Κάτι καλό να ακούσω;

00:00 The Chills - Warm Waveform
04:03 Helvetia - The Road Crew
06:58 Mercury Rev - Rainy Day Record
10:25 Fool In The Box - Burning Straw
14:50 Snakes - Calling Out the Law
17:47 Hiatus Kaiyote - Shaolin Monk Motherfunk
22:43 Vieux Farka Toure & Julia Easterlin - Little Things
25:58 Κασετίνα - Θα σε θυμάμαι/ Ακόμα σε θυμάμαι
29:43 Haiku Salut - Bleak and Beautiful (All Things)
32:37 Selecter - Still I Rise
36:12 The Soul Surfers feat. Shawn Lee - Time Is A Gun
39:53 Hey Colossus - Honey
44:12 Forro in the Dark - Life Is Real Only Then When ''I Am''
46:55 Ibrahim Maalouf - Movement IV

Τάκης Κρεμμυδιώτης

The Chills - Silver Bullets (Fire Records)

Αλήθεια, έχει πλέον νόημα η πεντακάθαρη pop των 80'ς, τώρα που πνέει τα λοίσθια το 2015; Μα και βέβαια έχει! Δε συμφωνείτε; Κι έτσι το "Silver Bullets" μας έρχεται ως απρόσμενο δώρο από μια ακόμα μακρινή πάλαι ποτέ μουσική πατρίδα, τη Νέα Ζηλανδία. Μαζί του ο Martin Phillipps σέρνει κατάκαρδα τα δια πυρός και σιδήρου χρόνια που μεσολάβησαν και κατάστηθα τα παράσημα που μόνο ο πόνος και η μνήμη του θανάτου απονέμουν. Εξ ου και η υφέρπουσα μελαγχολία της μουσικής του, που ανέκαθεν κατέληγε να ακούγεται στ' αυτιά μας ως ευωχία και αγαπήσαμε μέσα από τα "Brave Words" και "Submarine Bells". Η παρέα από το Dunedin μπορεί να τριανταπεντάρισε μουσικά, αλλά αποδεικνύει και στο άλμπουμ αυτό ότι δεν έχει λησμονήσει τη μαγική της εξίσωση. Ποια; Μα φυσικά, την pop + hooks + inspiration = indie rock!

Αντώνης Κλειδουχάκης

Helvetia - A Dot Running for the Dust, The Lost Sessions (Self-Released)

Από το προ 2ετίας χαμένο υλικό χτυπημένου σκληρού δίσκου και αφού επετεύχθη να ανακτηθούν κάποιες ηχογραφήσεις, οι Helvetia, μπάντα που κινείτε πέριξ της βορειοδυτικής ακτής, εμφανίζουν εν' τέλει φέτος αυτό το δίσκο (μαζί με την καινούργια τους κυκλοφορία, Dromomania στην Joyful Noise Recordings). Για το ποιοι είναι οι Helvetia, μόλις σας δοθεί η ευκαιρία ρίξτε μια ματιά. Εγώ να αναφέρω εν' τω μεταξύ, ότι είχα καιρό να ακούσω τόσο συνεπές, ενδιαφέρον, σε στιγμές περίεργο, απλό αλλά με εναλλαγές, με χωνευμένες επιρροές και συνάμα προσωπικότητα, πιστό στις αρχές του καλού pop τραγουδιού, indie. And don't forget, always back up your work.

Μαριάννα Βασιλείου

Mercury Rev - The Light In You (Bella Union)

Οικειότητα είναι η λέξη-κλειδί που χαρακτηρίζει την τελευταία δουλειά των Mercury Rev. Σαν μια συνέχεια της deluxe επανέκδοσης του μνημειώδους για τα τέλη των 90's "Deserter's Songs". Εφτά χρόνια μετά το εξαιρετικά ενδιαφέρον "Snowflake Midnight" (δεν ξεπερνιέται η live εκτέλεση του "Snowflake in a Hot World" στο Hydro Connect του 2008), αφήνουν πίσω τους τις κακές συνήθειες με το "Amelie", κοιτάνε τη δυστυχία κατάματα στο "Central Park East" και αποτίουν φόρο τιμής στον George Harrison, τον σημαντικότερο Beatle από όλους, στο "Autumn in the Air". Απόλυτα ντελικάτο και ονειρικό άλμπουμ, και ταυτόχρονα δυνατό και έντονο. Σίγουρα όλοι έχουμε βιώσει το υπέροχο και απερίγραπτο συναίσθημα χαράς που μας πλημμυρίζει όταν αγοράζουμε έναν καινούριο δίσκο και βυθιζόμαστε ηθελημένα στον κόσμο που δημιουργεί ο καλλιτέχνης. Ε, το συναίσθημα αυτό το περιγράφουν άψογα οι Mercury Rev στο "Rainy Day Record". Μόνο η μουσική μπορεί να μας σώσει (τελικά).

Γιώργος Τσαντίκος

Fool in the Box - Fool in the Box (Self Released)

Δώδεκα τραγούδια στο πρώτο τους άλμπουμ, αρκετά ήδη γνωστά στο κοινό από τις live εμφανίσεις τους στην Αθήνα, μια πολύ δυναμική είσοδος με το Burning Straw, αρκετές πραγματικά καλές στιγμές, είναι τρίο (κιθάρα-φωνή, μπάσο, τύμπανα), ξέρω ότι τους αρέσουν πολύ οι Mars Volta αλλά δεν έχουν κολλήματα και γενικώς, κάνουν μια πολύ καλή πρώτη δισκογραφική εμφάνιση. Α, είναι και Αθηναίοι.

Χρήστος Πελτέκης

Snakes - Snakes (Self Released)

Το νέο δημιούργημα του George Cessna (υιού του Slim), ο οποίος μετά την διάλυση των Sterling Sisters και το καταπληκτικό περσινό προσωπικό του άλμπουμ Sincerely Yours, επανέρχεται από την Βαλτιμόρη με την ομώνυμη πρώτη (digital και κασέτα) κυκλοφορία των Snakes. Αμερικανιά όμορφη και σκοτεινή, λες και την άγγιξε το χέρι του φαντάσματος του Edgar Allan Poe που είναι θαμμένος εκεί κοντά.

Γιώργος Λεβέντης

Hiatus Kaiyote - Choose Your Weapon (Flying Buddha)

Τo μεθεπόμενο άλμπουμ τους θα είναι πραγματικό ανέκδοτο και θα ακούγεται σαν συνάντηση Αtomic Rooster με Daft Punk. Το επόμενό τους θα είναι το αριστούργημά τους και δεν έχω ιδέα πώς θα ακούγεται. Τώρα είμαστε στο σημείο που σχηματοποιούνται τα πώς και γιατί των όσων θα έρθουν. Περιγράφονται όπως είναι γνωστό ως ένα σύνολο φουτουριστικής soul, τα όσα ακούμε όμως πάνε πέρα από εκεί. Space funk, soft-jazz, afro-soul, psych-swing και πλήθος από 70s τεχνικουριές με τις ανάλογες -και όχι πάντα ευχάριστες- ηχητικές και αισθητικές συνδηλώσεις. Με διάρκεια μιας ώρας και βάλε , είναι εξ ορισμού υπερβολικό και συχνά ενοχλητικό, ταυτόχρονα όμως και ένα από τα πιο ενδιαφέροντα άλμπουμ που ακούσαμε τελευταία. Όπως λέει και μια παλιά ινδιάνικη προφητεία, η μουσική δε θα κάνει τον κύκλο της πριν γραφεί σε έγκριτο ελληνικό σάιτ η φράση "άλμπουμ ακουστικών" και αναγνωριστεί το groove prog ως ένα από τα πιο ευχάριστα είδη του 2015. Άλλο κακό να μη μας βρει.

Άρης Μπούρας

Vieux Farka Toure & Julia Easterlin - Touristes (Six Degrees)

Με σπουδαία παράδοση στη μουσική, το Mali έχει κάτι που με συναρπάζει και ταυτόχρονα με ηρεμεί ως ακροατή. Με πλήθος εξαίρετων μουσικών να βρίσκουν δίοδο προς το Δυτικό κοινό τα τελευταία χρόνια - ο Damon Albarn είναι ένας από αυτούς που βάλανε το χεράκι τους, με το υπέροχο "Mali Music" της Honest Jon's εκεί κάπου το 2002. Οπότε η αναφορά και μόνο του ονόματος του Vieux Farka Toure (γιος του Ali Farka Toure που πέθανε το 2006) που διάβασα σε πρόσφατο άρθρο του beehype ήτανε αρκετή για να τραβήξει την προσοχή μου. Η συνεργασία του με τη νεαρά Julia Easterlin τους βρίσκει στη Νέα Υόρκη, σε μια σύμπραξη διαπολιτισμικότητας όπου η πολυχρωμία απλώνεται υπέροχα σε ολόκληρο το άλμπουμ τους. Με δέκα συνθέσεις, εκ των οποίων οι τρεις είναι διασκευές σε Bob Dylan, Fever Ray, καθώς κι ένα παραδοσιακό, το "Touristes" ακούγεται απολαυστικά από το πρώτο έως το τελευταίο του λεπτό. Εμπνευσμένο, γλυκά μελαγχολικό κι εθιστικά όμορφο.

Αντώνης Ξαγάς

Κασετίνα - Πάριος: mnemoniazol (Self Released)

Και να που ήρθε η ώρα η Κασετίνα να "αποχαιρετήσει τον κόσμο". Το σχήμα που έπαιξε αδυσώπητα με τις συλλογικές αναμνήσεις μας, που "αναστοχάστηκε πάνω στα δομικά χαρακτηριστικά της μνήμης", όπως το λέει και η ίδια πιο λόγια. Με την ελληνική "αλά-Αλέξια" ποπ, το πανκ, την ΕΡΤ, την Άντζελα, τώρα σειρά έχει ο Γιάννης Πάριος (τι δεν ακούγατε ποτέ Πάριο; Ελάτε τώρα, σίγουρα η μάνα θα έχει κάπου τα "Νησιωτικά" -τουλάχιστον- και αυτά θα έπαιζαν στο παιδικό σπίτι και ουχί οι Joy Division και τα new wave). Με ευφυή τίτλο ο οποίος παραπέμπει σε παλιά διαφήμιση (όσοι έχετε χρονάκια, θυμάστε το διπλό αμμωνιαζόλ;) αλλά και (άθελα;) στο ...μνημόνιο, η Κασετίνα μετασχηματίζει τα τραγούδια του ερωτικού βάρδου της ελληνικής νοικοκυροσύνης σε παιχνιδιάρικες electro-DIY-pop βινιέτες. 15 κομμάτια, όλα με τίτλους γραμματικές παραλλαγές του "θυμάμαι" και του "ξεχνώ". 15 κομμάτια που τραγουδούν τον έρωτα σαν νοσταλγικό εξιδανικευμένο στοιχειό του παρελθόντος. Μήπως όμως πρέπει στη ζωή να μάθουμε και να ξεχνάμε;
Την Κασετίνα πάντως θα τη θυμάμαι. Οπωσδήποτε. Γιατί από μνήμη, να χτυπήσω ξύλο, έχω θαυμάσια!
Εμπρός, ποιος χτυπάει την πόρτα;

Μπάμπης Αργυρίου

Haiku Salut - Etch & Etch Deep (How Does It Feel To Be Loved?)

Και στον δεύτερο δίσκο τους οι τρεις βρετανίδες ακούγονται λες και μόλις βγήκαν από κατάστημα μουσικών οργάνων όπου είχαν το ελεύθερο να ηχογραφήσουν με ό,τι τους κατέβαινε. Βιρτουόζες δεν τις λες αλλά είναι επαρκείς σε ό,τι χρησιμοποιούν - ακουστική κιθάρα, ακορντεόν, κήμπορντ, τρομπέτα, μίνιμαλ ντραμ σετ κλπ. Το αποτέλεσμα όχι μόνο δεν σπάει νεύρα αλλά είναι και διασκεδαστικό. Πριν βαρεθεί ο ακροατής είχαν βαρεθεί αυτές και έστριψαν αλλού το τιμόνι του κομματιού, π.χ. κατά Tiersen μεριά. Δεν τραγουδάνε αλλά έχουν αξιοσημείωτους τίτλους όπως "You Dance A Particular Algorithm", "Divided By Surfaces And Silence" και "Things Were Happening And They Were Strange".

Χίλντα Παπαδημητρίου

Selecter - Subculture (DMF)

Το άλμπουμ κυκλοφόρησε το καλοκαίρι αλλά πολλά πράγματα χάσαμε το φετινό καλοκαίρι. Και καθώς οι οπαδοί του ska δεν έχουμε πολλές ευκαιρίες να χαρούμε, σπεύδω να απολαύσω τις upbeat χορευτικές συνθέσεις των Selecter, έστω κι αν από την αρχική μπάντα έχουν απομείνει μόνο η Pauline Black και ο Arthur "Caps" Hendrickson. Οι ευφυείς και πολιτικοποιημένοι στίχοι προτρέπουν σε δράση ή παρατηρούν με συγκατάβαση τα ερωτικά βάσανα, η φωνή της Pauline ακούγεται ειρωνική όπως πάντοτε, χωρίς την παραμικρή φθορά από τα σχεδόν 40 - ναι, 40! - χρόνια που πέρασαν. Το ska δένεται με roots reggae ηχοχρώματα, και παρά την laid back ατμόσφαιρα το άλμπουμ είναι πιο επίκαιρο από ποτέ. Ζούμε πια γενικευμένα τις συνθήκες που δημιούργησαν το punk και το ska-punk, γι' αυτό επιλέγω το Still I Rise από το Subculture - αν και θα μπορούσα να έχω διαλέξει άλλα 3-4 κομμάτια, κάτι που δεν μου συμβαίνει με πολλούς δίσκους τον τελευταίο καιρό.

Μάριος Καρύδης

The Soul Surfers - Soul Rock (Ubiquity)

Ήταν μια φορά στη Ρωσία τέσσερις τύποι που ήθελαν να φτιάξουν ένα soul συγκρότημα. Αφού του 'δωσαν το πρώτο όνομα που τους ήρθε στο μυαλό, φώναξαν μερικούς δυτικούς φίλους για βοήθεια: Myron & E, Shawn Lee, Smoove & Turrell, έναν Heliocentric, έναν Soul Investigator κι έναν Whitefield Brother. Αφού ηχογράφησαν με παραδοσιακό τρόπο τον δίσκο τους συνδυάζοντας καυτό funk, παραλιακή διάθεση και πολιτικές πινελιές, του έδωσαν έναν αντιπροσωπευτικότατο τίτλο που θα ενέκρινε κι ο Solomon Burke και μας τον παρέδωσαν. Το "κρύο" αυτό μουσικό ανέκδοτο, αξίζει να βρίσκεται στα καλύτερα του είδους για την χρονιά που τελειώνει.

Μιχάλης Βαρνάς

Hey Colossus - Radio Static High (Rocket Recordings)

Σαν να βρισκόμαστε σε ένα κοντινό μέλλον μιας πολύβουης πόλης, που εγκαθίστανται άνθρωποι από ένα όχι και τόσο μακρινό παρελθόν. Λίγο ζαλισμένοι, αλλά η προσαρμογή στο νέο περιβάλλον έρχεται γρήγορα. Αφού τα πάντα τα έχουν συναντήσει ξανά, η μνήμη δεν σε αφήνει να ξεγελαστείς. Κι αυτό το νέο τοπίο, με μια δεύτερη πιο προσεχτική ματιά μοιάζει περισσότερο φιλόξενο και οικείο και λιγότερο ξένο. Ή αλλιώς, οι Hey Colossus προσθέτουν στον σκληρό τους ήχο, soundtrack ενός καινούριου σκληρού κόσμου, αρκετό ρομαντισμό μιας εποχής που δεν υπήρξε αλλά βολευόμαστε να την καταγράφουμε στο παρελθόν.

Αναστάσιος Μπαμπατζιάς

Forro in the dark plays Zorn - Forro Zinho (Tzadik)

Μέσα στην τεράστια ετήσια Ζόρνια συγκομιδή (μιλάμε για ένα δίσκο το μήνα) κάποιες φορές συναντάμε εξαιρετικούς δίσκους ανάμεσα στα πολλά αναμασήματα και τις μετριότητες (τι να κάνουμε αυτά έχει η υπερέκθεση). Το να βρίσκει όμως κανείς ακόμα και έτσι πράγματα φορτωμένα με ενέργεια και ζωντάνια όπως εδώ μέσα από μια προσωπική τζαζ-λάτιν διάθεση και αέρα δεν είναι καθόλου λίγο.

Γιώργος Παπαδόπουλος

Ibrahim Maalouf - Kalthoum (Mi'ster Productions)

Πολυπράγμων και αεικίνητος, με το ταλέντο να τρέχει από τα μπατζάκια του, ο Maalouf κυκλοφορεί φέτος δύο (!) σχεδόν ταυτόχρονα καινούριους δίσκους (ο έτερος: Red & Black Light). Με το χαρακτηριστικό πλέον μουσικό του ύφος και ελαφρώς πιο εσωστρεφής από το πανηγυριώτικο "Illusions" του 2013, μας υπενθυμίζει γιατί δικαιωματικά είναι ένας από τους μπροστάρηδες της σύγχρονης Jazz σκηνής. Δίσκος που σου προσφέρει τους καρπούς του ακόμα πιο πλουσιοπάροχα, με τις πολλαπλές ακροάσεις.