Ο ήχος στην έρημο

Loren Mazzacane Connors, the bluesman

Η αφετηρία είναι το μπλουζ, το ταξίδι από εκεί και πέρα όμως είναι ανοιχτό... Πειραματικό τον χαρακτηρίζουν συνήθως, για τον Αναστάσιο Μπαμπατζιά είναι o "ποιητής ενός δυσβάσταχτου δράματος"

Ο Loren Mazzacane Connors είναι ένας ανιχνευτής. Μια κιθάρα στα χέρια του είναι ένας σύνδεσμος με το υπερπέραν, μια γέφυρα για τον κόσμο όπου οι φωτεινές ψυχές εκρήγνυνται. Το μέρος όπου οι Ιωάννες της Λωραίνης μετατρέπουν την οργή και τα δάκρυα σε θρηνητικό μπλουζ, σε φως από χορδικό θόρυβο. Ήχος φυσικός όπως του ποταμού. Φωτιά που αναβλύζει από εσωτερικές λίμνες και μυστικούς κήπους και γεννιέται από ανάγκη για την μεγάλη έξοδο.

Τα μπλουζ είναι η εκκίνηση και η αφορμή του που στα χέρια του έχουν εντελώς απογυμνωθεί, χωρίς όμως να γίνονται απολύτως δωρικά. Οι λίγες αραιές νότες που χρησιμοποιεί είναι υγρές και τραβηγμένες, μια πενιά μπορεί να διαρκέσει και πάνω από ένα λεπτό μέχρι να ακολουθήσει η επόμενη. Τελοσπάντων τόσο όσο χρειάζεται για να φορτιστεί. Το λεπτό αυτό μετατρέπεται σε ώρα ή χρόνο ή αιώνα μέσω της προσπάθειας αυτός ο ήχος που το καβαλάει να κεντριστεί, να ερεθιστεί από την δακτυλική ψηλάφηση. Μια διαδικασία τέτοιας ψυχολογικής έντασης που ο καθένας που παρακολουθεί δε μπορεί παρά να συνειδητοποιήσει ότι η μουσική δεν είναι παιχνίδι ούτε χόμπι αλλά μια ιερή πράξη. Τέτοια είναι τα έργα του Loren “Mazzacane” Connors.

Το κοριτσάκι με τα σπίρτα είναι μια ανθρώπινη ιστορία απ’ τις πιο σπαρακτικές. Η ιστορία ενός μικρού κοριτσιού εγκαταλελειμμένου στους πέντε δρόμους που η μόνη του παρηγοριά είναι να συνομιλεί με τα φαντάσματα, έως ότου τελικά, παγωμένη... γίνεται ένα από αυτά. Δύσκολα θα βρει κανείς στη λογοτεχνία άλλα παραδείγματα που η μοναξιά και η αθλιότητα αποδίδονται με τέτοιο υπερβατικό και συναισθηματικά φορτισμένο τρόπο. Αυτός ο σπαραγμός είναι μάλλον γνώριμος στον Connors, υλικό της τεχνικής του και έτσι καθόλου περίεργο δεν είναι που δοκίμασε να φτιάξει μια μουσική με θέμα το έργο αυτό. Ακόμα και για αυτόν, μια τέτοια απόπειρα δεν είναι καθόλου εύκολη. Η επιτυχία ισορροπεί με δυσκολία πάνω σε μια τρίχα. Αλλά ισορροπεί.

Πόσες ιδιότητες μπορεί να έχει ένας άνθρωπος... στην πραγματικότητα μία και μοναδική. Αυτή του ποιητή. Και ο Loren είναι ο ποιητής ενός δυσβάσταχτου δράματος. Ένας ιππότης τροβαδούρος με φωνή εσωτερική. Φωνή που μετουσιώνεται από την κιθάρα στα χέρια του και που είναι ουσιαστικά ένα όπλο που αποτεφρώνει κάθε προσπάθεια προσβολής της αθανασίας. Η μουσική του είναι αστρικό νέφος που περικυκλώνει και προστατεύει τη φλόγα, την ψυχή, το κομμάτι εκείνο του ανθρώπινου νου που δεν προσβλήθηκε ακόμα από το τέρας, το μικρό εκείνο μέρος όπου κατοικείς βαθειά στο σκοτάδι, φοβούμενος μην ταραχθείς από το οδυνηρό φως της ύλης. Καταφέρνει να επιστρατεύσει όλες τις πνευματικές του δυνάμεις και να ανοίξει τρύπες στην καρδιά μας. Πετυχαίνει να μην κλείσουν ποτέ.

Μέσα στα πολλά έργα του υπάρχει και το “The Departing of a Dream”. Ένα όνειρο μέσα στο όνειρο. Δροσιά κατά τις μικρές ώρες της νυχτοσύνης σου χαϊδεύει το πρόσωπο μέχρι να έρθει η ώρα που θα τολμήσεις να προτάξεις την ανυπότακτη φύση σου με θάρρος μπροστά στο μαύρο τείχος που σε εμποδίζει. Η κιθάρα σου ψιθυρίζει απαλά και μελαγχολικά θυμίζοντας σου το καλοκαίρι. Σου θυμίζει με μια χορδή που πάλλεται μια πιθανή αθανασία. Το καλοκαίρι σχεδόν όλοι το διαολοστέλνουν. Η αλήθεια είναι ότι τη νύχτα περιμένουν να κοιτάξουν στον ορίζοντά του όταν κοιμούνται ακόμα και τα κύματα και αποκτά τη βαθιά του υπόσταση την ηλικιωμένη. Σε ελκύει και μπαίνεις μέχρι τη μέση στο νερό. Δε βλέπεις τίποτα στην επιφάνειά του παρά μια γκρίζα τίντα της αντανάκλασης ενός απόμακρου σύννεφου. Η νέα σελήνη πνίγει στην αγκαλιά της την ορατότητα και ίσως μπορείς εν δυνάμει να δεις την κίνηση του ονείρου. Η αποβάθρα αποκόβεται. Απομακρύνεται το όνειρο. Αναχωρεί προς το άγνωστο. Ένα θλιμμένο παραδείσιο καλοκαίρι που δεν έχει φως, μόνο αντανακλάσεις, τραγουδάει, κοιμάται.

Με αυτή την ιδιοσυγκρασία, του απολύτως μοναδικού και μοναχικού, οι συνεργασίες του Connors δεν μπορεί παρά να έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον και δεν μπορεί παρά να είναι με καλλιτέχνες της ίδιας «κάστας», όπως ο Keiji Haino. Υπάρχουν δίσκοι (λίγοι) που τους μαθαίνεις απέξω. Νότα τη νότα. Όχι βέβαια ψυχαναγκαστικά, αλλά επειδή τους έχεις ακούσει σα να μην υπάρχει αύριο υπό όλες τις πιθανές συνθήκες γιατί έχουν εσωτερική δύναμη μεγάλη, που δεν σου επιτρέπει να απαγκιστρωθείς. Περιέχουν μουσική που είναι απλώς τυχαίο γεγονός το ότι ηχογραφήθηκε και κυκλοφόρησε. Δεν ήταν αυτή η πρόθεση. Μουσική ιδιαιτέρων συνθηκών που η λειτουργία της είναι η διάρρηξη της μάσκας της πραγματικότητας. Μια άπιαστη στιγμή, ανέλπιστη ακόμα και για τους ίδιους τους μουσικούς. Δύο κιθάρες που σκίζουν τα σωθικά. Όχι με αγριότητα αλλά με μαλακό πόνο, με μνήμες που ασφυκτιούν σε μπουντρούμια του μυαλού.

Μετά υπάρχει και το άλμπουμ ‘Sails’, ένα οπωσδήποτε ναυτικό ταξίδι με ένα σκάφος που είχαμε βρει παλιά στην παραλία ξεβρασμένο, στα καυτά χρώματα της άμμου. Βάφτηκε ξανά. Το χρώμα του τώρα είναι ένα βαθύ γαλάζιο, διάφανο, ωκεάνιο. Βλέπεις τα κύματα μέσα του. Το ρίξαμε νωρίς το πρωί πριν βγει ο ήλιος στη θάλασσα. Είχε πανί λευκό μόνο που δε φαινόταν εκείνη την ώρα που ο ουρανός ήταν σκοτεινός κι όμως ατάραχος. Πλεύσαμε για ώρες. Ακτή δεν υπήρχε σε κανέναν ορίζοντα. Ο ήλιος είχε ανέβει και όλα ήταν καθαρά πια. Λευκά αφού το φως κατάπινε τα πάντα. Ως εκ τούτου τα άστρα τρεμόπαιζαν μέσα στο μεσημέρι. Οι λάμψεις τους αντανακλούσαν στην άβυσσο. Κοιτώντας κάτω βλέπαμε τον πυθμένα στα 8 χιλιόμετρα βάθος. Τον βλέπαμε ναι! Μείναμε εκεί αρκετά χρόνια χωρίς να μιλάμε και ακούγαμε.

Έχει και ροκ μπάντα ο Loren ονόματι Haunted House. Τι ροκ δηλαδή, blues είναι και αυτό ηλεκτρισμένο αλλά και με rhythm section, μόνο που εδώ είναι σαφώς πιο enhanced, πιο θυελλώδης και πιο τρεμάμενος, αλλά ίσως και πιο εύθραυστος μέσα στους θορυβώδεις στροβιλισμούς που καταπίνουν και αυτόν και εμάς.

Όποιος μυηθεί δεν πρόκειται να εγκαταλείψει τον Loren Mazzacane Connors. Όταν «δεις» έναν άλλο κόσμο δεν τον… ξεβλέπεις.

Όποιος τολμά ακούει:

1. Keiji Haino /Loren Mazzacane Connors – Vol.2 (Menlo Park)
2. Loren Mazzacane Connors – The Little Match Girl (Road Gone)
3. Loren Mazzacane Connors – The Departing Of A Dream (Family Vineyard)
4. Loren Connors – Sails (Table Of The Elements)
5. Loren Connors – The Murder Of Joan Of Arc (Table Of The Elements)
6. Loren Connors – Night Through (Singles and Collected Works 1976-2004)(Family Vineyard)
7. Haunted House – Blue Ghost Blues (Northern Spy)