Μουσική χωρίς ακροατήριο

Τεύχος 9

Piermattei & Presto, Bardo Todol, De Ponti & Moretti, Marc Baron, Borghi & Salis & Sanna, Sigmarsson & Tyfuyz

Εν έτει 2020 (στο φεύγα...) και ο χώρος των κασσετοκυκλοφοριών ανθεί. Ο Μάριος Μόρας παρουσιάζει κάποια από τα τελευταία του 'κολλήματα'

Μερικές νέες κυκλοφορίες που γυρίζουν όλους αυτούς τους μήνες στο κεφάλι μου και κάποιες πιο φρέσκες είναι το soundtrack των διακοπών της καραντίνας Ν#2. Στο Ν#3 θα περιλάβω μόνο punk … σας προειδοποιώ.

Ezio Piermattei & Ben Presto - The Balsamic Doctrine (CS, Steep Gloss, 2020)

Δεν μπορώ να το εξηγήσω αλλιώς, αλλά μάλλον εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα προσωπικό “κόλλημα”. Έως και ψύχωση έχει καταντήσει η συγκεκριμένη κασσετοκυκλοφορία της πλέον δραστήριας βρετανικής εταιρίας Steep Gloss, η οποία έχει επιλέξει να κυκλοφορεί έργα που προέρχονται από συνεργασίες μουσικών και μόνο. Εδώ η σύμπραξη των Ezio Piermattei & Ben Presto, δύο ταλαντούχων Ιταλών sound artists (…δεν είναι sound artists, είναι καλλιτέχνες του ήχου, όπως θα έλεγε και ο Μπαμπινιώτης) είναι πραγματικά πολυεπίπεδη και αισθητικά άριστη. Η μουσική τους παλέτα προέρχεται από ηχογραφήσεις τοπίου, φωνές, ηχογραφήσεις αντικειμένων, μουσικών οργάνων, βίντεο και δεν συμμαζεύεται. Όλος αυτός ο πλουραλισμός εικόνων και καταστάσεων δημιουργούν μια αριστοτεχνική συναρμολόγηση (…δεν είναι συναρμολόγηση, είναι assemblage) με αρκετή δόση χιούμορ. Σε πολλούς από τους ήχους έγινε επεξεργασία με αναλογικά μέσα ή έστω η λογική δεν ήταν να το ‘εφεδιάσουμε’ το όλο πράμα. Έτσι στα αυτιά μου, το όλο concept προσεγγίζει μια πιο lo-fi avant-garde αισθητική η οποία δεν χαρίζεται σε κανέναν.

Ακούστε εδώ.

 

Bardo Todol - Music 4 Strings, Sintetizador, Una Flauta, Agua y Electrónika (CS, Coherent States, 2020)

Το όνομα Bardo Todol, ίσως σας φέρει στο νου την “Θιβετιανή Βίβλο Των Νεκρών” (Bardo Thodol), ένα θεοσοφικό βιβλίο γραμμένο από τον δεύτερο Βούδα Padma Sambhava. Το βιβλίο αναφέρεται στον θάνατο σαν την σπουδαιότερη ευκαιρία για μια νέα μεγάλη αρχή και στην μεγάλη απελευθέρωση στο Bardo μέσω του ακούσματος. Και δεν μου κάνει καθόλου εντύπωση η εμπλοκή του Αργεντίνου αυτοσχεδιαστή και συνθέτη Pablo Picco σε ετούτο εδώ το project αφού όλα αυτά τα χρόνια δεν έχει σταματήσει να προσεγγίζει την μουσική με μια τελετουργική “ευλάβεια”. Το συγκεκριμένο album, όπως μας αποκαλύπτει και ο τίτλος του, δημιουργήθηκε από ηχογραφήσεις συνθεσάιζερ, φλάουτο, νερό και ηλεκτρονικά. Όσο περνάν τα χρόνια διακρίνω ότι η μουσική του Pablo γαληνεύει και γενικά ρέει το Τσι. Η ακραία θορυβιστική τελετουργική απείθεια του ήχου των Ø+yn, του συγκροτήματος δηλαδή που τον έκανε και γνωστό, έχει αρχίσει να χάνεται. Αυτό όμως δεν είναι καθόλου κακό, απλά είναι μία άλλη διάσταση της συνθετικής του γκάμας. Άλλωστε έχω την εντύπωση ότι η Nico Picco, το έτερο μέλος του συγκροτήματος, πρέπει να είναι η κόρη του, οπότε και η διαδικασία των ηχογραφήσεων που έγιναν στο δάσος και στο σπίτι είχαν μια πιο ευχάριστη και παιχνιδιάρικη φύση, όπως και η όλη διάθεση του συγκεκριμένου album.

Ακούστε εδώ.

 

Stefano De Ponti/Elia Moretti - Sinclasi (CS, Dinzu Artefacts, 2020)

Κάποιες κυκλοφορίες γίνονται sold out με το που πεις κύμινο και αν κάποιες από αυτές απορείς για ποιο λόγο γίνεται αυτό, στην περίπτωση του Sinclasi δεν υπάρχει αμφιβολία, είναι γιατί τα σπάει. Οι Ιταλοί Stefano De Ponti & Elia Moretti συνεργάζονται για δεύτερη φορά εδώ. Χρησιμοποιούν διάφορες ηχογραφήσεις από συνθεσάιζερ, zither, αυτοσχέδια και μη κρουστά, φυσικά αντικείμενα όπως πέτρες νερό, ξύλα κ.ά. αλλά και ένα ποίημα του Dino Campana σε απαγγελία του Vojtěch Bárta. Το όλο αφήγημα -γιατί περί αφήγησης μοιάζει να εξελίσσεται ετούτη η δουλειά- έχει τη στόφα ενός κινηματογραφικού σκηνικού. Οι ντελικάτοι ήχοι που συλλέχθηκαν μέσα από μουσικούς αυτοσχεδιασμούς των δύο μουσικών δεν είναι προσανατολισμένοι στο να μας δείξουν πόσο βιρτουόζοι μουσικοί είναι. Αντιθέτως τους διακρίνει μία απλότητα και μία ευκρίνεια. Η ηρεμία και ο χώρος είναι βασικά στοιχεία της δουλειάς αυτής. Όσο για το ποίημα του Dino Campana που ακούγεται σε κάποια στιγμή … δεν κατάλαβα σχεδόν ούτε λέξη, αλλά ο λυρισμός της ιταλικής γλώσσας με έκανε να το αγαπήσω.

Ακούστε εδώ.

 

Marc Baron - S <—> N (a path of chaos) (CS, moremars, 2020)

O Marc Baron είναι ένας συνθέτης ηλεκτροακουστικής μουσικής. Κατά κύριο λόγο χρησιμοποιεί αναλογικά εργαλεία όπως μπομπινόφωνα, κασσέτες κ.τ.λ. Έχει μέχρι στιγμής καταθέσει κάποιες εξαιρετικές δουλειές όπως το άλμπουμ “Un Salon Au Fond D'Un Lac” το 2016 αλλά και το “My Trust In You” σε συνεργασία με το Lucio Capece. Το “S <—> N (a path of chaos)” είναι ένα δισυπόστατο άλμπουμ με τον τίτλο του να στέκει προφητικός ως προς την δεύτερη πλευρά. O Marc Baron προσεγγίζει στην μουσική του την musique concrète … Γάλλος είναι ο άνθρωπος άλλωστε … και το χαρακτηριστικό του στοιχείο είναι οι απότομες μεταβάσεις από την μία μουσική σκηνή στην άλλη. Στην πρώτη πλευρά, χρησιμοποιεί κατά κύριο λόγο field recordings επεξεργασμένα με αναλογικό τρόπο. Η σύνθεση είναι πραγματικά υποδειγματική και μπόλικα χορταστική. Βάζοντας την δεύτερη πλευρά, τα πράγματα αλλάζουν … ένα συνεχές φύσημα ακούγεται στην πρώτη γραμμή και ψεγάδια της σύνθεσης που βρίσκεται στην πρώτη πλευρά εμφανίζονται παραμορφωμένα για λίγο και χάνονται. Στην ουσία η δεύτερη πλευρά της κασσέτας αυτής αποδομεί την πρώτη, όχι σαν ένα απλό πείραμα απομαγνητισμού της μαγνητικής ταινίας με έναν μαγνήτη, αλλά και σαν αυτόνομη δημιουργία στα όρια του harsh noise.

Ακούστε εδώ.

 

Andrea Borghi/Giacomo Salis/Paolo Sanna - MOT (CS, tssstapes, 2020)

Αν μαγεύεστε με τους μικροήχους που μπορούν να παραχθούν από αντικείμενα ή περιστρεφόμενα πραγματάκια, τότε αυτός ο δίσκος είναι για σας. Δεν ξέρω αν το συγκεκριμένο album πρωτοτυπεί σε κάποιο τομέα. Σίγουρα υπάρχουν κάποιοι καλλιτέχνες όπως η Anne-F Jacques οι οποίοι έχουν αφιερωθεί στους μικροήχους και στην ομορφιά που αναδύουν περιστρεφόμενα αντικείμενα, χαλίκια κτλ κτλ. Το σίγουρο όμως είναι ότι το συγκεκριμένο άλμπουμ αξίζει την προσοχή σας. Οι τρεις Ιταλοί αυτοσχεδιαστές μεταχειρίζονται κρουστά, αντικείμενα και ένα πικάπ, για να παράξουν με μεγάλη ευλάβεια ήχους αρκετά φυσικούς στο άκουσμα τους. Είναι κατά κύριο λόγο κρουστικοί ήχοι μικρής υπόστασης και εμβέλειας, αλλά τόσο μα τόσο γοητευτικοί. Το ηχητικό αποτέλεσμα είναι αρκετά ενδιαφέρον και χαλαρωτικό, πολύ κοντά ηχητικά στους περισσότερους από τους τίτλους του label Tsss που μοιάζει να έχει αφιερωθεί στον συγκεκριμένο ηχητικό ιδίωμα. Αν σας αρέσει αυτό το άκουσμα, σίγουρα θα πρέπει να τσεκάρετε και τις άλλες κυκλοφορίες αυτού του label.

Ακούστε εδώ.

 

Sigtryggur Berg Sigmarsson & Dennich Tyfuyz - Masterclass (Single-sided LP, Ultra Eczema, 2020)

Στην εκπνοή του 2020 η συνεργασία των Sigtryggur Berg Sigmarsson & Dennich Tyfuyz μας παραδίδουν το μίας μόνο πλευράς LP με το όνομα Masterclass. Το LP ξεκινά πραγματικά εντυπωσιακά, με ένα μάθημα γλωσσολογίας. Πως επιτέλους εκφέρεται το μακρύ όνομα του Sigtryggur Berg Sigmarsson; Παρακαλώ μην εξωθείτε στα άκρα τον δάσκαλο, που διδάσκει την σωστή προφορά του ονόματος του … ούτε όμως και τους μαθητές. Πέρα από την πλάκα, το αποτέλεσμα είναι ένα υποδειγματικό ηχητικό ποίημα, με αρκετή δόση χιούμορ, που στέκει ως η εισαγωγή της πολυδιάστατης σύνθεσης που επακολουθεί. Σειρά έχουν στρεσαρισμένοι ήχοι, ηχογραφημένες ομιλίες, ακουστικά όργανα κ.ά. που μπλέκονται μαζί δημιουργώντας μια drone ατμόσφαιρα. Άραγε θα παραμείνει ίδια η ζωή σας μετά από αυτό το άκουσμα;

Ακούστε εδώ.