Please, smile Mr. Dark!! #32

Όπως σε κάθε κυκλοφορία, έτσι και σ' αυτήν (από τα μέσα του περασμένου Φλεβάρη) της συλλογής '12 Tales' της νεοϋορκέζικης Instinct Records, η μουσική έχει τον πρώτο και καθοριστικό λόγο. Όταν όμως αυτή εμμένει κάπου ανάμεσα στη χαλαρότητα της κοινοτυπίας και στην περιωπής φαντασμαγορία, και δη όταν δεν σταθεροποιείται σε καμιά απ' τις δυο, αρχίζουν να αποκτούν σημαίνουσα βαρύτητα και κάποιες άλλες λεπτομέρειες πέραν αυτής καθαυτής. Στην περίπτωσή μας ας πούμε ότι είναι οι ενδιαφέρουσες διαστάσεις της γοτθικής ατμόσφαιρας και αισθητικής που κάνουν το δεκαεξασέλιδο ένθετο του cd ιδιαιτέρως ξεχωριστό. Εκεί συνδυάζονται ο πανέμορφος εικονογραφημένος νεραϊδόκοσμος της σχεδιάστριας Amy Brown και οι εξίσου μικρές φανταστικές ιστορίες της Melora Creager (η βασική φυσιογνωμία πίσω από τους Rasputina, οι οποίοι συμμετέχουν εδώ). Και δίνουν ένα αποτέλεσμα συνολικά πετυχημένο.
Στο μουσικό περιεχόμενο όμως οι πολλές υποσχέσεις για ακυκλοφόρητα κομμάτια στο αυτοκόλλητο sticker του εξωφύλλου αποδεικνύονται αναληθείς (μάλλον αφορούν στην αμερικάνικη αγορά μόνον, κάτι που είναι πολύ πιθανό και μας έχει ξανασυμβεί). Το θαυμάσιο 'You Could Walk Forever' των The Devics όμως, μαζί με το παλιότερο 'Andera Sempre' των Miranda Sex Garden, το 'Purr La Perla' των Violet Indiana του Robin Guthrie, το αποκαλυπτικό 'Flying' των Livid Kittens (ουσιαστικά το μόνο νέο που μαθαίνουμε από αυτήν την συλλογή), μαζί με δύο-τρία ακόμη καλά τραγούδια (Future Bible Heroes, The Flir, Cranes), μας κράτησαν όμορφη και ευχάριστη συντροφιά. Δεν κρίνεται βέβαια απ' αυτό η πληρότητα ολόκληρου του album. Όμως ούτε μπορεί να αμφισβητηθεί κιόλας. Η μετριότητα, κάπου διάβασα, είναι καταδικασμένη να κυνηγάει συνεχώς όνειρα που δεν πραγματοποιούνται. Χα! Ο μύθος του Σίσυφου σε σύγχρονο παραλληλισμό!

Η στήλη αποκαλύπτει έναν ακόμη τραγουδοποιό που έφυγε απ' τις σκιές των άλλων και ήρθε να κάτσει στις καρδιές μας - ζεστά και παθιασμένα. Ονομάζεται John Matthias και η ζωή του χαρακτηρίζεται από δύο πολύ μεγάλες αγάπες, τη Φυσική και τη Μουσική. Οι ρίζες της ιστορίας του μάλιστα φτάνουν πολύ πίσω, όταν σε παιδική ηλικία ακόμη περιόδευε με θίασο παίζοντας βιολί. Ουσιαστικά όμως ξεκινά στα τέλη της δεκαετίας του '80, όταν εγκαταστάθηκε στο Exeter για να σπουδάσει. Εκεί, το 1991, ήταν ένας απ' αυτούς που δημιούργησαν τους Exeter Contemporary Music Group και αργότερα, την περίοδο που εκπονούσε το διδακτορικό του, συμμετείχε στο τοπικό indie-rock σχήμα των Jackdaw Music, παίζοντας κιθάρα/ βιολί. Από το 1998 έχει μετακομίσει στο Bristol. Στις περγαμηνές του βιογραφικού του περιλαμβάνονται μέχρι σήμερα πολλές συμμετοχές σε δουλειές άλλων, όπως στο 'The Bends' album των Radiohead, στο τελευταίο των The Blue Aeroplanes, στους Lunatic Calm, στους The Wishplants και στους Herbert (project του dj, μουσικού και παραγωγού Matthew Herbert - ψάξτε τον στο τελευταίο της Bjork και παλιότερα στους Mouse On Mars). Η τελευταία κρίθηκε εκ των υστέρων ως η σημαντικότερη, καθώς στην Lifelike (θυγατρική της Accidental Records, δισκογραφικής εταιρίας του Matthew Herbert) κυκλοφόρησε τον Οκτώβρη του 2001 το ντεμπούτο του cd album 'Smalltown, Shining'. Φέρνοντάς μας κοντά στο σπουδαιότερο πάντρεμα της παραδοσιακής, ακουστικής, folk μπαλάντας με διακριτικά ηλεκτρονικά που ακούσαμε τους τελευταίους μήνες.
Ο John Matthias είναι πολλαπλά και ώριμα ταλαντούχος. Και σε κερδίζει πρωτίστως με τη δυναμική της προσωπικότητάς του - στην ερμηνεία και τους στίχους - και τις ιδιοφυείς συνθέσεις του. Ίσως γι' αυτό είναι τόσο δύσκολο να επιλέξει κανείς κάποια μόνο από τα δέκα τραγούδια που γεμίζουν το cd. Είναι όλα τους συναισθηματικά, ικανά και σπουδαία. Αρχίζοντας δε να απαριθμείς τίτλους, δύσκολα σταματάς ('All The Time In The World', 'Moneybox', 'Today, I Will Shop Better', 'The Fire Engine', 'Smalltown, Shining', 'Talk To Me', 'Three Chord Trick' και 'The House On Top Of The Hill', οι προτιμήσεις μου - είδατε πλήθος;). Μένει μόνον να σημειώσω ότι ανάμεσα στους εξαιρετικούς μουσικούς που βρίσκουμε στα credits είναι ο Matthew Herbert αυτοπροσώπως, ο έμπειρος Nick Ryan και ο Ben Waghorn (με συμμετοχές στους Goldfrapp και στο live των Portishead) και τέλος ότι το ενδιαφέρον artwork είναι του Stanley Donwood, επίσης συνεργάτη των Radiohead. Όσοι αγάπησαν τον Patrick Phelan θα βρουν σε αυτό το cd μια μουσική που ανεπιφύλακτα θα τους ενθουσιάσει!

'... Στην πραγματικότητα είναι η φανταστική ιστορία ενός κοριτσιού που ζει στο Παρίσι και φεύγοντας απ' τον φίλο της αποφασίζει μια μέρα να πάρει το τραίνο για την Κολωνία όπου από τύχη γνωρίζεται με έναν τύπο που ετοιμάζει ένα δισκογραφικό label ηλεκτρονικής μουσικής και ο οποίος της προτείνει να παίξει μουσική. ... Δεν υπάρχει τέλος σ' αυτήν την ιστορία, διότι το μόνο πιθανό γι' αυτήν ήταν να πεθάνει, αλλά προτίμησε να μην το κάνει.'
Με αυτές τις φευγάτες συστάσεις μπήκαμε στον μικρόκοσμο του μυαλού της Angelika Kohlermann, πλαστογραφημένης γερμανίδας απ' το Αμβούργο. Και την αποτύπωση αυτού στο ντεμπούτο cd album της με τίτλο 'Care', κυκλοφορία από τον περασμένο Μάρτη της Tomlab. Ένα είδος road movie, όπως η ίδια το χαρακτηρίζει. Μελωδικά, ''φτηνιάρικα'' κινηματογραφικά, αφελή, αθώα παιδικά, πειραματικά, του δρόμου - τα εικοσιπέντε θεματάκια του 'Care' ανέσυραν επιτυχώς την διάθεση των Residents, την pop πλευρά της γραφικότητας (πλέον!) των Der Plan, αλλά και την πρωτοφορεμένη, ίσως λίγο αστεία, γκριμάτσα των ανησυχιών ενός σύγχρονου δημιουργού. Και όλα αυτά με μερικά samples από προηχογραφημένους μονόλογους, μια κιθάρα, ένα πιάνο και μερικά στοιχειώδη - σχεδόν πρωτόγονα αν σκεφτούμε πού έχουν φτάσει άλλοι - ηλεκτρονικά (ο ήχος του Casio είναι πάντα αγαπημένος και όμορφος για αναπολήσεις, σαν τις ασπρόμαυρες ταινίες).
Ηλεκτρονική lo-fi pop. Και, ναι, η Angelika Kohlermann μπαίνει με πείσμα και ξεροκεφαλιά στην κατηγορία των ικανών. Κάνοντας αυτό που έχει σχεδιάσει, ανέμελα και χαλαρά, σαν θεατρική πρόβα δίχως θεατές και παρουσιάζοντας δοκιμαστικά από σπιτικές ηχογραφήσεις. Απ' αυτό πηγάζει και η γοητεία του υλικού της, το οποίο όμως προς το παρόν τουλάχιστον κρατείται στα βασικά του ενδιαφέροντος και του ενθαρρυντικού. Μένει ακόμη πολύς δρόμος, όπως γνωρίζετε ασφαλώς! Αλλά και κάτι άλλο βασικό!! Η Angelika Kohlermann δεν υπάρχει!!! Είναι το γερμανικό ψευδώνυμο της γαλλίδας Anne Laplantine, η οποία - για να βγούμε απ' τον λαβύρινθο - με ένα άλλο της ψευδώνυμο, αυτό της γιαπωνέζας Michiko Kusaki, ηχογράφησε, όχι πολύ καιρό πίσω, για το βιεννέζικο δισκογραφικό label της Angelika Koehlermann (του Gerhard Potuznik, μορφής για την χορευτική σκηνή των καιρών μας). Και όταν έπλασε ακόμη έναν alter ego χαρακτήρα, το υιοθέτησε ως όνομά του. Όλα αυτά εμπιστευτικά!!

Όσοι - αδικαιολόγητα, όψιμη αλλά κατατεθειμένη πια άποψη - χάσατε πέρυσι το 'Pause' των Four Tet στην Domino Recording Co. Ltd, έχετε ακόμη μια ευκαιρία, αφενός να επανορθώσετε και αφετέρου να κερδίσετε, ανακαλύπτοντας μια ευφάνταστη μουσική. Από τα μέσα του περασμένου Απρίλη λοιπόν κυκλοφορεί μια νέα και ειδική έκδοσή του, ως διπλό cd album. Προστιθέμενο στο bonus cd είναι το υλικό του (επίσης) περσινού, 'Paws' CD EP, με remixes των Koushik και Manitoba στο 'Hilarious Movie Of The 90's' και των Boom Bip στο 'No More Mosquitoes' (αμφότερα από το album), συν το 'Glue Of The Other World', το πρώτο remix των Four Tet στον εαυτό τους.
Για όσους επιμένουν να μην γνωρίζουν, οι Four Tet αποτελούν το προσωπικό project του Kieran Hebden των Fridge από το Putney του Λονδίνου. Με αναφορικά επιτυχημένη καριέρα στο remixing, αλλά και άκρατες ανησυχίες, ώστε ταυτόχρονα να χρειάζεται την εναλλακτική έκφρασή του. Μια έκφραση πολύμορφη και κινούμενη ελεύθερα σε έναν περισσότερο ambient ηλεκτρονικό ήχο, απ' ότι στα γνώριμα post-rock κατατόπια των Fridge, τα οποία αποφεύγει επιμελώς και διακριτικά. Η ρυθμικότερη βάση είναι όντως μια καλή λύση. Ευτυχώς όμως, την ακολουθεί αλλά δεν προσηλώνεται σ' αυτήν. Στολίζοντάς την με κάθε λογής ακουστικά όργανα (από κιθάρες και πνευστά, μέχρι άρπες) και δίνοντάς της άλλα στοιχεία (λίγο εξωτικά - πρωτίστως jazz, αλλά και ethnic), κινηματογραφική σκηνοθεσία και απεριόριστη εμβέλεια. Και το 'Pause' - δεύτερο και πιο πετυχημένο (εμπορικά τουλάχιστον σίγουρα) album των Four Tet - είναι γεμάτο απ' όλα αυτά.
Έτσι ορίζεται τελικά η μουσική διεξοδικότητα - εναρμονισμένη, θελκτική, θαυμάσια στιλιστική και μοντέρνα. Να στολίζει με την παρουσία της κάθε σοβαρή δισκοθήκη!

PLAY-LIST στήλης (το βαρόμετρο της έσω εντροπίας μου) :

1. SPACEWAYS INC. - Version Soul
2. SIDSEL ENDRESEN/ BUGGE WESSELTOFT - Out Here. In There
3. BILLIE HOLIDAY - Lady Day. The Best Of Billie Holiday 2CD
4. THE NOMMONSEMBLE - Life Cycle
5. THE EXTRA GLENNS - Martial Arts Weekend