Future Sound Of London - Lifeforms (Η single έκδοση)

Αυτές τις μέρες επανακυκλοφόρησε το δεύτερο άλμπουμ των FSOL από το 1994 ονόματι Lifeforms. Πρόκειται για έναν πάρα πολύ καλό διπλό δίσκο ορόσημο για την ηλεκτρονική μουσική των '90s, η επανέκδοση του οποίου ήταν απολύτως απαραίτητη. Με αφορμή λοιπόν αυτό το χαρμόσυνο γεγονός είναι ευκαιρία να θυμηθούμε έναν άλλο δίσκο αυτού του ιδιαίτερου σχήματος ο οποίος βγήκε την ίδια χρονιά και έχει το ίδιο όνομα! Μην σοκάρεστε, συμβαίνει συχνά τα singles να έχουν το ίδιο όνομα με τα albums. Υπάρχει εδώ όμως μια σημαντική διαφορά. Τίποτα απολύτως δεν συνδέει τις δύο αυτές εκδόσεις εκτός από το όνομα. Τελείως άλλη μουσική η μία από την άλλη. Στην πραγματικότητα ο δίσκος με τον οποίο ασχολούμαστε εδώ δεν είναι ένα συνηθισμένο single όπου παρουσιάζεται μεμονωμένα κάποιο ή κάποια κομμάτια του LP. Είναι μια απολύτως αυτόνομη έκδοση η οποία μπορεί να ονομάζεται Lifeforms, επειδή άρεσε στους FSOL το συγκεκριμένο concept και θέλησαν να το αντιμετωπίσουν και μέσω μιας άλλης προσέγγισης, πιο διακριτικής και λιγότερο γιγάντιας (το LP είναι τεράστιο). Έχουμε λοιπόν ένα τελικά όχι μικρό 40λεπτο έργο που χωρίζεται σε 7 μέρη (Lifeforms path 1 έως 7). Τα 7 αυτά paths είναι αυτοτελή κομμάτια. Το καθένα λέει μια ιδιαίτερη, ξεχωριστή, απόμακρη ιστορία. 7 αφηγήσεις κάποιων μη ανθρώπινων μικροσκοπικών σαμάνων από τα πέρατα ενός απαγκιστρωμένου από τον ορατό κόσμο υδροβιότοπου. Κάτι σαν μύθοι αφιερωμένοι στα δράματα των μικροβίων, σαν μικρά έπη για τα ανδραγαθήματα πλασμάτων οπωσδήποτε νοημόνων και με αισθήματα γνώριμα, αλλά μάλλον μονοκύτταρων. Ακόμα και σαν άκρως μεταφυσικά όνειρα αμφίβιων όντων, γεμάτα από αχνές και αδύναμες εικόνες του ανθρώπου, ενός πλάσματος ανύπαρκτου και παράξενου που παρατηρεί τον κόσμο από τα βάθη του χρόνου με μικροσκόπιο.

Play...

Η πρώτη εικόνα, ο πρώτος χτύπος της καρδιάς αυτού του λεπτεπίλεπτου υγρού κόσμου. Μια μικρή γωνία στο κοσμικό δωμάτιο όπου αρχίζουν τα νερά να ανακλούν τα γαιοπράσινα χρώματα των νεαρών αμφιβίων μικροβίων. Πρωινά σκουξίματα παραδείσιων πτηνών που μόλις γεννήθηκαν απαντούν σε συριγμούς ερπετών. Πέφτουν αυτοί οι ήχοι στα νερά του σκοτεινού ποταμού και ακούγονται οι παφλασμοί. Ο άγγελος εμπνευστής δημιουργός δεν έχει σταματήσει ακόμα το τραγούδι της γένεσης.

Ηλεκτροφόρα καλώδια μπλέχτηκαν ανάμεσα στις φυλλωσιές. Σε αυτό το χώρο το φως δεν κάνει την εμφάνισή του, μόνο στέλνει λίγες από τις ακτίνες του, αδύναμες θνητές, ίσα ίσα για να μπορέσει να φανεί το φαιό όραμα. Μυστηριώδες έγχορδο αφυπνίζει τα κατασταλμένα μόρια του αέρα έτσι ώστε μισοπνιγμένα ανθρώπινα επιφωνήματα να ακουστούν έτσι όπως αποτυπώθηκαν στο DNA των ανέμων χιλιάδες χρόνια πριν και μεταφέρθηκαν μακριά σε αυτές τις απάτητες περιοχές με τη βοήθεια οργανικών ηλεκτρονικών ριφ αενάως στροβιλιζόμενων.

Έχει ήδη αρχίσει το ταξίδι με την αμαξοστοιχία στις απέραντες ερημιές του δαιδαλώδους αυτού υγρού μικρόκοσμου. Πίσω απ’ τα ρέοντα παράθυρα παρατηρούμε τα εναλλασσόμενα τοπία να κυλιούνται το ένα πάνω στο άλλο, αφήνοντας τα διάφανα σώματά τους να ακουστούν εντωμεταξύ σαν θλιμμένα κορίτσια που τραγουδούν.

Είπαμε ότι τα Paths είναι ξεχωριστά αυτόνομα κομμάτια αλλά το τέταρτο καθιστά τα υπόλοιπα προπομπούς και ακόλουθους. Είναι το κυρίως θέμα, η κορύφωση ενός ενιαίου έργου. Ξάφνου ανοίγει μια πύλη μέσα από την οποία βλέπουμε την κατάληξη του ταξιδιού, ένα δωμάτιο συμπαντικών διαστάσεων χρώματος χρυσού ή μια σάλα στο κέντρο της Γης με φωσφορίζοντα τοιχώματα και φυσικά το υγρό στοιχείο δε λείπει ποτέ. Το πάτωμα της σάλας είναι ένας ωκεανός. Ο Talvin Singh παίζει με τα νερά αυτού του ωκεανού. Ένα ινδικού τύπου κρουστό υπόστρωμα μαζί με τα πιο λεπτεπίλεπτα πολυποίκιλα και με οξύτητα ηλεκτρονικά αγκαλιάζουν την αληθινά αιθέρια φωνή (δεν ταιριάζει πουθενά αυτός ο όρος αν δεν ταιριάζει εδώ)της Elizabeth Fraser, ναι ναι της τραγουδίστριας των Cocteau Twins. H φωνή είναι το κέντρο όλων των πραγμάτων. Ένας στρόβιλος μυθικής ομορφιάς ξεκινά από το στόμα αυτής της άγνωστης ανθρωπόμορφης ύπαρξης εκεί στα έγκατα. Ένα ξωτικό σώμα που αναδύεται από τα κύματα όντας όμως ένα με αυτά, αφήνει αυτή τη φωνή ελεύθερη. Αυτό το σώμα είναι το κέλυφός της.

Όλες οι μορφές ζωής απομαγνητίζονται και σιωπούν, για λίγο ακούμε την απόκοσμη ιαχή του χώρου, την ambience του χαμένου κόσμου. Ακόμα και αυτή είναι τραγούδι. Καταφέρνουν οι FSOL να φτιάξουν στ’ αλήθεια ένα νέο κόσμο ηλεκτρονικής exotica.