Active Member

B.D. Foxmoor: Μύθοι της αλεπούς του βάλτου #2

Τελικά η συνέντευξη ήταν πολύ καλή για να δημοσιευτεί στο Νίτρο και ο Μιχάλης Μυτακίδης μπορεί να κοιμάται ήσυχος. Δεν υπάρχει στη διπλανή σελίδα η φωτογραφία που φοβόταν. Του Θεοδόση Μίχου


BD FoxmoorΔηλαδή δεν πιστεύεις ότι πρέπει να δίνεται βήμα στον καθένα να λέει το μακρύ του και το κοντό του, ακόμη και σε έναν Χρυσαυγίτη;
Το να επικαλούνται οι Χρυσαυγίτες τη δημοκρατία, είναι από μόνο του μεγάλη αντίφαση. Οι παπάρες. Τι, επειδή έγιναν κυριλέ και κατεβαίνουν στις εκλογές; Όταν οι φασίστες επικαλούνται τη δημοκρατία, τους αγνοώ. Να τους έχει αυτή η δημοκρατία, έτσι όπως είναι, και να τους χαίρεται τους μαλακοπίτουρες. Εγώ με τους φασίστες θα είμαι στη σέντρα μέχρι τα 80 μου. Γι' αυτό και οι ίδιοι μένουν μακριά από μένα. Και δεν τους έχει περάσει καν από το μυαλό να πλησιάσουν προς τα εδώ. Απορώ πως οι μετανάστες δεν τους έχουν σαπίσει στο ξύλο.

Φαντάζομαι ξέρεις τι λένε διάφοροι για σένα. Ότι είσαι σκληρός, αυταρχικός, δύσκολος, και άλλα πολύ πιο βαριά...
Μου φαίνεται σαν επιδερμική αντιμετώπιση. Γιατί μπορεί στην πραγματικότητα να είμαι πολύ χειρότερα πράγματα από αυτά που νομίζουν ότι έχουν ανακαλύψει, μπορεί και πολύ πιο όμρφα πράγματα. Καλό είναι να το ψάχνουμε λίγο παραπάνω. Εδώ είμαστε. Δεν ήμασταν ποτέ κρυμμένοι.

Που το αποδίδεις όλο αυτό;
Κάποιοι έχουν και τα δίκια τους γιατί εμείς με την απομόνωσή μας που γίνεται για λόγους αισθητικής - θυμάσαι μάλιστα όταν μου είπες ότι είσαι από το Nitro, που δε μου καλάρεσε. Αλλά είναι ανάλογα σε ποιον μιλάω. Αν εσύ έχεις κατά νου να το βαθύνεις το όλο θέμα, θα το βαθύνουμε. Αν θέλεις να είναι επιδερμικό, έτσι θα μείνει. Από τα πολλά "όχι" μου, δημιουργείται κλίμα. Δεν ανέχεται κανείς τα "όχι". Εγώ αντίθετα είμαι περήφανος για τα "όχι" μου. Δεν έχω χρόνο να με ψυχαναλύσω πολύ καλά. Όταν δημιουργείς συνέχεια πράγματα... εγώ προσπαθώ να σώσω στιγμές για να απολαύσω αυτό που συμβαίνει τριγύρω μου. Δε θέλω να αναλώνομαι στο να ψάχνω τι λέγεται για μένα. Ούτε περιμένω τον ιστορικό του μέλλοντος να με δικαιώσει. Γράφω στα αρχίδια μου την Ιστορία. Σημασία έχει τι παίρνω εγώ από αυτά που ζω, και τι θα μοιραστώ με τους ανθρώπους που μου έχουν δείξει ότι έχουν όρεξη να μοιραστούν πράγματα. Δε με νοιάζει καθόλου η εικόνα μου προς τα έξω. Ούτε να αντικρούσω τα εύκολα συμπεράσματα που μπορεί κάποιος να βγάλει για μένα. Μπορεί να φταίω κι εγώ σε ορισμένες περιπτώσεις. Να μην έχω εξηγήσει σωστά τα πράγματα, να μην έχω υπάρξει θετικός. Αλλά έτσι είμαι. Δε με αφορά τι λένε για μένα. Ούτε θέλω να δίνει κανείς αγώνα για την εικόνα μου. Παρόλο που ξέρω ότι υπάρχει κόσμος γύρω μου που τα ακούει όλα αυτά και πικραίνεται, γιατί ξέρει ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα. Εγώ τους λέω "μην είσαστε μαλάκες. Δε θα χάσουμε πολύτιμο χρόνο γι' αυτό το λόγο". Συνήθως οι φήμες ταξιδεύουν από ανθρώπους που πάσχουν από ανία.

Λες ότι δε σε νοιάζει αν και πως σε κρίνουν. Εσύ κρίνεις τους άλλους;
Σίγουρα κρίνω καταστάσεις. Και κατακρίνω. Αλλά όχι με τη λογική του υπερόπτη. Ποτέ δε μου άρεσε η λογική του φασίστα που σώνει και καλά ήθελε να αλλάξει τη ροή της ζωής κάποιων ανθρώπων. Πολύ δύσκολα μεσολαβώ για να αλλάξει η ζωή κάποιου ανθρώπου. Αν το έχω κάνει, το έχω κάνει άθελά μου. Αλλά κριτική είναι κι αυτό που κάνουμε με τα τραγούδια. Βλαστημάω, πάντως, πιο πολύ.

Φαντάζομαι πως δεν πιστεύεις, έτσι;
Δεν πιστεύω όπως το λένε γενικά. Σέβομαι πάρα πολύ τους ανθρώπους που η πίστη τους τους βοηθάει να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι αλλά εγώ δεν πιστεύω, ή τουλάχιστον δεν έχω ανακαλύψει κάτι. Δε δηλώνω άθεος, γιατί άθεος είναι να αρνείσαι το θεό. Εγώ πιστεύω ότι όποιος πειστεί ότι υπάρχει τέτοιο πράγμα, δε θα μπορεί να του αντισταθεί. Απλά δε γνωρίζω. Και αφήνω τις ευχές μου, τις προσευχές μου, τις ελπίδες μου, πάνω σε κάτι άλλο.


BD Foxmoor 2Πως σου φαίνεται ότι υπάρχουν παιδιά, άλλα μεγαλύτερα και άλλα μικρότερα, που έχουν τα τραγούδια σου σαν μικρά ευαγγέλια;
Από τα τεχνικά της φάσης εδώ, ξέρω ότι δεν ευθυνόμαστε εμείς οι ίδιοι για κάτι τέτοιο. Από την άλλη τα παιδιά είναι παγιδευμένα από τη μέρα που γεννιούνται, γι' αυτό νιώθουν την ανάγκη να πιαστούν από κάπου και καμιά φορά να θεοποιήσουν πρόσωπα και καταστάσεις. Θέλω να πω ότι εμείς δεν προκαλέσαμε κάτι τέτοιο συνειδητά. Το low bap είναι γενικά μια πολυμορφική κατάσταση, ακόμη και όσον αφορά τα πολιτικά. Το μόνο που δεν έχουμε είναι φασίστες. Υπάρχουν παιδιά που είναι από πολλές θρησκείες, πολλά πιστεύω, διαφορετικοί άνθρωποι που συνεννοούνται μεταξύ τους βάσει της θεματικής μας. Αλλά το low bap δεν το αντιμετωπίζουμε με θρησκευτική αντίληψη. Αντίθετα είμαστε απογοητευμένοι από πολλά πράγματα που λειτουργούν έτσι, όπως η πολιτική και γενικά τις κοσμοθεωρίες που σε κρατάνε εγκλωβισμένο.

Ένα παιδί της Κηφισιάς μπορεί να αντιληφθεί το low bap με τον ίδιο τρόπο που θα το αντιληφθεί ένα παιδί του Περάματος;
Φυσικά. Πιστεύω κιόλας ότι υπάρχουν πιο πολλά παιδιά που μας ακούνε από κείνα τα μέρη παρά από τα δικά μας. Και όταν λέω ακούνε, εννοώ να κατανοούν. Όταν βλέπεις αυτά τα παιδιά και είναι "να τα πιεις στο ποτήρι", ξεχνάς αυτά τα περίεργα συμπλέγματα των Βόρειων, των Νότιων. Κι εγώ έχω κομμάτι που λέγεται "Δυτικά από το ποτάμι". Αλλά αυτά ήταν κατάλοιπα εποχών που δεν έχουν καμία υπόσταση τώρα που έχει γίνει ομογενοποίηση των πάντων. Υπάρχουν νεόπλουτοι Έλληνες παντού. Υπάρχουν ταλαιπωρημένοι άνθρωποι παντού. Υπάρχουν προσκυνημένοι παντού. Υπάρχουν ανυποχώρητοι παντού. Δεν έχει να κάνει νομίζω πια με το που έχεις γεννηθεί. Δεν έχει target group το low bap. Για να μπορείς να το καταλάβεις χρειάζεται να έχεις λίγο μεγαλύτερη ψυχική και νοητική ισορροπία.

Τελικά η αντιπαλότητα της δικής σας φάσης με τη φάση, ας πούμε, της Family, είναι μια κατάσταση υπαρκτή;
Κάποτε αυτό το πράγμα ήταν πολύ πιο έντονο γιατί είχε να κάνει με δύο τάσεις. Την τάση τη δική μας, και την τάση των άλλων. Σταμάτησε να είναι έντονο γιατί τώρα πια από την άλλη μεριά είναι όλοι καλλιτέχνες. Δεν υπάρχει κοινό, έχουν όλοι γκρουπ. Ακόμη και αυτοί που πάνε στις συναυλίες τους, γκρουπ έχουν. Που κοιτάζουν πως να ανέβουν και αυτοί στη σκηνή. Δεν είναι κατ' ανάγκη κακό αυτό. Αλλά καταλαβαίνεις τη διαφορά της μίας φάσης που έχει κάτι που σε βοηθάει να νιώσεις έστω για μία στιγμή άνθρωπος και να μπορείς να το μοιραστείς και ας μην είναι από σένα, φαντάσου τι δύναμη θέλει αυτό, και σύγκρινέ το με την άλλη φάση που το μόνο που σε κρατάει γύρω από ανθρώπους που κάνουν hip hop, που φυσικά δεν ξέρουν τι σημαίνει hip hop, είναι μήπως βρεθείς στη θέση τους. Και βλέπεις ότι σε εμάς, χωρίς καμία προβολή, ο κόσμος όσο πάει και γίνεται περισσότερος. Κάνεις sold-out μαγαζιά που δεν κάνουν ξένοι καλλιτέχνες. Που τους είδες τους άλλους να παίζουν και να έχουν πολύ κόσμο, χωρίς χορηγούς, χωρίς πλάτες; Ή έστω έναν καλλιτέχνη από αυτούς να γεμίζει το Gagarin για δυο μέρες. Οκ, υπάρχουν δύο τάσεις. Μόνο που η μία είναι μασίφ, και η άλλη είναι χίλια κομμάτια που κοροϊδεύουν τον εαυτό τους.


BD Foxmoor 3Αν σου έλεγαν πχ από το MTV να πάρεις ένα δίωρο εν λευκώ και να κάνεις ό,τι θέλεις, θα το έκανες;
Όχι, με τίποτα. Δεν το συζητάω καν. Δε μου αρέσει η αισθητική του. Το MTV των 80s, παρόλο που κι αυτό ήταν μία μεγάλη επιχείρηση, είχε εκείνη τη λογική που σου επέτρεπε, αν συμμετείχες, να γίνεις λίγο media assassin. Πλέον δε σου επιτρέπεται. Είναι κοροϊδία πλέον. Με playlist. Αλλά και να μου έδιναν αυτό το έδαφος που λες, όλοι θα καταλάβαιναν ότι γίνεται για άλλο λόγο. Ότι υπάρχει ένα target group που δε μπορούν να του πουλήσουν τίποτα και πρέπει να βρουν κάποιον από "εκεί" για να τα καταφέρουν. Δε θα το έκανα ποτέ αυτό. Αλλά ακόμη και όταν δίνω συνεντεύξεις σε κάποια έντυπα που μπορεί άτομα της δικής μας φάσης να μην τα διαβάζουν, είμαι πάντα ευγενικός, αν και αυτό εξαρτάται από τον άνθρωπο. Όταν μου είπες αρχικά για Nitro, αν δεν ερχόσουν από δω, αν δε σ' έβλεπα, αν δε λέγαμε δυο πράγματα, δεν υπήρχε περίπτωση να κάνουμε αυτή τη συνέντευξη. Ακόμη και αν στη διπλανή σελίδα είναι ο κώλος μιας γκόμενας, εγώ θα κρατήσω ότι μίλησα με σένα.

Τώρα τι έχετε στα σκαριά;
Εκτός από αυτό που ετοιμάζω εγώ τώρα, ένα project με ήχους της φύσης και μουσικούς από πάνω, φτιάχνουμε εμείς ένα ντοκιμαντέρ για τους Active Member, γίνεται ένα άλλο, από άλλους ανθρώπους, για το low-bap γενικά, και ένα για μένα μόνο, πάλι από άλλους. Το ντοκιμαντέρ για τους Active Member το φτιάχνουμε εμείς όχι γιατί έχουμε καλύτερες τεχνικές γνώσεις, αλλά γιατί έχουμε ένα πολύ μεγάλο αρχείο. Από κει και πέρα ετοιμάζουμε μία ταινία, με έναν άνθρωπο που είναι επαγγελματίας, για να με βοηθήσει να γίνει σενάριο μία ιστορία δικιά μου. Και γενικά επειδή εκτός από το studio έχουμε φτιάξει και post production εδώ, θα κάνουμε διάφορα πράγματα. Υπάρχει και ένα web radio, το Blasphemy.gr. Και πάμε να φτιάξουμε web tv. Έχουμε στα σκαριά και άλλο ένα web radio με ήχους της φύσης μόνο, από αυτά που ηχογραφώ εγώ για τις ανάγκες του project Madmoana.

Έχεις καμιά εικόνα του εαυτού σου σε δέκα, δεκαπέντε χρόνια αργότερα;
Επειδή πάντα μέτραγα τα χρόνια με δίσκους, στα χρόνια που λες θα έχω κάνει τουλάχιστον άλλους δέκα δίσκους Active Member, εφτά προσωπικούς, τέσσερις-πέντε δίσκους Sadahzinia, αν έχει βγάλει και ο γιος μου μέχρι τότε δύο-τρεις μια χαρά θα είναι.

Πόσο είναι ο γιος σου τώρα;
Νάτος (σ.σ. είναι το τυπάκι που κάθεται σε μια γωνία του δισκάδικου). Είναι 17. Εμένα πάντως δε μπορώ να με φανταστώ καθόλου στο μέλλον. Είμαι απλά μάνατζερ στα όνειρά μου.

Είναι πιο εύκολο να κάνεις αυτό που κάνεις όντας πατέρας;
Την πρώτη φορά δεν άντεχα να είμαι πατέρας. Έφυγα. Προσπάθησα όμως να έχω με το παιδί μου επαφή. Αλλά δεν ήμουν το στερεότυπο του πατέρα που θα ξυπνήσει αν το παιδί του κλαίει. Μπορεί να ήμασταν μαζί τα Σαββατοκύριακα και τα καλοκαίρια, αλλά αυτά είναι δικαιολογίες. Απλά δεν ήμουν εκεί. Και αυτό πιστεύω ότι με διευκόλυνε στα πράγματα. Από την άλλη, όταν το παιδί μεγάλωσε είδα ότι μπορεί να το έχω μαζί μου όταν κάνω πράγματα. Και αυτό επειδή προέκυψε μόνο του, άρχισα να φαντάζομαι πως θα ήταν αν είχε μεγαλώσει με μένα στο σπίτι. Μπορεί από αντιπάθεια και μόνο να μην είχε ασχοληθεί καθόλου με τα πράγματα. Ενώ τώρα για να μπορέσει να γνωρίσει τον πατέρα του, κάνει μία προσπάθεια να καταλάβει τι κάνω, και τελικά έχει φτάσει σε σημείο να ξέρει περισσότερα από μένα. Τώρα με το άλλο το μωρό (σ.σ. η Sadahzinia μόλις γέννησε την κόρη του Μιχάλη) που μου ήρθε σε μία ηλικία που θα έπρεπε να μπουν οι προδιαγραφές να νοικοκυρευτώ κι εγώ, επειδή έχει έρθει ως σπόρος αγάπης, δε νομίζω να με νοικοκυρέψει πολύ. Μάλλον θα με τρελάνει. Οπότε δε νομίζω να με γειώσει κανένα παιδί.

Για πες μου. Γιατί "No Sponsors" τόσο κάθετα;
Και αυτό λόγω αισθητικής. Μη φανταστείς ότι ξαφνικά λύσαμε όλα τα προβλήματά μας. Ουσιαστικά είναι σα να λες στον άλλο "αδερφέ γίνεται κι έτσι". Γιατί έχουμε φτάσει στο σημείο να μας λένε ότι δε γίνεται έτσι. Αυτό με τρελαίνει. Μπορείς να έχεις χορηγό με αξιοπρέπεια, να παίζεις με Gibson κιθάρα και να έχεις τη Gibson για χορηγό. Φυσιολογικό. Δεν προσβάλλει κανέναν. Αλλά όταν γίνεται κατεστημένο το ότι δε μπορείς να κάνεις τίποτα χωρίς χορηγούς, δεν το τρώω. Φωνάζουμε για να καταλάβουν κάποιοι ότι γίνεται αλλιώς. Δε γίνεται οι διαφημιστές να κάνουν κουμάντο στην τέχνη.

Και κάτι για το τέλος. Ποιον στίχο σου θα διάλεγες για να περιγράψεις καλύτερα τον Μιχάλη Μυτακίδη;
Τι να σου πω. Μάλλον θα διάλεγα έναν στίχο που λέει ότι "αλεπού του βάλτου είναι το παρανόμι μου, κι αν είχα εφτά ζωές για τους προδότες δε θ' άλλαζε η γνώμη μου".

Κλικ εδώ για το πρώτο μέρος
_____

Διάβασε ακόμα:

Συνέντευξη Sadahzinia