Mic's Τape #16
1. Cortney Tidwell - 17 Horses
H μαμά Tidwell έκανε στα 70's μικρή επιτυχία στο Nashville και μετά την ανέλαβαν οι φυχίατροι. Η κόρη και μητέρα δύο υιών και δύο δίσκων (αμφότερων με τη βοήθεια του συζύγου Todd) χρωστάει λέει στους Depeche Mode και τους Joy Division όσα στους Loretta Lynn και τον Johnny Cash. Τους Velvet Underground τους ξόφλησε; - Μπάμπης Αργυρίου
2. Handsome Furs - I'm Confused
Φοβού τους Καναδούς και γούνες φέροντες. O Dan Boeckner και η Alexei Perry είναι συνδεδεμένοι με τα αιώνια (λέμε τώρα) δεσμά του γάμου, έχουν για το γκρουπ τους όνομα που στην Καστοριά θα έσπαγε κόκκαλα και γράφουν και καλά τραγούδια. Από τον δεύτερό τους δίσκο "Face Control". Α, και η Alexei τα σπάει.. - Γιάννης Στάικος
3. Gaslamb Killer - Aduet feat. Gonjah Sufi
Δελτίο ειδήσεων. Ο θανατηφόρος ιός της γρίπης των χοίρων για πρώτη φορά εντοπίστηκε στη μεξικανική πόλη Οαχάκα και έχει κοστίσει τη ζωή σε 159 ανθρώπους μέχρι σήμερα (30/4) μόνο στο Μεξικό, σε σύνολο περίπου 2500 κρουσμάτων. Τους συντροφικούς χαιρετισμούς μας στον Steven Brown που ζει εκεί. - Κώστας Ζαφειράτος
4. Bob Dylan - Beyond This Lies Nothing
"Μμμμμ... Επιρροές από τη Sun και την Chess! Και φωνητικά που θυμίζουν τον Muddy Waters. Τι άλλο να ζητήσει κανείς. Είμαστε φανατικοί bobheads, γιατί να το κρύψομεν άλλωστε;" - Χίλντα Παπαδημητρίου
5. Sir Richard Bishop - The Pillars of Baalbek
O Sir είναι αμερικάνος κιθαρίστας το βλέμμα του οποίου είναι στραμμένο προς ανατολάς ώστε τα δάκτυλα του να κεντούν ethnic υπνωτικά αυτοσχεδιαστικά τοπία αφρικανο-gypsy-ινδιο-αραβουργήματα με δυτικές κιθάρες, αν καταλαβαίνετε τι εννοώ (να μου πείτε κι εμένα). To Baalbek είναι πόλη στο Λίβανο, τόπος λατρείας στη ρωμαϊκή εποχή που λεγόταν Heliopolis. Αφιερωμένο στους Ηλιουπολίτες φίλους που μας ακούν. - Ελεάνα Γαρίνη
6. S.E.K.S. - Jr
Απ' το σεντούκι του "...Mr. Dark!!" κι ένα ανεπίσημο άλμπουμ του '03. Μέλη τους βρέθηκαν κατόπιν στους Hot Bitch Arsenal, όχι όμως η Emma Claire, ένας θηλυκός Jimmy Somerville. Είχαν διασκευές με πνεύμα, ωστόσο τα λίγα δικά τους έκοβαν άσχημα. - Πάνος Πανότας
7. Sandcastle - Ad astra
Fade in... Σουηδέζα νεράιδα που έπαιζε πλήκτρα σε ρωσική ...doom metal μπάντα, αναζητά το δικό της δρόμο με αστέρι τη μετα-φυσική (και υποτιμημένη ακόμη και από τον ίδιο) ποιητικότητα του Mike Oldfield των 70s. Fade out... - Αντώνης Ξαγάς
8. Clark - Growls Garden
λύση προηγουμένου :o)
Το όλο σκεπτικό είναι μια λογικοφανής παγίδα. Το να συγχέεις τις παραμέτρους δυο διαφορετικών πράξεων (βάζουμε ρεφενέ - μπάρμαν δίνει ρέστα), δημιουργώντας μια τρίτη (πόσα δώσαμε στην ουσία), την οποία επαναεισάγεις στις δύο πρώτες, είναι κάτι πολύ συνηθισμένο στην τηλεόραση ή στα καυγαδάκια, αλλά δεν παύει να θυμίζει τη Λούτσα και τη βούρτσα: Δηλαδή πες ότι είχαμε μόνο 20ευρα, κι αυτός μας γυρνούσε (20x3)-25=35 ευρώ και του αφήναμε το τάληρο πουρμπουάρ, καθότι λαρτζ. Θα μοιραζόμασταν από ένα δεκάρικο και μετά θα λέγαμε ρε συ, (20-10)x3=30 + 5 το πουρμπουάρ =35, μέχρι τα 60 ευρώ που δώσαμε πού πήγαν τα υπόλοιπα; - Γιάννης Πλόχωρας
9. Andy Stott - Black
H Mary Ann Hobbs το έβαλε σε συλλογή της, εμείς το ακούσαμε. Φαντάζομαι όλων "μαύρισε" η ψυχή με έναν καλπάζοντα, αγχωτικό ρυθμό, που ακόμα δεν κατέληξα αν έκανε τις βραδείες μετακινήσεις του ΗΣΑΠ ευκολότερες ή δυσκολότερες. Άντε μια τελευταία δόση αστικού καψίματος πριν έρθουν για τα καλά τα καλοκαίρια... - Θάνος Σιόντορος
10. Stimming - Sleep On
O δίσκος είναι εξαντλητικά σόλο υπόθεση του Martin Stimming (η μία εξαίρεση διαρκεί όσο δύο και την απέφυγα). Κομμάτι που μιξάρεις άνετα με το "Farski" του Geiom (ναι, ετοιμάζω σετ) κι αναγνωρίζεις ως ένα απ' τα ευφυέστερα που άκουσες τελευταίως - Πάνος Πανότας
11. Nils Petter Molvaer - Cruel Altitude
Φανταστείτε τον Αχαλινοτόπουλο στο πρώτο μέρος του Cruel Altitude, τους Mode Plagal στο δεύτερο και τους Λαϊκεδέλικα στο τρίτο. Τόσο ίσως να απέχουμε από την κουλτούρα της σκανδιναβίας αυτή την στιγμή και επειδή δεν υπάρχει παρθενογένεση τύφλα να έχουν οι King Crimson - Αντώνης Κλειδουχάκης
12. Zu - Beata Viscera
Οι Nomeansno συναντούν τους Soulside και χορεύουν μαζί στους ρυθμούς των Ex. Και, ναι, δεν είναι για όλες τις ώρες... - Βασίλης Παυλίδης
13. Orphans & Vandals - Mysterious Skin
Σίγουρα ο Lou Reed θα πρέπει να αισθάνεται υπερήφανος για το νέο next big thing της Λονδρέζικης σκηνής - Τάσος Κορομηλάς
14. Polly Scattergood - I Hate the Way
Self titled debut with Mute... Αυτή η πολυδιάστατη Polly pocket μπέρδεψε τα barbie της και έπεσε σε βαθύ ψυχεδελικό μίσος. Ρίχνει ένα ξεκαθάρισμα με οτιδήποτε την βασανίζει.. και ενώ είχαμε κομμάτι 2 σε 1 Pills vs Hope... ξαφνικά bonus track εντός στο 5:40. Για αυτό το ενάμιση λεπτό επιπρόσθετης εξομολόγησης τρέχω στα όνειρα μου για freefall.. "You cannot break somebody who has just been broken... I'm paranoid i nearly choked..." - Νίκη Σόρογκα
15. Richard Swift - Ballad of Old What's His Name
Πολύ παραδοσιακά αμερικάνικος (βλέπε Randy Newman) για τα γούστα μας. Αποφεύγει να λουστράρει την παλιομοδίτικη ποπ του, ακόμη και σε επίπεδο παραγωγής, αλλά ίσως αυτό να είναι που σε κάνει να κολλήσεις - Θανάσης Παπαδόπουλος
4/5/09
____
(Ο PLAYER EΙΝΑΙ ΠΡΟΣΩΡΙΝΑ ΕΚΤΟΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ)
