Please, smile Mr. Dark!! #34

Η πραγματικότητα και τα μυθεύματά της. Ζώντας την πρώτη, αποδεχόμαστε μαζί τα δεύτερα και συγχρόνως τα νοήματα και τις εξηγήσεις τους - δεν έχουμε και άλλη επιλογή, άλλωστε. Κοντολογίς όμως και όντες a priori ονειροπόλοι και ρομαντικοί στην από μηχανής ευφορία μας, με την άκρη της φαντασίας έχουμε ήδη αναπλάσει τον διάκοσμο με τα στερεότυπα cliches. Όσοι διαρρήκτες δεν επιθυμούν να αντικατοπτρίζονται κάπου όσα συμβαίνουν και δεν χρειάζονται ακριβείς εξηγήσεις για την υλιστική υπόσταση αυτού του κόσμου, θα είναι πάντα ευπρόσδεκτοι!
Ο Jorg Follert απ' την Κολονία είναι ένας από αυτούς που δίνουν στα στερεότυπα αξία ίδια με το κράσπεδο. Είναι μόνος του οι Wechsel Garland, με τον ίδιο απλό και εύκολο τρόπο που πριν ήταν οι Wunder. Το φετινό 'Liberation Von History' είναι το δεύτερο album τους και το πρώτο για το label της Karaoke Kalk. (Είχε προηγηθεί πέρυσι το ομώνυμο ντεμπούτο τους στην Morr Music.) Και είναι μια ακουστική ταξιδιωτική εμπειρία, απροσμέτρητης χάρης και κινηματογραφικής ηχητικής πληθώρας. Μόλις εννιά όλα κι όλα και σχεδόν αποκλειστικώς οργανικά θέματα, όπου marimba, ξυλόφωνο, ακορντεόν, Hammond, melotrone, πιάνο δημιουργούν, χωρίς να υπάρχει beat, ρυθμό! (Κάτι μαγευτικό ανάμεσα σε Four Tet και F.S.Blumm.) Οι μόνες άλλες συμμετοχές στο cd είναι αυτές των Jens Massel (στο μπάσο - των Kandis, Fumble και Senking, όλα projects της ίδια εταιρίας), Hirono Nishiyama (φωνή σε ένα track) και Jacques Palminger (μέλους των Universal Gonzales απ' το Αμβούργο). Αυτή η μουσική έχει το μεγαλόκαρδο προσόν να υποδέχεται ανθρώπους με διαφορετικές διαθέσεις και, ελισσόμενη, να έχει για όλους κάτι σπουδαίο να δώσει. Εκεί βρίσκεται η δύναμή της. Αν θες να αποθανατίσεις κάτι απ' το όραμα εν κινήσει, δεν υπάρχει τελικά ικανότερη διερμηνέας απ' την αυτοβιογραφική σαφήνεια. Και σπανίως λανθάνει.

Εκτός πρωτοκόλλου, τα ίδια ισχύουν και για την αδερφή θεώρηση περί μουσικής του βαυαρού Carl Friedrich Oesterhelt. Έτσι όπως μας ξανοίγεται στα δεκάξι ορχηστρικά θέματα του 'Pieces For Acoustic Instruments And Synthesizers', του δεύτερου album του ως Carlo Fashion, σταθερά για το label της Hausmusik. Έχοντας μία και μοναδική επιδίωξη. Την ιπποτική καταστροφή κάθε διαχωριστικού ανάμεσα στη σύγχρονη πειραματική έκφραση, την folk, την κλασική μουσική, την avant-garde και την αφαίρεση. Και ορμώντας με έπαρση, διαπερνά τους τοίχους των επιρροών προς κάτι ιδιόρρυθμο, αλλά ολότελα δικό του!
Ο Carl Friedrich Oesterhelt είναι σήμερα τριαντατεσσάρων ετών. Από το 1991 είναι ο drummer ενός ιστορικού γερμανικού σχήματος, των F. S. K. (ή Freiwillige SelbstKontrolle), το συγκρότημα με τις περισσότερες μεταδόσεις για την εκπομπή του John Peel (μαζί με τους The Fall) και παράλληλα έχει και μια θέση πίσω απ' τα πλήκτρα των Merricks απ' το Μόναχο. Η ιστορία έγραψε ότι ο Carl Friedrich Oesterhelt συνέθεσε αυτήν την τολμηρή μουσική και μετά πήρε τον φορητό υπολογιστή του και ένα μικρόφωνο, επισκέφτηκε διάφορους μουσικούς από κλασικές ορχήστρες στα σπίτια τους, ηχογράφησε τα μέρη των οργάνων (τσέλο, βιολί, τρομπέτα, φλάουτο, κλαρινέτο, κ.ά.) και τέλος την ολοκλήρωσε στο δικό του, δουλεύοντάς την με synthesizers. Είμαι υποψιασμένος πως οι δέκα άλλοι που ενεπλάκησαν στις ηχογραφήσεις θα έπαθαν κατιτί ψυχολογικό, προσπαθώντας να παρακολουθήσουν το άταχτο και απρόβλεπτο οδοιπορικό του συνθέτη, απ' την κομψή ευρωπαϊκή φαντασία ('Piece For Chamber Orchestra And Organa 12', 'Chromatic Quintet', 'Italian Fantasy'), στην κοφτερότερη ασιατική ('Taiwanese Tam-Tam') και από εκεί σε αποφθεγματικά, μετα-αστικά, soundtracks στη σκιά των Tuxedo Moon ('Glam Baroque', 'The Curtain Falls Slowly'). Στα ποθημένα μας, με τέτοια μουσική θα μπορούσαν να συνοδεύονται οι περιηγήσεις σε μια Disneyland ειδικά για ενηλίκους ή στα αδειανά Luna Parks των μεταμεσονύχτιων ωρών. Έχει εξάλλου πολλά να δώσει και σε πληθώρα αυτό το cd. Τονίζουμε ωστόσο τον αισθησιασμό και το μυστήριο του πρωτόγνωρου, αλλά κομψού.

Ένα ακόμα (ναι και όχι) θέμα προς διαλεύκανση: το μεταμορφικό ambient που ακούσαμε στο 'Haunt Me, Haunt Me Do It Again' cd, ντεμπούτο album του Tim Hecker στο label της Substractif (θυγατρικού της καναδικής Alien8 Recordings - με στόχο, είπαν, την σύγχρονη ηλεκτρονική μουσική στην ευρύτητά της). Και αναγκαστικά ανατρέξαμε σε κάθε λογής διαθέσιμη πληροφορία, σχετική των μουσικών συνθέσεων για κιθάρα, πιάνο και lap top. Διότι σύνδεση με τις techno ηχογραφήσεις του ίδιου καλλιτέχνη ως Jetone (με κυκλοφορίες στις εταιρίες Pitch Cadet και Force Inc.) δεν βρήκαμε καμιά. Αντιθέτως, όταν βγουν (όπως και έγινε) στον μαυροπίνακα τα ονόματα των Vladislav Delay, Christian Fennesz και Stars Of The Lid, δίνονται και οι συντεταγμένες του στίγματος αυτού του υλικού. Βέβαια, όπως κάποιες στιγμές συνέβηκε σε όλες τις παραπάνω συγκριτικές αναφορές, το κινηματογραφικό ηχητικό κινούμενο δένει αορίστως, τον Brian Eno, τον εφαρμοσμένο μινιμαλισμό και τη μελλοντολογία. Και όπως επίσης κάποιες στιγμές συνέβηκε στους ίδιους πάλι - όταν λίγο φλυάρησαν και πλατειάσανε - το καμπανάκι της απανταχού βλαστάνουσας μονοτονίας χτύπησε για να μας (τους) ξυπνήσει. Σαν τη μούχλα. Αν δεν αποβάλλεις την υγρασία σε κλειστό χώρο, δεν πρόκειται να απαλλαγείς τελεσίδικα ποτέ. Το cd κυκλοφόρησε στα μέσα του περασμένου Νοέμβρη και το ακολούθησε φέτος η συνέχειά του, το cd ep με τον μεγαλόστομο τίτλο 'My Love Is Rotten To The Core' (στην ίδια εταιρία).

Οι Van Halen (!) των 80's είναι το θέμα αναφοράς του. Χρησιμοποιείται δε ολόκληρη αλυσίδα από samples (με θέματα από τραγούδια, φλυαρίες από κονσέρτα και συνεντεύξεις, κ.ά.), η οποία γίνεται ο συνθετικός κορμός για την ανάπτυξη των θεμάτων. Και ο Tim Hecker με χειρουργική τακτική κομματιάζει, πετάει, ράβει, ανασυνθέτοντάς το σε κάτι αντιδιαμετρικά αντίθετο και ολοκληρωτικά ασύνδετο με ό,τι πρωθύστερα ήταν. Το σκηνικό συμπληρώνεται με ένα σκίτσο του David Lee Roth στο εξώφυλλο, ενώ ο γενικός τίτλος και αυτοί των επιμέρους θεμάτων εγείρουν στίχους, τίτλους ή ονόματα απ' τους Van Halen. Ιδιοφυΐα και ηλιθιότητα μαζί. Σε όλα ανεξαιρέτως! Εντούτοις, συνολικά ηχεί ζωντανότερο σε παλμούς και ενέργεια απ' το προκάτοχό του, αν και πειραματικό και θορυβώδες. (Θα μπορούσε να ήταν γνήσιο γερμανικό προϊόν!) Το ανυπόμονο αφτί μου πάντως έχασε το ενδιαφέρον του άδοξα μετά από λίγα ακούσματα, αν και απ' ό,τι μαθαίνω το υλικό αυτό έγινε αποδεκτό όταν ο Tim Hecker το παρουσίασε ζωντανά, ανοίγοντας για τους Godspeed You Black Emperor! Αμάν, πια! Κάτι απ' αυτόν τον χώρο που να διαρκέσει, θα βρεθεί;

Μπορεί ακόμα ένα καλοκαίρι να πέρασε εντός των τειχών, απ' τις αποσκευές του όμως βγάζω το Κονσερβοκούτι τεύχος ΕΙΚΟΣΤΟ ΕΝΑΤΟ. Ένα δραστήριο κοινωνικοπολιτικό έντυπο, και παράλληλα έκφραση πρακτικής αυτοδιαχείρισης και δημιουργίας (με δικό του στέκι), που ενεργεί στην καρδιά της μητρόπολης, συμπληρώνοντας ήδη επτά χρόνια ζωής. (Μην ξεχνάμε και το ΑΥΤΟΝΟΜedΙΑ, μια επίσης σημαντική φωνή της αστικής κουλτούρας). Αυτό το τεύχος παρουσιάζει και ειδικό μουσικό ενδιαφέρον (δεν είναι φυσικά η πρώτη φορά): ένα συνοπτικό άρθρο για το βρετανικό post-punk/funk των αρχών των '80's (ξέρετε, A Certain Ration, Slits, Pop Group, Glaxo Babies, κ.ά.) και μια ενδιαφέρουσα κασέτα-συλλογή με ελληνικά συγκροτήματα. Θα σταθώ στο 'Όταν Ο Χρόνος Πέφτει Πάνω Σε Τοίχο' των Θ. Ανεστόπουλου, Ν. Μπαρδή (ο πρώτος η φωνή στα Διάφανα Κρίνα, αν κάτι σας θυμίζει), αλλά και στο 'Στράτωνας' του Μ. Κλεάνθη (Project P και Mind Waltz, άλλα δύο μόνον απ' τα πιο ενδιαφέροντα σημεία της). Εξάλλου ανέκαθεν μου άρεσε ο ερασιτεχνισμός τέτοιων ''παρελθουσών'' τεχνικών.

Και κυριολεκτικά στο νήμα πριν κλείσει η ύλη του τεύχους πήραμε και το νέο Sense 26. Και το εντάξαμε κατευθείαν σ' αυτά που κάνουν αυτό το φθινόπωρο, τουλάχιστον, διαφορετικό. Εξώφυλλο και κεντρικό θέμα οι Suede, ανταπόκριση από το φετινό τριήμερο του Benicassim festival, οι γνωστές στήλες, κριτικές, κ.ά. Έχω την αίσθηση ότι είναι απ' τα καλύτερα φετινά του τεύχη - άμεσο (η επιτυχής πλευρά του ευκολοδιάβαστου;) και γεμάτο από νέα πράγματα. Οι πρώτες κόπιες του συνοδεύονται από το 'If' 3'' cd-r ep των The Boys' Star Library, με τέσσερα τραγούδια από το περσινό τους 'If I Was Born A Girl ...' album στο label της bumbleBEAR Records. Σ' ένα χειροποίητο, pop, layout (διότι το σπουδαίο στην αισθητική μπορεί να κρύβεται στην απλούστερη ιδέα, αρκεί να την βρεις), απολύτως ταιριαστό της μουσικής του, και αφιερωμένο στις ομορφιές της ζωής, ακριβώς για να τις θυμίζει!

PLAY-LIST στήλης (το βαρόμετρο της έσω εντροπίας μου) :

1. AUTUMNBLAZE - Mute Boy Sad Girl
2. EMAK BAKIA - Un Cuerpo Extrano CD EP
3. BRIDGET STORM - Here's What's Left
4. HERMAN DUNE/ CERBERUS SHOAL - The Whys And Hows Of ...
5. THE OCTOPUS PROJECT - Identification Parade