#11

"Σας πειράζει να βάλω το βινύλιο σας στην ίδια σακούλα μαζί με τις μπάμιες;"

Ο ογκόλιθος των Βρετανικών supermarket, Tesco, θα είναι η πρώτη αλυσίδα στην Αγγλία που θα αρχίσει να πουλάει (και) βινύλια στα ράφια της. Η αρχή γίνεται διστακτικά και πειραματικά στα 55 καταστήματα Tesco Extra με μοναδικό δίσκο προς πώληση, το νέο τριπλό (!) δίσκο των Iron Maiden - The Book Of Souls (ο οποίος παρεμπιπτόντως είναι κάτι παραπάνω από τίμιος - εύγε στα μπαρμπάδια).

Το business plan απλό. Καθώς η αγορά γύρω από το βινύλιο συνεχώς αυξάνεται σημειώνοντας τεράστια άνοδο χρόνο με το χρόνο, η Tesco κάνει την προσπάθειά της για να μπει (και) σε αυτή την αγορά με μικρά και σταθερά βήματα και μεταξύ μας από την μεριά της, καλά κάνει! Ξεκίνησε με ράφια και συστήματα ραφιών για δίσκους πέρυσι, και φέτος είπε να συμπληρώσει τα διαθέσιμα προϊόντα της και με δίσκους.

Μια είδηση που δε νομίζω να ρίχνει κανέναν από τα σύννεφα, καθώς το πράγμα (η μπίζνα του βινυλίου δηλαδή) φωνάζει εδώ και καιρό από μόνο του και από όπου και να το πιάσεις εμπορικά, ζεματάει. Ένα από τα τελευταία γενναία δείγματα της τεράστιας ανόδου του βινυλίου και των συμπαρομαρτούντων του είναι και η επαναφορά στην Αγγλία των επίσημων charts τον περασμένο Απρίλιο για δίσκους και singles. Πλέον δηλαδή μπορείς να βλέπεις το Top-40 βινυλίων κάθε εβδομάδας λες και ξαφνικά εκεί έξω είναι 1988!( και ενημερωτικά: Πρωτιά για τους Foals την εβδομάδα 4-10 Σεπτεμβρίου που διανύουμε).

Και κάπου εδώ έρχεται η προφανής αντιπαράθεση μεταξύ των μουσικόφιλων για το αν αυτή η κίνηση της Tesco είναι για καλό ή όχι.

Τα επιχειρήματα αρκετά και από τις δύο μεριές.

Από τη μία αυτοί που λένε ότι το βινύλιο δεν ταιριάζει αισθητικά σε ράφια supermarket, δίπλα από τα τυριά, στο πέμπτο διάδρομο αριστερά από τις μπύρες. Κάποιοι άλλοι λένε ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται με τα supermarket, όπως είχε γίνει και με τα CDs την δεκαετία των '90s και ότι αυτή θα είναι η καταδίκη των μικρών ανεξάρτητων δισκάδικων που με τόσο κόπο έχουν πάρει λίγο τα πάνω τους τα τελευταία 3 χρόνια. Γκρινιάζουν ακόμα και εκείνοι που η εικόνα ενός βινυλίου στο supermarket δεν συνάδει με την "φάση" τους. Την "φάση" των vinyl brunches, την "φάση" ότι η μουσική που ακούν αυτοί είναι μόνο για λίγους (ελίτ) και αγοράζουν κάτι σαχλαμάρες που δεν κάνουν ούτε για σουβέρ, επιδεικνύοντας τα σαν τα χαμένα αριστούργηματα που η ανθρωπότητα ακόμα δεν έχει ανακαλύψει (παρά μόνον αυτοί), αλλά αυτοί μάλλον θα γκρίνιαζαν ούτως ή άλλως για οτιδήποτε.

Στην αντίπερα όχθη οι πιο χαλαροί που βλέπουν το πράγμα και λίγο πονηρά και ποντάρουν στον ανταγωνισμό που σε τελική ανάλυση από αρχαιοτάτων χρόνων σημαίνει φτηνότερες τιμές για τον τελικό καταναλωτή! Για του λόγου το αληθές με την αγορά του τριπλού δίσκου των Iron Maiden, η Tesco σου κάνει combo και αν τσοντάρεις και μια μπύρα Trooper (υπάρχει και στην Ελλάδα) στο καλάθι σου τότε την παίρνεις στην μισή τιμή! Προσφορά που ο γραφικός δισκοπώλης της γειτονιάς σου θα προσπαθήσει να νικήσει με κέρασμα βαρβάτου-αντρικού φραπέ, όταν τον επισκεφτείς.

Σίγουρα ο social-media-ακός κόσμος ζει για κάτι τέτοια debate μέσω twitter που ο καθένας προσπαθεί να χωρέσει το τσιτάτο του σε 140 χαρακτήρες, δυστυχώς όμως κάτι τέτοια θέματα τρέφουν τον κομπλεξισμό σε πολύ κόσμο και η μπάλα χάνεται.

Κανείς όμως από δαύτους δεν είπε τίποτα για την παγκόσμια αλυσίδα ρούχων Urban Outfitters όπου ανάμεσα σε υπερεκτιμημένα τσίτια, έχουν και τμήμα βινυλίων με όλες τις καυτές hyped κυκλοφορίες (συνήθως κατά 30% ακριβότερα από την συνηθισμένη τιμή - επειδή πολύ απλά μπορούν - επειδή ακόμα πιο απλά υπάρχουν πολλοί που αγοράζουν!!) μέχρι και ειδικές εκδόσεις αποκλειστικά για την συγκεκριμένη αλυσίδα. Η εν λόγω αλυσίδα δεν είναι τυχαίο άλλωστε που έχει μία από τις μεγαλύτερες βινυλιακές κινήσεις παγκοσμίως σε τεμάχια!

Ακόμα και το λατρεμένο από πολλούς Amazon που πουλάει ΤΑ ΠΑΝΤΑ, φωτοβολίδες και σπαθιά μπορούν άνετα να μπουν στο καλάθι σου με τον καινούριο (απίθανο) δίσκο της Chelsea Wolfe. Χμ.. Α.. ναι μωρέ ξέχασα, σε αυτή την περίπτωση μιλάμε για διαδικτυακό κατάστημα που δεν ενοχλεί κανέναν η συνύπαρξη βινυλίων μαζί με τα υπόλοιπα. Χμ.. Φαντάζομαι όμως, πως αν αύριο άνοιγε το Amazon ένα πολυκατάστημα σε κάποιο κεντρικό σημείο της Ευρώπης , κανείς δεν θα είχε πρόβλημα να φύγει από το κατάστημα έχοντας στο ένα χέρι διακοσμητικούς νάνους με ηλιακό συλλέκτη που ανάβουν το βράδυ στο κήπο σου και στο άλλο τον νέο δίσκο της Holly Herndon (απίθανος και αυτός)!

Σίγουρα ο ντόρος θα κοπάσει γρήγορα και όλα θα επανέλθουν στα ίδια γνωστά δεδομένα. Δε θα αλλάξουν και πολλά πράγματα και προπαντός δε θα αλλάξουν τα κακώς κείμενα της βιομηχανίας (ακριβές τιμές χονδρικής και άρα λιανικής/τεράστιες καθυστερήσεις στην κοπή/πρόχειρα mastering/σνομπάρισμα των μικρών εταιρειών στην κοπή των βινυλίων από τα εργοστάσια/μπούχτισμα από ακριβές επανεκδόσεις άχρηστων δίσκων) που θα έπρεπε να αλλάξουν.

Ναι, παρέα με κατεψυγμένες μπάμιες θα μπορείς να πάρεις και το δίσκο των Iron Maiden (και αργότερα πολλών άλλων...) αλλά και τι με αυτό, αφού ξέρεις πολύ καλά ότι το δισκάδικό σου δεν το αλλάζεις με τίποτα. Την ψυχανάλυση, την παρλαπίπα, τον κομπασμό και την επίδειξη γνώσεων, ακόμα και εκείνο τον φραπέ το Σάββατο το πρωί στο πάγκο με τις νέες αφίξεις δεν τον αλλάζεις με τίποτα, ακόμα και αν σε πειράζει στο στομάχι μερικές φορές.

Τι και αν ο μπροστινός σου μεσήλικας στο ταμείο, μεράκλωσε από την χαρά του που ξανάβρηκε τους Iron Maiden (έπειτα από 30 χρόνια) δίπλα από τα τυριά και τσίμπησε το βινυλιάκι; Η ακόμα καλύτερα όταν βλέπεις στο διπλανό ταμείο έναν σπυριάρη δωδεκάχρονο με την απηυδισμένη μάνα του να κρατάει στην αγκαλιά του τον πρώτο του δίσκο των Iron Maiden ακόμα πιστεύεις ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα με το να πουλάει ένα supermarket δίσκους;