Κάτι καλό να ακούσω;

Μιχάλης Βαρνάς
Entrance - Book of Changes (Thrill Jockey)
Δέκα τραγούδια που έχουν ενδιαφέρον τόσο μουσικά όσο και στιχουργικά. Ακούγεται απλούστατο το σχόλιο αλλά δεν συναντάς εύκολα δέκα τραγούδια στο ίδιο άλμπουμ να είναι ξεχωριστά, με συνοχή μεταξύ τους χωρίς να σου έχει ξεφύγει κάποιο στο μέτρημα. Τώρα κάτι δεύτερες σκέψεις του στιλ ακούς ποπ ή φολκ, ή αν η ερμηνεία του Guy Blakeslee σου θυμίζει τον Tim Buckley, είναι χρήσιμες για τον εσωτερικό διάλογο που επινοούμε κάθε τόσο προκειμένου να αποδείξουμε πως έχουμε δίκιο χωρίς πολλές αντιρρήσεις.

Αναστάσιος Μπαμπατζιάς
Σtella - Way to Go (Inner Ear)
Ρε γαμώτο, δεν κυκλοφορεί πολύ συχνά καλή ποπ. Μουσική δηλαδή η οποία όχι μόνο να μπορεί να σταθεί με αξιοπρέπεια μέσα στα μπαρ και στα καφέ, αλλά και να ακούγεται ακατάπαυστα και από απαιτητικούς μουσικόφιλους. Το νέο άλμπουμ της Στέλλας με τις εκπληκτικές ενορχηστρώσεις χωρίς καθόλου περιττά εφετζιλίκια, με τις φοβερές μελωδίες, φωνή-μέλι και τραγούδια όπως το Walk like I taught you, Works for you, Way to go κ.ά. λειτουργεί σαν νερό μετά από μεγάλη πορεία στην έρημο.

Αντώνης Ξαγάς
Mick Harvey - Intoxicated Woman (Mute)
Λέγεται ότι είδηση είναι όταν ο άνθρωπος δαγκώσει σκύλο και όταν ο Mick Harvey βγάλει δίσκο ο οποίος δεν θα είναι με διασκευές σε κομμάτια του Serge (τι θα πει ποιανού Serge;;) μια κολόνια που κρατάει χρόνια, από το 1995 ξεκίνησε με τον Μεθυσμένο Άντρα, συνέχισε με Ροζ Ελέφαντες και Τρομώδες Παραλήρημα, για να κλείσει (;) ο κύκλος με την Μεθυσμένη Γυναίκα, χμμμ, δεν είναι κολόνια αυτό που μυρίζει μάλλον, είναι η γλυκιά μαυλιστική μυρωδιά της αιθυλικής αλκοόλης (και οι όχι φευ πάντα επιθυμητές της παρενέργειες). Και μπορεί οι ερμηνείες του Mick και των συνερ-γατούλων του να μην έχουν τη βιωματική βρωμιά των πρωτοτύπων, εν τούτοις τους δίνουν μια βελούδινη φινέτσα, ότι πρέπει για όλα τα καλά παιδιά με τις κακές φαντασιακές σκέψεις (και φευ μόνο σκέψεις).

Νίκος Παπατριανταφύλλου
Novella - Change Of State (Sinderlyn)
Στο υποτιθέμενο κουίζ "Βρες τον μπασίστα από το ριφ", η απάντησή μου είναι ο Simon Johns της δεύτερης εποχής των Stereolab. Όσο κι αν έψαξα, όμως, δεν βρήκα παρά μόνο το πνεύμα του στην τελευταία κυκλοφορία των μελίρρυτων Novella. Μαζί με το πνεύμα των υπόλοιπων του αγαπημένου "The Groop", των συναφών Broadcast, ίσως και των Lush του εμβληματικού "Gish" στο βάθος. Το "Change of State" είναι ένα δεμένο μελωδικά και συνθετικά album, βάλσαμο στα αυτιά όσων αγαπήσαμε το όχι-και-τόσο-indie-pop βρετανικό παρακλάδι των 90's. Με διπλά φωνητικά σε σημεία, ισοκρατικά στοιχεία συνδυασμένα με ψήγματα kraut motorik, κιθαριστικές συγχορδίες που ενίοτε "φεύγουν" πέραν της 7ης, υποψία farfisa στο background. Ο Tim Gane πλέον δεν χρειάζεται να ψάξει support για τους Cavern of Anti-Matter. Κι ας παίξουν μαζί το "Pack Yr Romantic Mind", αν μπορεί να γίνει αυτό χωρίς τη Laetitia...

Βασίλης Παυλίδης
Sleaford Mods - English Tapas (Rough Trade)
Ούτε και εγώ πίστευα ότι οι Sleaford Mods θα με απασχολούσαν έπειτα από 4-5 χρόνια από την ξαφνική ανακάλυψή τους. Άκουσα το ολόφρεσκο ένατο στούντιο άλμπουμ τους "English Tapas" πεταχτά στην αρχή, αμέσως κατάλαβα ότι έπρεπε να το ακούσω προσεχτικότερα, το έκανα λίγο μετά. Τρεις ακροάσεις αργότερα είχα ξεκολλήσει από το Just Like We Do (το Word Up μεταποιημένο) και το Moptop και είχα καταλήξει ότι η σούπερ κομματάρα είναι το Dull, το οποίο κατόπιν έπεσε στην δεύτερη θέση αφού αποφάσισα ότι η σούπερ σούπερ κομματάρα είναι το BHS (το οποίο κυκλοφόρησαν και σε εκπληκτικό βίντεο) ενώ την τρίτη θέση στις προτιμήσεις μου έχει καταλάβει το I Feel So Wrong. Το "English Tapas" είναι το καλύτερο άλμπουμ των Sleaford Mods έως σήμερα, πιθανώς το επόμενό τους να είναι ακόμη καλύτερο.

Μαριάννα Βασιλείου
Xiu Xiu – Forget (Polyvinyl)
Μετά από το εκπληκτικό και περσινό tribute στη μουσική που έγραψε ο Angelo Badalamenti για το αγαπημένο μου “Twin Peaks”, οι Xiu Xiu κυκλοφορούν τη νέα τους δουλειά, η οποία είναι ό, τι πιο «στρωτό» έχουν δημιουργήσει τα τελευταία χρόνια, δεν παύει όμως να αποτελείται από εφιαλτικά μοτίβα, με εύθραυστες ισορροπίες και με ένταση που την κόβεις με το μαχαίρι. Η διαστροφική γλύκα, η σύζευξη αγάπης και θανάτου, η μουσική ως θεραπεία – όλα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τη μουσική του Jamie Stewart είναι παρόντα στο δίσκο, αποπνέοντας παράλληλα μια ευαισθησία που τον καθιστά οδυνηρό μεν, τρυφερό δε άκουσμα.

Μάριος Καρύδης
Speedometer - Downtown Funk '74 (KPM)
- … Μόλις ακούσαμε τους φοβερούς και τρομερούς Meters και το νέο τους single με τίτλο “Hey Pocky A-Way” που ταρακούνησε χθες βράδυ τα πλατό του Soul Train. Συνεχίζουμε εξίσου δυνατά με τα λευκά ξαδέλφια των προηγουμένων, τους δυναμικούς Speedometer, ένα δεκαμελές γκρουβάτο σύνολο που, με τον καινούριο τους δίσκο, προσπαθεί να εισαγάγει την φανκιά των JB’s και το κέφι των Ohio Players στα σκοτεινά και κακόφημα στενάκια του Λονδίνου. Γκεστ-σταρ, ο Fela Kuti και οι αφρομπιτιές του. Οι 5 πρώτοι ακροατές που θα μας τηλεφωνήσουν για να μας πουν αν τους άρεσαν οι Speedometer, θα κερδίσουν 5 διπλές προσκλήσεις για την πρεμιέρα της νέας ταινίας της Pam Grier, “Foxy Brown”!

Γιώργος Παπαδόπουλος
Angles 9 – Disappeared Behind The Sun (Clean Feed-2017)
Jazz big band, κυρίως από χάλκινα πνευστά, η οποία δεν φοβάται να πειραματιστεί και να ξεφύγει από τα στεγανά του ήχου. Με μια πιο προοδευτική προσέγγιση, εναλλάσσει τους ρυθμούς και τις μελωδίες έξυπνα, χωρίς παρόλα αυτά να κουράζει, δημιουργώντας έτσι στιβαρά τραγούδια με φαντασία που διακατέχονται από έναν uptempo ρυθμό. Φλερτάρει με πειραματισμούς και με δυσνόητα περάσματα σε σημεία που όμως δεν κόβουν καθόλου από τη δυναμική των τραγουδιών, αντιθέτως ενισχύουν το τελικό αποτέλεσμα. Μοιάζουν με τους συντοπίτες τους Fire!Orchestra, αλλά σε μια ελαφρώς πιο τεχνική, τραχιά και χωρίς φωνές έκδοση. Αναμφίβολα ένα αρκούντως ενδιαφέρον άκουσμα.

Άρης Μπούρας
Elbow - Little Fictions (Polydor)
Δεκαέξι χρόνια μετά το υπέροχο ντεμπούτο άλμπουμ τους, οι Βρετανοί Elbow επιστρέφουν με την 7η ολοκληρωμένη τους δουλειά. Με την γλυκιά βραχνάδα του Guy Garvey να στέκει δίπλα σου γνώριμα, σα φίλος από τα παλιά, και τη μουσική της μπάντας να κινείται στις γνώριμες art rock φόρμες που τους αγαπήσαμε καθ’ όλη τη διάρκεια της πορείας τους. Και παρόλο που και μουσική γράψανε για τους Ολυμπιακούς Αγώνες (2012), και τα βραβεία τους πήρανε (2008 - 2009), αισθάνομαι πάντοτε ότι παραμένουν ένα παραγνωρισμένο ροκ συγκρότημα. Ας είναι.

Ελεάνα Γαρίνη
Les Marquises- A Night Full οf Collapses (Ici d' Ailleurs)
Ο Jean-Sébastien Nouveau, αν και Γάλλος, άκουσε τη παλιά συμβουλή των από την άλλη πλευρά της Μάγχης, και «with a little help from my friends» έφτιαξε το τρίτο album του, μια Νύχτα Γεμάτη Καταρρεύσεις. Από τους πολλούς και διάφορους καλεσμένους στα βιολιά τα πιάνα και τα τσέλα, ξεχωρίσαμε εύκολα τον πιο διακεκριμένο ο οποίος ακούει στο όνομα Matt Elliott και δανείζει φωνητικά σε τρία κομμάτια, το ένα καλύτερο από το άλλο. Αν αυτό δεν είναι λόγος να τρέξεις να το ακούσεις, δεν ξέρω τι να σου πω. Θα σου πω όμως. Ο Jean-Sébastien Nouveau έχει λίγο από την κινηματογραφική ατμόσφαιρα του Yann Tiersen, τη δαντελωτή σύνθεση του Chapelier Fou και φυσικά τη δε-με-πιάνουν-τα-αντικαταθλιπτικά-γαμώτο-διάθεση του αγαπημένου Matt. Το όνομά του είναι επίσης φόρος τιμής στον Jacques Brel. Ψάξτο.

Αντώνης Κλειδουχάκης
VA – Physically Sick (Allergy Season + Discwoman)
Η Allergy Season είναι μια Νεοϋορκέζικη, "genre free" εταιρεία δίσκων, αμερικάνικου ύφους, ηλεκτρονική, χορευτικής μουσικής. Oι κυκλοφορίες της ακολουθούν το εικαστικό concept από συσκευασίες φαρμάκων, αντίστοιχης εικαστικής βαρύτητας όπως της μαμάς εταιρείας Physical Therapy (link με αρκετές άλλες δισκογραφικές, γνωστές ή άγνωστες, βλέπε Hippos In Tanks). Συνυπεύθυνη του compilation είναι η Discowoman, συντοπίτισσά, θηλυκή κολεκτίβα στο χώρο του book agency. Στα 42 track της ψηφιακής κυκλοφορίας, βρίσκει κανείς μια ανοικτή γκάμα, σύγχρονης χορευτικής, μουσικής, από όχι γνωστούς καλλιτέχνες (με εξαίρεση το θρυλικό dj της Underground Resistance, Stingray) που ψάχνουν τον δρόμο τους στα Resident Advisor, Beatport, Juno Records, Apple Itunes, Soundcloud κ.ά. Οι 750 μέχρι τώρα πωλήσεις στο Bandcamp, δείχνουν ότι οι ακροατές ευαισθητοποιούνται από τον σκοπό της κυκλοφορίας, που ουσιαστικά είναι μια Anti-Trump καμπάνια, τα έσοδα της οποίας πηγαίνουν σε 4-5 οργανισμούς που αμύνονται της επίθεσης που δέχεται η χώρα στο μεταναστευτικό κ.α. (υπήρχαν και με Reagan στα 80s αντίστοιχες punk κυκλοφορίες). Στο track που επιλέγω, χάνομαι στην νοσταλγία του μελωδικού, ambient techno ήχου της Instinct των mid-90s.

00:00 Entrance - Molly
05:25 Σtella - Walk Like I Taught You
08:38 Mick Harvey feat. Lindelle-Jayne Spruyt - Sensuelle et sans suite
11:25 Novella - Does the Island Know
15:12 Sleaforf Mods - Dull
17:49 Xiu Xiu - Wondering
21:39 Speedometer - Tomahawk
25:05 Angles 9 - Equality & Death (Mothers, Fathers, Where Are Ye)
32:10 Elbow - Little Fictions
40:26 Les Marquises - Feu pâle
45:45 JM - Open Wheel

Illustration by Manolis Makrogiannakis