Please, smile Mr. Dark!! #69

Αν κάποιος μου έλεγε πως ο Αμερικανός Alexander Perls (κατά καιρούς έχει χρησιμοποιήσει και το επώνυμο Bild) από τη Νέα Υόρκη και ο Δανός Jonas Munk (Jensen, όπως είναι το πλήρες όνομά του) από την Odense συνέλαβαν τα οκτώ ορχηστρικά θέματα του 'Into Forever' σε ένα πλανητάριο με ανοιχτό θόλο, το ακρόαμά του μου είχε ήδη δώσει από πριν όλα τα πειστήρια για να τον πιστέψω. Οι τύποι όμως φαντάστηκαν κάτι ευρύτερο, ένα σενάριο λες βγαλμένο από τις σελίδες του Isaac Asimov για την πρώτη μουσική που θα παίζεται στο σύμπαν αιωνίως. Στην ιστορία τους λοιπόν, ένας βολιστήρας με το όνομα The Atares θα εκτοξευτεί τον Μάιο του 2011 από το Novgorod της Ρωσίας με κατεύθυνση το σύστημα Nebula NGC 10007, πέντε χιλιάδες έτη φωτός μακριά από τη Γη και άλλες δεκαεπτά μεγαλύτερο σε διάμετρο από το Ηλιακό, και φτάνοντας στο κέντρο του θα αρχίσει να αναπαράγει μέσω audio projectors μια ατέρμονη loop με το περιεχόμενο του cd. Και είναι αλήθεια πως ό,τι ακούμε σε αυτό είναι ένα διαστρικό ambient, απαλλαγμένο βαρύτητας, με χαλαρά χρώματα και ανάπτυξη, σε στιγμές σαγηνευτικό αλλά και εν πολλοίς αβαθές, που συνδυάζει ηλεκτρονικά και κιθάρες κατά Brian Eno/Robert Fripp (καλό ταίρι με το εξώφυλλο).

Into foreverΤο album είναι η πρεμιέρα της Sound Of A Handshake, ένα sub-label της γερμανικής Morr Music, όπως μάθαμε πρωτίστως για συνεργασίες, και κυκλοφορεί κάτω από το συνθετικό Icebreaker International & Manual, από τα ονόματα των projects που χρησιμοποιούν οι συμμετέχοντες στις ξεχωριστές τους διαδρομές. Τίποτα φυσικά δεν θυμίζει εδώ πως ο Alexander Perls υπήρξε μέλος κάποτε των Piano Magic και πως ο Jonas Munk συμμετέχει παράλληλα και στους Limp. Η πρώτη εμφάνιση των δύο πάντως και μάλιστα με το ομότιτλο track από το παρόν ήταν στη διπλή συλλογή 'Blue Skied An' Clear' του 2002 (το πρώτο της cd, με την ευκαιρία, ήταν ένα tribute στους Slowdive). Φυσικό ήταν να έπεται και ο πλήρης δίσκος, περσινός πια. Εκείνο το θέμα ωστόσο, μαζί με το 'A Turning', ξεχωρίζει.
Άλλη μια λεπτομέρεια που θα προσέξετε είναι η κάτω αριστερά στάμπα στο οπισθόφυλλο με το λογότυπο της NATO|Arts. Πρόκειται για έναν φορέα που ενεργοποιήθηκε τον Απρίλη του 1999 μέσα στο γνωστό απεχθή, μιλιταριστικό οργανισμό. Μεταφράζω από συνέντευξη του Peter Rom (Director of Communications, τρομάρα τους!) στο Masstransfer Issue 003 που ξέθαψα επί τούτου: "...το NATO ξεκίνησε στις αρχές των 1990's να ερευνά τρόπους με τους οποίους θα ήταν δυνατόν να προωθηθεί η διεθνής ασφάλεια μέσω καλλιτεχνικού έργου...". Είπατε τίποτα; Θα πω εγώ τότε: Κρίμα που μια τέτοια ιδέα πέφτει σε (μαύρη;) τρύπα!


ArtangoΏρα για κάτι τελείως διαφορετικό στη συνέχεια, κλασικό σε άρωμα, αλλά νέο σε κώδικα. Οι Artango σχηματίστηκαν το 1991 από τους Fabrice Ravel-Chapuis (πιάνο) και Jacques Trupin (bandoneon) και όπως θα διαπιστώσατε ήδη είναι βέροι Γάλλοι. Ακούγοντάς τους όμως να βυθίζονται στους σπινθηροβόλους ρυθμούς των milongas και tango-milongas, κάλλιστα θα μπορούσαν να έρχονται από την Αργεντινή. Από το 1993 που βγήκε το πρώτο τους album μέχρι σήμερα το συγκρότημα έχει βγάλει πέντε δίσκους, φέρνοντας το ανεπανάληπτο πνεύμα του Astor Piazzolla στις σκηνές του Παρισιού - στην αρχή απλώς ως ντουέτο, αργότερα μαζί με ένα κουαρτέτο εγχόρδων, μετέπειτα με συμφωνική ορχήστρα και στο πρόσφατο 'In Extremis' (στην παριζιάνικη Ambroisie) συνοδευόμενοι από τους Eric L'Heude (κρουστά), Cyril Garac (βιολί), Patrick Sintes (κοντραμπάσο) και την εκπληκτική τραγουδίστρια Claire Dit Terzi στα δύο μοναδικά τραγούδια του cd, αρκετά κοντά στη bossa nova. Οι στίχοι τους ανήκουν στο συγγραφέα Philippe Adam, του οποίου το κείμενο 'Sauf Dehors' έχει εμπνεύσει στο σύνολό της αυτή τη δουλειά. Οι Artango είχαν παρουσιάσει μια πρωτόλεια εκδοχή της από το Les Francofolies de la Rochelle festival, το καλοκαίρι του 2001 ακόμη, δείχνοντας ότι δούλευαν σε αυτήν αρκετά χρόνια, σχεδόν αμέσως από τον προηγούμενό τους δίσκο το 1999.

In extremisΕπιπρόσθετα, από το 2002, το ντουέτο έχει αναπτύξει και ένα θέαμα μουσικής και χορού, που οι ίδιοι ονομάζουν ''Bar-Concept''. Σε αυτό συνοδεύονται από ένα ζευγάρι χορευτών, τους Cecilia Gonzalez και Jean-Sebastien Rampazzi. Η εμφάνισή τους ξεκινάει συμβατικά ως κονσέρτο. Ακολούθως, οι δύο χορευτές μπαίνουν μαζί τους σε αυτοσχεδιαστικές φιγούρες και στη συνέχεια προσκαλούν και εμπλέκονται στη σκηνή με μέλη από το ακροατήριο. Πρωτότυπο σίγουρα όχι, ταιριαστό με τη φύση αυτής της μουσικής όμως αναμφισβήτητα ναι.
Για να επανέλθουμε πάντως, το 'In Extremis' είναι ένα album που ως μουσική πρόταση, και αυτό είναι το ζητούμενο εδώ, θίγει και παρακάμπτει τις παραδοσιακές φόρμες και δομές που εξυπακούονται από μόνη τη λέξη ταγκό. Το υπέροχο κείμενο 'That's Tango?' του Jacobo Romano αρκεί ως ανάλυση, την ίδια στιγμή που οι περιρρέοντες ήχοι τρέχουν για να την υπερβούν. Την τελευταία φορά που άκουσα κάτι παρόμοιο ήταν από τον Evan Lurie στο 'Pieces For Bandoneon' πολλά χρόνια πριν. Συστήνεται, με μια καθόλου εύκολη ειρωνεία.


Svidd NegerΥπό τον, προκλητικό για κάποιους, τίτλο 'Svidd Neger' ('Burnt Negro' αγγλιστί), η περσινή ταινία του Νορβηγού Erik Smith Meyer μπορεί να πάτησε σε κόστος το εκατομμύριο δολάρια, άνοιξε όμως και ένα φάκελο στα εισερχόμενα του European Court Of Human Rights στη Χάγη. Μολοντούτο, αυτό δεν είχε καμία επίπτωση στο να κρατάμε το cd με το score των Ulver, κυκλοφορία στη δική τους Jester Records. Σταθεροποιημένοι πλέον ως τρίο - με τους Kristoffer G. Rygg, Tore Ylwizaker και Jorn H. Svaeren - οι Ulver του 2004 είναι αρκούντως φαντασιόπληκτοι και ομοίως απρόβλεπτοι όσο και επιτήδειοι. Δεν γνωρίζουμε και πολλά σημερινά συγκροτήματα που να έχουν απλωθεί σε τόσα πολλά και διαφορετικά αισθητικά στυλ μέσα σε δέκα χρόνια. Ένα soundtrack των δεκάξι θεμάτων, που ρέουν το ένα στο άλλο χωρίς διακοπές, επική αλά In The Nursery είσοδος, αλλά και έξοδος, ατμοσφαιρικές ελίξεις με πιάνο και κιθάρες, διάλογοι από το film και ευαίσθητες γραμμοσκιάσεις που συλλαμβάνουν την παράνοια του story σε μια απόλυτα κρυψίνοη συνεργασία. Δεν ζητήσαμε και τίποτα άλλο για να σταθεί αυτή η μουσική και έξω από τις κινηματογραφικές αίθουσες.

UlverΕπιπλέον, προσφάτως επιμελήθηκαν στην εταιρεία τους και το cd-συλλογή 'Teachings In Silence', το οποίο είχε εκδώσει το 2002 σε χίλιες κόπιες η αμερικανική Black Apple. Εδώ υπάρχουν τα τέσσερα συνολικά tracks των 'Silence Teaches You How To Sing' και 'Silencing The Singing', δύο εξαντλημένων eps που είχαν βγει αμφότερα το 2001 σε περιορισμένα αντίτυπα. Μια ενιαία dark avant-electronica θεματολογία, μια θάλασσα που κοχλάζει μέσα από βόμβους και συχνότητες, αντηχώντας πάνω τους βουερές μελωδίες υποβολιμαίων τοπίων. Ένα εγκεφαλικό αντιστάθμισμα στην έρημο δίπλα στα 'Musick To Play In The Dark' των Coil.
Μας έφτασαν όμως στο νήμα και μερικά νέα με ενδιαφέρον και αφορούν σε δύο φρέσκα assignments για επενδύσεις ταινιών. Οι Ulver λοιπόν θα έχουν το όνομά τους δίπλα σε αυτό της Mari Boine στην ταινία 'Chlorox, Ammonia And Coffee' της Mona J. Hoel και του Βρετανού Tom McRae στο 'Uno' του Aksel Hennie. Εντούτοις, το βάρος, ειδικό και μη, πέφτει στο πρώτο full-length album τους από το 2001. Φέρει τελικώς τον τίτλο 'Blood Inside' και τη μίξη του επιμελείται ο Ronan Chris Murphy στο δικό του Veneto West studio στο Los Angeles.


Fearsome jewelΚλείνουμε με έναν κύριο που ξεκίνησε ανάποδα, πρώτα συνθέτοντας soundtracks για ταινίες. Έχει βέβαια και άλλες επιδόσεις στο παρελθόν ως πρωταθλητής του frisbee, ωστόσο εδώ θα το ξεχάσουμε. Πρόκειται για τον Andrew Thomas από τη Νέα Ζηλανδία. Δεν εκπλήσσει που εμμέσως κράτησε τον κινηματογραφικό χαρακτήρα του. Απλώς αυτή τη φορά και σε ό,τι αφορά στο ντεμπούτο του για τη γερμανική Kompakt από την Κολονία, η ταινία υπήρξε μόνο στο μυαλό του. Έστω και αν ακούγεται χιλιοειπωμένο, έτσι έχουν τα πράγματα με το 'Fearsome Jewel', ένα instrumental mini-album των τριάντα πέντε λεπτών. Και όπως αρκετές φορές έχει συμβεί με την εν λόγω εταιρεία, στο cd δεν αναφέρονται πουθενά τίτλοι, αλλά απλώς απαριθμούνται τα θέματά του. Τι ποιο ταιριαστό δηλαδή για μια μουσική που προσεγγίζει ταυτόχρονα τις δύο περισσότερο λιτές πλευρές του ambient, τη minimal και την pop και δη σε μια εκφραστική αισθητική πολύ κοντά στην ευρωπαϊκή. Ο δίσκος έχει ενδιαφέρον, το οποίο κυρίως πηγάζει από την αβίαστη χαλαρή του ανάπτυξη και την απλοϊκότητά του στο να τονίζει τις μελωδικές του ιδέες, δεν φλυαρεί, χάνεται σε ένα ελκυστικό υπνοβατικό trip, που όμως ακριβώς επειδή δεν μεταμορφώνεται κρύβει σε στιγμές και μια αρνητική συνιστώσα. Ευτυχώς, υπερτερούν συνολικά τα χαρίσματά του.

PLAY-LIST στήλης (το βαρόμετρο της έσω εντροπίας μου):

1. SYLVIE COURVOISIER/MARK FELDMAN/ERIK FRIEDLANDER - Abaton 2cd
2. ULVER - Teachings In Silence
3. BEYOND SENSORY EXPERIENCE - Ratan
4. RAND AND HOLLAND - Tomorrow Will Be Like Today
5. ADAM BUTLER - Schmoozing With The Apres Garde