Please, smile Mr. Dark!! #6

Αξιολογώντας απολογιστικά, τα όποια καλούδια έχουν παρουσιαστεί στα μέχρι σήμερα τεύχη αυτής της στήλης, διαπιστώνω κάτι ευνόητο : σε πάρα πολλές περιπτώσεις ήταν η καθαρή τύχη και μόνον αυτή που με βοήθησε να επικοινωνήσω με ανθρώπους, των οποίων το μέχρι τότε έργο αγνοούσα και κατά πάσα πιθανότητα θα καθυστερούσα και άλλο ακόμη μέχρι να το μάθω, αν κιόλας, με τους νόμους του φυσιολογικού.
Ένα από τα τελευταία ευρήματα που έφτασε σε μένα μέσα από αυτήν την διαδικασία, προέρχεται από τον ευρωπαϊκό βορρά και αφορά την δουλειά της δισκογραφικής εταιρίας Mjall από το Styrso της Σουηδίας.
Ελιτιστικό, εξαρτάται τι μέτρο σύγκρισης θέτετε, label, εκδίδει, επί το πλείστον, χορευτική μουσική, υπό το πρίσμα όμως μιας δικής του, διαφορετικής, θεώρησης για το είδος, λαμβάνοντας υπόψη το ποιόν του μέσου όρου. Και είναι αυτή, η οποία περιγράφεται στα σχετικά έντυπα, με τον, νεοεισερχόμενο, δημοσιογραφικό όρο idm (intelligence dance music). Απορούσα και εγώ για το τι ήθελαν να αποδώσουν οι επινοητές του με αυτόν! Αν είχαν την παραμικρή γνώση των δικών μας Στέρεο Νόβα, δεν θα υπήρχε καν θέμα.

Απορίας τέλος, τυχαία λοιπόν, ευθύς με την πρώτη ακρόαση του 'The Nora Part EP' (10" σε διάφανο βινύλιο, μόλις πεντακόσιες κόπιες) των Demonika. Μην παρασύρεστε σε λάθος δρόμους με την, ατυχή όπως θα διαπιστώσετε και εσείς, επιλογή του ονόματος. Οι Demonika δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με κατασκότεινα τινά, παρά μόνον με, ελαφρώς μελαγχολική είναι γεγονός, trip-hop/ambient electronica και αποτελούν το μουσικό project της Monika Svensson, γνωστής στο σκανδιναβικό κοινό από τις, πρότερες ή και παράλληλες, δραστηριότητές της στον χώρο, ως αρθρογράφος, κριτικός, διοργανώτρια συναυλιών και disc jockey, φυσικά.
Τα τρία τραγούδια που περιέχονται χαραγμένα στις δύο πλευρές του 10" - από μια οργανική και φωνητική εκτέλεση του 'Imminent', συν το 'I Was Bored 2 Make U Happy' - είναι δικά της, τόσο στην σύνθεση, όσο και στην παραγωγή, όσο και στην εκτέλεση, με μια βοήθεια στο τελευταίο από τον Sebastian Hankets στο μπάσο και τον Black Moses στα φωνητικά. Ατμοσφαιρική και χαλαρωτική, η μουσική της Monika Svensson δεν είναι τίποτα πρωτότυπο, λειτουργεί απλά, σχεδόν παραδοσιακά, όπως απαιτείται για να σταθεί στην ουσία δηλαδή και αν κάποιος ξεπεράσει την προφανή δυσκολία να βρει την έκδοση αυτή, θα ανακαλύψει, ποιος ξέρει τι άλλο, στην λιτή ιδιαιτερότητά της.


Από όσους είχαν καλό άστρο για να γίνουν pop stars το 2001, οι Starsailor πλεονέκτησαν πολύ γρήγορα, κυκλοφορώντας, νωρίς-νωρίς, το ντεμπούτο CD single 'Fever' στην EMI Records LTD, με τρία τραγούδια, ηχογραφημένα ως demos, το καλοκαίρι του 2000.
Αν όντως τα πράγματα έρθουν έτσι και αυτό δεν περιέχεται τελικά στο πολυαναμενόμενο album τους, προγραμματισμένο για κυκλοφορία το φθινόπωρο, τότε, μια από τις δυνατότερες στιγμές του έτους μέχρι σήμερα σε single, θα γίνει cult hit.
Ο James Walsh, είναι ο βρετανός τραγουδιστής που επαναφέρει το τρέμουλο στην ερμηνεία σε επίπεδα σεβασμού και θαυμασμού, ακολουθώντας τον αδερφό από απέναντι, τον David Eugene Edwards των 16 Horsepower, κατά βήμα και δικαιολογημένα εμπνέει τα όσα θετικά του καταλογίζονται. Τα 'Fever', 'Coming Down' και 'Love Is Here', δεν είναι ακούσματα για διφορούμενες ερμηνείες, αλλά ιδρωμένα ερωτικά ποιήματα μιας ραγισμένης καρδιάς. Το δεύτερο ειδικά, καταλαμβάνει συχνά μιας θέση στο ακροαματικό πρόγραμμα της στήλης.

Τα ίδια θα έγραφα και για το διάδοχο 'Good Souls', επίσης CD single στην ίδια εταιρία, αν δεν με κόλλαγε λίγο η περισσότερο ραδιοφωνική χροιά του και αν δεν με κούμπωνε λίγο η επιλογή μιας διασκευής ως συμπλήρωμα (ασχέτως της πολύ καλής απόδοσης του 'The Way Young Lovers Do' του Van Morrison) και αν δεν με ενοχλούσε λίγο η έκδοση μόλις δύο τραγουδιών. Για να δούμε τι θα μας έρθει με το album. Η περιέργεια και η αδρεναλίνη μου συναγωνίζονται προς στην κορυφή. Άραγε, ποια από τις δυο θα καλμάρει πρώτη;

Αν θυμάμαι καλά, από τον Νοέμβρη του 2000, θα έπρεπε να είχε βγει το Kaleidoscope Issue 9 και, αν αργούσε ακόμη λίγο, θα το ξεγράφαμε οριστικά. Τελικά στα μέσα της περασμένης άνοιξης το βρήκαμε, ζεστό ακόμη από το τυπογραφείο, μα προπάντων ζωντανό. Το editorial του εκδότη Mike Francis εξηγεί τα υπόλοιπα.
Το μόνο βασικό μειονέκτημα που κουβαλάει εξαρχής το περιοδικό αυτό είναι ένας εμβρυακός, αλλά εμφανής, συντηρητισμός, γενικότερο βρετανικό χαρακτηριστικό από ότι ξέρετε, τον οποίον συναντούμε στον σχεδιασμό, στην γραφή, στις συνεντεύξεις, στις κριτικές, κ.τ.λ. και, ευτυχώς, όχι στην επιλογή των θεμάτων. Οι πρόοδοι δε από τα πρώτα του τεύχη, μέχρι αυτό το τελευταίο, στους παραπάνω τομείς, είναι σχεδόν ανύπαρκτες, ώστε είναι άξιο απορίας που διοχετεύουν όσα μαθαίνουν από τεύχος σε τεύχος και γιατί δεν τους βγαίνει κάποια καινούργια ιδέα.
Κατά τα άλλα, ο χώρος του dark wave/gothic rock είναι αυτός στον οποίο κινούνται τα περισσότερα θέματα, με συνεντεύξεις από Lacuna Coil (εξώφυλλο και κεντρικό θέμα), Gary Numan, The Breath Of Life, Linoleum, Sunshine Blind, Hungry Lucy, Rhea's Obsession (επιτέλους τους ανακάλυψαν οι βρετανοί), The Mist Of Avalon, Deadly Nightshades, Jennifer Hope, κριτικές, εντυπώσεις από ζωντανές εμφανίσεις, κ.α.
Το τεύχος συνοδεύεται, όπως καθιερώθηκε από το τέταρτο τεύχος και δώθε, από ένα CD-συλλογή, το οποίο περιέχει τραγούδια από τις πρόσφατες κυκλοφορίες των Gary Numan, Dream Disciples, The Mission, This Burning Effigy, Lacuna Coil, Terminal Choice, Emma Conquest, Hungry Lucy, The Breath Of Life, Dreams Of Sanity, Jennifer Hope, καθώς και μια αποκλειστική εκτέλεση του 'Supernature', από το ομότιτλο καινούργιο album των Inkubus Sukkubus. Συνοπτικά μια πολύ καλή επιλογή. Επιπλέον βρίσκουμε και ένα δεύτερο δώρο : το 'Alice' CD single των Daeonia, από το album τους με τίτλο 'Graven' στην Candlelight Records. Τρία τραγούδια, από τα οποία το βασικό του τίτλου είναι μια πιστή, αλλά περισσότερο μεταλλική, διασκευή του αγαπημένου των The Sisters Of Mercy.
Ένα αρκετά χορταστικό πακέτο συνολικά, η ενημερωτική αξία του οποίου όμως αφορά κυρίως νέους στο ψάξιμο, ενώ όσοι έχουν ήδη εμβαθύνει, απλώς θα το ξεφυλλίσουν ευχάριστα.

Συνεχώς συμπληρώνεται η σειρά Iris Collection της γαλλικής Prikosnovenie, ενός από τα ελάχιστα labels παγκοσμίως με αντικείμενο τα διάφορα, αναβιωτικά κυρίως, ρεύματα της σύγχρονης folk. Το 'Sub Occasum Solis' CD album των Anima In Fiamme από την Νάπολι της Ιταλίας, το σχήμα που δημιούργησαν δύο μέλη των Argine για να εκφράσουν τις περισσότερο ιδιόρρυθμες ενασχολήσεις τους, αυτές με την μεσαιωνική μουσική, είναι μια από τις πρόσφατες εκδόσεις της εταιρίας.
Ο κορμός των Ferrucio Milanesi και Pasquale Scotti συμπληρώνεται από ένα πολυπληθές σύνολο άλλων δεκατεσσάρων μουσικών, εξέχοντος του Giacomo Vitale στην κλασική κιθάρα, σε κάθε λογής όργανο, ακουστικό εννοείται.
Το συγκρότημα ευχαριστεί στο ένθετο booklet όλους όσους καίγονται με την ιερή φλόγα της Τέχνης. Καταλαβαίνω πολύ καλά τι θέλουν να πουν. Έχω και εγώ καεί αρκετές φορές σε τέτοιες αναζητήσεις, μέχρι να φτάσω σε, απέριττα αποκαλυμμένες, ουσίες, όπως αυτές των 'Agincourt', 'Arcano Manoscritto', 'Ode Alla Luna', 'Adrastea' και των παλιότερων 'Il Dolore' και 'Come Fiore Reciso'.
Έντεχνη, λαϊκή, μουσική, περφεξιονιστική στην εκτέλεση, συναισθηματική στην άποψη, ρομαντική στην εκδοχή, ξαναφέρνει τα ερωτικά παραμύθια για ιππότες και φυλακισμένες οικοδέσποινες σε ρόλο με αξιώσεις, βοηθούμενης της ιταλικής γλώσσας. Η μετρημένη, άκρως διακριτική, χρησιμοποίηση ηλεκτρονικών, δεν θίγει ούτε αλλοιώνει αυτόν τον ποιητικό χαρακτήρα. Δεν κρύβω όμως, ότι αναμένοντας την κυκλοφορία του παρόντος, είχα σχηματίσει μια ιδανικότερη εικόνα, η οποία εκπληρώνεται μόνον μερικώς, αφού εκτός από τα προαναφερθέντα tracks, τα υπόλοιπα κινούνται σε ένα επαναλαμβανόμενο συνθετικό μοτίβο.
Νοσταλγικό και ονειρικό, ανοίγει, πάραυτα, με τον δικό του προσωπικό τρόπο, δρόμους για δραπέτες από την ασφυξία της μητρόπολης. Αυτής που ο Fritz Lang σκέφτηκε και εμείς βιώνουμε.

PLAY-LIST στήλης (το βαρόμετρο της έσω εντροπίας μου) :

1. THE SISTERS OF MERCY - Sisters Trip The Light 2CD Live Bootleg
2. ELBOW - Asleep In The Back
3. VIEW - All Love Is Lost Forever
4. CRANES - Future Songs
5. SORROW - Let There Be Thorns EP

28/07/2001