Aphex Twin

Ένα από τα πιο ωραία βίντεο κλιπ που έχω δει ποτέ ήταν το 1993 (στο MTV νομίζω) η πρώτη μου επαφή με το έργο του Richard D. James ή όπως είναι περισσότερο γνωστός, Aphex Twin. Το "ON" ήταν για έναν έφηβο (ήμουν 15 χρονών) ίσως η καλύτερη πιθανή εισαγωγή στο σουρεαλισμό και η καταλληλότερη μύηση στον κόσμο της "σοβαρής" ηλεκτρονικής μουσικής. Κάπως έτσι μεταλλάχτηκα τότε και έγινα ένας από τους πολλούς αφεξτουινομανείς. Για μας λοιπόν τους εξαρτημένους ο τελευταίος μήνας ήταν κάπως περιπετειώδης, μιας και περιμέναμε με ανυπομονησία την κυκλοφορία ενός ολοκαίνουριου αφεξτουινικού άλμπουμ μετά από 13 ολόκληρα χρόνια. Η πολυπόθητη στιγμή τελικά έφτασε και οι εντυπώσεις που άφησε είναι πολλών αποχρώσεων. Σε κάποιους φάνηκε μάπα, σε άλλους εξαιρετικό και σε άλλους μέτριο. Προσωπικά μου άρεσε πολύ (αν και ίσως είναι νωρίς ακόμα). Να το ακούσετε επειγόντως. Το θέμα της στήλης σήμερα όμως δεν είναι το "SYRO", απλώς δεν μπόρεσα να συγκρατηθώ και να μην σας πω για κάποια παλαιότερα πονήματα του μεγάλου μάστορα με αφορμή την έκδοσή του, που κατά τη γνώμη μου αποδεικνύουν τη μουρλαμάρα και το δαιμόνιο, μεταλλαγμένο και φουτουριστικό του ταμπεραμέντο. Για να δούμε...

GAK-GAK (Warp Records 1994)
Πρόκειται για αρκετά παλιές ηχογραφήσεις του Richard (πριν το 1990) από ένα demo που έστειλε στην Warp για να ενταχθεί στην υπερεκλεκτή οικογένεια της σπουδαίας αυτής εταιρίας. Οι υπεύθυνοι πείστηκαν από αυτό που άκουσαν και ξεκίνησε αυτή η συνεργασία που φυσικά βοήθησε και την Warp σε πολύ μεγάλο βαθμό. Από πολύ νωρίς φάνηκε ότι ο άνθρωπος αυτός έχει μια σοβαρή "ιδέα" περί ηλεκτρονικής μουσικής και γνώση του τρόπου (πολλών τρόπων) για την εξέλιξη της στο παρόν, την οποία χτίζει με υπομονή, συνέπεια και οικονομία. Δεν θα έλεγε κανείς ότι είναι κάτι φοβερά εντυπωσιακό το GAK, ειδικά μετά την έκρηξη του λεγόμενου IDM (inteligent dance music), όμως έχει ποιότητες που σε γοητεύουν διακριτικά μάλλον μετά από 3-4 ακροάσεις. Το πιανιστικό sample το οποίο εμφανίζεται κάποια στιγμή χωρίς να το περιμένεις στο πρώτο μονότονα αναπτυσσόμενο κομμάτι σε συνδυασμό με κάτι που μοιάζει με απόκοσμη φωνή αλλά δεν είναι, σχεδόν μου ανέβασε τη λίμπιντο. Στο τρίτο κομμάτι αρχίζει να οξύνεται λίγο η κατάσταση. Δεν αλλάζει το μινιμαλιστικό και στοιχειωμένο concept, όμως οι μεγαλύτερες ταχύτητες κάνουν ορατή την techno φύση του. Στο τελευταίο track επέρχεται η λύτρωση με μια χαρούμενη (ντάξει δεν είναι και για παιδική χαρά) housey μελωδία, η οποία σύντομα όμως ωριμάζει και αρχίζει να διακατέχεται από κρίσεις μελαγχολίας. Το αριστουργηματικό εξώφυλλο είναι μια ξεχωριστή υπόθεση την οποία ίσως μια μέρα την αναλύσουμε σε ειδικό αφιέρωμα.

Intermission 1
Τhe Τuss-GX1 solo (Από το ΕΡ "Confederation Trough")
Στο έτος 2653 τα ηλεκτρονικά τρένα σε αφήνουν να βλέπεις μπροστά σου τη διαδρομή. Είναι ιπτάμενα, αιωρούνται σε τροχιά ύψους 753 χιλιομέτρων με αποτέλεσμα να νιώθεις τον αιθέρα γύρω σου σαν παχύρρευστο και γλυκό ηδύποτο να σε τυλίγει μέχρι το τέλος της διαδρομής.


Universal Indicator - Green (Rephlex Records 1995)
Βιτριολικό acid ποδοβολητό, αφιονισμένα locked grooves απ' το έρεβος, techno πανδαιμόνιο... Ότι θες έχει μέσα αυτή η αισθητικά κολασμένη έκδοση της Rephlex (πάντα τα πήγαινε πολύ καλά ο Richard με την αυτοπαρουσίαση του). Ένα 12ιντσος, ένας 10ιντσος και ένας 7ιντσος δίσκος σε μια συσκευασία, ικανοί να οδηγήσουν στην τρέλα τους συνθέτες ηλεκτρονικής μουσικής σε όλη την υφήλιο. Είναι σίγουρο ότι θα ξεχάσουν αυτά που ξέρουν και θα το ξαναπιάσουν το νήμα από την αρχή. Το acid house απ' ότι φαίνεται ήταν το κυρίως πιάτο στο καθημερινό μενού του Αphex Τwin στα τέλη της δεκαετίας του '80 όταν ήταν νεανίας, γιατί αυτό το μεταλλαγμένο υβρίδιο του που ακούμε εδώ είναι υψίστης αισθητικής μονολιθικό techno το οποίο έχει κατασκευαστεί με πολλή αγάπη. Νομίζω πως πρόκειται για ένα από τα καλύτερα έργα του. Η true εξέλιξη του μινιμαλισμού.

Intermission 2
Caustic Window - Cunt (Από τη συλλογή "Trance Europe Express 3")
Δεν άντεξες, βούτηξες. Το κενό σε υποδέχεται, οι πληγές σου είναι ανοιχτές και το οινόπνευμα στάζει ακόμα. Είδες το ξυράφι με το οποίο σε βασάνισαν και λύγισες. Έπεσες στο σκοτάδι ακούγοντας να το ακονίζουν.

Aphex Twin - Ventolin EP (Warp Records 1995)
Ένας από τους λόγους για τους οποίους εκτιμώ τα μάλα τον Aphex Twin είναι η μανιώδης θέλησή του να κάνει πάντα ένα βήμα παραπέρα. Εκεί που έχει ήδη κατακτήσει το σύμπαν και μας έχει πάρει και τα σώβρακα, έχει το θράσος-τόλμη η επόμενη κίνησή του να 'ναι κάτι τελείως αναπάντεχο και διαφορετικό (oι περισσότεροι σε αυτή τη θέση απλώς θα επαναπαύονταν στις δάφνες τους, θα έπεφταν στην παγίδα του μανιερισμού, θα αναμασούσαν τα πεπραγμένα). Μια από τις πιο διεστραμμένες τέτοιες περιπτώσεις είναι το EP "Ventolin". Τα περιεχόμενά του τουλάχιστον για τον καιρό που πρωτοκυκλοφόρησαν ήταν τελείως πρωτάκουστα. Φαντάσου ένα ιδιότυπο trip hop με μεγάλες δώσεις ιαπωνικού noise (βλέπε Merzbow). Ειδικά στο "Wheeze Mix" έφτασε πιο κοντά στον Masami Akita από ποτέ. Ανέβασε λίγο το volume και είναι πιθανό να υπερφορτιστεί ο εγκέφαλος σου και να σε τρέχουνε. Ίσως να ναι δίσκος μόνο για φανατικούς του Aphex αλλά πραγματικά πάρα πολύ καλοφτιαγμένος και απολαυστικός.
Υ.Γ. Μην ξεχάσετε να ακούσετε και το remix του Cylob (άλλος μουρλός) όπου το υπερφορτωμένο μυαλό σας έχει κλαπεί για να πεταχτεί στο πάτωμα και να ποδοπατηθεί. Μεγάλες συγκινήσεις...

End of Transmission
Aphex Twin - Aphex Airlines (από τη συλλογή "Isolationism-Ambient 4)
Προσπάθησε. Προσπάθησε πολύ. Είναι αλήθεια. Το αεροπλάνο αυτό δεν ήταν μηχανή, ήταν ένας ζωντανός οργανισμός. Νεαρός. Θέλησε να απογειωθεί αλλά δεν τα κατάφερε. Σε αυτό τον γκρίζο πλανήτη τα μωρά αεροπλάνα εκπαιδεύονται από νωρίς για το αστρικό πέταγμα. Οι ρόδες δεν αποκολλήθηκαν ούτε όταν άρχισε να σκούζει η μηχανή του μέσα σε οξύ αναφιλητό. Έμειναν μόνες και αμήχανες πάνω στον αεροδιάδρομο τον οποίο ποτέ δε θα αφήσουν. Ήταν καταδικασμένο να μαρσάρει για πάντα. Να γίνει καλλιτέχνης.