Some Cherries - Volume 1

Λίγα κεράσια για μεγάλο καλάθι, τουλάχιστον μεγαλύτερο απ' αυτό που θα παίρναμε για τα πολλά ή, αν θέλετε, το κερασάκι στο mainstream του alternative (υπάρχει κι αυτό). Λίγα λόγια για κάποιες πρόσφατες κυκλοφορίες που έτυχε να προσέξουμε και που ίσως αργήσουν να φωτιστούν από τους προβολείς του hype, μαζί με κάποιες ειδήσεις, σχόλια, κλπ.


TV on the RadioΟι TV On The Radio, η δυάδα δηλαδή των Tunde Adebimpe (φωνή) και David Andrew Sitek (όλα τα υπόλοιπα), έχουν στενή σχέση με τους συμπολίτες τους Yeah Yeah Yeahs καθώς ο πρώτος έχει κάνει δύο video-clip γι' αυτούς και ο δεύτερος την παραγωγή στο Fever To Tell, οι ομοιότητες όμως σταματούν εδώ. Τα πέντε τραγούδια του 'Young Liars', το πρώτο τους ΕΡ που κυκλοφόρησε το καλοκαίρι (όπου συμμετέχουν και οι Brian Chase και Nick Zinner των ΥΥΥ), αποφεύγουν τις εύκολες ταξινομήσεις καθώς σ' αυτά συνυπάρχουν οι σκοτεινές (αλλά όχι χαλαρές) ηλεκτρονικές ατμόσφαιρες με την κιθάρα (που σε κάποια σημεία απογειώνεται διακριτικά), γεύσεις από Suicide αλλά και Black Heart Procession, στοιχεία soul αλλά και pop, post-punk και electronica, δεμένα όλα με την πολύ ιδιαίτερη φωνή του Adebimpe, κυριαρχική και ευαίσθητη μαζί, που θυμίζει συχνά τις καλές στιγμές του Peter Gabriel. Τον Μάρτιο κυκλοφορεί και το LP, 'Desperate Youth, Bloodthirsty Babes'.

Οι συν-ιδρυτές του emo Sunny Day Real Estate επανέρχονται με νέο σχήμα, The Fire Theft, όπου συμμετέχουν τρία από τα τέσσερα αρχικά μέλη με πρωτοστάτη φυσικά τον Jeremy Enigk. Η ομότιτλη κυκλοφορία τους έχει αποσπάσει ήδη καλές κριτικές και τα πρώτα δείγματα δείχνουν στροφή σε πιο ατμοσφαιρικό και prog ήχο. Εδώ τουλάχιστον τους πρόλαβαν άλλοι, ίσως όμως οι βετεράνοι το κάνουν καλύτερα...

Όπως για παράδειγμα ο Jaz Coleman και οι Killing Joke που ανασύρθηκαν από τα βάθη των δεκαετιών για να θυμίσουν το hardcore σε όσους νομίζουν ότι όλα ξεκίνησαν με τους Boy Sets Fire και τους νεόκοπους που πιστεύουν ότι είναι αρκετό να παριστάνουν τον cookie monster.


Mr David VinerΗ αφρόκρεμα του Detroit συσπειρώθηκε για τον δίσκο ενός βρετανού, του David Viner. Προστατευόμενος του Jason Stollsteimer που τον ανακάλυψε στην βρετανική περιοδεία των Von Bondies, (προτού ο τελευταίος δεχθεί πλαστική χειρουργική χωρίς αναισθητικό στο πρόσωπο από τον επιφανέστερο της τοπικής σκηνής, Jack White), ηχογράφησε τον ομότιτλο δίσκο του στο Detroit με την συνδρομή, μεταξύ άλλων, των Soledad Brothers και του Hotel (Kills). Απλά, καθαρά και uptempo blues, στο μεγαλύτερο μέρος με την (ακουστική ή ηλεκτρική) κιθάρα του Viner και αλλού με την διακριτική συνοδεία των προαναφερόμενων. Στα πρώτα ανήκουν και μερικές από τις πιο ενδιαφέρουσες στιγμές ('Nobody's Fault') όπου ο Viner έχει την ευκαιρία να δείξει τις συνθετικές του ικανότητες, τα δεύτερα όμως διεκδικούν το καλύτερο ίσως τραγούδι εδώ, 'Beer Belly'. Ευχάριστη και χαλαρή (με την καλή έννοια) ατμόσφαιρα όπου δεν λείπουν και τα παρεΐστικα τζαμαρίσματα, προδίνεται όμως από την φωτεινή και (πιθα-νόν λόγω καταγωγής) μάλλον ακαδημαϊκή προσέγγιση στα blues.

Ανεξάρτητα πάντως από τις αισθητικές παρεμβάσεις του Jack White στο πρόσωπο του Jason, περιμένουμε με ενδιαφέρον την νέα δουλειά των Von Bondies, 'Pawn Shop Heart' που πρόκειται να κυκλοφορήσει σύντομα.


Some Cherries - Volume 1Κι αν υπάρχουν στο Detroit λευκοί που θάθελαν ν' ακούγονται σαν μαύροι, υπάρχουν και μαύροι που τα συνδυάζουν όλα. Ο Mick Collins έχει την δική του ιστορία στην garage σκηνή της πόλης και αφού με την προηγούμενη δουλειά των Dirtbombs απέδωσε τον δέοντα σεβασμό στις soul καταβολές του, με το 'Dangerous Magical Noise' επιστρέφει στις "χλωμότερες" ρίζες του ιδιώματος. Ένας δίσκος που δικαιώνει απόλυτα το hype που συνοδεύει πρόσφατα οτιδήποτε βγαίνει απ' αυτή την πόλη και όπου οι Dirtbombs κρατούν όλες τις υποσχέσεις τους. Το 'Start The Party' ξεκινά με τον ήχο παραληρούντων fans ένα πάρτυ που κρατά μέχρι το τέλος του δίσκου, ώστε να είναι πραγματικά δύσκολο να διακόψει κανείς το cd player νωρίτερα. Το 'Thunder In The Sky' είναι αυτό ακριβώς, ένας fuzz κεραυνός, το 'Sun Is Shining' είναι (σχεδόν) ηλιόλουστη '60's soul, το 'Motor City Baby' έχει τις σωστές (μικρές) αναλογίες glam, οι MC5 είναι πανταχού παρόντες, τα τραγούδια είναι κολλητικά, το fuzz στις επίσης σωστές (μεγάλες) αναλογίες. Η soul-garage των Dirtbombs ακούγεται πολύ πιο σίγουρη και ολοκληρωμένη απ' αυτή των BellRays και ο Mick Collins ένας γνήσιος soul τραγουδιστής με πλήρη επίγνωση της '60's προϊστορίας και όχι μόνο, καθώς απλώνεται μέχρι τον Eno και τον Robyn Hitchcock στις δύο διασκευές που κλείνουν τον δίσκο. Οι βετεράνοι και πάλι.

Φαίνεται ότι ο Josh Homme (QOTSA) έχει σκοπό να δίνει το παρόν κάθε χρόνο με κάτι διαφορετικό. Αυτή τη φορά θα είναι οι Eagles Of Death Metal, ένα παλαιότερο project που πρωτοεμφανίστηκε σε προηγούμενα Desert Sessions, με την επερχόμενη (Φεβρουάριος) κυκλοφορία τους 'Peace, Love And Death Metal' την οποία ο Homme περιγράφει σαν ένα λιτό συνδυασμό bluegrass, death metal και Canned Heat. Ίσως αυτό που τελικά επιδιώκει να είναι μια θέση διαρκείας στην λίστα με τα καλύτερα κάθε χρονιάς.

Από τα μέσα Δεκεμβρίου άρχισαν να ανακοινώνονται τα πρώτα ονόματα που θα εμφανιστούν στο επόμενο Roskilde Festival στην Κοπεγχάγη (1 - 4 Ιουλίου), μεταξύ αυτών οι Korn και ο David Bowie. Ο τελευταίος μάλλον προορίζεται για headliner της τελευταίας μέρας στο θεαματικό κλείσιμο του φεστιβάλ που κατά τα φαινόμενα θα διατηρήσει την παράδοση ενός από τα πλέον αξιόλογα καλοκαιρινά rock δρώμενα στην Ευρώπη.

Για τους εκ Σκωτίας Franz Ferdinand τηρούμε στάση αναμονής μέχρις ότου προσδιοριστεί το απαιτούμενο μέγεθος καλαθιού, καθώς προς το παρόν τα κεράσια εδώ φαίνονται υπερβολικά πολλά. Είναι αξιοπρόσεκτο όμως πως η '80's post-punk αναβίωση της άλλης ηπείρου μεταλαμπαδεύεται πάλι στην Βρετανία, κάπως σαν την ολυμπιακή φλόγα.