Το τέλος της δουλείας και... η ανάγκη για ελευθερία

Οι 2L8 είναι μια μουσική παρέα που έγινε τεσσάρων χρονών αλλά μασάει σίδερα και αυτοαποκαλείται "ομοσπονδία αναρχιστών". Ψυχή και σώμα αυτής ο Κώστας "K. the Clown" Βοζίκης που υπογράφει τη διακήρυξη ανεξαρτησίας τους με την καταληκτική προτροπή "Αντισταθείτε, ερωτευθείτε!". Με αφορμή τη συμμετοχή τους στο Φεστιβάλ Support your local heroes!, (συ)ζητήσαμε να μάθουμε την αλήθεια!

- New Battles, without Honor and Humanity είναι το τελευταίο διπλό cd σας. Τι μήνυμα κουβαλάει ο τίτλος;
Πάντα στους 2L8 υπήρχε μια ας πούμε ποιητική ή μάλλον αινιγματική διάθεση. Στο New Battles γίνεται πράξη η υπόσχεση που δόθηκε στο He & She, "No more poetry, only raw meat" [όχι πια ποιητικοί συμβολισμοί, μόνο σταράτα λόγια]. Τα πράγματα είναι αυτό ακριβώς που φαίνεται ότι είναι. Τέλος τα κρυφά μηνύματα. Ο δίσκος είναι αυτό που επικαλείται. Μάχιμος. Έχει συγκεκριμένο πολιτικό και ουμανιστικό χαρακτήρα. Το "χωρίς" του τίτλου είναι αναφορά σε Αυτούς, και στον κόσμο που φτιάξανε για εμάς.

- Είναι θεματική δουλειά όπως η προηγούμενη; Υπάρχει κάποιος συνεκτικός ιστός; Γιατί έγινε διπλό; Το δίπολο Sunlight / Moonlight πώς μετουσιώνεται;
Το He & She είχε πολύ αυστηρό πλαίσιο, όλα εξυπηρετούσαν την ιστορία των ηρώων. Τώρα υπάρχουν πάλι οι κεντρικές ιδέες που διέπουν όλο το άλμπουμ, αλλά και μεγαλύτερη ελευθερία στην έκφρασή τους και στο πως συντάσσονται μέσα σε αυτό. Ακόμα και κάποιες αποκλίσεις από την κύρια θεματική, η οποία έχει να κάνει με τη δουλεία. Το τέλος της δουλείας και ίσως περισσότερο η ανάγκη για ελευθερία. Η άρνηση του να γίνεις μέρος του σχεδίου. Ο διαχωρισμός ξεκινάει από ένα παραμύθι που είχα γράψει πριν πολλά χρόνια, και υπάρχει μέσα στο βιβλίο που περιέχει τα 2 cd σε μορφή κόμικ του Pan Pan. Θυμήθηκα την ιστορία και ξαφνικά είδα τα κομμάτια να χωρίζονται στα δύο, με τη μία πλευρά να την οδηγεί η ανάγκη του να είσαι μέρος της αλλαγής (Sunlight) και την άλλη η ανάγκη να ξαποστάσεις, να κάτσεις σε μια απόσταση και να είσαι παρατηρητής της ζωής (Moonlight).

- Τα σκληρά κοντράστ μαύρου / λευκού τι θέση κατέχουν σ' έναν κόσμο που γκριζάρει;
Πραγματικά δεν ξέρω τι ισχύει στον κόσμο για να απαντήσω με σαφήνεια. Δεν ξέρω αν αλήθεια γίνονται όλα γκρι. Κάποιος θα έλεγε ότι υπάρχουν τα άκρα στις ζωές μας. Μαύρο - άσπρο. Κάποιος θα έλεγε ότι υπάρχουν όλα τα χρώματα. Όσοι πιστεύουν ακόμη στα θαύματα. Εγώ τι να πω για τα χρώματα; Έχω αχρωματοψία. Και πολύ.

- Η οικονομική κρίση σας αγγίζει; Πως καταφέρατε τη χρηματοδότηση της παραγωγής του;
Πρόκειται για τον πρώτο δίσκο στην Ελλάδα (New Battles) του οποίου η κυκλοφορία χρηματοδοτήθηκε από το κοινό. Αυτό έγινε με την αγγλική πλατφόρμα Pledge Music. Δε λειτουργεί όπως θα φανταζόταν κάποιος με δωρεές αλλά ως προπώληση. Στην ουσία δίνεις μια λίστα με αντικείμενα που σχετίζονται με το συγκρότημα, παίρνει ο καθένας ότι του ταιριάζει, μαζεύεις έτσι τα χρήματα για την ολοκλήρωση του άλμπουμ. Πραγματικά ήταν πολύ δυνατή η ομάδα που έτρεχε το project και ειδικά τα κοινωνικά δίκτυα, τα οποία λόγω της ελάχιστης κάλυψης που είχε η προσπάθεια από τον ελληνικό τύπο, αποτέλεσαν το βασικό τρόπο επικοινωνίας της προσπάθειάς μας. Το κάναμε σκεπτόμενοι ότι δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε, και μείναμε έκπληκτοι από την ανταπόκριση του κόσμου!

- Υπάρχουν επιρροές από παλιότερες εποχές; Ποια τα ακούσματα του κυρίου Κ;
Κατά καιρούς διαβάζω στις κριτικές πολλά παλιότερα ονόματα τα οποία θυμίζουμε. Γενικά η μουσική ξεκίνησε από το Grunge για μένα. Το θέμα είναι ότι σε μια τέχνη που βρίσκεται σε διαρκή εξέλιξη ακούγοντας τις μουσικές του σήμερα αναγκαστικά ακούς μέσα σε αυτές και όσα προηγήθηκαν. Αν ακολουθήσεις την αλυσίδα από σήμερα, δεν σημαίνει ότι χάνεις το χθες, γιατί αυτό υπάρχει μέσα στο σήμερα.

Θα σου πω κάτι που έγινε αυτές τις μέρες. Γενικά σε κάποιους ανθρώπους που θαυμάζω και μπόρεσα να εντοπίσω έχω στείλει προηγούμενα άλμπουμ. Μεγάλη αγάπη είναι ο David Sandstrom, σουηδός, ντράμερ των Refused με τον απίστευτο δίσκο The shape of punk to come, που είναι ακριβώς ότι λέει ο τίτλος και με ένα ασύλληπτο προσωπικό άλμπουμ το Om Det Inte Haender, που είναι ότι καλύτερο έχει φτιάξει άνθρωπος ποτέ. Για τη δική μου ψυχή. Του έστειλα το 2009 το He & She, και ένα mail πριν την αποστολή. Και πήρα απάντηση πριν από 3 μέρες! Με reply. Αλήθεια, 3 χρόνια μετά. Αχ, πλάκα που έχει η ζωή.

- Υπήρξαν αλλαγές στη μπάντα; Ποιά είναι η τωρινή της σύνθεση;
Πάντα υπάρχουν αλλαγές στους 2L8. Δεν βαριόμαστε ποτέ. Ηρακλής Ιωσιφίδης (κοντραμπάσσο), Ελισσώ Παπαστρατή (βιολί), Ρόζι Ντίκινς (μπάσο), Άγγελος Μπουρνάς (κιθάρα), Μπάμπης Τσινικοσμάογλου (πιάνο), Δημήτρης Αφείδης (τύμπανα), Γιάννης Τζέκος (τύμπανα).

- Στη σκηνή ακούγεστε περισσότερο ροκ και πιο εκρηκτικοί απ' ότι στα cd! Που οφείλεται η μεταμόρφωση αυτή;
Όσο και να αγαπάμε το He & She, κρατούσε σε μια απόσταση το κοινό. Ήταν περισσότερο παράσταση από ότι συναυλία. Στο νέο υλικό ξεκινώντας ας πούμε από το Balkan Nigger, που είναι μπάλλος, έδωσα μεγαλύτερη σημασία στο ρυθμικό, στην κίνηση. Πράγματι τα παλιά μας live δεν έχουν σχέση με αυτό που βιώσαμε φέτος. Ένα, δύο, τρία, πάμε!

- Η κιθάρα που λεγόταν HOPE τι απέγινε; Η ελπίδα ζει; Η καινούργια έχει όνομα;
Σε μία απίστευτη ιστορία, από αυτές που μου συμβαίνουν συχνά πυκνά, μου χαρίσανε την κιθάρα του Τάσου Λώλη, του κιθαρίστα από τους Συνήθεις Ύποπτοι, με τη μοναδική προϋπόθεση να τιμηθεί η μνήμη του. Είναι μεγάλο το βάρος των λέξεων, και η ευθύνη απέναντι σε ένα όργανο με την ιστορία ενός ανθρώπου σαν τον Τάσο Λώλη. Η Hope θα περιμένει.