Why do people like stars?

Καλό το beach volley, καλό και το water-τάβλι αλλά για όσους ξέρουν από καλοκαιρινά σπορ, το star-gazing (βλ. χαζεύοντας τ' αστέρια) είναι ο βασιλιάς (πώς λέμε ότι το καρπούζι είναι ο βασιλιάς των καλοκαιρινών φρούτων, κάτι τέτοιο). Άσε που συνδυάζεται τέλεια και με extreme-sports της εποχής όπως καμάκι, μπύρες στις παραλίες κλπ.

1. Stars (Lisa Germano: 'Geek the girl')
Την πρώτη κιόλας φορά που είδα στο Mic τη στήλη "Happy end of the song" μου ήρθε αμέσως στο μυαλό το 'Stars', happy end του ανήσυχου, σκοτεινού και μελαγχολικού 'Geek the girl'. Σε όλο το δίσκο η Germano τραγουδάει γλυκά, με φωνή μισοκοιμισμένης ή χαπακωμένης, για τη βία, την εκμετάλλευση, την εξαπάτηση, για το να είσαι loser. Κι έρχεται το 'Stars', τελευταίο τραγούδι, με μια απλή, σχεδόν παιδική μελωδία, που, όπως εξηγεί η ίδια η Lisa Germano με μασημένα λόγια, πριν από μια ακουστική εκτέλεση για κάποιο ραδιοφωνικό σταθμό: "this song its called stars and its kind of about... you have to dream anyway even though you know your dreams aren't gonna come true or you gave up anyway... you still gonna keep dreaming". Κι αναρωτιόμαστε αν είναι μια αισιόδοξη νότα ή αν απλά μας κοροϊδεύουν, όπως συχνά συμβαίνει στις «Happy end of... οτιδήποτε» περιπτώσεις. Πάντως εγώ, ως "Geek the boy", μάσησα.

2. Starpower (Sonic Youth: 'Evol')
"Close my eyes and think of you / everything turns black to blue / starpower starpower starpower / over me". Η Kim Gordon τραγουδάει στο 'Starpower' και σε όλο το 'Evol' καλύτερα από κάθε άλλη φορά στο παρελθόν ή στο μέλλον. Το πειραματικό μεν, αλλά με δομή και αισθητική που για πρώτη φορά πλησιάζουν τόσο την ποπ, 'Evol', είναι η πρώτη πραγματικά σπουδαία δουλειά των Sonic Youth. Οι κιθάρες κουδουνίζουν, βουίζουν, στριφογυρίζουν... Ερωτικό, ατμοσφαιρικό, σκοτεινό, αινιγματικό και μυστηριώδες, τρομάζει και παρηγορεί συγχρόνως. Το 'Evol' είναι ό,τι πιο εθιστικό έχω ακούσει στη ζωή μου και το 'Starpower' από τα πιο όμορφα τραγούδια του.

3. Starry night (Laika: 'Sounds of the Satellites')
Το 'Starry Night', συνδυάζει τις ματιές που διαρκώς ρίχνουν οι Laika προς τον ουρανό (βλέπε το όνομα του γκρουπ, τους τίτλους των δίσκων κλπ) με εφέ που ηχούν σαν αστέρια που σπινθηρίζουν. Ξεκινά με έναν παλλόμενο ρυθμό, προστίθενται ψυχρά μεταλλικά samples και Moog ήχοι, πριν γλιστρήσουν στο μίγμα η χαλαρή φωνή της Fiedler και τα φλάουτα. "It is night / and life moves / at a new pace / the air is still / the earth sleeps / we move with the grace / of the moon sweeping / through the clouds / one by one the stars break through / one by one the stars break through". Αν δεν χαλαρώσετε με το τραγούδι, κλείστε επειγόντως ραντεβού με τον ψυχαναλυτή σας.

4. A Falling Star (Οpal: 'Ηappy nightmare baby')
Διαρκεί λιγότερο από ενάμισι λεπτό (και πολύ δεν είναι για ένα Falling Star;) Η Kendra Smith κι ο David Roback σ'ένα ονειρικό τραγούδι με παραμορφωμένες κιθάρες, στο ψευδο-μυστικιστικό κλίμα του 'Happy nightmare baby'.

5. Stars are stars (Echo And The Bunnymen: 'Crocodiles')
Οι Echo And The Bunnymen μας προσγειώνουν με την ελαφρώς γοτθική, νεοκυματική απαισιοδοξία τους ("Stars are stars / And they shine so cold"). Φαντάζομαι ότι αν πριν ακούσω το Crocodiles διάβαζα κριτικές περί νεοψυχεδελικού ήχου, ομοιότητας του McCulloch με τον Morrison των Doors κλπ. δεν θα έπαιρνα χαμπάρι και φοβάμαι ότι ούτε και το δίσκο θα έπαιρνα να ακούσω. Πάνω από είκοσι χρόνια μετά, ακούω το 'Stars are stars' και το τότε "new wave" των Bunnymen (ή μήπως την brit-pop της εποχής;) πολύ πιο ευχάριστα από όλους τους Teardrop Explodes και Psychedelic Furs που συγκρινόταν κάποτε (ίσως και σήμερα) με αυτούς. Σημαίνει αυτό άραγε ότι το Crocodiles είναι πια κλασικό;