Προβοκάτορας των ήχων #02

PROVOCATEUR SONORE

Εp.74 19-05-24

Η ιντερνετική εκπομπή της μίξης γίνεται κάθε Κυριακή, εκείνες τις ώρες που ο κόσμος βλέπει μπάλα και όλη την χρονιά είχα την ρουτίνα μου. Εκπομπή, μετά αθλητική Κυριακή και μετά συνήθως κουρασμένος για ύπνο να αρχίσει η εβδομάδα. Στις 19 του Μάη τελευταία αγωνιστική δεν άλλαξε κάτι, ίσως μια αγωνία που ήταν περισσότερο σουρεαλιστική παρά κάτι το ουσιαστικό. Όλη αυτή η ιστορία της αναμετάδοσης άλλωστε στις εκπομπές ροής και στο φετινό αφιέρωμα με έχει μετατοπίσει αρκετά.

Η FAX +49-69/450464 records ήταν η εταιρεία του Pete Namlook, που μαζί με άλλους οριοθέτησε το δεύτερο μεγάλο κύμα της ambient μουσικής. Παράλληλα με την διαμόρφωση και εδραίωση της χορευτικής techno, έδρασαν και τα χαμηλωμένα bpm δημιουργώντας τις απαραίτητες ηχητικές ατμόσφαιρες που θα συμπλήρωναν τις σκηνές ενός rave. Ο δίσκος CD του 1993 The Fires Of Ork και το ΙΙ του 2000 μπορεί να μην ήταν οι καλύτερες κυκλοφορίες της εταιρείας, αλλά ήταν η συνεργασία με έναν άλλο μεγάλο διαμορφωτή του ήχου τον Νορβηγό Geir Jenssen γνωστό και ενεργό μέχρι σήμερα με το όνομα Biosphere. Τα δύο νούμερα του καταλόγου, πέρασαν μετά τον θάνατο του Namlook το 2012 στην εταιρεία του Jenssen την Biophon και φέτος κυκλοφόρησαν σε LP από την Silent State Recordings.

Τον Ian Buddy που ακολουθεί τον λέει κάποιος και πρωτοπόρο του ηλεκτρονικού ήχου, αφού από το 1980 και τις πρώτες κασέτες του συνάντησε τον progressive ήχο (progressive electronics και berlin school) της δεκαετίας του ‘70, συνέπραξε στο ευρύτερο new age των 80s, ενσωματώθηκε στο 90s ambient που αναφέραμε και συνεχίζει μέχρι σήμερα. Από την εταιρεία που ίδρυσε το 99 DiN, έχουν περάσει ονόματα όπως, Radio Massacre International, Tetsu Inoue, Scanner αλλά και οι έλληνες Parallel Worlds.

Οι Feeling Flying είναι η συνεργασία δύο Νεοζηλανδών (Andrew Thomas, Bevan Smith) που αντίστοιχα είναι παλαίμαχοι και δρουν από τις αρχές των 00s με αξιοσημείωτη πορεία (Signer - Building Memories Without You). Το ζευγάρι (και στην ζωή) τώρα των Kat Epple, Bob Stohl άρχισε το ταξίδι του στην Νέα Υόρκη τα τέλη των 70s και το τέλειωσε (και στην ζωή) στο τέλος της δεκαετίας του ‘80. Μιλάμε για τους Emerald Web που το ντεπούτο τους Dragon Wings and Wizard Tales θεωρείται από τα πρώτα και κορυφαία progressive electronic, new age έργα, της μετέπειτα από την έναρξη του είδους εποχής, στις αρχές της δεκαετίας του ‘70. Ποτέ ιδιαίτερα γνωστοί στην εποχή τους, έγιναν μύθος εκ των υστέρων όταν άρχισε ξανά το ενδιαφέρον για όλες αυτές τις κασέτες των 80s και όλες αυτές τις επανακυκλοφορίες που συνεχίζουν, αγνώστων καλλιτεχνών που έβαζε ο καθένας τον λίθο του στην εξέλιξη της ηλεκτρονικής μουσικής. Είναι λοιπόν αναπόφευκτο και το revival του new age με χαρακτηριστική μέχρι τώρα για την χρονιά την κυκλοφορία των New Mexican Stargazers στην Not Not Fun. Στο Casino 2223 βέβαια έχει ενσωματωθεί και το πέρασμα της Υπναγωγίας των 10s και της Εικονικής Ουτοπίας του James Ferraro με μία μόνο ένσταση που θα έλεγε και ο σοφός στιχουργός. Τι θα τις κάνουμε τόσες κασέτες; Προφανώς και αυτές θα τις επιλέγουμε επιμελώς και θα τις κασετοθετούμε.

Ο Babak Ahteshamipour είναι Ιρανός που τον φιλοξενεί η Αθήνα. Έχει αποκτήσει μια σχετική φήμη στην μικρή ηλεκτρονική σκηνή της πόλης και μια σχετική αναγνωρισιμότητα θα πρόσθετα. Στην κυκλοφορία του Απρίλη, Violent Violins Exposed ενσωματώνει τους καθαρούς, λιτούς αλλά πολυαναφορικούς, πειραματικούς επι το πλείστων ήχους του με μια δυστοπική ανάλυση των περιστατικών που συμβαίνουν γύρω μας, ψάχνοντας να αποχαρακτηρίσει την απελπισία του βιώματος. Δίνει όντως πόντους στην underground σκηνή της χώρας.

Η Black Sweet Records από το Μιλάνο τώρα, βιάζεται να προλάβει και επανακυκλοφορεί σε βινύλιο όπως του αρμόζει την μόλις προ 3 ετών κασέτα Sunburned Dreamlike Safari των Σικελών Lay Llamas. Ας φανταστούμε λίγο προηγούμενες κουβέντες που έχουμε πει για το new age και την πορεία της ηλεκτρονικής μουσικής και να προσθέσουμε εδώ την παράδοση της ιταλικής μουσικής από τις δεκαετίες του ’60 και του ‘70 μέχρι το σημερινό ευρωπαϊκό avant-folk, ιδίωμα που κατέχει μεγάλα ποσοστά η Ιταλία καθώς και η Γαλλία. Μπάντα που θα ήθελα να δω live και εταιρεία που αν μπορούσα θα είχα τιμήσει όλον τον κατάλογο της.

Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου να εμπλέκομαι σε αυτή την ιστορία των rave και της κουλτούρας τους, θυμάμαι καλλιτέχνες να έχουν την ιδέα να προσθέσουν ένα φυσικό όργανο πάνω σε αυτά που συνέθεταν με τους υπολογιστές. Τώρα που το σκέφτομαι θα έπρεπε να το κάνει ευρεσιτεχνία κάποιος να βγάλει και χρήματα, γράφω ειρωνικά, για τις τόσες αμέτρητες ώρες που έχω περάσει να βλέπω ή να ακούω, τα σιτάρ, τις τάμπλα, τα φλάουτα ή ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς να ταλαιπωρούν την μούσα, τα αυτιά και τον εγκέφαλο μου. Είναι όαση 35 χρόνια μετά να βρίσκω μέσα στο έτος δίσκους σαν του Matthew Ramolo Khôra από το Τορόντο που να έχει κάνει σωστά την δουλειά. Δεν φοβόμαστε, το αυτί είναι σαν το συκώτι που όσο κακό και να έχει πάθει μπορεί να επανακάμπτει συνεχώς, αρκεί να το ταΐζεις σωστά και αυτό. Στο Gestures of Perception έχουμε μπει βέβαια στα χωράφια της ηλεκτροακουστικής μουσικής, που είναι ακριβώς αυτό το πράγμα, η σύμπλευση και ανατοποθέτηση όλων των ειδών των ήχων οπότε και των αμιγώς ακουστικών με όλων των ειδών ηλεκτρονικές επεξεργασίες. Το άλμπουμ είναι λοιπόν θεραπευτικό, έχει συνοχή, πορεία, αφήγηση και δυνατότητα αισθητικής καταγραφής στην ηχητική μνήμη του ακροατή.

Ο Kirk Degiorgio γνωστός σαν As One, άρχισε αρχές δεκαετίας ‘90, έφτιαξε πολλούς δίσκους, κυκλοφόρησε σε πολλές εταιρείες του techno και έχει αμέτρητα dj set, λονδρέζος επηρεασμένος στην πορεία από το Detroit. H επανακυκλοφορία του ντεμπούτου του Reflections γίνεται από την Lapsus Barcelona. Έπεσε με δύο χρόνια καθυστέρηση στην αντίληψη μου μια εκ των πραγμάτων ιστορική συλλογή, της μικρής προς το παρόν Time Capsule εξερευνητή ήχων ανά τον πλανήτη, η Anime & Manga Synth Pop Soundtracks 1984-1990. Οι συνθέσεις εδώ, έχουν ήχους που μπορεί να θυμίζουν έργα ηλεκτρονικής μουσικής του μεγάλου avant-garde συνθέτη Toshi Ichiyanagi, περνάνε μέσα από όλη τη φιλοσοφία του ιαπωνικού city pop και βέβαια των Yellow Magic Orcestra, φτάνοντας στην καταγραφή των μέσων της δεκαετίας του ‘80. Τότε που το Manga Animation άρχιζε να εξαπλώνεται σαν ιός αλλά και οι πρώτες παιχνιδομηχανές να θέτουν τους ήχους τους και να ζητάνε καταγραφή στην ιστορία της μουσικής. Αυτοί λοιπόν οι συνθέτες για την τηλεόραση, εξελίχθηκαν σε συνθέτες των σημερινών games soundtrack και όσον αφορά το Kiki (Jungle at Night) των Takashi Kokubo Nobuyoshi Koshibe έχουμε και ιαπωνικό proto-techno δείγμα.

Το Cold Light Wave που ακολουθεί του Alex Jann είναι ένα καλό παράδειγμα νέου electro μπερδεμένου με techno προς κατεύθυνση στην electronica, πρόταση του βρετανικού ήχου της λονδρέζικης brokntoys και ο ταξιδιωτικός οδηγός ανακατευθύνει τις συνηθισμένες ευρωπαϊκές πορείες και αποσυμφορίζει το Βερολίνο ως προορισμό και μιας και βρεθήκαμε στο νησί ανεβαίνουμε λίγο πιο πάνω στην Γλασκώβη. Συναντάμε Naum Gabo στο F. Lux και το rave συνεχίζεται κανονικά, σκοτεινό όσο πρέπει, σοβαρό και για όλες τις ηλικίες. Εντάξει τους Optimo ακούμε. Είχαν τολμήσει κάποτε αυτή την μίξη Optimo - How To Kill The DJ [Part Two].

Στη Λισαβώνα τώρα βρίσκεται η εταιρεία Príncipe και εστιάζει σε νέους ήχους της πειραματικής ηλεκτρονικής και χορευτικής κουλτούρας. Παρουσιάζονται δύο δείγματα από τον ελπιδοφόρο Dj Kolt και τον Dj Nigga Fox τον οποίο τον προσθέτουμε στους καλλιτέχνες που παρακολουθεί κανείς σήμερα από αυτούς που κάνουν καλή δουλειά στην μίξη εθνικών με φουτουριστικούς ήχους. Η Ana Lua Caiano από την άλλη, ίσως και κατάφερε να ξεφύγει από τα στενά όρια της πόλης, μιας και ηχογραφεί ήδη στην επί δεκαετία δισκογραφική στο χώρο της world music, Glitterbeat. Ο κατάλογος της εταιρείας είναι αρκετά ανοικτός και δεν στέκεται μόνο σε καθαρά εθνικά μουσικά ιδιώματα, αλλά φιλοξενεί και πιο ιδιαίτερες δουλειές όπως την πιο, ας πούμε art pop, περίπτωση του Vou ficar neste quadrado, δίσκο που δίνει την ευκαιρία να ξετυλιχτεί το ταλέντο της νεαρής παραγωγού, συνθέτη, μουσικού, τραγουδίστριας. Οι συγκρίσεις με την Ελληνίδα Σάττι είναι αναπόφευκτες καθώς και οι συγκρίσεις του γενικότερου glitch pop με το neoperreo. Μην δυσανασχετείτε μερικοί, τι να κάνουμε η ζωή συνεχίζεται, παρακολουθείται και προσδιορίζεται όπως πάντα. Η ζωή δεν είναι ωραία έτσι γενικά. We are watching you. Για τους Charaxes από το St. Louis του Missouri τώρα ούτε θυμάμαι που τους βρήκα, ούτε βρίσκω κάτι για αυτούς γραμμένο από άλλους, οπότε οι ως παρωδία πληροφορίες που αφήνουν αυτοί για τον εαυτό τους μας τοποθετεί απλά συνυπεύθυνους με την κυκλοφορία. Το Ecdysis απογυμνωμένο από οποιοδήποτε στοιχείο αναγνωρισιμότητας, προβάλει καθαρό και παρθένο κατά μία έννοια, χαρίζοντας στον ακροατή ανάσες ελευθερίας, πράγμα πολύτιμο στις μέρες μας.

Την ندى الشاذلي Nadah el Shazly μας την σύστησε το περιοδικό The Wire το 2018 στις λίστες του στο τέλος της χρονιάς με το πειραματικό, ηλεκτρονικό ήχο του ντεπούτου Ahwar. Η Nadah μαζί με τον موريس لوقا Maurice Louca, τον Zuli κ.ά. αλλά και τους αδερφούς Sir Richard Bishop και Alan Bishop που βρίσκονταν στο Κάιρο κατά τη διάρκεια της Αραβικής Άνοιξης, έπαιξαν ρόλο στην Άνοιξη της μουσικής και πολιτιστικής παραγωγής της πόλης τα τελευταία χρόνια. Στο Pollution Opera συνεργάζεται με την Elvin Brandhi (2023, Drunk in Love) και δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός σε αυτή τη μίξη λυρισμού και κολασμένης κατάβασης στην οργή και τον πόνο. Ζει στο Μόντρεαλ και ταξιδεύει συχνά στην πατρίδα αλλά και αλλού για εμφανίσεις. Όταν της ζητήθηκε να γράψει μουσική για το The Damned Don't Cry αν και η αναφορά που της ζητήθηκε ήταν ο πρώτος της δίσκος, μας δίνει για την χρονιά ένα μοναδικά μελωδικό soundtrack και δεν ξέρω αν κυκλοφορήσει κάτι ακόμα μέχρι τον Δεκέμβρη με όλο αυτό το δημιουργικό φορτίο που φαίνεται να έχει συσσωρεύσει.

Στην επανέκδοση της κασέτας Η Νύχτα Του Απρίλη από τα Καμμένα Κορδόνια βρήκα ίσως το καλύτερο neo-folk ή dark-folk που έχω ακούσει ποτέ για διάφορους λόγους. Θα τους αφήσω για τον εαυτό μου και είμαι ανοιχτός για συνομιλία με μυημένους. Η επανέκδοση σε βινύλιο είναι από την Aqyirre και για την SicSic Tapes απλά έχω να πω ότι αν είχα την δυνατότητα θα κυλιόμουν στην λαγνεία του συλλέκτη και θα κατείχα όλη την σειρά με τα μικρά έργα τέχνης, εικαστικά και ενίοτε μουσικά.

Τα δύο κορίτσια από την Γαλλία στην συνέχεια λοιπόν απλά ήρθαν για να μου υπενθυμίσουν λοιπόν ότι η ζωή είναι συνυφασμένη με τις επιλογές και οι επιλογές είναι συνήθως λανθασμένες. Η chamber jazz κρύβει πολλά μυστικά που δεν έχει προλάβει να χαρτογραφήσει ο μέσος ακροατής και συνήθως μένουν απαρατήρητα, αλλά μπορεί να είναι τόσο σύγχρονη όσο τίποτα άλλο τελικά. Η κάθε δοξαριά των Griffure έχει την ικανότητα να περπατάει σε κάθε σημείο του σώματος, και αφοπλιστικά να αφαιρεί τα ρούχα της έπαρσης και του φόβου. Το Paratonnerre είναι ένα αλεξικέραυνο ντεπούτο γεμάτο αγάπη και εφόδια να αντέξουμε τα λάθη μας. Αυτός ο κόσμος είναι γεμάτος μυστικά. Μυστικά κρυμμένα, μυστικά ξεχασμένα, μυστικά μονοπάτια, μυστικά που μπορεί να μην τα δεις ποτέ. Άνθρωποι σαν αυτούς που είναι πίσω από την Blank Forms ζουν για μας και τα μυστικά του κόσμου. Ψυχεδελική, ελεύθερη jazz στο Cold Drinks, Hot Dreams, άγνωστη κασέτα από το Μεξικό με την πιανίστρια Ana Ruiz, τον σαξοφωνίστα Henry West και τον κρουστό Evry Mann γνωστοί στη χώρα τους ως Atrás del Cosmos. Στις επανακυκλοφορίες της χρονιάς καθώς και στα αξιοπρόσεχτα η δυνατότητα streaming στο live του ντράμερ των Sons of Kemet και London Brew, Tom Skinner, από τη μόλις περσινή εξαντλημένη κασέτα Voices of Bishara Live at "mu". Το On the Trail with The Lonesome Pines της Hilary Gardner τώρα δεν πρόκειται να το συναντήσεται αλλού στην Ελλάδα. Την σνομπάρουν γενικά στην χώρα την country music και αν πουν ότι δεν το κάνουν ή ότι ακούνε κλπ, δεν την στηρίζουν στην πραγματικότητα. Εδώ ένας δίσκος να ακούσει κάποιος καθαρό ήχο λευκής jazz και country & western, να βρεθεί κοντά στα origin και να απολαύσει φωνή, κιθάρα, μπάντα.

Αυτά τα λίγα και πάλι. Χάρηκα που τα είπαμε.

Επιστρέφω σύντομα.

Για οποιαδήποτε επικοινωνία για την εκπομπή – νέες κυκλοφορίες από καλλιτέχνες, εδώ.

Κάθε Κυριακή 20:00 – 22:00 το βράδυ, εδώ.

PROVOCATEUR SONORE_EP 74