Spacelab #5
* Free Bahamas *
The Bahama Soul Club - Rhythm Is What Makes Jazz Jazz (Buyu Records, 2008)
Ιδού άλλος ένας τίτλος μουσικού συγκροτήματος που δεν αφήνει και πολλά στη φαντασία όσον αφορά τις προθέσεις του, όπως μας δείχνει και το σχετικό reality check. Ναι, είμαστε στις Μπαχάμες -της Καραβαϊκής, κατά το "Αστραλία" της Βασιλειάδου. Από latin κρουστά και μελωδίες, επομένως, άλλο τίποτα όπως στο A Bout De Souffle, το Late Night Bossa αλλά και το πιο κοσμοπολίτικο Boca Chica. Βεβαίως-βεβαίως δε λείπουν και τα soul flavors, όπως στο καλοτραγουδισμένο (από την Pat Appleton) Sugar Cane, το οποίο να διευκρινίσω ότι ουδεμία σχέση έχει με το ομώνυμο των Sonic Youth. Πάμε παρακάτω. Πού νομίζετε ότι θ' ακούγαμε ένα τέτοιο δίσκο; Μα σε κάποιο Club φυσικά.
Κι από club ξέρουν καλά οι γερμανοθρεμμένοι Bahama Soul Club. Διότι πίσω από αυτό το όνομα-κράχτη κρύβονται άτομα που έχουν ξαναδώσει το στίγμα τους στο χώρο, π.χ. με τους Juju Orchestra. Η παραγωγή έχει όλα τα δείγματα της νέας σχολής που έχει εγκαινιάσει ο πρωτομάστορας Quantic, αλλά είναι κατά πολύ κατώτερη των κυκλοφοριών του δασκάλου. Κι αν τα connotations του ονόματος τα αναλύσαμε δεόντως, για τον τίτλο δεν θα πω τίποτα. Όπως κάθε παροιμία, μπήκε από το ένα ηχείο για να βγει από το άλλο.
Kidkanevil - Back off man, I'm a scientist (First Word, 2008)
Όχι, η σχέση μου με το hip-hop δεν είναι τόσο προχωρημένη ώστε να έχω κάνει dig ακόμα και το τελευταίο LP από τη σκηνή του Leeds, απ' όπου και μας έρχεται ο Kidkanevil. Τη hip-hop δόση μου τη θέλω πάντα νερωμένη, να υποτάσσεται σε άλλες, πιο οικείες μουσικές. Όπως σ' αυτό το στρωτό, προβλέψιμο αλλά καλοφτιαγμένο δεύτερο album του Kidkanevil με τα ευπρόσδεκτα afro και funk στοιχεία. Άξιας αναφοράς και η "συνομιλία" του Kidkanevil με μια από τις κύριες εμπνεύσεις του, τον Bonobo. Η διασκευή τού Ketto προσθέτει πόντους σ' έναν καλλιτέχνη που τα tru thoughts του είναι να γράψει κάποτε κι αυτός ένα ninja tune.
Shaolin Temple Defenders - Chapter 2: Gettin' the Spirit (Soulbeats Records, 2009)
Για το myspace μπορούμε να πούμε χίλια πράγματα, αλλά νομίζω ότι λίγοι θα διαφωνήσουν πως αισθητικά έχει μείνει σε περασμένες, μουχλιασμένες σχολές του internet. Πολλά, άσχημα graphics και κακοφτιαγμένα html για το τίποτα. Μόνο τον Player ν' άφηναν σε κάποιες σελίδες, θα ήταν καλύτερα. Κι αν για κάποια groups το myspace είναι η αρχή και το τέλος, κάποια άλλα δίνουν μεγάλο βάρος στην διαδικτυακή παρουσίασή τους. Έτσι και οι εκ Μπορντώ ορμώμενοι Shaolin Temple Defenders. Μέσα από ένα καρα-επαγγελματικό site δομούν ένα προσεγμένο look&feel. Φάτε σκόνη, απανταχού γκουρού του marketing!
Σ' έναν χώρο όμως με μεγάλο ανταγωνισμό, δεν αρκούν τα παραπάνω σοφά "επιχειρηματικά" βήματα για να σε βάλουν στο χάρτη. Χρειάζονται και κάποια καλά τραγούδια. Οι Shaolin Temple Defenders πάντως δεν μπαίνουν ξυπόλητοι στο παιχνίδι. Φτιάχνουν καλοβαλμένη soul της παλιάς σχολής, με τα instrumental και τα guest vocals να είναι τα δυνατά τους σημεία. Όταν δεν τραγουδάει ο frontman δηλαδή. Ο οποίος στην καλύτερη περίπτωση κάνει φιλότιμες προσπάθειες αντιγραφής των παλιών funk masters - στην χειρότερη ο συνδυασμός "φάλτσο τσίριγμα / Γαλλική προφορά" είναι ανυπόφορος. Εδώ ν' αναφέρω ότι δεν έγραψα το όνομα του frontman γιατί δεν ξέρω καλά Γαλλικά (αν δεν καταλάβατε, παίρνω το αίμα μου πίσω για όλες τις φορές που με σνόμπαραν Γάλλοι γιατί "ντεν ήξεγαν καλά Αγλικά")
Ευτυχώς, λοιπόν, που υπάρχουν τα guest vocals. Όπως από την Baby Charles για την οποία τα μάθατε στο σχετικό - φοβερό - αφιέρωμα του MiC. Αλλά και την Martha High, που έκανε backing vocals στον James Brown και με την οποία πλέον συνεργάζονται σε σχεδόν μόνιμη βάση στα live τους.
Κι επειδή έχω ήδη κατηγορηθεί για μεροληψία κατά των Γάλλων με το πρωθύστερο σχόλιό μου, ας πετάξω άλλη μια κακία: μόνο Γάλλοι θα μπορούσαν να γράψουν λάθος το όνομα της Martha στο site τους και φυσικά να σνομπάρουν το σύμπαν μη βάζοντας ούτε μια τόση δα σελιδούλα στα Αγγλικά. Ελπίζω να επανορθώσουν βγάζοντας τον επόμενο δίσκο τους αποκλειστικά με την Martha στα vocals - σ' αυτήν την περίπτωση ας ετοιμαστούμε άπαντες για τρελό γλέντι.
Ακούστε γενναιόδωρα αποσπάσματα όλων των τραγουδιών στο μουράτο site τους
Calypsoul 70 - Caribbean Soul & Calypsoul Crossover 1969-1979 (Strut Records, 2008)
Επιστρέφουμε στην Καραϊβική αλλά ετούτη τη φορά μέσα στη χρονομηχανή μας. Με μια συλλογή της strut records η οποία έβγαλε το αριστούργημα για το οποίο μας μιλάει εδώ ο μακράν πιο groovy συντάκτης του MiC - και μας έκανε έτσι να τη συγχωρήσουμε για τα βαρετά κι ασήκωτα προηγούμενα volumes της σειράς "inspiration information".
20 κομμάτια από την Καραϊβική της δεκαετίας του 70 περιέχει αυτή η από κάθε άποψη χορταστική συλλογή. Όπως θα περιμέναμε, παίρνουμε μια γερή δόση calypso και soul αλλά μέχρι να τελειώσει ο δίσκος η μουσική μπλέκεται σε καίρια σημεία και με afro, funk, salsa, reggae, swing, gospel, exotica, surf κι - ό,τι - βάζει - ο - νους - σας επιρροές.
Άλλες συλλογές πάσχουν από υπερβολικό φιλότιμο στο να επιβεβαιώσουν το σκοπό της ύπαρξής τους. Εδώ όμως είναι σαν κάποιος γνώστης του αντικειμένου να έσκαψε την απέραντη δισκοθήκη του και να έγραψε ένα σιντάκι με rarities για τον κολλητό του, να έχει ν' ακούει όταν θ' αρχίσει τις ανοιξιάτικες τσάρκες με το αυτοκίνητο. Η αυθεντική "παλιαδούρα" που αποπνέει ο ήχος της συλλογής θα σε κάνει να βάλεις αυτόν τον δίσκο να παίξει πολλές φορές παραπάνω από κάθε ένα δίσκο τύπου Bahama Soul Club. Όπως επίσης και το χιούμορ που δεν ξέρεις αν είναι αντίδραση στη χαρούμενη διάθεση πολλών τραγουδιών ή στην χρονική απόσταση από την περίοδο που δημιουργήθηκαν. Σε κάθε περίπτωση, το χαμόγελο σκάει αυθόρμητα. Εδώ βρίσκουμε και τραγούδια όπως το "Independent Bahamas", τα οποία μπορεί ν' ακούγονται εκτός τόπου και χρόνου στην σημερινή εποχή, αλλά δείχνουν την πολιτικοποιημένη άποψη μιας μουσικής που στην σημερινή αποστειρωμένη και εύπεπτη εκδοχή της, έχει ταυτιστεί 100% με την καλοπέραση των χλωμών προσώπων (βλ. και πρώτο δίσκο της σημερινής στήλης).
Την επόμενη φορά θα τσεκάρω αν έχετε μάθει καλά τους στίχους του Guanavaco το οποίο ανακηρύσσεται άνετα (με βάση τη δομή και την εκφορά των στίχων) ως το Surfin' Bird της Καραϊβικής.
Καλή η calypsoul αλλά ακόμα καλύτερος ο Mulatu που θα έρθει στο φετινό Synch!
___
