Please, smile Mr. Dark!! #14

Παρόλο που η σκηνή του Montreal κατά κύριο τρόπο εκφράστηκε από την κολεκτίβα της Constellation Records και το μουσικό φαινόμενο των Godspeed You Black Emperor!, έχει ακόμη κρατημένα σε αφανή σημεία αρκετά μυστικά. Στην συντριπτική πλειοψηφία τους πρόκειται για διάφορα projects μελών των τελευταίων, αλλά και καλλιτέχνες του κοντινού τους φιλικού κύκλου. Ο Scott Chernoff είναι ένας από αυτούς και οι Molasses είναι το συγκρότημά του.
Συναισθηματικός τραγουδοποιός ο ίδιος, με σαφείς country-folk/blues καταβολές, αλλά και πειραματική διάθεση, γράφει αργές θρηνητικές μπαλάντες και τις ερμηνεύει αναλόγως, θυμίζοντας αρκετά τον, αδελφό τρόπο τινά, Bill Callahan και την ιδιαιτερότητα των Smog στις αργές τους στιγμές (η εποχή του 'The Doctor Came At Dawn' album είναι η πιο δόκιμη για συγκρίσεις). Και αναλόγως των αρεσκειών του καθένα από μας, ψήγματα από Will Oldham μέχρι Leonard Cohen είναι ανιχνεύσιμα, λίγο ή πολύ.
Ηχογραφώντας στην άσημη Fancy, οι Molasses έμειναν ξεκομμένοι από την αναπάντεχη επιτυχία των Godspeed You Black Emperor! και της Constellation Records συνολικά, παρά το γεγονός ότι δύο μέλη αυτών εμπλέκονται στην σύνθεσή τους (ο Mike Moya στα πλήκτρα συν κάποιες κιθάρες και η Norsola Johnson στο τσέλο). Σε σημαντικό επίσης ρόλο ο Sam Shalabi (των The Shalabi Effect) στις κιθάρες.
Το σχήμα έχει να επιδείξει δύο ενδιαφέρουσες κυκλοφορίες (αμφότερες βγήκαν μέσα στο 2000 με διαφορά εννιά μηνών) : το 'You'll Never Be Well No More' CD album στους πρώτους μήνες και το 'Trilogie : Toil & Peaceful Life' mini-CD στους τελευταίους.

Το πρώτο αποτελεί ένα υπολογίσιμο σύνολο θλιμμένων μπαλάντων, απογυμνωμένων μέχρι όσο πάει, με πέντε δικές τους συνθέσεις και μια διασκευή στο αρχαϊκό blues του 'Sick Red Blues' (σύνθεση του Nehemiah Skip James με επιπρόσθετους στίχους του Scott Chernoff), ως κρυφό track. Για όσους υπομείνουν το μεγάλο κενό στο τέλος του 'Sleeping Pill Blues' που προηγείται - ενός φορτισμένου, μοναχικού τραγουδιού, όπου η πίκρα μετατρέπεται σε καθαγιασμένη ευλογία εννιά λεπτών (στοιχειώνει το κάλεσμα-παράκληση του '... mercy on Joe ...' στο refrain). Στιγμή απίθανη, όπως εξελίχτηκε, με το 'Five Hundred Miles From Baltimore' στην αμέσως επόμενη θέση. Στο δεύτερο τα πράγματα τραβιούνται γενικώς λίγο για να μεγαλώσει η διάρκεια. Το εναρκτήριο κομμάτι για παράδειγμα δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια ηχογράφηση έξι λεπτών από τις καμπάνες του καθεδρικού της Notre Dame, ενώ το τέταρτο (και τελευταίο) είναι μια διασκευή του 'Amazing Grace (Toil & Peaceful Life)' - blues του Captain John Newton - στα δεκαπέντε λεπτά. Οι υπόλοιπες δύο συνθέσεις είναι στο ίδιο ύφος με τις τυπικές του album και δεν νομίζω να νοιαστεί κανείς για αυτές.
Επιπρόσθετα αυτό που χρήζει ειδικής αναφοράς είναι η απίθανη συσκευασία και των δύο εκδόσεων, ένα μοναδικό και απαράμιλλο γραφίστικο event έκαστη, που μόνον όσοι τις έχουν γνωρίζουν τι θέλω να πω.

Αν ρωτήσω εκεί έξω, πόσοι ξέρουν την μουσική (και την τέχνη γενικότερα - εξώφυλλα, comics, κ.α.) του John Bergin, μάλλον θα απογοητευτώ από την απάντηση. Εν τούτοις, με ορμητήριο το Kansas City του Missouri, ο John Bergin έχει συμμετάσχει σε σωρεία διαφορετικών projects, τα οποία σκιαγραφούν με τον καλύτερο τρόπο την υπόγεια ηλεκτρονική και πειραματική σκηνή στην Αμερική. Είτε είναι οι Blackmouth, είτε οι Trust Obey, είτε οι Tertium Non Data, είτε οι C17H19NO3, για τους οποίους θα μιλήσουμε σήμερα με την ευκαιρία της κυκλοφορίας του 'Terra Null', 2CD album στην Invisible/Deezal Records - μια από τις σημαντικότερες καταθέσεις στον χώρο για το 2001 (το όνομά τους είναι ο χημικός τύπος της μορφίνης, για να μην απορείτε μερικοί).
Δύο ενότητες, η ομότιτλη στο πρώτο CD και μια re-mastered επανέκδοση ολόκληρου του 'Terra Damnata' CD album του 1996, εξαντλημένο εδώ και πολύ καιρό (είχε βγει στην Fifth Colvmn Records), στο δεύτερο. Εντυπωσιακή για μια ακόμη φορά η Pam Bricker στα φωνητικά (δουλειά εφάμιλλη αυτής για το εξαιρετικό προηγούμενο '1692/2092' CD album των C17H19NO3, τότε στην Malignant Records), φωνή που πέρασε σε μεγαλύτερο ακροατήριο μετά την συνεργασία της με τους Thievery Corporation, αλλά και των Bubeka Shoals και Lori Demanche, των άλλων δύο κοπελών που επωμίζονται τα φωνητικά και σε πολλές περιπτώσεις τους στίχους. Απίθανη η νέα εκτέλεση του 'I Cover The Waterfront' (ο Lance Grabmiller σκίζει σάρκες με την αλλόκοτη τρομπέτά του), ομοίως και του 'A Spell For Breaking An Opening Into The Sky' - με ενσωματωμένο κείμενο βασισμένο στο αιγυπτιακό Βιβλίο Των Νεκρών. Αμφότερα είχαν εμφανιστεί πριν δύο χρόνια στο προηγούμενο album τους.
Το πρωτόλειο υλικό του 'Terra Damnata' εξακολουθεί (δεν περιμέναμε δα και κάτι άλλο) να ακούγεται ως το περισσότερο βαρύ και σκοτεινό από οτιδήποτε άλλο ο John Bergin έχει γράψει κάτω από αυτό το project ever!!.
Είναι τελικά πολύ δύσκολο να περιγράψει κάποιος με λόγια αυτόν τον, χωρίς όρια, ηχητικό πλουραλισμό που ανοίγεται με φροντίδα και επιμελώς μέσα στα πέταλα της απόκοσμης, άλλοτε εφιαλτικής, άλλοτε ήρεμης, άλλοτε περίεργης μουσικής του John Bergin. Και η οποία οδηγεί τον συναισθηματικό κόσμο του δέκτη σε ερωτική ζεστασιά, χαλάρωση, αλλά και παγωμένη εφίδρωση, τρικυμίες, ρίγη και πάνω από οτιδήποτε τρόμο. Συναρπαστική έκφραση, η οποία σας περιμένει να την ανακαλύψετε.

Πριν καλά-καλά κοπάσει ο θόρυβος από το 'Of Silver Sleep', οι Backworld δίνουν στην αγορά μια ακόμη κυκλοφορία, το 'The Fourth Wall' mini-CD album μέσω της World Serpent Distribution και πάλι. Πρόκειται για ζωντανή ηχογράφηση από τις 6/4/2001 στο Bloomsbury Theatre του Λονδίνου, όταν το συγκρότημα άνοιξε για τους Current 93. Τους Joseph Budenholzer, Julia Kent και Paul Geluso συνοδεύουν ο Todd Cohen (από τους Antony And The Johnsons) και ως special guests οι Robert Lee και Rose McDowall (των Sorrow). Το υλικό βασίζεται επί το πλείστον στο πρόσφατό τους album (μάλλον μειονέκτημα δεδομένου του μικρού χρόνου που μεσολάβησε από τις δυο κυκλοφορίες) και δεν κρύβει, ούτε θετικές, ούτε αρνητικές, εκπλήξεις (τι να προλάβει άλλωστε σε μόλις τριάντα δύο και μισό λεπτά!!).
Θα σας γράψω κατευθείαν τι μου έλειψε ακούγοντας το και πιστεύω ότι θα καταλάβετε αμέσως πολλά : πρώτα το 'Gospel Of Mary', highlight της τελευταίας τους δουλειάς, το οποίο δεν περίμενα να λείπει από κανένα live των Backworld (και έπεσα έξω) και μετά αρκετά αγαπημένα από την καλύτερή τους προσφορά το, προ διετίας, 'Anthems From The Pleasure Park' CD album. Οπότε με τέτοια δεδομένα μπορεί να υπάρξει εδώ κάποια βαθύτερη αξία και ποια, θα με ρωτήσετε εύλογα. Έλα ντε!! (Κλασική περίπτωση κυκλοφορίας μόνον για τους οπαδούς).

Να μην ξεχάσουμε τέλος τις απανωτές συνδρομητικές προσφορές του περιοδικού The Wire. Πρώτα το πολύ ενδιαφέρον CD sampler της νορβηγικής Rune Grammofon που συνόδευε το τεύχος 211 (Σεπτέμβρης 2001), με πρωτιές από τις επερχόμενες κυκλοφορίες των Arve Henriksen, Svalastog, Food, Alog, Monolight, Information και Deathprod (επί δύο). Άριστη επιλογή από ένα πολύ ξεχωριστό ευρωπαϊκό label, η καλύτερη εισαγωγή που μπορούσα να φανταστώ.
Μετά το 'Exploratory Music From Portugal' CD συλλογή - έκδοση με την ευκαιρία του Atlantic Waves festival που γίνεται στο Λονδίνο αυτόν τον μήνα - γεμάτο με ακυκλοφόρητα tracks από Telectu, David Maranha, Carlos Zingaro, Nuno Rebelo, Manuel Mota, Emanuel Dimas De Melo Pimenta, Pedro Carneiro, Luis Tinoco και Lula Pena που συνόδευε το τεύχος 212 (Οκτώβρης). Ηχητικός καμβάς από απλές συνθέσεις για κιθάρα μέχρι εξτρεμιστικός θόρυβος από κάθε μεριά της Πορτογαλίας. Περιεχόμενο συχνά με υψηλό δείκτη δυσκολίας, αλλά ενίοτε εξωτικά συναρπαστικό (τι κομματάρα το 'Rosa' της Luna Pena!).
Και τελευταία ένα ακόμη CD sampler, αυτήν την φορά από το ηλεκτρονικό label της γερμανικής Staubgold, μαζί με το πρόσφατο τεύχος 213 (Νοέμβρης). Περιέχονται διάφορα από τον πρόσφατο κατάλογό της, ανέκδοτες συνθέσεις (Sack, Institute Fur Feinmotorik, Schlammpeitziger) και ένα MPEG video για το 'Tonika Oase' των Groenland Orchester.

PLAY-LIST στήλης (το βαρόμετρο της έσω εντροπίας μου) :

1. PATRICK PHELAN - Parlor
2. PIANO MAGIC - Son De Mar
3. PERRY BLAKE - Broken Statues live CD
4. THE WORKHOUSE - Paper Plane 10''
5. F. S. BLUMM - Mondkuchen

22/11/2001