Spacelab #1

Seun Kuti & Egypt 80 +3

"Βαρέθηκα τα αγγλόφωνα τραγούδια" μας έγραφε αναγνώστης μας πρόσφατα κι αυτό μας οδήγησε σε λήψη δέσμης μέτρων απαγγλικοποίησης. Της Νάντιας Πούλου



Spacelab 1



Seun KutiSeun Kuti & Egypt 80 - Many Things (Totoutard, 2008)
Ολοκαίνουρια η στήλη, θα πιάσει το groovy νήμα της από το αφιέρωμα στο Afrobeat που φιλοξένησε πρόσφατα το περιοδικό που κοιτάτε στην οθόνη σας. Εκεί μου είχε πέσει ο κλήρος να γράψω και για τον δευτερότοκο υιό Kuti, τον οποίο και σαφώς αδίκησα, στριμώχοντάς τον ανάμεσα σε ονόματα που ταίριαζαν πιο πολύ στον εισαγωγικό σκοπό του αφιερώματος. Και όμως, ο μικρός Seun έβγαλε πριν λίγους μήνες ένα δίσκο που φιγουράρει σε ουκ ολίγα best of του είδους - και όχι άδικα. Κι επειδή πλέον η σύγκριση γίνεται κατ' αρχήν με τον μεγαλύτερο αδερφό (τον Femi) κι όχι τον πατέρα, να πω απλά ότι αν ο Femi έχει δώσει κάμποσους δίσκους με μερικά καλά τραγούδια σε καθένα από αυτούς, ο πρώτος δίσκος του Seun ακούγεται και ξανακούγεται ευχάριστα από την αρχή μέχρι το τέλος. Ο ήχος είναι afrobeat αλλά με φρεσκότατη παραγωγή και διακριτικά πλην αποτελεσματικά μπολιάσματα από άλλα είδη.
His space



Fuji DubFuji Dub - Lagos-Brooklyn-Brixton (Triple Earth, 2008)
Ο μέσος άνθρωπος ξέρει ότι το Fuji είναι film για κάμερες παλιάς τεχνολογίας. Άντε κι αν σκαμπάζει από γεωγραφία να ξέρει ότι είναι και βουνό/ηφαίστειο αλλά και νησιωτικό σύμπλεγμα. Παίρνει τώρα (ο ίδιος μέσος άνθρωπος) αυτόν τον δίσκο στα χέρια του και στο μυαλό του έρχονται (με τη σειρά που διαβάζει τον τίτλο) η Ιαπωνία, η Τζαμάικα, η Νιγηρία, οι ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο. Αν σ' αυτό το σημείο κάνει το λάθος και μπλέξει σε linear notes, press releases και άρθρα σχετικά με το δίσκο, είναι δεδομένο ότι θα σκίσει όλους τους χάρτες που έχει στο σπίτι του. Γιατί το Fuji που ενέπνευσε το δίσκο είναι -λέει- η μουσική των ....Μουσουλμάνων της Νιγηρίας - αλλά σταματώ εδώ και κατανοώ απόλυτα γιατί ο τύπος που έβγαλε τον συγκεκριμένο δίσκο προτίμησε να παραμείνει ανώνυμος. Ο δίσκος δεν είναι παντελώς αδιάφορος, αλλά η υπερφίαλη ...επικοινωνιακή διαχείρισή του δεν κρύβει ότι παρόλο που έψαχνε για τον απόλυτο μουσικό συγκρητισμό, ο παραγωγός απλά το παράκανε στο χειρουργικό τραπέζι της μίξης και της λούπας.



Antony JosephAnthony Joseph & The Spasm Band - Leggo De Lion (Kindred Spirits, 2008)
Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές κυκλοφορεί ο καινούριος του δίσκος Bird Head Son. Με την ευκαιρία ας σταθούμε λίγο στην περσινή του κυκλοφορία. Πρόκειται για μια ακόμα αξιοπρόσεκτη παραγωγή από την Ολλανδική Kindred Spirits. Ο Τζαμαϊκανοβρετανός Anthony Joseph δημιουργεί ένα αλάνθαστο μείγμα μουσικής, spoken word και λογοτεχνίας. Στο δίσκο ακούμε αποσπάσματα από το βιβλίο του με τον φοβερό τίτλο "The African Origins of UFOs", δεμένα με μουσική. Εδώ δεν έχουμε ούτε τη "λόγια" απαγγελία του Ikwunga, ούτε την Κραυγή του Saul Williams. Οι μνήμες που ξυπνάει η ακρόαση του δίσκου είναι κατευθείαν από τις απαγγελίες (και τις μουσικές) του Sun Ra. O ίδιος ο Joseph αναφέρει και τους Fela, Gil Scott-Heron και Mystical Revelation of Rastafari σαν επιρροές του. Αλλά εδώ δεν πρόκειται για προφάσεις στις αμαρτίες, όπως στον προηγούμενο δίσκο. Ο Anthony Joseph δουλεύει με άνεση και φαντασία τα στοιχεία που έχει στη διάθεσή του και φτιάχνει ένα μαγικό μουσικό χαρμάνι, το οποίο αξίζει όλης της προσοχής μας.
Joseph A.



sabu martinezSabu Martinez - Burned Sugar (Mellotronen, 2008)
Η τελευταία κυκλοφορία για ετούτη τη στήλη (όπως και για τις επόμενες) είναι ένα ταξίδι στο χρόνο, εμπνευσμένο από μια σύγχρονη μουσική (επαν)έκδοση. Τούτη τη φορά πρόκειται για μια (ακόμα) τυχαία ανακάλυψη χαμένων ηχογραφήσεων. Και για να μην νομίζουμε ότι αυτά συμβαίνουν μόνο στο αρχείο της ΕΡΤ, εδώ είναι το Σουηδικό κρατικό ραδιόφωνο που έθαψε τις ηχογραφήσεις του Sabu Martinez, αυτού του καταπληκτικού percussionist της Afro-Cuban jazz. Πριν λίγους μήνες, 35 χρόνια μετά την ηχογράφησή τους και 29 από το θάνατο του Sabu, παραδόθηκαν στο κοινό, μαζί με κάποια ακυκλοφόρητα bonus tracks (στην CD έκδοση). Ο δίσκος περιέχει άφθονη και καλοπαιγμένη jazz με κυρίαρχο το "κεραυνοβόλο" παίξιμο του Martinez. Από τους 17λεπτους (αλλά όχι μακρόσυρτους) free αυτοσχεδιασμούς του εισαγωγικού κομματιού, μέχρι τα δυο καθαρόαιμα funk από τα bonus tracks, ο δίσκος ακούγεται ζωντανός και καθόλου μουσειακός. Αν δεν γνωρίζετε τον Martinez και σας ανοίξει την όρεξη το Burned Sugar, προχωρήστε άφοβα στα θρυλικά πλέον Afro Temple και Sabu's Jazz Espagnole.
Hip Sabu