Obsessions, obsessions...
Έχοντας κουραστεί από τους "ολοκληρωμένους" δίσκους που ακούγονται μόνο από την αρχή μέχρι το τέλος... έχοντας μπερδευτεί από την αναζήτηση του πιο προοδευτικού από τα δεκάδες μουσικά είδη που 'γεννιούνται και πεθαίνουν' κάθε εβδομάδα... και αισθανόμενοι την ανάγκη να έχουμε κάτι να μας 'κολλάει στο μυαλό', θυμόμαστε και πάλι με αναλυτικές διαθέσεις τα τραγούδια που κάποτε το κατάφεραν... και με δυσανάλογα προφητικές ικανότητες επιχειρούμε να ανακαλύψουμε αυτά που θα το πράξουν στο μέλλον... όσο υπάρχουν ακόμη τραγούδια... και πριν χαθούν κάτω από τον όγκο της μουσικής!
ΝΙΝΕ ΙΝCH NAILS : "Starfuckers Inc" από το lp "The fragile" (Interscope, 1999)
H επιστροφή του Trent Reznor μετά το "Downward Spiral" του 1994 έγινε με το "Fragile" το 1999. Πέντε ολόκληρα χρόνια. Όλα αυτά τα χρόνια δήθεν ο Trent είχε πέσει σε κατάθλιψη, όλα του έφταιγαν και καλά, έφθασε ως τον πάτο και ξάπλωσε εκεί για δύο - τρία χρόνια και άλλα τέτοια εφήμερα κόλπα του marketing για να πουλιούνται οι δίσκοι. Και κυκλοφορεί το "Fragile" σε διπλό cd και τριπλό βινύλιο και παρά τα λεγόμενα, εμένα δεν μου γέμισε και ιδιαίτερα το μάτι παρά την καλή πρώτη εντύπωση. Στέκομαι στο συγκεκριμένο τραγούδι όχι γιατί μου άρεσε ιδιαίτερα απλά γιατί με ικανοποίησε βαθύτατα για άλλο λόγο. Γιατί γράφτηκε για να πει ο Trent ένα ηχηρό "Fuck you" τόσο στην Courtney Love όσο και στον Marilyn Manson. Κι αν για τον δεύτερο δεν με νοιάζει και ιδιαίτερα (ίσα ίσα που τον συμπαθώ γιατί είναι fake αλλά τουλάχιστον το φωνάζει σε αντίθεση με τους υπόλοιπους), για την πρώτη αξίζει και με το παραπάνω ένα υβριστικό τραγούδι κι ένα άλμπουμ ίσως για να μην πω μια συναυλία. Φυσικά ο Trent Reznor ξεκίνησε αμέσως μετά κάποιες γλοιώδεις δηλώσεις του στυλ "έκανα humor" και λοιπές απολύτως καταθλιπτικές δικαιολογίες.
SONIC YOUTH : "Hits of the sunshine" από το lp "A thousand leaves" (Geffen, 1998)
12λεπτη απόδοση φόρου τιμής στον Allen Ginsberg που πέθανε την προηγούμενη χρονιά της κυκλοφορίας του δίσκου (1997) αλλά και στους υπόλοιπους συγγραφείς που εξέφρασαν την (για πολλούς χαμένη πλέον) γενιά των beat, που τόσο επηρέασε τους Sonic Youth και όχι μόνο αυτούς φυσικά. Άλλωστε και οι ίδιοι όπου βρεθούν κι όπου σταθούν δηλώνουν ότι αν δεν υπήρχαν οι Μπάροους, Γκίνσμπεργκ και Κέρουακ δεν θα υπήρχαν και οι Sonic Youth. To ίδιο έχουν δηλώσει βέβαια και διάφορα supergirl της παγκόσμιας μουσικής σκηνής, όπως η Patti Smith και η Marianne Faithful. Το συγκεκριμένο τραγούδι θυμίζει έντονα Television, χωρίς φυσικά αυτό να αποτελεί μομφή αλλά μάλλον τιμή...
Tο "Hits of the sunshine" δείχνει ότι δεν υπάρχει όριο στο πόσο πρωτοποριακοί μπορούν να γίνουν οι Sonic Youth.
PRESSURE DROP : "Obsessed" από το lp "Elusive" (Hard Hands, 1997)
Μάλλον όταν μιλάμε για τους Pressure Drop, μιλάμε για έναν από τους πιο λαμπρούς διάττοντες αστέρες της μουσικής των '90s. Παρουσίασαν το καταπληκτικό "Elusive" το 1997, ξεσήκωσαν προσδοκίες, ενθουσίασαν όσους είχαν την τύχη να ακούσουν το συγκεκριμένο cd και έκτοτε έγιναν άφαντοι ώσπου... (ας μην ανησυχούν οι ακόμη εντυπωσιασμένοι, είναι στο studio ήδη και ετοιμάζουν νέο άλμπουμ).
To "Obsessed" είναι απλά ένα από τα καλύτερα τραγούδια του άλμπουμ, το οποίο μαζί με το "Silently Bad Minded" τα θεωρώ κορωνίδες ενός ούτως ή άλλως έξοχου δίσκου.
ΜUDHONEY : "Let it slide" από το lp "Εvery good boy deserves fudge" (Sub Pop, 1991)
Η πιο αδικημένη μπάντα του Seattle μέσω του "Let It Slide" αποδεικνύει περίτρανα ποιοι είναι τα γνήσια πνευματικά τέκνα των Stooges. Στον τελευταίο δίσκο που κυκλοφόρησαν στην Sub Pop συμπεριέλαβαν αυτό το τραγούδι που το ακούς και καταλαβαίνεις καλά γιατί το ροκ ξεσήκωσε όλο αυτό το κύμα που δεν θα κοπάσει ποτέ. Sex μέχρι θανάτου, drugs σε πλήρες overdose και r 'n' r λυτρωτικό και άκρως απογειωτικό είναι στην πρώτη γραμμή της φιλοσοφίας του "Let It Slide".
"Try to hide
Everybody's got a price
They can make it sound so nice"
Xωρίς πολλά λόγια ένας από τους απόλυτους rock ύμνους.
LTJ BUKEM : "Sunrain" από το lp "Journey Inwards" (Good Looking, 2000)
Τί τραγούδι να πρωτοδιαλέξει κανείς από αυτό το απόλυτο drum 'n' bass αριστούργημα του LTJ Βukem με τον τίτλο "Journey Ιnwards"; Μετά κόπων και βασάνων ας επιλέξω το "Sunrain", ένα από τα ελάχιστα φωνητικά του άλμπουμ που δένει αρμονικά την αιθέρια φωνή της Elliot με τους καταπληκτικούς ρυθμούς του εμπνευσμένου δημιουργού.
Aπλά ακούστε το, και αφήστε τους άλλους να ψάχνουν για τον καλύτερο δίσκο του 2000, ανάμεσα στα βαρετά και επαναλαμβανόμενα κλαψουρίσματα του "Nίκου Ξανθόπουλου" της παγκόσμιας μουσικής σκηνής (aka Τhom Yorke, ανανεωμένος ΚΑΙ με ηλεκτρονική κλαψούρα) καθώς και στην απίστευτη αταλαντοσύνη των Limp Bizkit.
