Μια μουσική αφήγηση (Ένας μικρός επίλογος)

ΕΔΑΦΙΟ ΕΚΑΤΟΝ ΤΡΙΑΝΤΑ ΕΞΙ.

Το πιo σημαντικό πράγμα στην ζωή είναι η πίστη, το να μένεις πιστός. Δώσαμε μιά υπόσχεση στην μουσική και τώρα πρέπει να την τηρήσουμε. Ποιά ήταν αυτή η υπόσχεση; Ότι ποτέ δεν θα την απατήσουμε, ούτε για τα λεφτά, ούτε για την δόξα, ούτε για την υστεροφημία. Της δώσαμε πρόθυμα την ψυχή μας να την εξαγνίσει στον βωμό της κι εκείνη ανταποκρίθηκε στον ρόλο του ιερέα. Αντί να μετατραπεί σε έναν σύγχρονο Αβραάμ που θα θυσίαζε τον γιo του στο όνομα του θεού, το μόνο που ζήτησε ήταν να μείνουμε ακέραιοι, ακέραιοι μέσα στο χάος που βασιλεύει, να μεταδώσουμε τον λόγο της, την αλήθεια της και την διαφάνεια της παντού, πάντα και σε όλους. Η μουσική έγινε η σκιά μας, η ανάσα μας, το κρησφύγετο μας. Γιατί ήρθαν οι μέρες όπου οι νεκροί δηλώνουν ζωντανοί, οι τρελοί συνετοί και οι ηλίθιοι γνώστες, παντού υπάρχει μιά ανασφάλεια και μια σύγχυση ώστε τα κρησφύγετα είναι απαραίτητα για να κάνουμε την αντίσταση μας. Ανοίξαμε τα μάτια μας και βγήκαμε από το Matrix κι είδαμε τον κόσμο όπως πραγματικά είναι, δίχως τα φτιασίδια και το μακιγιάζ που τόσο έντεχνα τον κρύβανε, οι μάσκες έπεσαν η μία μετά την άλλη κι αποκάλυψαν γιατί φοβάται τον καθρέφτη που κοιτά. Ντρέπεται ο κόσμος για το είδωλο του, δεν του αρέσει αυτό που βλέπει κι είναι τόσο αδύναμος ώστε να το αποδεχτεί και να προχωρήσει κι έτσι στρέφεται στον όποιο τυχόντα, στον οποιονδήποτε, η οργή του ξεχειλίζει και κάπου πρέπει να την βγάλει, να την αποσυμπιέσει. Και σε αυτό το σημείο η μουσική έρχεται να σου υπενθυμίσει ότι you never get high with your own supply, ότι δεν μαστουρώνεις ποτέ με την ντόπα που πουλάς. Δεν είσαι χρήστης, είσαι το μέσο, οι χρήστες χρειάζεται να ξυπνήσουν και να κάνουν το ίδιο, αντί να φτιάχνονται να αφυπνιστούν, να δουν ότι είναι ικανοί να πάρουν την ζωή στα χέρια τους και να οδηγηθούν σε άλλες δομές συνείδησης. Δεν μπορείς να είσαι πρόβατο μια ζωή, ούτε να προσποιείσαι τον υπάκουο σκύλο, οφείλεις να είσαι ελεύθερος και να αποδεσμευτείς από τα δεσμά της υποκρισίας που σου έχει επιβάλλει το κοινωνικό-πολιτικό-οικονομικό σύστημα που είναι επικυρίαρχο, πρέπει να αντιληφθείς ότι η επανάσταση διαρκεί όλο κι όλο 5 δευτερόλεπτα για να κατανοήσεις ότι ο χρόνος είναι σωστός. Και τότε είναι που κάνεις την διαφορά, κινείσαι με αμεσότητα, με αποφασιστικότητα, βαφτίζεσαι στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ και ξεχνάς όλες σου τις αμαρτίες. Γεννιέσαι ξανά, είσαι ένας καινούριος άνθρωπος, ένας άλλος στρατιώτης που πολεμά με τους συντρόφους του κάτω από την αιγίδα της. Παραμένεις πιστός στις αξίες και στα ιδανικά της και δεν προσκυνάς τα λάβαρα και τους θυρεούς των κατακτητών. Είσαι ένας επαναστάτης, για αυτό κι ένας παρίας κι ένας απόβλητος, ένας outcast που γνωρίζει όμως ότι είναι λυτρωτής, απελευθερωτής, μεσσίας. Φέρνεις το φως στο σκοτάδι, την τάξη στο χάος και το βάρος του έργου που έχεις αναλάβει το σηκώνουν οι γυμνασμένοι ώμοι σου. Δεν είσαι πια το πεινασμένο παιδάκι επειδή η μάνα του ψάχνει να βρει την δόση της για να φτιαχτεί, είσαι εκείνος που θα πιει το μπιμπερό του κι έπειτα θα βγει να τσακίσει τους ολιγάρχες που πουλάνε τον θάνατο, τον όλεθρο, τον πόλεμο στις μάζες, είσαι εκείνος που θα γευτεί το άρωμα της νίκης επειδή ποτέ δεν συνθηκολόγησε με την τράπουλα του συστήματος, εκείνος που δεν έπαιξε στην ρουλέτα του συστήματος, εκείνος που δεν συμβιβάστηκε με τους κανόνες του συστήματος, εκείνος που παρέμεινε διαφορετικός, ατόφιος, πλήρης. Γι’ αυτό και η διαφθορά και η διφθερίτιδα δεν σε πιάνει, έχεις ανοσία στις αρρώστιες που κυκλοφορούν, είσαι ένας άνοσος σε έναν κόσμο γεμάτο νοσούντες και καθήκον σου είναι πλέον να βλασταίνεις στην άφορη γη, να φυτρώνεις σε άγονα χώματα, να βρίσκεσαι εκεί όπου δεν σε περιμένουν.

Mε αυτά και με αυτά, νιώθω ότι η μουσική μου αφήγηση και η ρέμβη μου στο παρελθόν, με οδηγούν στο να βάλω ένα φρένο στην αναπόληση μου και να σας ξεκουράσω από το παραλήρημα της λογοδιάρροιας μου. Άλλωστε δούλεψα σκληρά, non stop, για να ανασύρω όλο αυτό το υλικό από την μνήμη μου και νομίζω ότι έχω το δικαίωμα να πάρω μιά βαθιά ανάσα και να βουτήξω στην θάλασσα των διακοπών. Όμως είμαι σίγουρος, ότι τώρα που ξύπνησα όλες αυτές τις υπνωτισμένες πτυχές του εγκεφάλου μου, κάποια στιγμή θα θελήσουν να επιστρέψουν στο φως και να εγκαταλείψουν την ασφαλή σκιά που κοιμόταν. Οπότε μην απορήσετε όταν κάποια νέα εδάφια αρχίσουν δειλά δειλά να κάνουν την εμφάνιση τους. Μέχρι να συμβεί όμως αυτό, εύχομαι ολόψυχα να υγιαίνετε και να κάνετε ότι καλύτερο μπορείτε. Σας ευχαριστώ για την παρέα που μου κάνατε στην αφήγηση μου, ήταν ένα ‘Hand of love’ των Sound στο ‘Nostalgia’ των Chameleons.

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2023