Please, smile Mr. Dark!! #60
Κάθε νέα κυκλοφορία των Dreams Of Tall Buildings από το Birmingham εξερευνεί και μακρύτερα τις περιοχές του άγνωστου και του μη συμβατικού. Το διαπιστώσαμε την πρώτη φορά που τους παρουσιάσαμε σ' αυτήν την στήλη (ήταν πέρυσι το Δεκέμβρη) και το επαναβεβαιώνουμε με το φετινό 'Threehundredandthirtythreeep', μια 10'' έκδοση της τοπικής Experimental Seafood Recordings, η οποία όπως θα καταλάβετε για ένα μικρό κύκλο είναι ήδη συλλεκτική. Το να μπορεί πια κανείς να φανταστεί πως ο Justin Wiggan υπήρξε κάποτε ο τραγουδιστής των Subaqwa, το αποκλείω.
Έχοντας απομείνει πλέον μόνον δύο, ο δεύτερος είναι ο Darren Joyce, οι Dreams Of Tall Buildings του 2003 μοιάζουν και ακούγονται αποτραβηγμένοι και τολμηροί τρόφιμοι ενός κόσμου φανταστικού και απρόσβατου. Η μουσική τους είναι ένα νεωτεριστικού τύπου ηχητικό collage που βήμα-βήμα καταργεί και ξεπερνά τις αστικές δομές που το γέννησαν. Ίσως γι' αυτό οι τίτλοι των τεσσάρων συνθέσεων του '333ep' αναγράφονται σκιωδώς. Όπως και όλες οι πληροφορίες για τις ηχογραφήσεις σημαίνουν σκοπίμως το ίδιο, είτε αποσιωπούνται, είτε όχι. Το παρόν ep κόπηκε σε μόλις 333 αντίτυπα από λευκό βινύλιο. Στο εξώφυλλο του κάθε 10'', άθικτο από κάθε λογής γραφή και χρώμα, έχει κολληθεί απλώς από μια Polaroid φωτογραφία, διαφορετική για κάθε κόπια. Υποτίθεται πως θα απεικόνιζε το tracklisting, αλλά με τέτοια θολούρα! Ευτυχώς που ο Lee Howard της Experimental Seafood Recordings μας διαφώτισε ώστε να γράφουμε εδώ πως η πρώτη πλευρά περιέχει τα '14 Months', 'Joy Discotech' και η δεύτερη τα 'Leaf On A Track', 'Lorenzos Warm'. Και στην έξαρση του κυνισμού και της πρωτοτυπίας, μέρος της έκδοσης, είναι και η πλαστική σακούλα με τυπωμένο το logo του συγκροτήματος, εντός της οποίας κυκλοφορεί το 10''. Προσφάτως επίσης, το ντουέτο τελείωσε και ένα video project με τίτλο 'The Ends', σε συνεργασία με την αρτίστικη ομάδα PirateHairWaves (ή PHW σκέτο), δουλεμένο αποκλειστικά με τους τίτλους του τέλους από διάφορες ταινίες και ψάχνουν εταιρεία για να το βγάλει σε dvd. Μετά την παρούσα κυκλοφορία ο Justin Wiggan έβγαλε και το ντεμπούτο του προσωπικού του project, των The Geography Of Nowhere, στην ίδια εταιρεία. Θέλει λίγη προσοχή για να ξεπλέξουμε το παιχνίδι που κάνει γύρω από τον αριθμό 3! Πρόκειται για ένα 3'' cd-r σε πολυτελές κουτί, το οποίο περιέχει 3 θέματα και αποτελεί το πρώτο μέρος από συνολικά 3, με παρόμοια προσεγμένη αισθητική και ομοίως 3 θέματα έκαστο. Για να μη νομίζετε πως οι 333 κόπιες του 'Threehundredandthirtythreeep' ήταν ένα batch που βγήκε στην τύχη. Προσωπική δουλειά με τίτλο 'Frank Cougar' σχεδιάζει και ο Darren Joyce, για τον επόμενο χρόνο όμως, ενώ αυτή την εποχή οι Dreams Of Tall Buildings προσμετρούν ήδη κάτι νέο στη δισκογραφία τους - μια πολύ περιορισμένη κασέτα για λογαριασμό της Victory Garden Records. Άσε τα μελλοντικά τους πλάνα. Αρκούν για να γραφτεί μυθιστόρημα. Ειλικρινά!
Πιστεύω πως η φετινή χρονιά μας έδωσε την ευκαιρία να εξαντλήσουμε διεξοδικά το φαινόμενο Matt Elliott. Γράφτηκαν όμως διεθνώς ελάχιστα για κάτι δικό του, η κυκλοφορία του οποίου προηγήθηκε κατά ένα περίπου μήνα αυτής του εξαιρετικού ντεμπούτο album του 'The Mess We Made'. Αναφέρομαι στο 'Borderline Schizophrenic', το 10'' ep που εξέδωσε η Domino και στο οποίο περιέχονται τρία non album tracks που κατά τη γνώμη μου αποτελούν τον καλύτερο συνδετικό κρίκο μεταξύ του τωρινού του ύφους και αυτού των πάλαι ποτέ The Third Eye Foundation. Και αφήνουν, συν τοις άλλοις, να φανούν και μερικά αγγίγματα, σαν πατήματα γάτας, από drum & bass.
Η πρώτη πλευρά του βινυλίου έχει χαραγμένα πάνω της τα 'Borderline Schizophrenic' και 'You Spooked The Horses'. Η δεύτερη το 'Branlette Espagnol'. Ψάχνοντας στο δίκτυο ίσως συναντήσετε πολλές φορές να αναφέρεται το 'You Spooked The Horses' με δύο μέρη (part 1 & 2) και να παραλείπεται το ομότιτλο. Θεωρώ πως το επίσημο site του Matt Elliott είναι και η πιο αξιόπιστη πηγή. Όπως και αν έχει, το 'Borderline Schizophrenic' αποτελεί με τον τρόπο του έναν ακόμα σπουδαίο σταθμό για έναν άνθρωπο που η ζωή τον έφερε από το Bristol στη Γαλλική επαρχία και η μουσική από απλό μέλος των Flying Saucer Attack στον σημαντικότερο σύγχρονο ηλεκτρονικό τροβαδούρο. Και στην απόλυτη ομορφιά των όσων έχει γράψει έχουν χρωματιστεί και καταλήξει όλα, ακόμα και τα αφηρημένα σχήματα.
Άλλος ένας Αυστραλός των ηλεκτρονικών που για καλή μας τύχη τελικώς τράβηξε τον δρόμο προς τη Γηραιά Ήπειρο είναι και ο Adam Raisbeck από τη Μελβούρνη, σήμερα 29 χρονών. Και όταν μιλάμε για τη μακρινή Ωκεανία, ο με καθ' οιονδήποτε τρόπο ερχομός κάποιου στη «γειτονιά» μας σαφώς και κάνει πολλά επικοινωνιακά πράγματα ευκολότερα. Για να επανέλθουμε, ο κύριος αυτός είναι ο μουσικός πίσω από το όνομα Sense (λύνονται έτσι και οι όποιες απορίες από το προηγούμενο τεύχος). Το φετινό 'Learning To Be' είναι το δεύτερό του album και κυκλοφορεί από το βελγικό ελιτίστικο label της U-Cover από την Antwerp.
Το 'Learning To Be' είναι ένας πολύ ευαίσθητος και βαθυστόχαστος instrumental ambient/electro δίσκος. Ο νους που έχει συλλάβει τα θέματά του έχει πολλά από την αύρα του ονειροπόλου και σε κάθε ένα από αυτά ρίχνει μονίμως σκαλωσιές προς τον ουρανό, ανεβαίνει και ύστερα πηδάει στο κενό για να αρπαχτεί απ' τις ουρές των άστρων που πέφτουν. Είναι αυτή η ίδια η μακαριότητα και η επανάληψη της προσπάθειάς του, η οποία αποτυπώνεται τόσο θαυμάσια, που συγκλονίζει. Σαν εκείνα τα λάθη στη ζωή μας που είναι σωστότερα καμιά φορά από όλα τα άλλα της. Ο Adam Raisbeck έγραψε και ηχογράφησε αυτό το υλικό μόνος την τριετία 2000-2002, στην ιδιαίτερη πατρίδα του τη Μελβούρνη. Εξαντλώντας στην αισθητική και το στυλ του τον λυρισμό της ποίησης και τις μελωδίες της καρδιάς. Σε μια συνέντευξή του, ανάμεσα σε άλλα πολλά, ανέφερε και την επερχόμενη κυκλοφορία ενός ακόμη album με τίτλο 'Remember Me', αυτή τη φορά από την Enough Records, το οποίο δηλώνει πως ηχογράφησε σε μόλις τρισήμισυ μέρες. Στις άλλες του ασχολίες περιλαμβάνονται και αρκετές που αφορούν στο label της Electronic Emotional Music (γνωστού και ως EEM, από τα αρχικά του ασφαλώς), του οποίου είναι συνιδρυτής, αλλά και η φωτογραφία, αφού το εξώφυλλο του παρόντος digipack cd είναι δικό του.
Το 'Learning To Be' έχει ήδη μια θέση στα εξέχοντα ηλεκτρονικά albums της χρονιάς. Ο ηχητικός του κόσμος, αν και είναι απροκάλυπτα διαχρονικός, διατηρεί μια ένταση και πυκνότητα λιγουλάκι ασυμβίβαστη, που νιώθω πως αρκεί περισσότερο να εγκωμιαστεί και να βιωθεί απ' όσο να περιγραφεί και να αναλυθεί. Κατάφερα και σας μπέρδεψα;
Είναι η πρώτη φορά που γράφουμε εδώ για τους Elixir. Αυτοί όμως υπάρχουν από το 1995, οπότε και σχηματίστηκαν στο Λονδίνο ως τρίο, αποτελούμενο από τους Martin Stovey, Steve Jones και Richard Pushong. Αν και έχουν προκύψει στις τάξεις τους δύο παράλληλα side projects, οι Phobos 3 (με κορμό τους δύο πρώτους) και Sykes (ο τρίτος μόνος του), η σύνθεσή τους παραμένει μέχρι τις μέρες μας σταθερή. Το album 'Don't Be Scared' που κυκλοφόρησε φέτος από την Quatermass, το ηλεκτρονικό παρακλάδι της ιστορικής βελγικής Sub Rosa, είναι το τρίτο τους συνολικά και ακολουθεί το προ τριετίας, αν δεν απατώμαι, προκάτοχό του, τότε στη μητρική εταιρεία.
Η μουσική των Elixir είναι ένα ωμό και επιθετικό ηχητικό μωσαϊκό, με μπάσο-δυναμίτη, ηλεκτρονικά break-beats, θορυβώδη tape loops, πειραματισμό, σκοτεινότητα και ρυθμό με την ένταση στο υψηλότερο επίπεδο. Ίσως μια πιο aggressive εκδοχή των Material εποχής 'Seven Souls' ή των Hoodlum Priest εποχής 'Heart Of Darkness' να δίνει μια προσέγγιση με ασφάλεια. Ακούστε το εξαιρετικό 'Trapdoor To Another Life' ή το 'Peace' που κλείνει το cd.
Τα εννιά περιεχόμενα tracks του 'Don't Be Scared', τα περισσότερα με τρομαχτικούς και λίγο μακάβριους τίτλους, η Quatermass, μια εταιρεία που πήρε το όνομά της από την σειρά επιστημονικής φαντασίας του Nigel Kneale 'The Quatermass Series' που ξεκίνησε να προβάλλεται στην τηλεόραση του BBC από τα fifties ακόμα και το φωτογραφικό έργο του David Henry - αν δεν υπήρχε η παρούσα δουλειά των Elixir αυτά τα τρία θα ήταν πιθανώς άσχετα μεταξύ τους. Τώρα αντιπροσωπεύουν ό,τι πιο φιλόδοξα εξτρεμιστικό σχεδιάστηκε να συμβεί στα πλαίσια του φετινού αντικομφορμισμού και εντέλει δεν πέτυχε τον στόχο του, αν και η προσπάθειά του κρίνεται πολύ θετική. Ενδιαφέρον, με μερικές πολύ καλές αναλαμπές.
PLAY-LIST στήλης (το βαρόμετρο της έσω εντροπίας μου) :
1. T.A.C. - Twilight Rituals
2. CERBERUS SHOAL - Chaiming The Knoblessone
3. 1 MILE NORTH - Minor Shadows
4. DIRK POLAK - Wonder van de Liefde
5. EMPUSAE - Extra Muros cd-ep