Please, smile Mr. Dark!! #7

Καινούργιο CD album και έντεκα νέα τραγούδια από τους Backworld με γενικό τίτλο 'Of Silver Sleep', στην World Serpent Distribution.
Την γνωρίσαμε ακριβώς από το ντεμπούτο τους ('Holy Fire' CD του 1996), μας άγγιξε, την ψάξαμε με προσοχή και τώρα λέμε ότι την κατέχουμε καλά την αποκαλυπτική τραγουδοποιϊα τους και το καινούργιο, τέταρτο, επεισόδιό της που παρουσιάζουμε σήμερα είναι μια υψηλού επιπέδου και άξια συνέχειά της. Και είναι σίγουρο αυτό. Δεν ταλαντεύεται ούτε στιγμή και από τίποτα.
Ο Joseph Budenholzer κοιμάται λίγο και ανήσυχα τα βράδια. Τις υπόλοιπες ώρες είναι κατειλημμένος από αποστολικά, μυστικιστικά, οράματα. Όταν συνθέτει δε - υποθέτω πάνω στην κιθάρα του - αυθυποβάλλεται σε μια υπνωτική δοκιμασία, βιώνοντας τις προφητικές του ιστορίες, ξεσηκωμένες από τις Γραφές, όσο εντονότερα μπορεί. Ο φόβος μήπως το δωμάτιό του γίνει κάποτε παρανάλωμα του πυρός είναι ταυτόσημο με το ιερό καθήκον να σώσει ότι πολυτιμότερο υπάρχει σε αυτό : τον Εσταυρωμένο πάνω από το προσκέφαλό του. Όλα τα άλλα δεν τον νοιάζει και αν χαθούν εντέλει.
Ακουστικές μπαλάντες μιας ευαίσθητης καρδιάς, κατά βάση τροβαδούρου, πολύ κοντά και επηρεασμένη από την περίφημη ψυχεδελική folk του David Tibet (των Current 93), ολόκληρο το 'Of Silver Sleep' CD album είναι ένα πολύ βαθυστόχαστο και ποιητικό έργο.
Πόσες συνθέσεις έχει γράψει ο Joseph Budenholzer για τα, μέχρι σήμερα, albums των Backworld, ξέρετε; Κάτι δεκάδες είναι η απάντηση. Ε, λοιπόν όταν φτάσει η ασυναγώνιστη στιγμή του 'Gospel Of Mary', με διαφορά της κορυφαίας σύνθεσης εδώ (τι υπέροχο πιάνο!!), ξεφυλλίζοντας τις σελίδες του ένθετου, διαπιστώσαμε ότι την μοιράζεται με ένα άλλο πρόσωπο, την Connie Petruk, η οποία προστίθεται στον κατάλογο των ανθρώπων που βρήκαν τρόπο και χάιδεψαν τα σπλάχνα μας. Και δεν τους ξεχνάμε ποτέ αυτούς. Όπως δεν θα ξεχάσουμε και τα 'Melody', 'A Place In Heaven', 'Hands Of Ash' και το άψογο, ομότιτλο, οργανικό finale. Τα υπόλοιπα δηλαδή κομμάτια που συνθέτουν το καλλωπισμένο και το θαυμάσιο του παρόντος.

Κρατείστε μια παρατήρηση, η οποία ενέχει διαστάσεις τραγικής ειρωνείας και που αφορά τους Sorrow : δεν μπόρεσαν ούτε να πλησιάσουν, ούτε να επαναλάβουν (ούτε να ξεπεράσουν ευνόητα), την ισορροπία του ντεμπούτο τους 'Under The Yew Possessed' (album του '93), αν και πάνε τόσα χρόνια από τότε. Παρόλο δε που ο σχετικός τύπος τους πλάθει με κάθε ευκαιρία εγκώμια επί εγκωμίων (μέρος του promotion και αυτά πλέον, ας μην κρυβόμαστε), μας είχαν δημιουργήσει σκεπτικισμό.
Είχαν, γιατί με το 'Let There Be Thorns' CD EP, περιορισμένης έκδοσης κυκλοφορία (χίλια αντίτυπα δεν είναι ποτέ αρκετά), για τις ανάγκες της εμφάνισης τους ως headliners στο A Night Of Misanthropy festival της Νέας Υόρκης, τον περασμένο Μάρτη - η κορύφωση της αμερικανικής 2001 tour τους - ο σκεπτικισμός αναιρείται. Διότι αυτό είναι που, από πολλές πλευρές, έρχεται να βάλει την ουσία των πραγμάτων στην θέση τους, υλοποιώντας με ενδιαφέρον τρόπο το φανταστικό και πρώτα από όλα το εμπνευσμένο.
Οι έξι συνθέσεις που περιέχονται εδώ περιλαμβάνουν τις δύο του, επίσης περιορισμένης έκδοσης, ομότιτλου, 7'' picture disc που προηγήθηκε [στην μια εκτέλεση συμμετέχουν οι Nigel Mc Kernaghan και John Contreras, ενώ στην εναλλακτική του ομότιτλου τραγουδιού (με άλλο τίτλο όμως), συμμετέχει ο Michael Cashmore (των Current 93)], συν μια διασκευή του 'Devil's Plaything' των Backworld, ηχογραφημένη ζωντανά στις 2/12/2000, συμμετέχοντος του Joseph Budenholzer, συν τρεις ακόμη καινούργιες (και όλες καλές).
Αυτό που ακούμε στο σύνολο του 'Let There Be Thorns' είναι η περισσότερο φορμαρισμένη Rosie Mc Dowall των τελευταίων χρόνων (σε στιγμές η φωνή της είναι απόλαυση, σκέτο κρύσταλλο). Αυτό νομίζω τα λέει όλα για την ειδική αξία του παρόντος.
Το πιθανότερο βέβαια είναι τώρα που διαβάζετε αυτά η έκδοση της κυκλοφορίας να έχει εξαντληθεί. Για όσους επιμείνουν όμως να την ψάχνουν βγήκε από την εταιρία του συγκροτήματος, την Piski Disk.

Ο σαξοφωνίστας Max Nagl, αυστριακός από την Βιέννη, είναι μια από τις εξέχουσες φυσιογνωμίες που ενεργούν εντός της σύγχρονης ευρωπαϊκής jazz σκηνής, με ήδη μια πολυετή και σεβαστή προσφορά. Ο αμερικανός γραφίστας, σχεδιαστής και λογοτέχνης Edward Gorey, ήταν (αφού από τον περασμένο Μάρτιο βρίσκεται στους ουρανούς) ένας από τους τελευταίους αφοσιωμένους του κλασικού γοτθικού, ίδιο αίμα με πρωτεργάτες του είδους όπως οι Edgar Allan Poe, E.T.A. Hoffmann, Gustav Dore.
Μπορεί να μην βλέπει κάποιος κοινά μεταξύ των δυο παραπάνω, αλλά σίγουρα υπάρχει τουλάχιστον ένα το 'The Evil Gardens' CD album, πρόσφατη, άκρως αρτίστικη και προσεγμένη, έκδοση της λονδρέζικης November Music Group (μέσω της Harmonia Mundi UK). Σε αυτό ο πρώτος γράφει και αποδίδει μουσική επηρεασμένη από το έργο του δεύτερου - όλα τα κείμενα και σχέδια που υπάρχουν, από το εξώφυλλο μέχρι το ένθετο, του CD είναι δικά του και από μόνα τους είναι ένα σημαντικό συν της κυκλοφορίας. Και δεν είναι μόνος σε αυτό το project. Συμμετέχουν μαζί του οι Noel Akchote (κιθάρα), Patrice Heral (κρουστά), Josef Novotny (πιάνο και πλήκτρα γενικώς), ο παλιός Lol Coxhill (επίσης σαξόφωνο, αλλά και φωνητικά) και η εξαιρετική Julie Tippetts στην φωνή. Το album ηχογραφήθηκε στο Black Lagoon Studio (στην Βιέννη φυσικά), τον Ιούνιο του 2000.
Αν και κατά ένα μέρος (όχι το μεγαλύτερο όμως) της διάρκειάς του δεν ξεπερνά τα standards του ενδιαφέροντος και του συμπαθητικού, θυμίζοντας σε σημεία τα ανάλογα projects που διοργάνωναν στα 80's οι ευρύτεροι γύρω από την ιστορική Recommended Records καλλιτέχνες, αξίζει να βρείτε την άψογη αυτή έκδοση, η οποία θα γίνει αμέσως μια από τις πιο ιδιαίτερες, γραφίστικα τουλάχιστον, που έχετε στην δισκοθήκη σας. Τα 'The Iron Tonic' και 'The Disrespectful Summons' είναι οι συνθέσεις που τραβούν για τις περισσότερες επαναλήψεις. Σύγχρονη jazz με θεατρικό θεματικό περιεχόμενο σε κοσμοπολίτικο κλίμα και όσοι γνωρίζουν κατάλαβαν.

Το Gew-Gaw Τεύχος #8 έσπασε κάθε χρονικό όριο καθυστέρησης μέχρι να κυκλοφορήσει. Το, ολιγόλογο αλλά ευαίσθητα απολογητικό, editorial του εκδότη Γιώργου Μακρή είναι ξεκάθαρα ειλικρινές, τόσο για τους (χμ!!) ανύπαρκτους λόγους, όσο και για το γεγονός ότι αυτό είναι μάλλον λίγο, σε σχέση με τον χρόνο που μεσολάβησε, εκεί που περίμενε κανείς ότι θα έσκιζε σε όγκο και περιεχόμενα. Αναγγέλλει επίσης και την αλλαγή ονόματος από το επόμενο τεύχος, οπότε με το τελευταίο αυτό ουσιαστικά κλείνει ο κύκλος του, μοναδικού, ευρύτερα ψυχεδελικού fanzine που έχουμε σε αυτόν τον τόπο. Η συνέχειά του βέβαια - αν δείτε κάποιο περιοδικό στις προθήκες με όνομα που φέρνει σε κάτι από Doors, να ξέρετε ότι πρόκειται για αυτήν - δεν νομίζω ότι θα αλλάξει χώρο ενδιαφερόντων, ελπίζω μόνο να είναι λίγο περισσότερο συνεπής όσον αφορά τα τυπικά, αλλά και σε κάτι ακόμη που κόντεψε να γίνει παράδοση στο Gew-Gaw : τα ορθογραφικά και συντακτικά λάθη (δεν ζητάμε τίποτα παραπάνω ρε παιδιά, παρά μια τελευταία διόρθωση στα κείμενα πριν βγουν!).
Στις, μόλις τριάντα και έξι, σελίδες του, τελευταίου, τεύχους περιέχονται τέσσερις συνεντεύξεις (Mother Superior, Carrots, Grass Harp και Into The Abyss), ένα άρθρο για τους Fifty Foot Hose, ακόμη ένα για την ιστορία του mellotron (πολύ ενδιαφέρον) και αρκετά περισσότερες κριτικές. Δύο σημαντικά υπέρ είναι πρώτον η θαυμάσια, για ακόμη μια φορά, δουλειά της Ηλιάνας Νοέα στα εξώφυλλα (περιοδικού και συνοδευτικού CD) και δεύτερον το CD-συλλογή καθαυτό, το οποίο έχει τον τίτλο 'Gew-Gaw's Stereophonic Dodman' και είναι γεμάτο με σπουδαία μουσική. Τραγούδια από τις πρόσφατες κυκλοφορίες των Burnt Noodle, Morte Maccabre, Carrots, Liquid Zoo, Trip Hill, Quarkspace, Mandra Gora Lightshow Society, μια διαφορετική εκτέλεση σε track των The Voyage Limpid Sound, ένα αποκλειστικό remix του έξοχου 'Psychopompe' των Into The Abyss, πρωτιές από Harvest Moon, The Aarwells, Translucent και τέλος ένα ακυκλοφόρητο των Jack Of All Trades.
Παρά τις όποιες αρχικές μου επισημάνσεις είχαμε πολλούς λόγους να αγαπήσουμε το Gew-Gaw όλα αυτά τα χρόνια (είναι οκτώ ή κάνω λάθος;). Τις καλύτερες ευχές μας για την συνέχειά του λοιπόν.

PLAY-LIST στήλης (το βαρόμετρο της έσω εντροπίας μου):

1. THE SISTERS OF MERCY - Sisters Trip The Light 2CD Live Bootleg
2. BELOW THE SEA - The Loss Of Our Winter
3. DARK ARTS - Something Once Whispered To Cava
4. 2 BY BUKOWSKI - There Are No Friendly Civilians-They Drew First Blood 7''
5. SANDRA BELL - City Of Sorrows.

11/08/2001