Please, smile Mr. Dark!! #10

Δεν έχω εξηγήσει ακριβώς τι ήταν αυτό που ταίριαξε τόσο πολύ συγκροτήματα όπως τους Tindersticks και τους Calexico με το μεσογειακό ταμπεραμέντο. Ίσως τελικά κάτι φταίει στα νερά αυτής της θάλασσας. Το ίδιο κάτι που υπάρχει στα μάτια αυτών που έχοντας αφομοιώσει πλήρως την συνταγή των θλιμμένων μπαλάντων - την οποία αμφότερα τα συγκροτήματα που αναφέραμε χρησιμοποιούν με επιτηδειότητα - αρχίζουν να γράφουν και να παίζουν την δική τους μουσική. Και βλέπουμε ότι αυτές οι επιδράσεις απλώνονται ταχύτατα ανάμεσα στις νέες γενιές, ώστε δικαιολογημένα δεν δύναται να παρακολουθήσει κάποιος σχολαστικά πλέον τα αποτελέσματά τους. Τα σημάδια του φεγγαριού και της μέθης όμως δεν αλλάζουν ποτέ από χώρα σε χώρα και ευτυχώς δηλαδή που είναι πάντα εύκολα και από απόσταση αναγνωρίσιμα.

Οι ισπανοί Migala, παρόλη την ποιοτική τους σαφήνεια, δεν έγιναν γνωστοί έξω από ένα περιορισμένο κύκλο φίλων, στην χώρα τους κυρίως. Το 'Arde' CD album είναι η τρίτη προσπάθειά τους, κυκλοφόρησε τον περασμένο Δεκέμβριο και έχει όλα τα προσόντα για να γίνει αυτό η μεγάλη αφορμή για κάτι δημοφιλέστερο, αν έχει την ευκαιρία να ακουστεί ασφαλώς, πράγμα συζητήσιμο. Και αυτό διότι από την αρχή μέχρι το τέλος κυριαρχείται από έναν υπνωτικά αργό ρυθμό, ο οποίος είναι εύκολο να σε εγκλωβίσει, όσο και να σε απωθήσει αμετάκλητα, δημιουργώντας συναισθήματα στα όρια των άκρων.
Παρόλα αυτά το, διφορούμενο όπως εξελίσσεται, υλικό που παρουσιάζουν εδώ οι Ruben Moreno, Jordi Sancho, Coque Yturriaga, Abel Hernandez, Diego Yturriaga και Rodrigo Hernandez είναι γεμάτο νυχτερινά, αλλά πολύ λίγο πρωτότυπα, ηχοχρώματα και δικαιώνει γενικά την προτίμηση που δείχνει σε αυτό ο Jesus Llorante, αφεντικό του δισκογραφικού label της Acuarela, το οποίο είναι υπεύθυνο για την έκδοσή του - με στίχους δουλεμένους άλλοτε στα αγγλικά και άλλοτε στα ισπανικά και σχεδόν μοιρασμένο ανάμεσα σε τραγούδια και ορχηστρικά θέματα.
Τα 'La Noche', 'El Caballo Del Malo', 'Cuatro Estaciones' και 'La Espera' αποτελούν τις φλογισμένες κορυφώσεις του, αλλά κατά την γνώμη μου, το βασικό ερώτημα για την βαθύτερη σκοπιμότητα κάποιων ισπανών Tindersticks ή Calexico δεν απαντάται ποτέ και δεν θα μπορούσε άλλωστε.
Πολύ υποκειμενική επιλογή τελικά, με την ανάλογη περιορισμένη διαχρονική αξία ασφαλώς. Και αυτό είναι που μετράει περισσότερο.

Η χαλαρότητα των καλοκαιρινών μηνών υπήρξε τουλάχιστον υπεύθυνη για την αργοπορημένη προμήθεια του Mirrorball Τεύχος 2, το οποίο όμως έχοντας επιδείξει έμπρακτη πρόοδο, έστω και αν αυτήν αφορά κυρίως τον αισθητικό τομέα, σίγουρα δικαιούται το λιγότερο μια αναφορά σαν αυτήν.
Τα θέματα, ως τίτλοι και μόνον, έχουν σημαντικό ενδιαφέρον, όσο μπορούν να έχουν αναφορές και συνεντεύξεις από Theta Wave State, Adult Rodeo, The Mountain Goats, Low, Built To Spill, Tiltmaster, Girls Against Boys, New Wet Kojak, Scott McCloud, Volcano The Bear, Piano Magic, Zulu As Kono και Rain Novelty (στα υπέρ τα πολλά νέα σχήματα), αλλά είναι γεγονός ότι μερικά από αυτά αναπτύσσονται πολύ περιληπτικά, σχεδόν εγκυκλοπαιδικά. Προσωπικά θα προτιμούσα λιγότερα σε αριθμό αν έβρισκα μια ανάλυση με μεγαλύτερο βάθος και δώστε μου όσο άδικο θέλετε. Η γραφή επίσης θέλει ακόμη δουλειά, αφού τόσο στα βιογραφικά, όσο και στις συνεντεύξεις ακολουθεί έναν σχεδόν σταθερό τρόπο.
Όπως και να έχει όμως αγκαλιάζουμε την προσπάθεια αυτήν, με όσα μικρά ελαττώματα έχει επί του παρόντος και ελπίζω με την εμπειρία που θα αποκτήσουν με τον χρόνο όσοι εμπλέκονται να την φτάσουν σε επίπεδο ώστε να υπολογίζεται στα σημαντικά έντυπα που δραστηριοποιούνται εντός του μεγάλου χωριού.
Επίσης ξεχωριστό ενδιαφέρον έχει το CD-συλλογή που έρχεται με το τεύχος, στο οποίο βρίσκουμε αποκλειστικά tracks από Adult Rodeo, Volcano The Bear και των δικών μας Rain Novelty (θετική έκπληξη), καθώς και μικρές σπανιότητες από Deletia, Tiltmaster, Eurodisko, Zulu As Kono και Theta Wave State. Άκρως σημαντικό δέλεαρ και επιτυχημένη επιλογή, αν και μικρής, σχετικά πάντα, χρονικής διάρκειας.

Στα χέρια και τα μάτια μας επίσης το Losing Today #4, καλοκαιρινό τεύχος, αλλά είναι τόσο αραιές οι μέχρι σήμερα εκδόσείς του που είμαστε σχεδόν σίγουροι ότι η επόμενη (προγραμματισμένη για το τέλος του χρόνου) θα μας έρθει μήνες μετά. Δεν χρειάζονταν βέβαια το παρόν τεύχος για να χαρακτηρίσουμε το περιοδικό αυτό ως ένα από τα σημαντικότερα σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Όσοι έχουν παρακολουθήσει την εξέλιξή του από τις πρώτες fanzine κυκλοφορίες του μέχρι σήμερα, καταλαβαίνουν πολύ καλά το γιατί. Σχολαστική και σοβαρή κάλυψη όλων των σύγχρονων ρευμάτων και τάσεων της pop μουσικής, άψογη (έγχρωμη) εκτύπωση, συνεντεύξεις με ουσία, δισκοκριτικές για διάφορα απίθανα πράγματα από κάθε μεριά του κόσμου, διαφημίσεις διακριτικές και πετυχημένες ως προς την πληροφόρηση κ.α. Το νέο τεύχος βέβαια είναι μάλλον μικρό για την αναμονή που περάσαμε, με θέματα και συνεντεύξεις από Damon And Naomi, Alphastone, Godspeed You Black Emperor!, Echoboy, Cortez, Yume Bitsu, Mojave 3, Ladytron και Sea & Cake.
Αν αυτά δεν αρκούν, τότε πάμε στην καλύτερη CD-συλλογή που ακούσαμε τους πρόσφατους μήνες και η οποία συνοδεύει το τεύχος και έχει τίτλο 'Orange Pop'. Απορροφήστε με μανία τους ήχους που βγαίνουν από αυτήν, είτε αυτοί ανήκουν στις αποκλειστικές ηχογραφήσεις των Highspire, Con Dolore και Jessica Bailiff with The Dithering Effect, είτε στα υπόλοιπα κομμάτια (μερικά από ανεξάρτητες κυκλοφορίες που έχουν κάνει τα ίδια τα συγκροτήματα) από A Beautiful Machine, Shoes And Rider, Resplandor, Twelfth Of Never, Ashes, Cody, Silver Scooter, Landing Gear, Experimental Aircraft, Sr. Chinarro, Shallow και Ian Crause. Κυκλοφορία με απρόβλεπτο και εξαιρετικό περιεχόμενο. Ψάξτε το!!

Η στήλη βρήκε μια πολύ καλή αφορμή για μια πρώτη γνωριμία με το δισκογραφικό label της μικρής γαλλικής ανεξάρτητης εταιρίας Alice In Wonder Records : το εξαιρετικά ενδιαφέρον 'The Loss Of Our Winter' CD album των Below The Sea, ενός γαλλικού trio, αποτελούμενο από τους Pascal Asselin, Patrick Lacharite και Mathieu Levesque.
Βασισμένο σε οργανικές συνθέσεις, το σύνολο των οποίων αναπτύσσεται στα ατμοσφαιρικά όρια όπου τα τοπία του ονείρου είναι να δεχτούν αυτά της πραγματικότητας, το υλικό του album γίνεται αυτομάτως και από το πρώτο άκουσμα αγαπητό. Και αν και προσδιορισμένης της έλξης μας για τις κορυφαίες του στιγμές, διατηρεί στην αρχή κρυμμένο το μέγεθος των πτυχών τους, οι οποίες αποκαλύπτονται σταδιακά και με αυτόν τον τρόπο τους εξασφαλίζουν για κάθε επόμενο άκουσμα νέες, απροσδιόριστες στο προηγούμενο, ομορφιές. Όπως αυτές που κατακλύζουν το περιπετειώδες 'Tropic Of Cancer', το αγαπημένο μου εδώ.
Ηχητικά το αποτέλεσμα μου φέρνει στην μνήμη τους Lanterna, σε στιγμές ίσως λίγο τολμηρές και με περισσότερο πειραματισμό και αρκετά τους Tarentel.
Όμως, αν και γυμνή και καλαίσθητα ονειρική, η μουσική των Below The Sea απέχει από το να χαρακτηρίσει με την παρουσία της κάτι παθιασμένο στην ζωή μας, κυρίως διότι παραμένει προσηλωμένη σε έναν σχεδόν σταθερό τρόπο σύνθεσης και ανάπτυξης των ιδεών, χάνοντας καθοδόν, μικρό αλλά υπολογίσιμο, μέρος της εναρκτήριας μαγείας της, λόγω ακριβώς της απούσης εφευρετικότητας η οποία, υπό κάποιες προϋποθέσεις, θα μπορούσε να κρατήσει την ποιοτική του γραμμή ευθεία με τον χρόνο των εξήντα και οκτώ λεπτών που διαρκεί. Μολαταύτα δεν απολύει ούτε για λίγο τους εξαρχής χαρακτηρισμούς του όμορφου και του συναρπαστικά ατμοσφαιρικού. Καταχωρήστε το στις παρακαταθήκες του μέλλοντος, με ένδειξη ότι πρόκειται για κάτι ξεχωριστό που περιμένει μια ευκαιρία βελτίωσης για να ολοκληρωθεί.

PLAY-LIST στήλης (το βαρόμετρο της έσω εντροπίας μου) :

1. ON THORNS I LAY - Future Narcotic (Complete Version 2001)
2. VARIOUS ARTISTS - Orange Pop
3. RHEA'S OBSESSION - Re : Initiation
4. EX ORKEST - Een Rondje Holland
5. WALDO THE DOG FACED BOY - Tingle

25/09/2001