Please, smile Mr. Dark!! #13

Οι καναδοί Rhea's Obsession είναι ένα από τα ονόματα που συζητούνται εντόνως τελευταία στους κύκλους της σκοτεινής μουσικής. Ο σχηματισμός τους έγινε το 1994 από την Sue Hutton, ουσιαστικά διαμορφώθηκαν όμως μετά την έλευση του κιθαριστή Jim Field, με τον οποίον γνωρίστηκε δουλεύοντας για το soundtrack του film 'Tabulae Anatomicae Sex' (για την καναδική τηλεόραση).
Η μια με σοβαρό background στην folk (από κέλτικη μέχρι ινδική και αραβική) και φωνητικές σπουδές, ο άλλος με προϋπηρεσία σε κάμποσα συγκροτήματα της υπόγειας σκηνής του Toronto (βλέπε Dinner Is Ruined, Lovebomber, Guilt Parade), πάντρεψαν τις ετερόκλητες επιρροές τους στον ήχο των Rhea's Obsession και κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο album τους 'Initiation' το 1996 στην Spider Records.
Και είναι αυτό που πριν λίγους μήνες επανεξέδωσε η αμερικανική Metropolis Records από την Philadelphia, με τίτλο (ταιριαστό για κάτι τέτοιο) 'Re : Initiation'. Και πέρα από τα οκτώ τραγούδια ή θέματα του αρχικού, του πρόσθεσε και μια extra ενότητα (με τον υπότιτλο 'The Mudra Mixes') με κάποια remixes και μερικά άλλα (ανέκδοτα και μη), έξι το σύνολο. Οι φωνητικές δυνατότητες της Sue Hutton είναι σπουδαίες στο να συνδυάζουν το μυστήριο με την γήινη πραγματικότητα και συχνά χαρακτηρίζουν τις συνθέσεις με κάτι από τα χάδια των Dead Can Dance, των Cocteau Twins σίγουρα, κάποιων της νέας γενιάς όπως των Faith And The Muse και κάποτε, στα εύκολα, ακόμη και της Loreena McKennitt. Οι κιθάρες όμως είναι αυτές που κάνουν την διαφορά, δίνοντας βάθος και ψυχεδελικές πινελιές και σε μια στιγμή όπου αυτές οι τελευταίες κυριαρχούν, αυτήν του 'Hymn To Pan' - βασισμένο σε ποιητικό κείμενο του Aleister Crowley - ο συγχρονισμός τους δίνει κάτι απίστευτα σκοτεινό και ατμοσφαιρικό. Ενδιαφέρον album που όμως δεν ξέρω αν θα αντέξει στον χρόνο και στις απαιτήσεις του μέλλοντος. Οι ίδιοι οι Rhea's Obsession το ξεπέρασαν εύκολα με το δεύτερό τους λίγα χρόνια μετά, οπότε καταλαβαίνετε την απάντηση.

Πιθανότατα δεν θα βγει γρήγορα ένα album εφάμιλλο του περίφημου 'Zamia Lehmanni : Songs Of Byzantine Flowers των SPK (πέρασαν ήδη πάνω από δεκαπέντε χρόνια εξάλλου). Και προσέχοντας μόνον τις κυκλοφορίες κάποιων εταιριών όπως της σουηδικής Cold Meat Industry διαπιστώνουμε όλο και περισσότερο το πόσο ισχυρή επίδραση έχει ασκήσει.
Οι Laudanum, ντουέτο των Amir Baghiri και Rudiger Gleisβerg, με έδρα την Γερμανία έρχονται μέσα από την σφαίρα επιρροής του. Το ομώνυμο CD EP τους όμως άφησε την τύχη του στην άσημη Archana και εκτός από ελάχιστες (και σφαιρικά ανεπαρκείς) αναφορές δεν κατάφερε τίποτα, εκεί, που λόγω καταγωγής και μόνον, θα μπορούσε να φέρει πολλά περισσότερα. Τρία θέματα (part I, part II και part III, χωρίς περαιτέρω επεξηγήσεις) σκοτεινής, τελετουργικής, ηλεκτρονικής μουσικής. Σε κλίμα υποκριτικά βαρύ, ακούγεται ενδιαφέρον και εγκεφαλικό, αλλά απογυμνώνεται αμέσως αν το ακούσεις μετά από τον πνευματικό ογκόλιθο του Graeme Revell που ανέφερα στην αρχή. Τι να καταφέρεις κόντρα σε αυτούς που όρισαν την στάθμη-μηδέν για αμέτρητα σημερινά πράγματα, πέρα από χαμόγελα, συμπάθεια και ενθάρρυνση για την προσπάθεια;
Μόλις τετρακόσιες εβδομήντα κόπιες διατέθηκαν από αυτό το μικρό μαύρο ιντερλούδιο και δεν γνωρίζει κανείς αν θα υπάρξει συνέχεια και υπό ποια μορφή. Εξάλλου ο ένας από τους συμμετέχοντες, ο Amir Baghiri, είναι πολλάκις γνωστός για τις ανησυχίες του και τα διάφορα projects που σκαρώνει και χώνεται κάθε τόσο. Κόβονται τέτοιες συνήθειες;

Οι Isabelle Berteletti, Florent Haladjian, Jean-Christophe Feldhandler και Le Quan Ninh δουλεύουν μαζί ως Quatuor Helios από το 1986, αποτελώντας άτυπα ένα από τα περισσότερο ενδιαφέροντα και πρωτοποριακά συνάμα κουαρτέτα κρουστών των καιρών μας. Το ότι από τα, μόλις τέσσερα, albums που έχουν ηχογραφήσει μέχρι σήμερα, τα δύο περιέχουν συνθέσεις για κρουστά του John Cage (αμφότερα χρεώνονται στο πολύ σεβαστό δισκογραφικό label της γερμανικής Wergo, το δεύτερο μάλιστα βγαίνει σε πολύ σύντομο χρόνο), νομίζω λέει από μόνον του πάρα πολλά για τις επιρροές, αλλά και το πακέτο παιδείας αυτών των γάλλων.
Το περσινό ομώνυμο album τους που εξετάζουμε εδώ, έκδοση της Vandoeuvre-Les-Nancy είναι το πρώτο που περιέχει μερικές δικές τους συνθέσεις (δύο στις τέσσερις) και επίσης αυτό που επιπλέον χαρακτηρίζεται από μια αισθητική ανάπτυξης συνταγμένη με την εκτίμηση (διάχυτα και πάλι!!) : ένα rock group διασκευάζει John Cage ή πειραματίζεται με τον John Cage ή δεν ξέρω και εγώ τι άλλο πάντα αναφορικά με τον John Cage, θυμίζοντας σε αρκετά σημεία τα πρώιμα τολμηρά βιομηχανικά soundtracks της παρέας του Blixa Bargeld. Δυστυχώς, αν και θα το ήθελα πολύ, δεν έχω στοιχεία σύγκρισης για τα θέματα των Toru Takemitsu και Vinko Glokobar, τα οποία οι Quatuor Helios εκτελούν εδώ με θερμή αφοσίωση, αλλά τα υπόλοιπα δύο δικά τους (των Jean-Christophe Feldhandler και Le Quan Ninh) είναι αυθεντική, πειραματική, μουσική. Και ασφαλώς βρίσκονται εδώ για να αποδείξουν ότι μπορεί να παραχθεί τέτοια ακόμα και από εξωγενή αντικείμενα (να τα λέγαμε εργαλεία καλύτερα), τα οποία δεν έχουν και μεγάλη σχέση με όργανα, όπως τα καταλαβαίνουμε συμβατικά τουλάχιστον.
Θα σύστηνα αυτό το έργο σε όσους ψάχνουν για άλλους ήχους και παράλληλα δεν τους ενδιαφέρει ο βαθμός δυσκολίας όταν αυτοί, στην ριζοσπαστική τους θεώρηση, αιφνιδιάζουν ολοκληρωτικά το αυτί και εν συνεχεία το μυαλό.

Οι Rain Fell Within είχαν τα προσόντα για κάτι περισσότερο από το 'Believe' CD, το ένα και μοναδικό από όσο γνωρίζω, album που άφησαν πίσω. Και ειδικά σε μια εποχή που το μελωδικό και ατμοσφαιρικό gothic metal (με σχήματα όπως οι The Gathering, Lacuna Coil και Theatre Of Tragedy) είχε μεγάλη απήχηση. Το γιατί αυτοί δεν πέτυχαν πρέπει να το αναζητήσουμε στις συγκυρίες.
Σήμερα, η πρώην τραγουδίστριά τους δοκιμάζει μόνη της κάτω από το όνομα 'Dawn Desiree' και έχω την διαίσθηση ότι η ιστορία θα επαναληφθεί με τρόπο μάλλον πανομοιότυπο και αυτό διότι σε αυτήν την νέα της προσπάθεια δεν φαίνεται και η ίδια να έχει καταλάβει τους βαθύτερους λόγους που το προηγούμενο σχήμα της απέτυχε. Γνώση απαραίτητη και εξαιρετικά σημαντική για να συνεχίσει. Οι φωνητικές της ικανότητες πάραυτα είναι πολύ ενδιαφέρουσες και εκτός από τους Rain Fell Within τις έχει προσφέρει ως καλεσμένη και σε άλλα σχήματα (με πρώτους τους The Soil Bleeds Black).
Το ομώνυμο CD-R με πέντε συνθέσεις της (και συνολικά είκοσι λεπτά μουσικής εγγραφής), κυκλοφόρησε σε διακόσια πενήντα αντίτυπα τον περασμένο Ιούνη από την The Fossil Dungeon (με διανομή από τους καταλόγους των Middle Pillar Distribution και Dark Vinyl Records, για Αμερική και Ευρώπη αντίστοιχα) και σε απίθανη συσκευασία μεγέθους cart-postal (5x7'') με πλαστικοποιημένη θήκη. Το υλικό ηχογραφήθηκε σε μια μέρα στα IQ Studios του Maryland και είναι βασισμένο σχεδόν αποκλειστικά στα πλήκτρα, πάνω στα οποία δένει η επική, soprano, ερμηνεία της. Άλλοτε στομφώδης, άλλοτε κλασικίζουσα, άλλοτε φιλόδοξα θεατρική και άλλοτε αναίτια υπεροπτική, όπως το ιδίωμα μας έχει συνηθίσει εξάλλου. Αυτά είναι και τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν από την μια και περιορίζουν από την άλλη την εμβέλειά της, αν και το θέμα δεν αντιμετωπίζεται επιφανειακά. Και καταλήγω ότι το παρόν απευθύνεται σε φίλους που θα αρέσκονται σε κάτι που να φέρνει σε ακουστικούς Nightwish και θα αρκούνταν σε αυτό - το 'Sleeping Sun (4 Ballads Of The Eclipse)' CD EP του 1999 των τελευταίων είναι το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό. Αν είστε ένας από αυτούς...

PLAY-LIST στήλης (το βαρόμετρο της έσω εντροπίας μου) :

1. SIMIAN - Chemistry Is What We Are (lp)
2. CERBERUS SHOAL - Crash My Moon Yacht
3. IRA J. MOWITZ - A La Memoire D' Un Ami
4. QUATUOR HELIOS - Quatuor Helios
5. THE FUZZY NERDS - A Thought About Princes CD-R

09/11/2001