Από που πηγάζει αυτή η θλίψη;

Το όνομά τους είναι αιρετικό όπως και τα τραγούδια τους. Arab Strap, λέει, σημαίνει ένα βότανο ή κάτι τέτοιο που βοηθάει στη στύση. Η μουσική τους ουδείς γνωρίζει αν έχει τα ίδια αποτελέσματα αλλά υπήρξε σίγουρα ένα σημαντικό κομμάτι στις σκοτεινές μουσικές αναζητήσεις πολλών και τα κομμάτια τους καταφυγή σε κρύες μεθυσμένες μέρες (για μουσικές που αγαπάει ο καθένας πάντα διηγείται την δική του ιστορία). Λίγο καιρό πριν δώσουν την πρώτη σημαντική συναυλία του νέου έτους στη χώρα μας (15/1 στην Αθήνα και 16/1 στη Θεσσαλονίκη) οι Arab Strap αποκαλύπτουν στο Μic, μεταξύ άλλων, τι τους εμπνέει, τι ακούνε τελευταία, δηλώνουν αντι-καταθλιπτικοί και τέλος βροντοφωνάζουν: "England is shit"!

Mic: Παίξατε τελευταία φορά που στην Θεσσαλονίκη πριν τέσσερα χρόνια. Τι θυμάστε από εκείνη τη συναυλία;
Arab Starp: Φοβάμαι ότι δεν θυμόμαστε γενικά πολλά από τότε, άρα θα πρέπει να είχαμε περάσει καλά. Ανακαλώ στη μνήμη μου ένα βαθύ αίσθημα ενοχής την επόμενη μέρα στο αεροδρόμιο όταν μιλούσα με την κοπέλα μου στο τηλέφωνο, αλλά αυτό δεν έχει σχέση...

Mic: Πως θα ορίζατε το μουσικό σας στυλ; Πώς θα ορίζατε τους εαυτούς σας;
A.S.: Αυτή είναι δουλειά των δημοσιογράφων.

Mic: Ποιο από τα τραγούδια σας είναι το αγαπημένο σας;
A.S.: Αυτό είναι σαν να προσπαθείς να διαλέξεις ποιο από τα παιδιά σου αγαπάς περισσότερο, αλλά υπάρχουν μερικά τραγούδια για τα οποία είμαι πιο περήφανος. Έχω μια ιδιαίτερη αδυναμία στο "The Shy Retirer" για προσωπικούς λόγους, αλλά περισσότερο με ενδιαφέρει να γράφω καινούρια τραγούδια πιο νοσταλγικά...

Mic: Πόσο σημαντικοί είναι οι στίχοι για τα τραγούδια σας;
A.S.: Οι Arab Strap είναι μια "περιπέτεια λέξεων" ("wordy" experience). Οι στίχοι είναι ο λόγος που το κάνουμε όλο αυτό.

Mic: Στο "Monday at the Hug and Pint" φαίνεται σαν να τείνετε να εγκαταλείψετε το lo-fi στυλ του "Philophobia" για παράδειγμα. Ήταν προμελετημένο ή είναι απλά ότι νιώθετε πιο ώριμοι;
A.S.: Μαθαίνεις πολλά για το πώς να φτιάχνεις μουσική με τον καιρό. Το κάναμε με τον ίδιο τρόπο όπως στο " Philophobia", άρα όλοι έχουμε γίνει καλύτεροι σε αυτό που κάνουμε τα τελευταία χρόνια.

Mic: Σε μια συνέντευξη στο ΝΜΕ ο Aidan Moffat ανέφερε "Δεν μου αρέσει να γράφω χαρούμενα τραγούδια". Από που πηγάζει αυτή η "θλίψη";
A.S.: Δεν είμαι καθόλου καταθλιπτικός. Απλά εννοούσα ότι κάτι με τραβάει προς τα πιο σκοτεινά στοιχεία της προσωπικότητάς μου. Είναι πιο εύκολο να γράφει κανείς γκρινιάρικα ή θλιβερά τραγούδια από ότι να εκφράσει χαρά. Είναι δύσκολο να γράψει κανείς χαρούμενους στίχους χωρίς να ακουστεί κάπως ηλίθιος, αλλά εγώ δουλεύω πάνω σ' αυτό.

Mic: Τι γνώμη έχεις για την post-rock σκηνή;
A.S.: Δεν ξέρω πραγματικά τίποτα για καμία σκηνή. Η μουσική είναι η μουσική και αυτό μου αρέσει. Εκτός από την τζαζ.

Mic: Τα σκοτσέζικα συγκροτήματα είναι σε πολλές περιπτώσεις πολύ διαφορετικά από τα αγγλικά. Γιατί πιστεύετε ότι συμβαίνει αυτό;
A.S.: Γιατί η Αγγλία είναι σκατά. Και όλοι οι Άγγλοι που ξέρω συμφωνούν μαζί μου.

Mic: Με ποιον τρόπο θα σου άρεσε να πειραματιστείς με την μουσική σου στο μέλλον;
A.S.: Αυτή η ερώτηση είναι σχετική. Νομίζω ότι θα ήθελα να επιστρέψω στις βάσεις, όπως στο πρώτο μας δίσκο. Το "Monday at the Hug & Pint" ξέφυγε αρκετά και νομίζω ότι ήρθε η ώρα να δείξουμε λίγη αυτοσυγκράτηση.

Mic: Ποιο συγκρότημα σας αρέσει να ακούτε τελευταία;
A.S.: Tunng, !!!, Nick Cave, RTX, και τελευταία άρχισα να ακούω πολύ Fairport Convention.

Mic: Τι σας κάνει να γράψετε ένα τραγούδι;
A.S.: Τα hangovers και το σεξ, τι άλλο;