)

O TV Smith πέρασε απ' το πανκ συγκρότημα Adverts που άφησαν πίσω τους το μεγάλο κομμάτι "Gary Gilmore's eyes". Συνέχισε, αρχικά με γκρουπ κι αργότερα σόλο, ακολουθώντας πιο ακουστικούς δρόμους. Στο "Lion and the lamb" ο ίδιος παίζει ακουστική κιθάρα και τραγουδάει, ενώ σημαντικό ρόλο στον ήχο παίζει το south american percussion, κάποιου Mauricio Venegas. Είναι ένα ζεστό, ταξιδιάρικο και αισιόδοξο κομμάτι, εκ διαμέτρου αντίθετο απ'το "Dreamt u.." (ποιον πρέπει να ευχαριστήσω για το συναισθηματικό... πλάτος; Μάναααα...) "...be strong when they want it, be weak when they want it, if you want to fit. Stand and say, I am the lion and the lamb.." Ένα τραγούδι με στίχους για τα όρια της αντοχής και την επιβίωση, που ακούγονται δέκα φορές πιο μαγικοί εξαιτίας της πετυχημένης μελοποίησης. Δυστυχώς, ολόκληροι οι δίσκοι του TV Smith δε στέκονται σ'αυτό το επίπεδο και οι περισσότεροι είναι πια καταργημένοι. Και υπάρχει διαθέσιμος χώρος μεταξύ Billy Bragg και New Model Army...

ROXY MUSIC : "A song for Europe" από το lp "Stranded" (Island, 1973)

Κι έπειτα ήρθαν οι μέλισσες (οι πανκς ντε!) και ξύπνησαν τους ανυποψίαστους ακροατές που άκουγαν τους κηφήνες, τους προ-πανκ σούπερσταρς, και πετάχτηκαν όλα στη φωτιά, και τα χλωρά και τα ξερά. Κι οι Roxy Music ήταν μέσα σ'αυτούς που απονεύρωσαν το ροκ και χάθηκε η επαφή κοινού και καλλιτέχνη... Δεν είμαι φαν των Roxy Music. Αναγνωρίζω όμως την επιρροή τους σε πολλά new wave συγκροτήματα (π.χ. Magazine) και βρίσκω το "A song for Europe" αξιολάτρευτο. Η μουσική του saxίστα Andy MacKay είναι τρυφερή, ενίοτε ανατριχιατική (στο σημείο που πιάνο και μπάσο συνομιλούν ενώ τα υπόλοιπα σωπαίνουν), το σαξόφωνο γεμίζει και κάπου κάπου οδηγεί το κομμάτι - εραστές της κιθάρας, ψάξτε αλλού για... ικανοποίηση. Ο Brian Ferry τραγουδάει (και στα γαλλικά) με νοσταλγία και σιγουριά πως ότι χάνεται δεν ξαναγυρίζει. ("Στο'χω πει πολλές φορές, ότι χάσαμε δε θα το ξαναβρούμε" που λέγαν αργότερα κι οι Χειμερινοί Κολυμβητές σε... πιο κατανοητή γλώσσα!). Το καφέ των στίχων όπου τα στοχάζεται όλ'αυτά ο άμοιρος μοναχικός, δεν σκέφτεσαι πως είναι στο Λονδίνο ή τη Νέα Υόρκη. Μπορεί να είναι μόνο σε πόλεις όπως Παρίσι, Άμστερνταμ ή Βερολίνο, Θεσσαλονίκη, Βαρκελώνη... Κάπου στην Ευρώπη, των συναισθηματικών κατοίκων, με γούστο και καλιέργεια.

JOHN CALE : "Heartbreak hotel" από το lp "Fragments of a rainy season" (Hannibal, 1992)

(Πάλι τρυφερότητες. Την επόμενη φορά οφείλω να κινηθώ από "Ace of spades" και πάνω...). O John Cale, το πιάνο και η φωνή του, ζωντανά ηχογραφημένος, σε μια διασκευή Elvis Presley. Την καλύτερη διασκευή ever για κάποιους. Διασκευή-άποψη που δεν ακολούθησε το πρωτότυπο βήμα βήμα. Ο John Cale που ξαναδίνει νόημα και αξία σε τετριμένες φράσεις όπως το "Feeling so lonely baby, I could diiiiieeeee" και τα δάκρυα σολάρουν με τα πλήκτρα του πιάνου. Και φανταστείτε πως σε καμιά από τις δύο συναυλίες του που παρακολούθησα, δεν ένιωσα ούτε το ένα δέκατο της συγκίνησης που μου δίνει η ακρόασης αυτής της κονσέρβας στο δικό μου χώρο. Μήπως σε μερικές συναυλίες πρέπει να υπάρχει η σύσταση best viewed blindfold;

SPACE : "Begin again" από το lp "Tin Planet" (Gut, 1998)

A happy song for the end. Μια καταπληκτική παρωδία των μελό τραγουδιών που μ'έκανε να εκτιμήσω τους Space και να λυπηθώ λίγο που δεν είναι στη θέση των Placebo ή των ...... (συμπληρώστε το κατ'εσάς υπερτιμημένο γκρουπ). Τόσο επιτηδευμένα μελοδραματικό που θά'σκασε κι ο Marc Almond απ' τη ζήλια του. Όλα είναι υπερβολικά σαν σε musical στο "Begin again": η ερμηνεία του Tommy Scott, τα fake strings και κυρίως οι στίχοι. "Oh I'm a phoney Valentino, the man who would kill for love". "I buy the drinks again for the thousand girls again..." Απ'τα τραγούδια που σε κάνουν να γελάς, να τραγουδάς, να διασκεδάζεις... Pop with a mission. Πανέξυπνη, λακωνική ποπ που καταφέρνει να τα πει όλα και να σε εθίσει μέσα σε τρία πρώτα. Μου φτιάχνουν τη νύχτα.