Please, smile Mr. Dark!! # 16

Ένας άνθρωπος από το Mirfield του West Yorkshire βρίσκεται πίσω από τους Chrysler. Ο ίδιος με αυτόν στους Tool Of The Man και Third Lung, αν έχει κάποια σημασία.
Το 1998 ηχογράφησε ένα σύνολο δώδεκα οργανικών συνθέσεων και τις κυκλοφόρησε (υπό μορφή κασέτας μόνον) κάτω από τον γενικό τίτλο 'Kim Novak'. Το υλικό επανεξετάστηκε στα χέρια του Frank Watts στα Vegas Studios του Leeds σχεδόν δύο χρόνια αργότερα και φέτος επανεκδόθηκε σε μορφή CD-R από την (δική τους μάλλον) Vegas Recordings σε πολύ περιορισμένη εκτύπωση.
Ο ήχος των Chrysler αν και έχει πειραματισμό (όχι όμως κατά τα Big Black σκληρά, βιομηχανικά, πρότυπα των Third Lung), κινείται με περισσή ευχέρεια σε ένα groovy pop tempo, αρκετά υπολογίσιμο για να χαρακτηριστεί ελαφρύ, το οποίο στις πιο ενδιαφέρουσες στιγμές του υποκρύπτει ένα αγαπημένο Joy Division feeling, όπως στο ομότιτλο κομμάτι, το 'Signal-To-Noise Ratio' και μερικά ακόμη. Βέβαια δεν είναι πάντα έτσι ή όπως αλλιώς θα τον επιθυμούσαμε. Υπάρχει γενικώς μια περιορισμένη σχετικά ποικιλία θεματολογίας και η οποία χωρίς να επηρεάζει το ευχάριστο του αποτελέσματος το καθιστά ταυτόχρονα χαλαρό. Και αυτό νομίζω ότι καλύπτει κάθε περαιτέρω κριτική.

Μία, γερμανικής προέλευσης, μικρή αποκάλυψη στην συνέχεια : το φετινό 'Mondkuchen' CD album του F. S. Blumm στην βερολινέζικη εκλεκτική Morr Music, ηχογραφημένο τον περασμένο χειμώνα, κυρίως από τον ίδιο και δυο-τρεις φίλους του να συμμετέχουν εδώ και εκεί.
Θα το χαρακτήριζα ως ambient μουσική με συμβατικά όργανα, λαμβάνοντας υπόψη ότι χρησιμοποιούνται κατά κόρο ακουστικές κιθάρες, πιάνο, ακορντεόν, melodica, ξυλόφωνο, kalimba, μπάσο και πλήκτρα βέβαια (η μόνη μη φυσική πηγή στο σύνολο του album, σύμφωνα με το οπισθόφυλλο, είναι ένα sampler του Charlie Parker σε ένα κομμάτι). Το αποτέλεσμα είναι τόσο πλήρες βάθους και ποικιλίας ήχων που ειλικρινά μου είναι δύσκολο να πιστέψω ότι αποτελεί δουλειά ενός ατόμου και όχι συγκροτήματος. Μαγευτικό ταξίδι, δομημένο υποδειγματικά και πλούσιο στις, σε πρώτο ρόλο, εγκεφαλικές εκφάνσεις της απλότητας. Στο μυαλό μου δε το συνέδεσα αυθόρμητα πολλές φορές με την αθώα εποχή της παιδικότητας, το μοιραίο του τέλους της και την απλήρωτη απώλεια. Ακαταμάχητη εμμονή, ίσως λόγο των επαναλαμβανόμενων κάθε τόσο θεματικών τόνων από μουσικά κουτιά-παιχνίδια, τα οποία ανασύρονται ξεχασμένα, δουλεύουν ακόμη και αποδεικνύονται ανέλπιστα δυνατά στο να μπορούν να επιδράσουν ξανά μέσα μας, όπως τότε που μας συνόδευαν στο προσκέφαλο τις παιδικές μας προσευχές και ξόρκιζαν τους εφιάλτες μακριά.
Και αν σε κάτι με έπιασε κυριολεκτικά στον ύπνο ο Frank Schultge Blumm είναι ότι δεν είχα ψάξει αρκούντως το, από το 1993 έργο του, είτε ως μέλος των Sack & Blumm, είτε μόνος του. Χρειάστηκε λοιπόν η πρώτη του δουλειά για το label της Morr Music για να αλλάξουν τα πράγματα. Και είμαι πολύ χαρούμενος και ενθουσιασμένος για αυτήν την νέα μου γνωριμία. Δεν κρύβεται άλλωστε!

Ακόμη μια ιδιόρρυθμη κυκλοφορία από την Crouton Records και μάλιστα σε φετιχιστική έκδοση πεντακοσίων - αριθμημένων στο χέρι - αντιτύπων για συλλέκτες (το δικό μου είναι το 066 και δεν γίνεται να το έχει κανείς άλλος, εκτός και αν αποφασίσω να το πουλήσω!).
Πρόκειται για το 'Over' CD EP, τριάντα και έξι λεπτών, άτυπη συνεργασία των Jarboe/Telecognac. Την πρώτη την γνωρίσαμε πολύ καλά ως μέλος των Swans/ Skin/ The World Of Skin για πάνω από δύο δεκαετίες και την παρακολουθούμε ακόμη στενά και πάντα με ενδιαφέρον. Στο τελευταίο της δε project The Living Jarboe οφείλεται και το 'Under' (τραγούδι μέσα από το 'Disburden Disciples' CD album), το οποίο έπιασαν στα χέρια τους οι δεύτεροι, χρησιμοποιώντας ακόμη και τις ταινίες από τα προσχέδια και τα δοκιμαστικά της Jarboe και του άλλαξαν κάθε φως που βρήκαν.
Επικίνδυνο ντουέτο των Chris Rosenau και Jon Mueller (αμφότεροι μέλη των Pele), οι Telecognac είναι γνωστοί πειραματιστές. Εξάλλου αυτήν ακριβώς την πλευρά της φύσης τους ήθελαν να εκφράσουν όταν δημιουργήθηκαν. Δεν είχαν όμως φτάσει σε σημείο να ανάγουν κάτι ξένο σε κατάδικό τους πράγμα, πράγμα που απλώνεται πάνω σε μια αναθεωρημένη μεταμοντέρνα free jazz μη φυσικών ροπών με σημαντικά αποτελέσματα. Τρεις, άτιτλες, διαφορετικές αναπτύξεις με ελάχιστες ομοιότητες και με εντελώς διαφορετική αντιμετώπιση και χρήση του πρωτογενούς υλικού, τρία κατά ουσία καινούργια τραγούδια. Μεγάλη μαγκιά!! (Υποσημείωση με περιεχόμενο : ψάχνοντας στο δια-δίκτυο για πληροφορίες βρήκα μια πολύ ενδιαφέρουσα κριτική του συνάδελφου Ryan Kearney στο Pitchfork Media και επειδή του χρησιμοποίησα μερικές ιδέες του που μου έκατσαν καλά, του βγάζω το καπέλο).

Νέο Mirrorball Τεύχος 3, με ύλη άρθρα ή συνεντεύξεις από Girl Scout Heroin, The Fuzzy Nerds, Ophelia's Garden, ... And You Will Know Us By The Trail Of Dead, A Roman Scandal, The (International) Noise Conspiracy, The Moldy Peaches, The Crack Pipes, Hood, The Hives, Remy Zero, συν ένα μικρό άτυπο αφιέρωμα στην νέα ιταλική σκηνή (Giardini Di Miro, Bartok, Encode, Blend). Με σαφές μεράκι και διάθεση, αλλά στάσιμο ως προς το style και τον σχεδιασμό γενικότερα, δεν αποφεύγει τα μειονεκτήματα που είχαμε δει στο προηγούμενο τεύχος του. Δείχνει όμως αποφασισμένο και συνεπές και μόνον κέρδη μπορεί να έχει από αυτό μελλοντικά. Τονίζω ιδιαίτερα το θέμα της στήλης 'Pop Art' για την Nuke Pop, έστω και αν είναι πολύ συνοπτικό.
Το συνοδευτικό CD #2 περιέχει ανέκδοτες ηχογραφήσεις από Girl Scout Heroin, Blend και Encode ('Fading Here', ένα θαυμάσιο, υπνωτικό track, πιθανώς η καλύτερη στιγμή του CD), καθώς και αποκλειστικά remixes σε κομμάτια των A Roman Scandal και των δικών μας Ophelia's Garden. Συλλογή με αδιαμφισβήτητα σημαντικό αυτόνομο ενδιαφέρον, η οποία είναι από μόνη της ένα μεγάλο κίνητρο για μια γνωριμία με τον κόσμο του Mirrorball.

PLAY-LIST στήλης (το βαρόμετρο της έσω εντροπίας μου) :

1. THE SILVER MT. ZION MEMORIAL ORCHESTRA & TRA-LA-LA BAND - Born Into Trouble As The Sparks Fly Upward
2. LES SAVY FAV - Go Forth
3. THE 100% STORMS ENSEMBLE - Performing The Music Of Eric D. Morrison
4. CALVIN, DON'T JUMP! - Live On WFMU CD-R
5. PATRICK PHELAN - Parlor