Please, smile Mr. Dark!! #24

Άφησα ηθελημένα λίγο χρόνο στο 'A Ritual Loop', περσινό ντεμπούτο CD album των Per Mission στην Monitor Records. Ήθελα να περάσει λίγες περισσότερες δοκιμασίες μπας και η άποψη μου τελικώς κατασταλάξει. Είναι βλέπετε το ύπουλο της υπόθεσης που θέλει προσοχή. Πως αλλιώς να χαρακτηρίσω το ότι ο Jason Nobles - αν και πέρασε από σχήματα όπως Rodan, June Of 44, Shipping News και παράλληλα δουλεύει σταθερά με τους Rachel's - έγραφε και ηχογραφούσε αυτό το πράγμα επί τέσσερα χρόνια στο Louisville του Kentucky (1996-2000), περιμένοντας την κατάλληλη ευκαιρία να μας σπρώξει με την κυκλοφορία του στα κατάβαθα του μελανού. Και βρήκε έναν πράγματι πολύ άμεσο και εύστοχο τρόπο, παρουσιάζοντας το ισότροπο ενός συνδυασμού από The Third Eye Foundation και Bill Laswell, χρησιμοποιώντας εμβόλιμες απαγγελίες δικών του κειμένων, όπως ο δεύτερος μια εποχή με τον William S. Burroughs στους Material. Το μουσικό χαλί είναι βέβαια το εξαρχής ζητούμενο, έτσι; Και εκεί πετυχαίνει κάτι πλήρες και δυνατό στους κύκλους του, έστω και αν κάπου αγκιστρώνεται είναι αλήθεια από ανησυχίες που κρατούν πολύ από αυτές του εποχιακού.
Σταθεροί και συγκροτημένοι ως προς τις επιλογές και προσανατολισμένοι αμετάκλητα στις εσωτερικές εξερευνήσεις - αυτές των σκοτεινών ωρών και της βαριάς υπαρξιακής ώχρας. Κάπως έτσι ακούγονται ο Jason Nobles και οι Per Mission στο 'A Ritual Loop'. Να ήταν άραγε η συμβολή των M.C.Schmidt και Drew Daniel (των Matmos) στο studio που το αποτέλεσμα έχει αυτήν την, γνώριμη από άλλες περιπτώσεις, χροιά του ελεγχόμενου πειραματικού; Ή η αυτάρκεια του Jason Nobles ήταν από μόνη της αρκετή;
Προς το παρόν δεν φαίνεται κάποια απάντηση, όσο και αν βυθιστούμε βαθύτερα σε αυτό το πάντρεμα των ηλεκτρονικών με φυσικά όργανα (πλούσια κρουστά, πιάνο και βιόλα - με εκτελεστές παλιούς γνώριμους - κυρίως από τους Rachel's). Και ψάχνοντάς την θα ακούμε αυτήν την σπουδαία μουσική όλο και περισσότερο και θα αφηνόμαστε να μας ποτίσει. Δεν μπορούμε να τα εξηγούμε και όλα δα!

Η μουσική σκηνή του San Francisco υπήρξε πολλάκις υπεύθυνη για σπουδαία πράγματα. Οι Tarentel είναι ένα από τα πιο πρόσφατα. Το 'Mort Aux Vaches' CD album - περιορισμένη έκδοση της εκκεντρικής ολλανδικής Staalplaat σε χίλιες αριθμημένες κόπιες από τις αρχές του περασμένου Γενάρη - αποτελείται από τις ηχογραφήσεις που έκαναν για το πρόγραμμα 'De Avonden' του VPRO Radio5 του ολλανδικού ραδιοφώνου στις 18/04/2000, σχεδόν δυο χρόνια πριν την κυκλοφορία τους δηλαδή.
Και μπορεί στα πενήντα και κάτι λεπτά της διάρκειά του να ακούμε υλικό και από τα δύο μέχρι σήμερα studio albums του συγκροτήματος - διασκευασμένο για τις ανάγκες της περίστασης, εννοείται - το σημαντικότερο όμως είναι ότι ακούμε μια μεγάλη μπάντα να ξεδιπλώνει τις ανέλπιστες ομορφιές της μουσικής της. Μια μουσική αποκλειστικά οργανική που ανήκει πρωτίστως και με σιγουριά στο σύγχρονο ρεύμα. Η ιστορία όμως της πόλης απ' όπου προέρχονται καθώς και η διαφορετικότητα των πέντε προσωπικοτήτων που απαρτίζουν το συγκρότημα, τους πάνε ακόμη μακρύτερα στον χρόνο, είτε όπισθεν είτε έμπροσθεν. Και όπως συνέβηκε και με τους Scenic, οι Tarentel δείχνουν μια ακατάβλητη μανία-θέληση να περιγράψουν με ήχους τα ερημικά τοπία και τις βραχώδεις εκτάσεις της πολιτείας τους. Ο τρόπος παιξίματος της κιθάρας μάλιστα, εκεί που ο Bruce Licher έκανε ολόκληρη διατριβή, βρίσκει εδώ συνεχιστή στο πρόσωπο του Jefre Cautu-Ledesma. Αυτός μαζί με τους Danny Grody, John Hughes, Trevor Montgomery και Jeffry Rosenberg (η σύνθεση των Tarentel σε αυτήν την ηχογράφηση) είναι οι υπεύθυνοι για ότι βγαίνει από τα ηχεία. Και με την σειρά του αυτό για την ικανότητά του να σε παίρνει κάπου έξω από τα της μέρας. Όσο γίνεται μακριά.
Οι τέσσερις συνθέσεις που περιέχονται είναι οι 'Adonai', 'Steede Bonnet', When No One's Listening' και 'For Carl Sagan'. Έχω την αίσθηση ότι στατιστικά θα τα ξαναπούμε με αυτούς.

Ακριβώς οκτώ χρόνια από την πρώτη του έκδοση επανεκδόθηκε σιωπηλά πέρυσι στα Master Series της μεταλλικής Spitfire Records το δεύτερο album των Masters Of Reality με τίτλο 'Sunrise On The Sufferbus'. Κάποιοι θα το θυμούνται ως την μοναδική ηχογράφηση που άφησε πίσω της η σύνθεσή τους με έναν από τους καλύτερους κρουστούς, τον Ginger Baker, πλάι στον Chris Goss. Αυτός είναι και το μυστικό που έφερε στο ατόφιο 70's σκληρό rock του συγκροτήματος (στην πρώτη του μορφή με αρκετά χρωστούμενα και επιρροές από Black Sabbath), μια γερή δόση λευκού blues στα βήματα των Cream, στα καλύτερά του. Και τι σημαίνει αυτό; Κάτι για ακροβατικά ανάμεσα στα blues riffs που διαδέχονται το ένα το άλλο, γράφει ο ίδιος ο Chris Goss στις σημειώσεις του εσώφυλλου - με την ευκαιρία αυτής της επανέκδοσης. Και είναι εύλογα ο καθέν αρμόδιος.
Παράλληλα λίγο μετά τα μέσα του περασμένου Δεκέμβρη και λίγο πριν εκπνεύσει το 2001 η γερμανική Cargo Records προχώρησε σε μια επίσης επανέκδοση του 'How High The Moon', ζωντανά ηχογραφημένου album από δύο εμφανίσεις των Masters Of Reality στο ιστορικό Viper Room του Los Angeles - το οποίο είχε κυκλοφορήσει αρχικά το 1997. Νέος τίτλος 'Reality Show' και νέο εξώφυλλο, μάλλον για εμπορικούς λόγους. Αν και αξιοπερίεργο, η έκδοση αυτή δεν αναφέρεται στο επίσημο site του συγκροτήματος. Στο μουσικό μέρος τώρα περιλαμβάνονται μερικά εξαιρετικά κομμάτια από την πρώτη τους περίοδο σε ενθουσιώδεις εκτελέσεις, όπως τα 'The Blue Garden', 'Alder Smoke Blues' και 'Doraldina's Prophecies (αξεπέραστο!). Να προσθέσω επίσης τον επίλογο του '100 Years (Of Tears On The Wind)', καθώς και την συμμετοχή του Scott Weiland των Stone Temple Pilots στο ακουστικό 'Jindalee Jindalie'. Ήδη αναμένεται ολοκαίνουργιο live album το 2002 από τις ηχογραφήσεις της πρόσφατης περιοδείας τους για το περσινό 'Deep In The Hole' album.

Από τα τέλη του περασμένου χρόνου το L' Ame Electrique issue #2. Αποκλειστικά αγγλόφωνο πλέον (στην αρχή είχαν κυκλοφορήσει μερικά τεύχη στην ελληνική γλώσσα), αποτελεί το βασικότερο έντυπο μέσο της σκοτεινής μουσικής στην Αθήνα. Στις σελίδες του παρόντος τεύχους περιέχονται - όπως συνήθως - νέα, συνεντεύξεις, αρκετές, περισσότερο παρουσιάσεις παρά κριτικές, πρόσφατων κυκλοφοριών του χώρου καθώς και μια κεντρική αφίσα των Der Blutharsch. Στην έκδοση περιέχεται ένα CD - συλλογή της Hau Ruck! (με προσεγμένο booklet δεκάξι σελίδων σε σχήμα μικρού περιοδικού), στο οποίο βρίσκουμε επί το πλείστον ανέκδοτες συνθέσεις από C.O.C., Novy Svet, Derniere Volonte, :Of The Wand And The Moon:, La Maison Moderne, Tribe Of Circle, Novo Homo, Lucisferato, I-C-K, His Divine Grace, Decadence, Reutoff και Changes - στην χορταστική διάρκεια των εβδομήντα λεπτών.

Με τον ερχομό της άνοιξης και ολοκαίνουργιο Sense 23 (με εξώφυλλο Lambchop). Ένα μικρό περιοδικό από ανθρώπους που αγαπούν την μουσική, για όσους άλλους κάνουν το ίδιο. Συνεπής προσπάθεια, με πνεύμα ειλικρινές και όμορφο στήσιμο. Ίσως γι' αυτό και αντέχει στον χρόνο. 'Δεν έχει πολύ νόημα να ασχολείσαι με αυτά που σε φθείρουν. υπάρχουν τόσα ωραία πράγματα τριγύρω, και ο χρόνος είναι πολύ λίγος ...', ότι ουσιωδέστερο με υποδέχτηκε στο πρώτο δισέλιδο περιοδικού τελευταία. Δανεισμένο αλλά ταιριαστό. Κρατήστε το καλά και φροντίστε να το μεταδώσετε! Στα σημαντικά επίσης το 'When It's May Again', sampler CD-R με πέντε ονόματα από τον ενδιαφέροντα κατάλογο της Jagjaguwar (Bevel, Spokane, Patrick Phelan, Drunk και South) - σε ισάριθμες, πολύ καλές, επιλογές τραγουδιών - που συνοδεύει την περιορισμένη έκδοση των πρώτων ογδόντα αριθμημένων αντιτύπων. Κρατήστε το και αυτό!

PLAY-LIST στήλης (το βαρόμετρο της έσω εντροπίας μου) :

1. CYBELE - Interactive Playground
2. SHALABI EFFECT - The Trial Of St-Orange
3. VARIOUS ARTISTS - Acuarela Songs 2CD
4. MASTERS OF REALITY - Reality Show live CD
5. BERT WREDE - Actronic Hamlet