Please, smile Mr. Dark!! #61


Fairy World No 1Οι Fred Chaplain και Sabine Adelaide γνωρίστηκαν στη Nantes της Γαλλίας το 1990. Καθότι αμφότεροι σπουδαστές σε μια Σχολή Κινηματογράφου της πόλης εκείνη την περίοδο, σκέφτηκαν έναν ακόμη κοινό τρόπο να εκφράσουν την αγάπη τους για τη μουσική, τη ζωγραφική και τη φωτογραφία και πολύ σύντομα ίδρυσαν το label της Prikosnovenie. Στα χρόνια που μεσολάβησαν από τότε, αυτή η εταιρεία έγινε σταδιακά συνώνυμη με τις πλέον ευαίσθητες πλευρές του ατμοσφαιρικού ήχου (το όνομά της εξάλλου στα ρώσικα σημαίνει «απαλό άγγιγμα»), κυκλοφορώντας υλικό από χώρες όπως οι Ιαπωνία, Αυστραλία, Ρωσία, Ουκρανία, Γερμανία, Ιταλία, Ελλάδα και ασφαλώς τη Γαλλία (και από ονόματα που ειδάλλως θα έμεναν ακόμα άγνωστα). Η αισθητική και το οπτικό μέρος των δίσκων της προβάλλει μια ενιαία προσωπικότητα και στυλ, για τα οποία βασικά είναι υπεύθυνη η δημιουργική φαντασία της Sabine Adelaide, αυτή που επιμελείται το artwork των εκδόσεων. Ο Fred Chaplain δείχνει να προτιμάει περισσότερο την ενασχόληση με την καθαρά μουσική πλευρά, διατηρώντας μάλιστα και ένα δικό του project, τους Lys. Το 1996 ξεκίνησε και το πρώτο sub-label της Prikosnovenie, η Iris, με κύριο θέμα της τις γυναικείες φωνές και τον επόμενο χρόνο το δεύτερο, η Lytch, για τις διάφορες μορφές της σύγχρονης ηλεκτρονικής μουσικής.
Το χορταστικό sampler 'Fairy World No 1' έχει έναν σαφέστατα επετειακό χαρακτήρα. Περιέχει δεκαεπτά ονόματα από το roster της εταιρείας, από τα οποία τα δέκα συμμετέχουν με ακυκλοφόρητα tracks και συνοδεύεται από ένα πολύχρωμο booklet είκοσι σελίδων σε σχήμα Α5 - με εξώφυλλα δίσκων, graphics, photos και σχόλια στα αγγλικά και γαλλικά. Αρχικώς εκδόθηκε για να συνοδεύει δωρεάν τις παραγγελίες όσων ζητούσαν για πρώτη φορά κάτι από τον mail order κατάλογο της εταιρείας. Ευτυχώς αργότερα κυκλοφόρησε ευρύτερα.
Αυτή είναι και η καλύτερη εισαγωγή, πλήρης και αδρή, για τον ονειρικό, ποιητικό κόσμο των παραμυθιών και της φαντασίας που μελετημένα και σχολαστικά αυτοί οι δύο Γάλλοι έχουν υφάνει τα τελευταία δεκατρία χρόνια. Ethereal folk. Ένας κόσμος μυστηριώδης και συχνά-πυκνά σαγηνευτικός στην εξωτική του παρρησία. Διότι ο ατμοσφαιρικός ήχος του σήμερα μπορεί να χρωστάει πολλά, αλλά δεν είναι πια μόνον οι Dead Can Dance. Και συν τοις άλλοις έδωσαν και καταφύγιο στα διάφορα projects μελών των ιστορικών Von Magnet! Σημαντική λεπτομέρεια, έτσι;
Αναφέρω πως τα κομμάτια που εμφανίζονται αποκλειστικά στην παρούσα συλλογή αφορούν στα ονόματα των: Christian Wolz, Ashram, Gor, Irfan, Anassane και των δικών μας Daemonia Nymphe, αλλά και στις συνεργασίες των: Lys & Louisa John-Krol, Lys & Francois Testory, Jack Or Jive & Gor και Love Sessions.


Freeform ArkestraΚαι από τη Γαλλία, στη Ζυρίχη της γειτονικής Ελβετίας και στους Nico Canzoniere και Dario De Nicola. Οι δυο τους ξεκίνησαν αρχικά ως deejays και διοργάνωναν διάφορα happenings, βραδιές με ποίηση και jazz events σε ένα μικρό και παράνομο club που διατηρούσαν, πριν απορροφηθούν στην παραγωγή μουσικής και στήσουν γι' αυτό την κολεκτίβα των Freeform Arkestra. Κυκλοφόρησαν το πρώτο τους single το 1998, σε περιορισμένες κόπιες 10'' στη δική τους Weltrecord. Σήμερα είναι η πρώτη ζωντανή μπάντα της Straight Ahead Recordings και το φετινό τους ντεμπούτο album με τίτλο 'Metamorphosis', μετά από μερικά extended singles, περιέχει μια αποθεωτική κοσμική jazz, βάζοντας μαζί τις ελεύθερες αναζητήσεις του Sun Ra και του Albert Ayler με τους περισσότερο ethnic δρόμους του Jah Wobble, του David Byrne και του Bill Laswell στις δουλειές του για την Axiom. Όντως πολύ τολμηρό, για να μην είναι ενδιαφέρον.

MetamorphosisΤα εννιά θέματα του 'Metamorphosis' ακολουθούν μια ιδιάζουσα συμπλεκτική τεχνική, με άριστο programming. Συνδυάζουν τους ήχους που παράγουν οι δύο από samples στα decks, με ηλεκτρονικά, loops που παύουν να γυρίζουν κυκλικά, αλλά αναπτύσσονται σε τροχιές, πολλές φορές ξεκινώντας από τη μέση του κομματιού και ακουστικούς ήχους που βάζουν καμιά δεκαπενταριά άλλοι μουσικοί. Ανάμεσά τους δύο εξαιρετικοί πνευστοί, οι Werner Ludi και Robert Morgenthaler, ο κιθαρίστας Vincent Teuscher, ο Fabian Gisler στο μπάσο, μερικοί βιρτουόζοι κρουστοί, καθώς και Τούρκοι μουσικοί που συνάντησαν οι Freeform Arkestra σε ένα διεθνές jam session που έλαβε χώρα στη γείτονα την άνοιξη του 2000.
Αυτοί οι τελευταίοι χρωματίζουν ιδιαιτέρως το εναρκτήριο 'Freeform Origin Theme'. Μαζί με το 'Arriving Plutonia' (με τα congas του Roman Bruderer να δίνουν έναν χαλαρό, αλλά επηρμένο ρυθμό) και το ονειρικό 'Tyrrhenean Sea' (με τα φωνητικά της Sabina Leone) είναι οι τρεις μόνον από τις θαυμαστές στιγμές ενός αρκούντως ουσιαστικού δίσκου με πάμπολλες κρυφές γοητείες και αξιοθαύμαστο πνεύμα. Στο τελευταίο track ενσωματώνονται και ηχογραφήσεις από κονσέρτα της μπάντας. Οι The Art Ensemble Of Chicago, μοντέρνοι, αλλά το ίδιο αστρικοί και με την τελευταία λέξη της σπατάλης του στούντιο, στο κέντρο της Ευρώπης, αλλά και σε ανύποπτο χρόνο, όπως το 2003. Και τι άλλο σημαίνουν, πέρα από το γνωστό, τα αρχικά R.I.P. παρακαλώ; Rest In Playing! Καλό έτσι;


SkullΟ Martin Horntveth δεν είναι το πρώτο μέλος των Jaga Jazzist που γράφει μουσική έξω από το συγκρότημα. Έχοντάς τον όμως γνωρίσει στον οργανωτικό ρόλο του drummer και προγραμματιστή αυτής της Νορβηγικής κολεκτίβας, είναι δύσκολο να τον συνηθίσουμε ακούγοντας το φετινό του 'Skull ep', τη δεύτερή του προσπάθεια για την Smalltown Supersound από το Όσλο. Γεμάτο με απανωτά cut-up break beats και, στην καλύτερή του, σ' ένα βιομηχανικό dark electro, αυτά τα είκοσι δύο λεπτά μουσικής απέχουν έτη φωτός από όσα περιμένει κάποιος από έναν κρουστό!
Σε ένα track, το 'Radio/Radio/TV/Sleep', τις κιθάρες βάζει ο Espen Hangard, των ομοεθνών metallers No Place To Hide, των οποίων μια σύνθεση, το 'Sole', ο Martin Horntveth τη γδέρνει σε κάτι που ονομάζεται εδώ remix! Αυτά τα δύο tracks, οι δυο προαναφερόμενοι τα έχουν παίξει μαζί και ζωντανά σε κάνα δύο περιπτώσεις, ελπίζω με περισσότερο συγκροτημένα αποτελέσματα (μα αν υπήρχαν τέτοια δεν θα τους έβγαινε αυτός ο εξτρεμισμός εδώ, ρωτιούνται τέτοια πράγματα;). Τα '100%', 'Comic', 'Skull, Lights & Neonsigns' και 'Szakal Is Home For X-Mas' ίσως βρουν απήχηση σε όσους αρέσκονται σε κάποιες κυκλοφορίες των Venetian Snares. Συνολικά όμως σαν πρόταση απορρίπτονται και λόγω του σχεδίου του Frank Ottersen στο εξώφυλλο που κάνει επίκαιρη τη θεωρία του Δαρβίνου, εκεί που πήγαμε να την ξεχάσουμε.


ColderΓεννημένος στο Παρίσι το 1974, ο Marc Nguyen Tan έγινε αρχικά γνωστός ως σχεδιαστής γραφικών και video παραγωγός - σε πολλά θέματα συνεργαζόμενος μαζί με τον φίλο του Benoit Emery. Το 2002 τελείωσε το πρώτο του μουσικό project - Colder - και έστειλε τα demos του σε διάφορα labels. Ανταποκρίθηκε η λονδρέζικη Output Recordings του Trevor Jackson (των Playground), η οποία τον υπέγραψε και κυκλοφόρησε φέτος το ντεμπούτο album του με τίτλο 'Again'. Στις εννιά συνθέσεις που περιέχονται σ' αυτό και στις οποίες ο Marc Nguyen Tan έχει επιμεληθεί τα πάντα - μουσική, στίχους, τραγούδι - αναδεικνύεται μια νοσταλγική συνθετική γραφή, πλημμυρισμένη από τους ήχους των Suicide, Kraftwerk, Cabaret Voltaire και New Order, το ερμηνευτικό στυλ των Ian Curtis και Alan Vega και τις τεχνοτροπίες του Martin Hannett στην κονσόλα του στούντιο. Το pre-mastering του υλικού έγινε στο Παρίσι από τον Norscq, κατά κόσμο Jean-Louis Morgere, παλιότερα των The Grief, Von Magnet και μετέπειτα των The Atlas Project, ο οποίος και προσγειώνει λίγο, τρόπον τινά, το αποτέλεσμα στο σήμερα. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως σε αρκετές στιγμές δεν ενοχλεί η deja-vu γραφικότητα, το επίπεδο των τραγουδιών είναι υψηλό (κορυφαίο το 'This River').

AgainΜόλις ο Marc Nguyen Tan τελείωσε με το 'Again' δούλεψε αμέσως πάνω σε έξι μικρά films για να συνοδεύσει την κυκλοφορία του, μαζί με τους Benoit Emery και Bernard Stulfatz. Είναι αυτά που περιλαμβάνονται στο bonus dvd που βρίσκουμε στις πρώτες κόπιες του album και στα οποία παίρνουμε μια επαρκή ιδέα για το τι μπορεί να σημαίνει ο εφαρμοσμένος μινιμαλισμός στις εναλλαγές των εικόνων μιας video ταινίας. Και υπό αρκετές απόψεις αυτή η προβολή, με τη μουσική ως βασικό της στοιχείο, ίσως να είναι και το σημαντικότερο που κατάφερε ο Marc Nguyen Tan σε αυτή του την πρώτη μουσική ενασχόληση. Ενδιαφέρον, χωρίς εξάρσεις set και σίγουρα ελπιδοφόρο, όταν ανοίξει λίγο περισσότερο το μουσικό του πεδίο που μετά το πέρας τόσων χρόνων από τα eighties την ενέχει την ασφυξία. Ίδωμεν ...

PLAY-LIST στήλης (το βαρόμετρο της έσω εντροπίας μου) :

1. ARCA - Angles
2. OOPHOI - Bardo
3. THE NOTWIST - Lichter 12''
4. SUSHIROBO - The Light-Fingered Feeling Of SushiRobo
5. DOMOTIC - Smiles Again 3'' cd