Please, smile Mr. Dark!! #82

Το κεφάλι μέσα μετά τις όψιμες διακοπές μου (και ένα τεύχος μείον, αν έλειψε σε κάποιους γράψτε μου να σας το στείλω με e-mail!). Έτσι δεν λέγαμε μικροί, όταν ξεκινούσε το σχολείο; Κακό δικό μας που μεγαλώσαμε, λοιπόν, και καλό που ενίοτε ... δεν το νιώθουμε!

Ξεκινάμε με μια σχετικώς πρόσφατη ιστορία: Όταν πριν περίπου τρία χρόνια ο Griffin Rodriquez, το μπάσο των Bablicon, ενός από τα σπουδαία avant-garde σχήματα του Chicago (αλλά και των HiM), αποφάσιζε να ηχογραφήσει κάποια τραγούδια με μερικούς απ' τους αγαπημένους του μουσικούς, ο drummer Chris Powell από τη Philadelphia υποθέτω πως δεν ήταν παρά μια δυνατότητα ανάμεσα σε άλλες. Με την εμπειρία της συνεργασίας τους, όμως, στις ηχογραφήσεις των Need New Body του τελευταίου, πραγματώθηκε ως πρώτη. Μετά από μια βδομάδα sessions, με τρίτο συμμετέχοντα τον κιθαρίστα Dave Moyland από το Chicago, άφησαν το Shape Shoppe στούντιο ονομάζοντας ό,τι είχαν κάνει Icy Demons. Ο Rodriguez φρεσκάρισε το υλικό με άλλους δύο από την τοπική σκηνή, τον Dave McDonnell (πλήκτρα, πνευστά γενικώς - επίσης στους Bablicon) και έναν ακόμη στις κιθάρες, τον Matt Schneider (επίσης στους HiM). Διαβάζοντας, ωστόσο, τα credits του ντεμπούτο 'Fight Back!' album χρειάζεται να ψάξει κανείς και τους πέντε μουσικούς πίσω από εμπνευσμένα nicknames (ευτυχώς, οι δύο των Bablicon χρησιμοποιούν τα παλιά τους). Το συγκρότημα πουλούσε handmade κόπιες του cd στις συναυλίες του, πριν η Cloud Recordings από την Athens της Georgia βγάλει στην αγορά το Μάιο την παρούσα re-mastered έκδοσή του, με ένα ενδιαφέρον poster με ζωγραφιές του Isaac Lin για εξώφυλλο, στο οποίο, όμως, δεν αναγράφονται πουθενά οι τίτλοι των δεκατριών tracks. Εντούτοις, ως προς αυτό το περιεχόμενό του είναι που ο δίσκος, άλλοτε εκφραζόμενος καθαρά και άλλοτε υπονοώντας, γίνεται ένα αξιοζήλευτο μείγμα υφών και αισθητικής. Κιθάρες στο στυλ του Robert Fripp, freak seventies φωνητικά, θεατρικότητα αλά Bertolt Brecht και πνευστά με ροπές αυτοσχεδιαστικής jazz. Η λίστα των αναφορών δεν είναι απόλυτη. Όπως καθετί με πολύ καλά αφομοιωμένα στοιχεία δεν τελειώνει σ' αυτήν και νέες βγαίνουν με κάθε άκουσμα. Οι Icy Demons ήδη δουλεύουν πάνω σε ένα καινούργιο δίσκο (άτιτλος μέχρι στιγμής) και έχουν πληθύνει περιλαμβάνοντας την Heather McIntosh (τσέλο) και τον Dylan Ryan (κρουστά, βιμπράφωνο) για να γεμίσουν το live σχήμα τους. Ένα θαυμάσιο και πολύ συχνά εξαιρετικό album, το οποίο θα ενθουσιάσει με το βάθος και το μεθυστικό συνδυαστικό χρώμα του. Δίπλα στους Bablicon και Cerberus Shoal. Ανοίξτε επειγόντως, αν δεν έχει, χώρο!

Σ' ένα νοητικό σχήμα που πάει να οριστεί απ' τη συμμετρία, οι Black Forest/Black Sea είναι ένα ντουέτο από το Providence του Rhode Island που στη μουσική του καθιστά κάθε σχετικό με τη folk σκάνδαλο. Λέτε να παίζει κάποια σημασία που οι Jeffrey Alexander και Miriam Goldberg κατάγονται απ' τον ίδιο τόπο με τον H.P.Lovecraft; Το σκέφτηκα και εγώ, αλλά, μάλλον, πρόκειται για κάτι λιγότερο μεταφυσικό, αν κρίνω από το προηγούμενο σχήμα του Alexander, τους The Iditarod (βλ. #40 τεύχος), που από τις στάχτες τους προέκυψαν τελικώς οι BF/BS. Το 'Forcefields And Constellations' είναι το δεύτερό τους album και βγήκε τον Απρίλιο από τη BlueSanct. Όσοι ξέρουν τις κυκλοφορίες αυτού του ιδιαίτερου experimental folk label από το Bloomington της Indiana μπορούν ήδη να φανταστούν και το περιεχόμενο του παρόντος-, όσο χρειάζεται acid, ενίοτε drone, ασφαλώς ψυχεδελικό (όπως και αν το δει κανείς). Οι Black Forest/Black Sea βασικά ηχογραφούν κατευθείαν τις ζωντανές τους εμφανίσεις, οι οποίες είναι συνήθως κατά πενήντα τις εκατό αυτοσχεδιαστικές. Γι' αυτό και στα κομμάτια τους ο πειραματισμός είναι διαρκώς επικείμενος.

Έτσι, μια μπαλάντα όπως το 'Tangent Universe', με τις ακουστικές κιθάρες, το τσέλο και την ερμηνεία να ανατρέχουν στα καλύτερα της folk των Current 93, μπορεί να έχει πανεύκολα ως συνέχεια θορυβώδεις εξτρεμισμούς. Εννοείται ότι προτιμούμε την πρώτη και περισσότερο ακαλλιέργητη πλευρά τους, αν και υπάρχει και μια ενδιάμεση, να το πω έτσι απλά, που είναι ενδιαφέρουσα και συγγενική λίγο με τα πρώιμα της Jessica Bailiff και των Charalambides. Η Christina Carter των τελευταίων παίζει κιθάρα σε δύο tracks, έτσι για την επαλήθευση. Τον Ιούλιο κυκλοφόρησε και ένα ακόμη cd από τη (δική τους, μάλλον) Last Visible Dog, μια συλλογή με ζωντανές ηχογραφήσεις από την πρόσφατη ευρωπαϊκή τους περιοδεία, πλήθος καλεσμένων και τίτλο 'Radiant Symmetry'. Φέτος, επίσης, η γαλλική Asphalt Duchess έχει προς επανέκδοση το ομώνυμο ντεμπούτο τους του 2003 με bonus tracks, ενώ (κουράγιο, τελειώνουμε) έχουν συμμετάσχει και σε τέσσερις συνθέσεις στο νέο δίσκο των Γερμανών Fit & Limo για τη September Gurls που τιτλοφορείται 'Terra Incognita'. Έτσι είναι. Άμα ηχογραφείς οτιδήποτε κάνεις και την άλλη μέρα το πρωί το στέλνεις για κοπή γίνεται χαμός. Η ουσία όμως; Ειλικρινά, υπήρξαν στιγμές που την ψάχναμε χωρίς να τη βρίσκουμε.

Σε ό,τι αφορά στους Γάλλους Ab Ovo τώρα, είναι η βαθύτερη σημασία του λατινικού τους ονόματος που πρώτη τους δίνει τη βαρύτητά τους. Όνομα που κατά λέξη στα αγγλικά μεταφράζεται "from the egg", περιγράφοντας με λογοτεχνικό τρόπο το νόημα για το νωρίτερο δυνατόν χρονολογικό σημείο, την απαρχή. Ντουέτο και αυτοί, αποτελούνται από τους Jerome Chassagnard και Regis Baillet. Οι δυο τους άρχισαν τις ηχητικές τους αναζητήσεις το 1991. Κατά τη διάρκεια ενός ηλεκτρονικού φεστιβάλ στην πατρίδα τους, όπου και έπαιζαν, ο Chassagnard γνωρίστηκε με τον Stefan Alt και έτσι, το φετινό τέταρτό τους album βγήκε στο περίφημο label της Ant-Zen από το Lappersdorf της Γερμανίας. Πριν, συνήθιζαν να παράγουν τους δίσκους τους μόνοι. Το 'Le Temps Suspendu...' σπάει μια τετραετή απραξία στη δισκογραφία και εντυπωσιάζει με την ωριμότητα που αντιμετωπίζεται σ' αυτό ο ηλεκτρονικός πειραματισμός και οι τεχνολογικές δυναμικές. Οι O Yuki Conjugate και οι In The Nursery είχαν αντίστοιχες τοποθετήσεις στο παρελθόν, με εξίσου σπουδαία και αξιέπαινα αποτελέσματα.

Μέσα από έντεκα θαυμάσιες συνθέσεις, αυτός ο δίσκος καταρχήν μας τραβάει μέσα στο δικό του πλαίσιο. Εκεί τα σκοτεινά συμπεράσματα που καταλήγει φτάνουν να είναι επί του συνόλου απολύτως λογικά και μετά από μερικά ακούσματα φαντασμαγορικά. Η μεγάλη του επιτυχία είναι πως ενώ σε παρόμοια εγχειρήματα οι δημιουργοί ευκόλως ανοίγονται (και ανοίγουν) απλώς σε μια ζούγκλα από σύμβολα, συχνότατα ακατόρθωτο να κατανοηθούν, οι δύο αυτοί Γάλλοι όχι μόνο το γνωρίζουν αυτό πολύ καλά, αλλά γράφουν και πλήρως απαγκιστρωμένοι από τις μηχανιστικές του παγίδες, υφαίνοντας επί μια ώρα έναν πολυπρόσωπο instrumental κόσμο, σαν τελετουργία στο διάστημα. Να πω ότι η παρούσα έκδοση περιλαμβάνει και ένα δεύτερο cd - υπότιτλός του 'Rebuilt' - με δέκα remixes, παλιότερων και τωρινών tracks και να πω, επίσης, πως βρισκόμαστε μπρος σε ένα από τα κορυφαία και ουσιαστικότερα πειραματικά albums του 2004. Ψάξτε το άμεσα.

"Άρρηκτα συνδεδεμένη με την ερμηνεία της μουσικής είναι η σχέση της με το συναίσθημα" διαβάζω στον David Hargreaves. Γνωστό, σκέφτομαι. Και ακούγοντας το '_Process', το καινούργιο cd της Jarboe, το οποίο διατίθεται μέσω του site της www.thelivingjarboe.com, και μόνον, ανακαλύπτω ξανά το βάθος της σημασίας του. Ο τίτλος του album στην ουσία δεν είναι περιγραφικός. Πρόκειται για πρωτότυπες ηχογραφήσεις που έγιναν αργά τα βράδια στο σπίτι της στην Atlanta της Georgia με πιάνο/ φωνή (το πρώτο από μια σειρά home recordings με βάση το πιάνο). Η φωνή βγαίνει μέσα απ' το σώμα, το σώμα γίνεται το πιάνο, το πιάνο η φωνή - αντανακλώντας μυστήριο, ένταση, ρομαντισμό, ατμόσφαιρα, όπως αυτή ξέρει. Ένα καθαρά προσωπικό στοίχημα, όπου άγνωστο πώς, έκανε μέρος του και τις σποραδικές διαμορφώσεις απ' το μπάσο του Cedric Victor-DeSouza. Κάποτε τα θέματα έχουν λόγια, που ίσως απαιτούν εισαγωγικά και σπανίως, αν ποτέ, προάγουν μια κάποια υπόθεση. Έστω και έτσι, όμως, με το να επιτρέπουν να δοθεί μια ελευθερία στο συμπτωματικό και στο στιγμιαίο, ενίοτε λίγο περισσότερης της αναμενόμενης, τα εννιά άτιτλα tracks του δίσκου παραμένουν ευδιάκριτα στη γενική φόρμα του τραγουδιού. Το cd αποτελεί περιορισμένη έκδοση από αριθμημένες στο χέρι, υπογεγραμμένες, κόπιες και έρχεται σε μια ξεχωριστή συσκευασία από ένα υφασμάτινο, βαμβακερό σακούλι, με μια κάρτα που με λίγη χειροτεχνία γίνεται εξώφυλλο. Την 281 που έχω αποφάσισα να την κρατήσω όπως ακριβώς μου ήρθε. Αλήθεια, ξέρατε ότι το όνομά της είναι μια παλιά κρεολική/ γαλλική λέξη που σημαίνει "the ones beautiful"; Πάντα το 'χα απορία. Φετίχ oriented κυκλοφορία, όπως κάθε συστημένο γράμμα με άρωμα νύχτας!

PLAY-LIST στήλης (το βαρόμετρο της έσω εντροπίας μου) :

1.