Please, smile Mr. Dark!! #70


Xploding PlastixΟι Jens Petter Nilsen και Hallvard Wennersberg Hagen άρχισαν να γράφουν μαζί μουσική κάπου στα τέλη του 1998/αρχές του 1999 στο Oslo της Νορβηγίας. Εμπνεόμενοι από τον Andy Warhol ονόμασαν το συγκρότημά τους Xploding Plastix. Σήμερα παρουσιάζουμε την πρώτη τους βρετανική κυκλοφορία, το 'The Duck And Cover EP', ένα 10'' βινύλιο για την Palm Beats (τμήμα της λονδρέζικης Palm Pictures), το οποίο όμως περιέχει τέσσερα tracks από τις ηχογραφήσεις του 2001 για το 'Behind The Eightball' ep και το περίφημο ντεμπούτο album τους 'Amateur Girlfriends Go Proskirt Agents' - αμφότερα στη νορβηγική Beatservice Records. Τι πέτυχαν τότε οι Xploding Plastix; Η απάντηση είναι απλή: να παντρέψουν την jazz με την electronica σε ένα ανέλπιστα υψηλό και γι' αυτό ακόμη επίκαιρο συνθετικό αποτέλεσμα, να αλλάξουν τα μέτρα και σταθμά, αισθητικής και στυλ και να οδηγήσουν το κοσμοπολίτικο από τη συνοδεία στιγμών χαλάρωσης στη noir avant-garde.

The duck and cover EPΑν και το ντουέτο ανήκει πλέον σε πολυεθνική οικογένεια δεν φαίνεται να έχει επαναπαυτεί στα κομφόρ της μεγάλης εταιρείας. Συνεχίζει να δρα υπόγεια. Εκτός από ένα δεύτερο βινύλιο στις 12'', πάλι για την Palm Beats, με τίτλο 'EP2' που εμφανίζεται σε κάποιους καταλόγους να έχει βγει από τον προηγούμενο μήνα, αλλά δεν βρίσκεται γενικώς, η γνωριμία τους κάποια στιγμή στο Λονδίνο με το φημισμένο Kronos Quartet από το San Francisco βγάζει ήδη τους πρώτους καρπούς της. Οι Νορβηγοί θα κάνουν remix σε υλικό του κουαρτέτου και αισιοδοξούν όλοι το 2005 να παρουσιάσουν και ό,τι έγραψαν από κοινού, σε ένα project-συνεργασία που κανείς δεν ρισκάρει προβλέψεις. Τον επόμενο μήνα είναι επίσης προς πανευρωπαϊκή κυκλοφορία και το περσινό 'The Donca Matic Singalongs', ο πρώτος τους δίσκος για το νορβηγικό παράρτημα της Sony. Για να γίνει επιτέλους κτήμα και όλων των υπολοίπων σε αυτή την ήπειρο ένα τραγούδι όπως το 'Sunset Spirals' με τη Sarah Cracknell στα φωνητικά. Μείνετε συντονισμένοι.


RatanΕλάχιστοι ξέρουν τον Σουηδό Jonas Aneheim με το πραγματικό του όνομα. Εξαιρούνται οι πολύ ψαγμένοι και ιδίως όσοι ακολούθησαν τη μουσική πορεία των Pouppee Fabrikk. Βλέπετε, στους σκοτεινούς εξτρεμιστές της Cold Meat Industry, τους MZ.412, οι οποίοι παραμένουν το βασικό του σχήμα μέχρι σήμερα, συμμετέχει με το ψευδώνυμο Drakhon. Αναπόφευκτα με αυτό έγινε και γνωστός. Το 2001 ξεκίνησε ένα concept project μαζί με το Φιλανδό επιστήμονα και καλλιτέχνη K.Meizter, το οποίο κατά την περσινή χρονιά υπήρξε η κύρια ασχολία του. Το ονόμασαν Beyond Sensory Experience και το έστησαν, αλλά και το λειτούργησαν, λες και επρόκειτο για ψυχοσωματικό εργαστήριο. Αντίστοιχα τον Ιανουάριο, Ιούλιο και Δεκέμβριο του 2003 κυκλοφόρησαν στην ιταλική Old Europa Cafe τρία albums-"μελέτες", όλα σε cd βεβαίως, τα οποία αποτελούν μέρη μιας ενιαίας τριλογίας. Πρόκειται για τα 'Tortuna', 'Urmula' και 'Ratan'. Σε αυτά, οι δύο των BSE βυθίζονται σε ένα ταξίδι-εξερεύνηση στο υποσυνείδητο, με τρόπο αλχημιστικό, σχεδόν μεταφυσικό, ψάχνοντας συσχετισμούς ανάμεσα στους αριθμούς, τη ζωή, τα όνειρα, τις λειτουργίες του μυαλού και ασφαλώς τη μουσική. Σε αυτή την τελευταία, εξάλλου, έπρεπε να μεταφέρουν τελικώς κάθε τους εύρημα. Πιθανώς το πιο μεγαλεπήβολο, φιλόδοξο, "επιστημονικό" και συγχρόνως αβυσσαλέο έργο που βγήκε προσφάτως, ένα τρίωρο dark ambient έπος που σε δένει μαζί του στο πουθενά. Αν τολμούσε κάποιος να σπάσει την εννοιολογική του δομή και να διαλέξει τα καλύτερα των θεμάτων (τα περισσότερα θα ήταν πιθανόν από τον πρώτο και τρίτο δίσκο), θα έβγαινε ένα σαρδόνιο, ιδιοφυές και απρόβλεπτο anthem. Το πιστεύω.
Μ' αυτά και μ' αυτά φτάνουμε στην επικείμενη έκδοση μέχρι το τέλος του 2004 και των τριών albums σε ένα limited box set. Θα περιέχεται και ένα bonus, τέταρτο cd με μη κυκλοφορημένες ηχογραφήσεις, αλλά και remixes από ονόματα σχετικά με το βαρύ, σκοτεινό πειραματισμό των Beyond Sensory Experience. Όποιοι έχουν ήδη τα albums ξεχωριστά, μπορούν απλώς να προμηθευτούν μόνο το box set με το έξτρα, εξάλλου ο σκοπός εδώ δεν είναι τα πορτοφόλια μας. Ο γενικός τίτλος του θα είναι 'Korrelations'. Για όσους νιώθουν και πιστεύουν πως η γραμμή των όποιων ορίων μπορεί να σπάσει και να μπει μακρύτερα. Τι διάολο, όταν ο Graeme Revell συνέλαβε το 'Zamia Lehmanni' ήταν μόνος του και ήταν 1987!


Schmoozing with the apres gardeΟι Ekkehard Ehlers και Markus Weisbeck τώρα, ως οι καθ' ύλην αρμόδιοι πίσω από την ελιτίστικη γερμανική Whatness, τη συστήνουν παντού ως μια audio gallery. Και δεν έχουμε λόγους να μην το ασπαστούμε. Από το 2000 εξάλλου που ιδρύθηκε, για να τα λέμε όπως είναι, αυτό το label καταλήγει να κυκλοφορεί σε cd τις δουλειές διαφόρων καλλιτεχνών, οι οποίες όμως πρωτύτερα είχαν στηθεί ως αυτόνομα projects που συνδύαζαν στις δομές τους την οπτική με τη μουσική, αποκλειστικά δημιουργημένα γι' αυτό.
Το album 'Schmoozing With The Apres Garde', η πρώτη προσωπική δουλειά του Adam Butler και από τις φετινές της Whatness, είναι ακριβώς ένα τέτοιο project (που έλαβε τόπο στη Φρανκφούρτη), και συγκεκριμένα το μουσικό του μέρος, ένα κονσέρτο το οποίο ηχογραφήθηκε ζωντανά από τον ίδιο τον Ekkehard Ehlers. Ο Adam Butler εκτελεί εδώ έξι δικές του συνθέσεις και μια διασκευή στο 'Twiftopedie' των Mouse On Mars (αρχικώς για μια έκθεσή τους στο Ντίσελντορφ). Αν, όπως είναι το πιθανότερο, το όνομα αυτού του μουσικού δεν σας λέει κάτι, βοηθάω γράφοντας ότι είναι ο άνθρωπος πίσω από τους Vert, (από τον κατάλογο της Sonig), ο οποίος θα μείνει, στη μνήμη μου τουλάχιστον, για την τόλμη του να ντεμπουτάρει το 2000 με το 'The Koln Konzert', μια αναπροσαρμογή για πιάνο και electronics του κλασικού, ομότιτλου, έργου του Keith Jarrett. Τότε θεώρησα πως δεν ήταν και λίγο.
Στο παρόν κάνει ακριβώς κάτι ανάλογο, παρουσιάζοντας ένα θαυμάσιο συνδυασμό σύγχρονων συνθέσεων για πιάνο, κοντά στο μποέμ ύφος του σπουδαίου πρωτοπόρου Erik Satie και ηλεκτρονικών, και όλα αυτά μαζί με "θορύβους" από τον περιβάλλοντα χώρο. Δε μπορείτε να νοηθείτε το πόσο δυνατά ακούγονται οι φωνές από το ακροατήριο, τόσο που συμμετέχουν ισοδύναμα και γίνονται και αυτές στοιχείο του μουσικού έργου καθαυτού. Το εξώφυλλο του cd επιπροσθέτως, είναι μια φωτογραφική απεικόνιση των διαφόρων ποιοτήτων ξύλου που απαιτούνται για να φτιαχτεί ένα πιάνο. Αν σας δοθεί ποτέ η ευκαιρία, μην υποτιμήσετε τη πολύ σημαντική αξία αυτής της μουσικής και επιδιώξτε τουλάχιστον μια ακρόαση. Για τους εθισμένους στη μοντέρνα ηχητική τέχνη, κάτι τέτοιο να εκληφθεί ως αυτονόητο.

Sylvie Courvoisier, Mark Feldman, Erik FriedlanderΗ ζωή τους θα μπορούσε να είναι σενάριο κινηματογραφικής ταινίας. Η πιανίστρια Sylvie Courvoisier γεννήθηκε στη Λοζάννη της Ελβετίας και μετακόμισε στο Brooklyn το 1998. Εκεί γνώρισε τον βιολιστή Mark Feldman, με καταγωγή από το Nashville του Tennessee και φερμένο στη Νέα Υόρκη το 1986. Καθότι η ζωή τους βγήκε να γίνουν ζευγάρι, ήταν πολύ εύλογο να δουλέψουν για αρκετό καιρό απλώς ως ντουέτο. Πριν λίγα χρόνια, μαζί με τον τσελίστα Erik Friedlander, δημιούργησαν τους Abaton και το Σεπτέμβριο του 2002 μπήκαν στα Rainbow Studios του Oslo, με μηχανικό ήχου τον Jan Erik Kongshaug, για να γράψουν ένα album με τίτλο το όνομά τους για λογαριασμό της ECM Records. Για την Sylvie Courvoisier αυτό ήταν το δεύτερο δικό της τρίο μετά τις Mephista (μαζί με τις Susie Ibarra και Ikue Mori). Ο Manfred Eicher όμως δεν τους στάθηκε απλώς ως ένας παραγωγός. Τους προέτρεψε, όταν τελείωσαν με τις ηχογραφήσεις των βασικών συνθέσεων που είχαν για το δίσκο, να αυτοσχεδιάσουν, με σκοπό να χρησιμοποιήσει μερικά σύντομα θέματα ως γέφυρες ανάμεσά τους. Και φυσικά κρατούσε κάθε λεπτό μουσικής.

AbatonΤα πράγματα, εντούτοις, καθώς και αυτό που βγήκε από αυτή την αυθόρμητη συνεύρεση των τριών μουσικών, είχαν άλλη κατάληξη. Έτσι, όταν τον περασμένο Οκτώβριο βγήκε τελικώς το 'Abaton', αυτό είχε τη μορφή ενός διπλού cd. Στο πρώτο υπάρχουν τέσσερις συνθέσεις, όλες της Sylvie Courvoisier, στο πλαίσιο της σύγχρονης κλασικής σύνθεσης, με σαφείς επιρροές, αλλά και νεωτεριστικό στυλ, ενώ στο δεύτερο περιέχονται δεκαεννιά αυτοσχεδιαστικά θέματα για πιάνο, βιολί, τσέλο, όπου βγαίνει με εξαιρετικό τρόπο η ενέργεια και το πάθος των δημιουργών. Είναι τέτοια η ένταση, η εκρηκτικότητα και το απρόσμενο αυτής της τελευταίας ενότητας, που την έκανε συχνότερη ως προσωπική μου επιλογή, είναι αλήθεια. Συνολικά, βεβαίως, τα όρια μεταξύ των μινιατούρων και της μοντέρνας κλασικής γραφής για μικρό σύνολο, και του αυτοσχεδιασμού γίνονται υπερβολικά λεπτά, σχεδόν έτοιμα να σπάσουν από στιγμή σε στιγμή. Μια κατάθεση με πολύ ψυχή, από αυτές που για όσο υπάρχουν, θα είναι οι αφορμές για να αγαπάμε και να ζούμε τη μουσική με όλο και περισσότερο συναίσθημα.

PLAY-LIST στήλης (το βαρόμετρο της έσω εντροπίας μου):
1. EARTHMONKEY - Audiosapien
2 .BAPTISTE TROTIGNON - Solo
3. TOMCATS IN TOKYO - Sweet Gloomy Home
4. I LOVE YOU BUT I'VE CHOSEN DARKNESS - S/T cd-ep
5. ALIAS - Muted