[Nέες κυκλοφορίες 01/09]
Συνήθως οι πρώτες εβδομάδες του χρόνου είναι νεκρές, μιας και δεν κυκλοφορούν αξιόλογοι δίσκοι. Το 2009 φαίνεται να αποτελεί λαμπερή εξαίρεση, μιας και κάνει ήδη δυναμικό ξεκίνημα με μια σειρά από πολύ δυνατούς τίτλους. Παρακάτω έχουμε επιλέξει μονάχα 20 από αυτούς που ξεχωρίζουν, και που θα αποτελέσουν το soundtrack αυτών των χειμωνιάτικων ημερών. Καλή ακρόαση!
A Camp - Colonia [Reveal]
Σε αραιά χρονικά διαστήματα, η Nina Persson βγάζει και κανένα solo album, πιο πολύ για να φοβερίσει τους υπόλοιπους Cardigans ότι καλά θα κάνουν να μην της πηγαίνουν κόντρα, γιατί όποτε γουστάρει το διαλύει και συνεχίζει μόνη της. Το εξώφυλλο είναι συγχρόνως και το πρώτο μέρος διαφημιστικής καμπάνιας σαμπουάν για λιπαρά μαλλιά.
AC Newman - Get guilty [Mint]
Ο Carl Newman είναι παντρεμένος με την υπεύθυνη marketing της Matador Records, κάτι που εξηγεί γιατί τόσο ο ίδιος όσο και οι The New Pornographers δισκογραφούν τακτικά. Το "Get Guilty" είναι η δεύτερη προσπάθειά του να αποδείξει ότι η Neko Case δεν είναι η μόνη ταλαντούχα των The New Pornographers, και προβλέπεται να τα καταφέρει περίπου όσο και η πρώτη (δηλαδή καθόλου).
Andrew Bird - Noble beast [Fat Possum] Στο MiC ακούμε τα albums πριν κυκλοφορήσουν επίσημα (όπως και όλος ο υπόλοιπος κόσμος δηλαδή), κι έτσι ο αξιότιμος κύριος Σκουζ έχει ήδη γράψει την παρουσίαση για το νέο album του Andrew Bird ένα μήνα πριν την κυκλοφορία του. Του έβαλε 7,5 και αυτό δεν είναι καλά νέα. Αν το album ήταν πραγματικά καλό θα έβαζε 8, ενώ τώρα, αυτή η μισή μονάδα προς τα κάτω υποδηλώνει ότι έκανε ό,τι μπορούσε να μη βάλει 5 ή 6, σκέφτηκε για λίγο να βάλει 7, μετά είπε, ας βάλω άλλο μισό ("από την τσέπη μου τα βγάζω άλλωστε;"), αλλά όταν πήγε να γίνει 8, η Συνείδηση τον σταμάτησε στο 7,5 για να μην αδικηθούν τα άλλα albums.
Antony & The Johnsons - The crying light [Secretly Canadian]
Κάποια στιγμή θα γινόταν. Τα free-press θα το ανακηρύξουν "το πρώτο διαμάντι του 2009", περίπου όπως τότε που είχε πάει ο Ρακιντζής στη Eurovision και η Μπόκοτα είχε πει "μέχρι στιγμής είμαστε πρώτοι, αλλά έχει ψηφίσει μόνο η Κύπρος". Οι πωλήσεις του album θα είναι τέτοιες που ο Antony θα λάβει πρόσκληση από τον Σπύρο Παπαδόπουλο και το "Στην υγειά σας", ώστε να προστεθεί κι αυτός στα θύματα που μαζεύονται για να βλέπουν τον Σπύρο να πλουτίζει τρώγοντας, πίνοντας, καπνίζοντας και βάζοντας τους άλλους να τραγουδάνε και να χορεύουν.
Bird and the Bee - Ray guns are not just the future [Blue Note]
Περίπου σα να αρχίσει η Deutsche Grammophon να διαφημίζει τις κυκλοφορίες της στις ειδήσεις του Star, οι άνθρωποι της Blue Note νόμισαν ότι με τους Bird And The Bee θα άγγιζαν τη νεολαία και ότι όλοι θα έμεναν με το στόμα ανοιχτό με την και καλά χαριτωμένη αυθάδεια του single "Fucking Boyfriend". Πολλά στόματα άνοιξαν, βέβαια, αλλά ήταν για χασμουρητό.
Bruce Springsteen - Working on a dream [Columbia]
Στη δεκαετία του '80 πιο πολύ συζητήθηκε ο πισινός του Springsteen στο εξώφυλλο του Born In The USA παρά η μουσική του. Τώρα έχουμε 2009, και τέτοιες μικροπρέπειες δεν έχουν θέση στην καθημερινότητά μας. Αν υπήρχε πάντως ειδικό βραβείο Grammy για Photoshop-artist, αυτό θα πήγαινε στον γραφίστα που κατάφερε και εξαφάνισε κάθε ρυτίδα του boss στη φωτογραφία του εξωφύλλου.
Das Pop - Dar Pop [SonyBMG]
Οι Das Pop έρχονται από τη χώρα που αν βγεις έξω μετά τις 9 το βράδυ δεν κυκλοφορεί ούτε γατί (Βέλγιο). Αυτή είναι η πρώτη τους κυκλοφορία, μετά από ατελείωτες ηχογραφήσεις στα υπόγεια των σπιτιών τους, την ώρα που στα διπλανά σπίτια, εκεί στο ήσυχο Βέλγιο, οι γείτονες είτε κοιμούνταν, είτε απέδιδαν φόρους τιμής στον Marc Dutroux.
Darren Hayman - Pram town [Track & Field]
Ο Darren Hayman (πρώην Hefner) είχε αρκετή αγωνία για το πώς η εταιρεία του θα έβλεπε το νέο του σόλο υλικό. Μέχρι που έλαβε ένα mail από τους ανθρώπους του label που έλεγε "Darren χαλάρωσε, δε μας ενδιαφέρουν οι πωλήσεις. Εμείς χρήμα ξεπλένουμε. Το κομμάτι 8 δεν είναι άσχημο πάντως".
Franz Ferdinand - Tonight: Franz Ferdinand [Domino]
Ο Kapranos αναγνώρισε ότι το προηγούμενο του album ήταν "σαν ένας έφηβος που κάνει sex", εννοώντας, δηλαδή, ότι είχε ενδιαφέρον μόνο για 20 δευτερόλεπτα. Στο καινούριο λέει ότι ωριμάσανε, και μάλιστα έχουνε και αφρικανικές επιρροές. Αφρικάνικες. Επιρροές. Τώρα μάλιστα. Από την πρόωρη εκσπερμάτωση κατευθείαν στην ηλικία των Viagra.
Jackie Leven - The haunted year - Winter [Cooking Vinyl]
Το νέο solo album του βετεράνου σκοτσέζου folk τραγουδοποιού κυκλοφορεί από την Cooking Vinyl, η οποία φέτος θα μετονομαστεί σε Boring Vinyl. Εν τω μεταξύ, στις εγκαταστάσεις τις εταιρείας ενισχύουν τα πατώματα για να μην καταρρεύσει ο όροφος στην περίπτωση που ο Leven και ο Frank Black αποφασίσουν να τους επισκεφτούν την ίδια μέρα.
Jimi Tenor & Kabu Kabu - 4th dimension [Sahko]
Ο Jimi Tenor, ο άνθρωπος με το πιο σπαστικό γυαλί στην ιστορία της μουσικής μετά τη Νάνα Μούσχουρη, συνεχίζει να εξερευνά το afrobeat και συνεργάζεται με το group των Αφρικανών Kabu Kabu. Σχεδόν εύχεσαι αυτή η εξερεύνησή του να τον πάει κάποια στιγμή και σε μια φυλή ανθρωποφάγων, οι οποίοι θα τον καταβροχθίσουν ολόκληρο, αφήνοντας μονάχα τα ηλίθια γυαλιά του για ενθύμιο.
John Frusciante - The empyrean [Record Collection]
Ο άνθρωπος που παραδέχτηκε ότι ο μόνος λόγος που κυκλοφόρησε τα δύο πρώτα solo albums του ήταν για να βγάλει λεφτά για να αγοράσει ναρκωτικά (ώστε να μη χρειάζεται να παίρνει τη σύνταξη της μάνας του όπως ο Πάνος Μιχαλόπουλος στις ταινίες του Δαλιανίδη) επιστρέφει με έναν ακόμα solo δίσκο. Ο Frusciante έχει κόψει πλέον τις συνήθειες που τον έβλαπταν, και συνέχισε μόνο τις συνήθειες που βλάπτουν εμάς και τα αυτιά μας.
Lily Allen - It's not me it's you [Parlophone]
Δεύτερο album για την Lily, το οποίο πήρε λιγότερο χρόνο να ηχογραφηθεί από ό,τι χρειάστηκε η Lily να πατήσει το "accept" για τους 453.492 φίλους στο MySpace της. Πάντως, έχει μάθει να κάνει "accept" τόσο μηχανικά, που είτε δεν έχει πάρει καν χαμπάρι ότι κάποιοι από αυτούς της τα χώνουν κανονικότατα στα comments μέσα στα μούτρα της, είτε είναι τόσο ανώτερη που αγαπάει τους φίλους της με τα ελαττώματά τους.
Loren Mazzacane Connors & Jim O'Rourke - Two nice catholic boys [Family Vineyard]
Το 568ο album του Connors, αυτή τη φορά σε συνεργασία με τον Jim O'Rourke, θα κοστίζει κατά μέσο όρο στα δισκάδικα 16 ευρώ. Από την άλλη, ένα κουτί Lexotanil (από τα μεγάλα) κοστίζει στα φαρμακεία λιγότερο από 5 ευρώ. Εσείς τι θα προτιμήσετε;
Low frequency in Stereo - Futuro [Rune Grammofon]
Άλλο ένα κουλτουριάρικο άλμπουμ από αυτό το ποιοτικό σχήμα από τη Νορβηγία, το οποίο σε αυτή τη νέα του προσπάθεια καταπιάνεται με τα ψυχολογικά του προβλήματα εξαιτίας του γεγονότος ότι όσο και να λυσσάνε και να χτυπιούνται, το γνωστότερο σχήμα από τη Νορβηγία είναι και θα είναι οι A-ha.
Matthew Shipp - Harmonic disorder [Thirsty Ear]
Από το Wikipedia: O Matthew Shipp παίζει πιάνο από τα έξι του, και ενώ του αρέσει πάρα πολύ η jazz, όταν ήταν στο Λύκειο, έπαιζε σε rock σχήματα. Μετάφραση: Θέλοντας να γίνει αποδεκτός από τους cool συμμαθητές του που τον έλεγαν "φυτό" και "φλωράκι", ο Shipp έκανε την καρδιά του πέτρα και συμμετείχε στα groups των φρικιών της τάξης που τον είχαν στις φάπες αλλά ήθελαν να έχουν και κάποιον που να ξέρει πραγματικά από μουσική εκτός από το να παίζει air guitar.
Mr. Lif - I heard it today [Bloodbot Tactica]
Το τρίτο album του hip hop καλλιτέχνη, για το οποίο ισχυρίζεται ότι "είναι αφιερωμένο στο να παγιδεύσει την ταραγμένη εποχή στην οποία ζούμε". Αναμένουμε λοιπόν τραγούδια που θα αναφέρονται μεταξύ άλλων στην οικονομική κρίση, στην απελπισμένη νέα γενιά, στις κοινωνικές ανισότητες, στη πολιτική διαφθορά, και στο Βατοπέδι (bonus track στην limited edition).
Robert Pollard - The crawling distance [Guided by Voices]
Κάποια στιγμή η Greenpeace θα διαμαρτυρηθεί για τη σπατάλη πλαστικού και χαρτιού που έχει πλήξει τον πλανήτη προκειμένου να κυκλοφορούν οι δεκάδες δίσκοι του Pollard και των Guided By Voices. Προς το παρόν, η οικολογική καταστροφή συνεχίζεται με έναν ακόμα δίσκο. Κάποιες πόλεις στην Αμερική έχουν κηρύξει και "μέρα Guided By Voices". Είναι η μέρα που οι Αμερικάνοι κάθονται και συλλογίζονται πώς ένα ολόκληρο έθνος μπορεί να έχει χάσει ταυτόχρονα την ακοή του και να θεωρεί τον Pollard κάτι σαν ιδιοφυΐα.
Six by Seven - If symptoms persist kill your doctor [Saturday Night Sunday]
Με το που μπαίνεις στο site των Six By Seven σε πιάνει μια θλίψη. Το σήμα του Paypal είναι μεγαλύτερο από το logo του συγκροτήματος, και το πρώτο πράγμα που σου λένε είναι ότι όλα τα albums τους κοστίζουν 4.99 λίρες. Ούτε ένα γεια, ούτε καμιά ανακοίνωση για live, τίποτα. Σα να σου λένε, άντε, τι μπήκες εδώ μέσα, σκάσε κανά πεντόλιρο γιατί δεν την παλεύουμε άλλο.
The Whitest Boy Alive - Rules [Bubbles]
Το group του ενός από τους δύο των Kings Of Convenience (δεν έχει σημασία ποιος από τους δύο, μιας και ποτέ δεν ξεχωρίζαμε τον έναν από τον άλλον), στη δεύτερη προσπάθειά του, η οποία συνεχίζει να κάνει τους The Notwist να ακούγονται σαν τους σατανάδες της Αποκάλυψης. Το μόνο label που δέχτηκε να κυκλοφορήσει το δίσκο ονομάζεται "Μπουρμπουλήθρες". Και σε περίπτωση που αγωνιούσατε (λέμε τώρα), οι Kings Of Convenience μένουν ακόμα ενεργοί.